Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Πολιτική

Του Βασίλη Γκάτσου

Όχι ότι δεν τα ξέραμε όλοι, αλλά γιατί τώρα τα ανακαλύπτουν αυτοί που τα γνώριζαν καλύτερα από όλους.

Τώρα που δειλά  δειλά  το κράτος αρχίζει να είναι Κράτος με την αρχαία έννοια = δύναμη και βία για την εφαρμογή των νόμων, συνειδητοποιούμε ότι μετά τη Χούντα και σταδιακά στη χώρα μας εγκαταστάθηκε ένα σοσιαλιστικό καθεστώς πράσινο με γαλάζια ομοιο-σοσιαλιστικά διαλείμματα που έφερε τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση. Το υπόλοιπο ήταν μία αριστερά που δεν ασχολείτο με την καθημερινότητά μας, δεν την ένοιαζε η καθημερινότητά μας, αλλά αντιθέτως έδειχνε ικανοποίηση για την ‘δημιουργηθείσα κατάσταση’ πιστεύοντας ότι, νομοτελειακά οι εξαθλιωμένοι πολίτες θα πέσουν στις αγκάλες της και στην εξουσία τής νομενκλατούρας των στελεχών της. Διπλή ως εκ τούτου η ευθύνη της, γιατί συντέλεσε να φτάσουμε ως εδώ, χωρίς μάλιστα να πάρει μέρος στη διοίκηση αυτού του τόπου, ώστε να κριθεί από τα έργα και τις αποφάσεις της. Αριστερά είναι και το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, αλλά συνδιοικεί, συνάπτει συμφωνίες σημαντικές με Ρώσους, Ισραηλίτες, Αμερικάνους και άλλους, με γνώμονα το συμφέρον
του Κυπριακού λαού.
Δεν ξέρω τι λένε οι δημοσκοπήσεις, αλλά μετά από τέτοιες κρίσεις ο κόσμος κλίνει επί δεξιά, όχι με την έννοια της ΝΔ αλλά της συντήρησης, δηλαδή προς τις πατροπαράδοτες αξίες τις οποίες εκφράζει η μεσότης, ήτοι πολιτικά το κέντρο. Είτε προκύψει αυτοδυναμία ΝΔ, είτε συνεργασία ΝΔ με ΠΑΣΟΚ, είτε ΝΔ με άλλους, είτε ΠΑΣΟΚ με τμήμα της Αριστεράς, οι πολίτες συγκλίνουν προς το κέντρο, δηλαδή θέλουν ανάπτυξη και μέλλον για τα παιδιά τους, αλλά οπωσδήποτε και μια πανστρατιά, να γίνουμε αποτελεσματικό κράτος δικαίου και να βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι μέσω καθολικού πόθεν έσχες και όχι πάλι από τα αιώνια θύματα. Διότι και η μετατόπιση προς τα τμήματα της αριστεράς από θυμό και αγανάκτηση έχοντας στο βάθος του μυαλού ότι αυτοί  θα μας επαναφέρουν τάχιστα στην προηγούμενη ευτυχία μας την εκπορευομένη από τα δάνεια, δεν είναι ριζοσπαστισμός.
Δεν θέλουμε να βλέπουμε καπιταλιστικότατες χώρες να διοικούνται καλώς και δίκαια, ενώ εμείς εδώ να πρέπει να επαναστατήσουμε και να αλληλοφαγωθούμε μήπως και τις μοιάσουμε.

Αυτό που βιώσαμε όσοι τουλάχιστον όλα αυτά τα χρόνια δουλέψαμε στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλοι, τεχνίτες και εργάτες, και ως εκ τούτου φορολογούμενοι πριν πάρουμε στα χέρια το μηνιάτικό μας, δίνοντας τις εισφορές μας στο ΙΚΑ και στα επικουρικά ταμεία πριν πάρουμε στα χέρια μας το μηνιάτικό μας, όπως και οι εργοδότες μας οι συνεπείς πλήρωναν τον ίδιο μήνα το μερίδιό τους στο ΙΚΑ  και τα επικουρικά μας, όλοι εμείς βιώσαμε επί περίπου 30-35 συναπτά έτη επαγγελματικού βίου:
1.    Τα αποθεματικά των ταμείων μας υποχρεωτικά να συγκεντρώνονται στην Τράπεζα της Ελλάδας και να τοκίζονται με 1%  σε περιόδους που ο πληθωρισμός ήταν 10% και βάλε.
2.    Τα αποθεματικά μας να γίνονται δάνεια σε τρίτους με επιτόκια αγοράς.
3.    Τα αποθεματικά μας να μετατρέπονται σε ομόλογα του δημοσίου και να κουρεύονται από τον Πράσινο Ήλιο στο όνομα του σοσιαλισμού για τη σωτηρία της πατρίδος.
4.    Μαζί με τα αποθεματικά μας την ίδια τύχη είχε και το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών που υποχρεώνονταν να παίρνουν ομόλογα του δημοσίου. Και αν μιλάμε για επιχειρήσεις και για κλάδους και μάλιστα εξωστρεφείς, ο τραπεζικός τομέας όπως και η ναυτιλία μας ήταν κλάδοι που τα πήγαν πολύ καλά και εκτός χώρας. Την ίδια τύχη και τα αποθεματικά των ιδιωτών που αγόραζαν ομόλογα δημοσίου με εμπιστοσύνη.
5.    Και γύρω από τα αποθεματικά μας, γύρω από τις εισφορές  μας στο ΙΚΑ και στα Επικουρικά, ένα ατέλειωτο άγριο μελισσομάνι να τρέφεται από τους κόπους των άλλων χωρίς αιδώ, για την πατρίδα και τον σοσιαλισμό.
6.    Και παρόλα αυτά, χάθηκε η βιομηχανία μας, οι βιοτεχνίες μας, και η αγροτική παραγωγή μας και μας μείνανε τα δάνεια.

Γι’ αυτό λέμε ότι πρώτη υποχρέωση και του Δήμου Ερμιονίδας και του Δημάρχου είναι η επαναφορά του Κράτους στο Δήμο μας, με την αρχαία έννοια. Αν έχουν πάρει χαμπάρι. Η βρώμα και ο κίνδυνος από τα λύματα και τις χωματερές είναι παρανυχίδα, και η μοναδική σχεδόν ενασχόληση με αυτά, δείχνει ότι τίποτα δεν καταλάβαμε, τίποτα δεν θέλουμε ν’ αλλάξει. Με εθελοντισμούς και τα τοιαύτα δεν στήνεται Δήμος.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος