Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Το "αδύνατον" μας ανήκει.

Πηγή
@ Την ίδια στιγμή που νιώθεις πως βρωμίζεις μέχρι το μεδούλι, καταπιανόμενος με "απόψεις" φιλήσυχων "νοικοκυρέων" που δεν κωλώνουν να πουλήσουν και τη μάνα τους την ίδια ακόμη αν χρειαστεί, προκειμένου να εξασφαλίσουν την θέση κάποιου αναπληρωματικού βασιλικού υποποδίου, άλλοτε προφασιζόμενοι την ανάγκη (έχω παιδάκια να θρέψω) και άλλοτε επικαλούμενοι κάποιο "ανώτερο" σκοπό, (εμένα δεν με ενδιαφέρει τίποτε παρά μόνο η Τέχνη μου), την ίδια ακριβώς στιγμή, έρχεται το απόλυτο παγκόσμιο σύμβολο της Τέχνης, η μέγιστη εν ζωή προσωπικότητα αυτού το πλανήτη ο Μίκης Θεοδωράκης, αυτό το παγκόσμιο σύμβολο του Πνεύματος, αυτό το παγκόσμιο σύμβολο του Ανθρωπισμού και των Αγώνων, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο σεβάσμιος και υπερήλιξ έφηβος "Μίκης", να μας θυμίσει πως δεν μπορεί ο Καλλιτέχνης να είναι αποκομμένος από το όποιο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι και όταν με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και "νόμιμο", η Δημοκρατία (η όποια Δημοκρατία) καταλύεται και οι κοινωνίες και οι άνθρωποι δοκιμάζονται, ο αληθινός Καλλιτέχνης δεν μπορεί να αποστρέφει το βλέμμα, οφείλει να γίνεται και πνευματικός φάρος και εμπνευστής αλλά και εμψυχωτής, βάζοντας την Τέχνη του παραπόδας ή θέτοντάς την στην υπηρεσία του "αγώνα". (του όποιου αγώνα).
  Σε κάθε περίπτωση, ο Καλλιτέχνης οφείλει πρωτίστως νά έχει δημόσιο λόγο. Και όταν ο μέγιστος λειτουργός της Τέχνης Μίκης Θεοδωράκης δείχνει τον δρόμο, οι θλιβεροί αρλεκίνοι της οφείλουν να βγάζουν τον σκασμό και να σκύβουν ταπεινά το κεφάλι. Ή κάτι σοφότερο, να διδάσκονται.
  Ακούτε συχνά από τους πατερούληδες : Aντί να "μιλάτε", πηγαίντε να βγάλετε φωτογραφίες. Όχι ρε αγράμματοι και ανιστόρητοι ξυλοσχίστες, δεν θα πάμε να βγάλουμε φωτογραφίες. Και αν βγάλουμε θα είναι αυτές που θα φωτογραφίζουν την ξεφτίλα και την παρακμή σας. Ούτε και ποιήματα θα γράψουμε. Κι αν γράψουμε θα είναι τέτοια που θα δώσουν φτερά στις κουρασμένες ψυχές των ανθρώπων. Και ούτε και μουσικές θα παίξουμε. Κι αν παίξουμε θα είναι μουσικές που μόλις ακουστούν θα δείτε τα οργισμένα πλήθη νάρχονται κατά πάνω σας.
  ΣΠΙΘΑ λέγεται αυτό που ξεκινάει ο Μίκης και καλεί όλο τον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο σε εγρήγορση και πανστρατειά απέναντι στην λαίλαπα που έρχεται στην χώρα. Μιά οικονομική λαίλαπα η οποία όμως είναι γνήσιο τέκνο δεκαετιών απίστευτου ηθικού ξεπεσμού. Ενός ξεπεσμού που έχει χίλια πρόσωπα. Ενός ξεπεσμού που τον συνηθίσαμε. Ενός ξεπεσμού που τον αποδεχτήκαμε σιωπηλά σε αντάλλαγμα λίγης ψευδαίσθησης ευζωίας.
  ΣΠΙΘΑ λέγεται και ίσως είναι η σπίθα από το εφηβικό του πνεύμα, ίσως είναι η σπίθα από τα παιδικά μάτια του, ίσως είναι η σπίθα από την μέχρι παρεξηγήσεως αγαθοσύνη του, ίσως η σπίθα από την βαθιά ελληνική και γι' αυτό και παγκόσμια ψυχή του.
  Μιά σπίθα που αν γίνει φωτιά, μπορεί να κάψει όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα που εντελώς ψευδεπίγραφα εδώ και χρόνια αποκαλείται "κοινοβουλευτική δημοκρατία", μιά σπίθα που αν γίνει φωτιά μπορεί να κάψει ό,τι μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να κάψουν κομματικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που πάνω στην ξεφτίλα τους γιά το ποιός μετά το διαζύγιο θα πάρει το ψυγείο και ποιός το πλυντήριο, απαξιώθηκαν πλήρως στην συνείδηση κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενου πολίτη και τον ανάγκασαν να καταναλώνει ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΠΕΔΟ, τα σιχαμερά υποπροϊόντα της πολιτικής.
  Μιά σπίθα που μπορεί να δώσει πίσω στον Άνθρωπο αυτό που στην ουσία σήμερα πραγματικά του λείπει περισσότερο και πάνω απ' όλα : την χαμένη του αξιοπρέπεια.
  Ουδείς σήμερα γνωρίζει πού θα οδηγήσει αυτή η κίνηση του Μίκη. Μπορεί στο τίποτα, μπορεί και στα πάντα. Δεν ξέρω όμως αν αυτή τη στιγμή έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Ή αν έχει μεγαλύτερη σημασία από την φράση του "εύχομαι οι έλληνες να κάνουν αυτό που δεν μπορούν".
  Ανεξάρτητα με το αν υποστηρίξουμε ή όχι αυτήν την κίνηση του Μίκη Θεοδωράκη, αξίζει φίλοι μου, ο καθένας μας από το πόστο του, ο καθένας με τις δυνάμεις του, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να κάνουμε "αυτό που δεν μπορούμε".
 Αξίζει να προσπαθήσουμε γιά το "αδύνατον". Γι' αυτό που σήμερα φαντάζει παράλογο, απίστευτο, ανήκουστο. Το καταφέραμε πολλές φορές στην ιστορία μας. Μπορούμε να το καταφέρουμε και άλλη μία.
 Τα περιθώρια πιά τελείωσαν και το "αδύνατον" μας ανήκει.

Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη

«Η τέχνη δεν είναι παιχνίδι γι' αργόσχολους. Είναι αστραπή, είναι πόνος, είναι γέννα», σημείωνε κάποτε η χαράκτρια Βάσω Κατράκη (1914-1988).

Εικόνα:Η Βάσω Κατράκη, ηλικιωμένη πια, αλλά όχι λιγότερο ρωμαλέα, στο εργαστήριό της, σμιλεύοντας ένα από τα περίφημα «άλογά» της
   enet
Ο ποιητικός αφορισμός της συνδέεται και με μια πολύ ρεαλιστική διαπίστωση: κατ' εξοχήν η δική της τέχνη δεν ήταν παιχνίδι για αργόσχολους.
Προσέξτε, από σήμερα που η έκθεση «Βάσω Κατράκη - Πνοή στην πέτρα» υποδέχεται το κοινό στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, τις πέτρινες μήτρες των χαρακτικών της: είναι όγκοι ψαμμίτη χαραγμένοι συνήθως και από τις δύο πλευρές. Πέρα από τη διαπίστωση ότι αυτονομούνται ως αξιοθαύμαστα, μοντέρνα γλυπτά, εξομολογούνται το μυστικό ενός τεράστιου σωματικού κόπου. Εξ ου και η επισήμανση του επιμελητή της έκθεσης Γιάννη Μπόλη ότι «πολλοί δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι ήταν γυναικεία τα χέρια που σμίλευαν έτσι τον ψαμμιτόλιθο».
  Να και μια άλλη διάσταση λοιπόν στον χαρακτηρισμό «ρωμαλέα αγωνίστρια» που συνοδεύει εσαεί τη χαράκτρια, κυρίως όμως επειδή εκείνη ταυτίστηκε με την αντιστασιακή κοινωνική συνείδηση, τον αριστερό στοχασμό, την ΕΠΟΝ κι επί Χούντας την εξορία στη Γυάρο. Το έργο της ασφαλώς δεν

Ετών 55

Πηγή
 Είμαι ζωντανό παράδειγμα του πώς επιβίωσε ένας του συναισθήματος που είναι πολίτης του πλανήτη, ζει το τώρα, συμπορεύεται μ’ αυτό, ακούει την εποχή του και την κάνει τραγούδια, θέατρο. Όλα μου ’χουν γίνει, γιατί οι πεθαμένοι μου και τώρα πια κι ο εαυτός μου δεν μ’ αφήνουν να κάνω μαλακία. Γιατί δεν με πήραν από κάτω τα λεφτά. Ενώ, πάλι, δεν μου ’λειψαν και ποτέ.

Το 55 μου σκάει το τυχερό
Ποτάμια μαύρα και πέντε
Πενήντα πέντε
Ποτάμι που ’κλαιγα κι εγώ
   Μετά θυμάμαι ένα κόκκινο ραδιόφωνο ψηλά στην κουζίνα, λευκό κοκάλινο γύρω γύρω και μπροστά το ηχείο κόκκινο, νομίζω ότι έπαιζε μόνο Χατζιδάκι, το «Γαρίφαλο στ’ αυτί» και το «Μαντολίνο»… Εντάξει, ήταν όλα παράξενα, ο μπαμπάς είχε βέσπα και η μάνα μου είχε μια πλεκτομηχανή της μόδας κι έκανε πλεχτά για όλους μας κι έβγαζε και μεροκάματο.
  Η Καλλιθέα ήταν χωματόδρομοι, πέρναγε τις απόκριες και γαϊτανάκι με το γαϊδούρι το χαρτονένιο που το φόραγε στη μέση του ο τσολιάς και δίπλα κρεμόντουσαν τα ψεύτικα ραμμένα ποδάρια. Όταν χιόνιζε ο κόσμος έπαιζε στο δρόμο όλος μαζί κι από δίπλα άκουγες την αυλή που παίζανε και ζούσανε τέσσερις-πέντε οικογένειες. Πικροδάφνες, και το μπακάλικο λεγόταν «Εδώδιμα αποκιακά»! Ήμασταν στον πρώτο μιας μονοκατοικίας. Στο ισόγειο έμενε η ξαδέρφη του Γιάννη Τσαρούχη κι άλλη μια οικογένεια, πολύ καλοί άνθρωποι. Τα

Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες στο στόχαστρο της Κου Κλουξ Κλαν.

 Πρόταση ανάρτησης του κου Γιάννη Λακούτση
 Γράφει ο Ηλίας Κουγιεμήτρος*

Οι πρώτες ελληνικές οικογένειες μεταναστών στην Αμερική, επιζητούσαν να μένουν η μία κοντά στην άλλη για προστασία, καθώς αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα από τους Αμερικανούς. Τους θεωρούσαν, τους πιο ανεπιθύμητους μετανάστες. Το κατακάθι της Ευρώπης. Δεν τους θεωρούσαν καν λευκούς, αλλά μιγάδες. Οι Εργοδότες τους έβαζαν να κάνουν τις πιο επικίνδυνες δουλειές και τους πλήρωναν με τα μικρότερα μεροκάματα. Χωρίς να το θέλουν, οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες, με τη διαφορετικότητά τους, έγιναν θύματα των ρατσιστών. Αντιμετωπίστηκαν ως εισβολείς που απειλούσαν τις θέσεις εργασίας και τα χρηστά ήθη των ‘‘γνήσιων’’ Αμερικανών, ενώ κατηγορήθηκαν ως υπεύθυνοι για την αύξηση της εγκληματικότητας. Η λέξη “Έλληνας” εκστομιζόταν εναντίον τους ως βρισιά.
  Τους αποκαλούσαν “dirty Greeks”, “den katalaveni”, newcomers με τα παράξενα ονόματα. Πολλοί αναγκάστηκαν να κόψουν τα επίθετά τους και να αλλάξουν τα μικρά τους ονόματα. Ο Αθανάσιος θα γίνει Tom. Ο Κωνσταντίνος θα γίνει Gus. Ο Δημήτρης θα γίνει Jim. O Παναγιώτης, Pete. O Ηλίας, Louis . . .

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά



ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΛΕΛΟΒΑ ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΕΡΤ 2010
Λελόβας Λουκάς LookArt 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΡΕΒΕΖΑ

«Βαρετό 2010»

· Το μόνο που ζητάω είναι να μπορέσω να αποδείξω ότι τα λεφτά δεν μπορούν να με κάνουν ευτυχισμένο. Spike Milligan
· Τι πρέπει να κάνει κανείς αν δει ένα ζώο που απειλείται με εξαφάνιση να τρώει ένα φυτό που απειλείται με εξαφάνιση; George Carlin
· Έχετε συνειδητοποιήσει ότι αν δεν υπήρχε ο Έντισον θα βλέπαμε τηλεόραση κάτω από το φως των κεριών; Al Boliska
· Θα 'θελα να 'ξερα ποιος βάζει τις βιταμίνες στο σπανάκι, στο καρότο και στο ρετσινόλαδο και δεν τις βάζει στα παγωτά, στα πατατάκια και στις καραμέλες. Ένας πεντάχρονος
· Αν ο άνθρωπος έχει εξελιχθεί από μαϊμούδες και πιθήκους, τότε γιατί έχουμε ακόμα μαϊμούδες και πιθήκους; George Carlin
· Πόσοι από σας πιστεύετε στην τηλεκίνηση; Σηκώστε το χέρι μου. Emo Philips
· Ισχυρίζομαι ότι μία εκκλησία με αλεξικέραυνο στη στέγη, δηλώνει έλλειψη πίστης. Doug McLeod
· Αν το “μαύρο κουτί” πάντα παραμένει άθικτο μετά από κάθε συντριβή αεροπλάνου, γιατί -ρε γαμώ το- δεν κατασκευάζουν ολόκληρο το αεροπλάνο από το ίδιο υλικό; George Carlin
· Οι πόλεις έπρεπε να χτίζονται στην εξοχή, όπου ο αέρας είναι πιο καθαρός. Henri Monnier
· Αν όλοι οι άλλοι τρόποι αποτύχουν, διάβασε τις οδηγίες χρήσης. Αξίωμα επιδιορθώσεων
· Το 98% των σπιτιών στην Αμερική έχουν τηλεόραση, πράγμα που σημαίνει ότι στο υπόλοιπο 2% πρέπει να δημιουργήσουν σεξ και βία μόνοι τους. Ανώνυμος
· Στη Σαχάρα κάνει τόση ζέστη, ώστε οι κάτοικοί της αναγκάζονται να ζουν αλλού. Μαθητής
· Αν μια χελώνα δεν έχει το καβούκι της, θεωρείται άστεγη ή γυμνή; George Carlin
· Λένε ότι ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική. Μα από τη στιγμή που ο Κολόμβος σαλπάρισε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, τι θα μπορούσε να είχε κάνει η Αμερική για να τον αποφύγει; Francis Claude
Ενόσω λύνω το πρόβλημα, παραμένω αδρανής.
. . . . . . . . . . . . . . . !
_______________________________________________
συλλογή θεμάτων προς συζήτηση: ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ


«Βαρετό 2010» James Ward, Λονδίνο
Η σκληρή δουλειά θα σε ανταμείψει στο μέλλον. Η τεμπελιά θα σε ανταμείψει άμεσα.
Συνέδριο Βαρεμάρας 2010
Aν ανήκετε σε αυτούς που θεωρούν τα κάθε λογής συνέδρια βαρετά, αυτό θα το λατρέψετε: το πρώτο Συνέδριο Βαρεμάρας θα πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο αυτό το Δεκέμβριο.

magni ce glicia glossa pu den echi na chathi

Στην ελληνόφωνη Καλαβρία είναι αφιερωμένη η εκδήλωση που διοργανώνει ο Οργανισμός για τη διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ), στις 8 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα «Δαίδαλος» του Ελληνο-βρετανικού Κολλεγίου, στην Αθήνα. «Ελληνοκαλαβρέζικη διάλεκτος: ιστορία και χαρακτηριστικά», είναι το θέμα της ομιλίας του Αθανάσιου Κόρμαλη, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνει ο Πρόεδρο του ΟΔΕΓ, Κωνσταντίνος Καρκανιάς. Στο πλαίσιο της εκδήλωση θα προβληθεί η ταινίας μικρού μήκους, «Το φουκάρι τη γενία», του ελληνοϊταλού σκηνοθέτη Αλεσάντρο Σπηλιωτόπουλου, ο οποίος θα παραβρεθεί και θα μιλήσει στην εκδήλωση.
• Η πρώτη ταινία στη γκρεκάνικη διάλεκτο
 Η ταινία γυρίστηκε πέρυσι το καλοκαίρι στη Χώρα του Βούα (Μπόβα) από τον ελληνοϊταλό σκηνοθέτη Αλεσάντρο Σπηλιωτόπουλο και έχει μία ιδιαιτερότητα: είναι η πρώτη ταινία που γυρίστηκε εξ’ ολοκλήρου στη γκρεκάνικη διάλεκτο. Οι τελευταίοι ομιλούντες των ελληνικών της Καλαβρίας περιγράφουν το ιδίωμά τους ως την «magni ce glicia glossa pu den echi na chathi» (σπουδαία και γλυκειά γλώσσα που δεν πρέπει να χαθεί), όπως αναφέρεται σε σχετικό ρεπορτάζ του Έντσα Καβαλλάρο, στην εφημερίδα της Καλαβρίας, «il Quotidiano». Η ταινία είχε επιλεγεί για το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Δράμας 2010, γεγονός που είχε

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Εκτός ελέγχου η κρίση στις ΗΠΑ

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ
Πηγή:ΑΥΓΗ

Με την Ευρώπη να έχει γίνει φέτος το επίκεντρο της οικονομικής κρίσης, φαίνεται να έχει ξεχασθεί εντελώς ο ʽμεγάλος ασθενήςʼ της παγκόσμιας οικονομίας, οι ΗΠΑ. Η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση ξεκίνησε το 2008 στις ΗΠΑ και μετά πέρασε τον Ατλαντικό για να εγκατασταθεί στην Ευρώπη. Όλοι τότε άρχισαν τις συγκρίσεις για το πόσο δυναμικότερη είναι η αμερικανική οικονομία έναντι της ευρωπαϊκής, πόσο λιγότερα χρέη κουβαλά στη πλάτη της η Αμερική και πόσο πιο ευλύγιστη είναι η νομισματική και δημοσιονομική της πολιτική (συγκριτικά με τη διασπασμένη Ευρώπη) με συνέπεια να ανακάμπτει άμεσα. Πόσο αληθινή, όμως, είναι αυτή η εικόνα; Είναι πράγματι η Ευρώπη το μαύρο πρόβατο της παγκόσμιας οικονομίας ή πίσω της κρύβεται μια πολύ χειρότερη αμερικανική κρίση που κινδυνεύει να τα παρασύρει όλα στο διάβα της ;
Είναι χρήσιμο να δούμε μερικά στοιχεία για την αμερικανική οικονομία και κοινωνία πριν βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του :

1. Οι τράπεζες και η οικονομία των ΗΠΑ έγιναν την τελευταία διετία αποδέκτης της μεγαλύτερης στην ιστορία δημοσιονομικής και νομισματικής βοήθειας που υπήρξε ποτέ. Ο συνδυασμένος λογαριασμός κεφαλαιακών ενισχύσεων που προσφέρθηκαν αφειδώς από πλευράς Fed και κυβέρνησης ανήλθε σε περισσότερα

Φεστιβάλ φωτογραφίας, κάτω απο τη γέφυρα

Της Ρίνας Λουμουσιώτη
Το Κτίριο της Εσπλανάδας στο Δέλτα Φαλήρου φιλοξενεί το κεντρικό εκθεσιακό πρόγραμμα του Athens Photo Festival, Under The Bridge, έως 12 Δεκεμβρίου, στο οποίο περιλαμβάνονται και φέτος  ενδιαφέρουσες εκθέσεις, παγκοσμίως αναγνωρισμένων φωτογράφων.
 Είναι ένα ραντεβού των φίλων της φωτογραφίας  και της ψηφιακής τεχνικής.
 Το κτίριο της πεζογέφυρας διαμορφώνεται, για δεύτερη χρονιά, από  12 χώρους που καλύπτουν μία επιφάνεια συνολικού εμβαδού 4.500τμ.
  Εκεί χαρήκαμε δυνατές φωτογραφίες, με κοινωνικές και πολιτικές αγωνίες με κριτική διάθεση.
Απαγορευμένες, σκληρές, τρυφερές..
Μας άρεσαν ιδιαίτερα:
Πολυξένη ΠαπαπέτρουBetween Worlds
Παιδιά  που φορούν μάσκες ζώων, κάπου στη  Αυστραλία. Εκπληκτική ιδέα και τόπος..

Jean Claude Moschetti «Μαγεία στη Γη» Παραδοσιακές κοινωνίες στην Αφρική, όπου φύλακες του χωριού  φορούν ειδικές μάσκες και στολές, σαν κάποια φρουρά για το κακό.
Claudia Rogge Η Κόλαση, το Καθαρτήριο και ο Παράδεισος σε πολύ μεγάλου μεγέθους εικόνες με πολύ γυμνό και  στοιχεία διαστροφής. Δυνατό και σκληρό θέμα.. Ψηφιακή επεξεργασία.

Οι γυρολόγοι

Του Γιάννη Λακούτση
Τριάντα πέντε επαγγέλματα του δρόμου που χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.

Επαγγέλματα του δρόμου, που άνθησαν στην Ελλάδα περίπου έναν αιώνα (1860-1960). Πλανόδιοι έμποροι, τεχνίτες και διασκεδαστές που όργωναν γειτονιές και πλατείες, που περιφέρονταν σε πανηγύρια και γιορτές εξυπηρετώντας μικρές βασικές ανάγκες και χαρές ανθρώπων του μόχθου και της φτώχιας. Οι γυρολόγοι συνήθως είχαν οικογενειακή παράδοση. Ζυμώνονταν με τους πελάτες και μοιράζονταν τα βάσανα και τις μικροχαρές τους. Ο γελαστός και γλυκομίλητος πραματευτής, που έχει πελατεία γυναικόκοσμο, (« έχω μπιχλιμπίδια και στολίδια για τις όμορφες»). Ο μανάβης με τη σούστα. Ο γαλατάς από τα άγρια χαράματα με τα στρογγυλά δοχεία και τα κύπελλά του.Ο ψαράς που ισορροπούσε στο κεφάλι του ένα καλάθι γεμάτο ψάρια. Ο νερουλάς με πιο φημισμένο τον Σπύρο Λούη, το Μαραθωνοδρόμο,. Ο κανατάς, που χρησιμοποιούσε κυρίως τα ανθεκτικά κανάτια Αιγίνης,(ο μπαρμπα Γιάννης ο κανατάς, γουστόζικος τύπος στην Πλάκα με το γαϊδουράκι του, έγινε τραγούδι θρυλικό). Ο παγοπώλης με το καρότσι του σκεπασμένο με μουσαμά. Ο ξερακιανός και βρώμικος καρβουνιάρης. Ο παγωτατζής με την πιτσιρικαρία να τρέχει πίσω του. Ο τυροπιτάς,ο κουλουράς με την τάβλα στο κεφάλι του. Ο στραγαλατζής, ο σαλεπιτζής, ο λεμονατζής, (« εδώ είναι το κρύο μια πενταρούλα δύο»), ο γανωματής, ο παπλωματάς, ο γιαουρτάς,ο καρεκλάς ο μπαλωματής, ο λούστρος με το κασελάκι του, ο ακονιστής, (« -ορίστε κυρία μου μαχαίρι να σφάξεις

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Η κρίση είναι κοινωνική

αναμετάδοση
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ
     Αν κοίταγες δίπλα σου
 Η ελπίδα κι η αισιοδοξία σε τόσο δύσκολους καιρούς είναι συνήθως δυσεύρετες δια γυμνού οφθαλμού, όμως υπάρχουν. Και υπάρχουν συνήθως σε μέρη που δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να κοντοσταθούμε και να χαλαλίσουμε λίγο από τον χρόνο μας, απορροφημένοι και συνεπαρμένοι από τους ρυθμούς και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας όπως την είχαμε διαμορφώσει έως τώρα. Είναι αδύνατο όταν τρέχεις με 160 ή 180 στην εθνική, να παρατηρήσεις αν και πόσα κλαδιά έχουν σπάσει απ΄το δέντρο που μόλις προσπέρασες ή να προσέξεις αν και πόσα απ΄τα φυτά που άφησες πίσω υποφέρουν από καπνιά ή έχουν αναπτύξει τετράνυχους. Και να θες δεν γίνεται με τέτοια ταχύτητα, πόσο μάλλον όταν το μόνο που σε απασχολεί είναι να φτάσεις στον προορισμό σου το συντομότερο. Α, να ένας οδηγός σταματημένος δεξιά στην παρκίδα, που έχει πάθει λάστιχο στο διαφορικό και προσπαθεί να το αλλάξει μέσα στη βροχή. Υπάρχει περίπτωση να σταματήσεις να τον βοηθήσεις ; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο ορίζοντα παρά μόνο ο τερματισμός.
  Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτή τη μορφή είχε και η ζωή μας έως και πριν λίγους μήνες. Ιλιγγιώδεις ρυθμοί, αέναο κυνήγι της ευκαιρίας που θα μας οδηγούσε σε κάποια επαγγελματική ανέλιξη, αδυσώπητα και βασανιστικά ωράρια που κράταγαν μακριά κάθε τι που θα μας ζωογονούσε πραγματικά την ίδια στιγμή που μάραιναν κάθε φίλτρο ανθρωπιάς που έκρυβε ο καθένας μέσα του. Είχαμε φτιάξει έναν μικρόκοσμο κι εκεί μέσα τρώγαμε, πίναμε, κλαίγαμε, γλεντούσαμε, αδιαφορώντας για οτιδήποτε δεν είχαμε επιλέξει να βρίσκεται μέσα σ΄αυτόν. Θαυμάζαμε

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Οράματα και ράμματα …(για τη γούνα μας)

Του Γιάννη Ξανθούλη
 Μάλλον πάμε για Δεκέμβρη.
 Το ημερολόγιο αυτό δείχνει. Και δεν έχω κανένα λόγο να μην το εμπιστεύομαι. Εξάλλου δεν έμειναν και πολλά πράγματα να εμπιστευτεί κανείς. Το ημερολόγιο, μερικά σαμπουάν και κάποιες φίρμες ελαιόλαδου (για τα γνωστά λαδώματα). Το ηθικό αγωνίζεται φιλότιμα να κρατηθεί σε αξιοπρεπές τουλάχιστον ύψος αν και τίποτα δεν συνηγορεί σ’ αυτό. Νέοι δήμαρχοι, νέα πρόσωπα αλλά ακόμη έχουμε δρόμο μπροστά μας. Η αγωνία μου, σταθερά, είναι σε ποια κατάσταση βρίσκεται η σχέση μας με τη λατρεμένη Γερμανία που κάποτε μας βοήθησε να αποκτήσουμε βασιλείς, βασίλισσες και βασιλόπουλα. Σήμερα που τα πράγματα είναι πολύ πιο αντιρομαντικά, οι βασιλείς αντικαταστάθηκαν από οικονομολόγους, υπουργούς Οικονομικών και τραπεζίτες. Επ’ αυτού αφήνω μια αξιόλογη δεσμίδα αναστεναγμών και αφήνομαι στην καλοσύνη των ξένων κι εκείνων που με βεβαιώνουν πως δεν θα υπάρξει ελληνογερμανική σύρραξη. Δηλαδή το οχυρό Ρούπελ θα παραμείνει ως μουσειακός χώρος και κυρίως ΔΕΝ θα γίνει επιστράτευση. Ευτυχώς, γιατί είχα το βάσανο να εξαφανίσω στα πατάρια κάπου είκοσι διαφορετικές εκτελέσεις της «Λιλή Μαρλέν» (από Λάλε Αντερσεν μέχρι Αλίκη Καγιαλόγλου) και να μπουγαδιάσω για φρεσκάρισμα το «Μαουτχάουζεν» του Μίκη.
  Εκτός αυτού θα κουκουλωνόμασταν απαγγελίες ποιημάτων από τον κ. Κώστα Πρέκα και κάτι σε πιο μιούζικαλ από τον Ανθιμο της Θεσσαλονίκης που σε σταθερή βάση αντικαθιστά τον άνεμο Βαρδάρη.

"ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΟΘΟΙ"

Η απάντηση  του κου Καμιζή  που αφορά το δημοσίευμα της Καθημερινής και του skai 

"ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΟΘΟΙ"
Με αφορμή δημοσίευμα στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας "Καθημερινή "σχετικά με το ενδεχόμενο πιθανής έκπτωσης για τυπικούς λόγους ορισμένων Δημάρχων εκλεγέντων στις πρόσφατες εκλογές, μεταξύ των οποίων αναφέρεται και το όνομα μου διαβεβαιώνω τους δημότες του νέου Δήμου μας ότι δεν υπάρχει καμμία τέτοια περίπτωση ούτε σαν ενδεχόμενο σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία ακόμα και για τυπικούς λόγους. Η παράταξή μας δια του οικονομικού συνεργάτη της έχει εκπληρώσει όλες τις ουσιαστικές υποχρεώσεις της (έκδοση Α.Φ.Μ. από την Δ.Ο.Υ. Κρανιδίου, έκδοση βιβλίου εσόδων - εξόδων, άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα, αποστολή στοιχείων εσόδων- εξόδων στο Υπουργείο Εσωτερικών με fax και ταχυδρομικώς, δημοσιοποίηση στοιχείων στην ιστοσελίδα του Δήμου Κρανιδίου www.kranidi.gr και στο ιστολόγιο της παράταξής μας) , και

ΛΥΣΕΙΣ

προτάσεις-λύσεις, φιλικές στο περιβάλλον και την υγεία
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ
 Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας έχει μάθει-αναγκάσει να χρησιμοποιούμε για το σπίτι διάφορα καθαριστικά, τα οποία είναι πολλές φόρες βλαβερά και επικίνδυνα για το περιβάλλον αλλά και για μας. Λόγου χρόνου βιασύνης και ευκολίας θυσιάζουμε την υγεία μας.
 Η εύκολη και σίγουρη καθαριότητα, που υποτίθεται ότι προσφέρουν τα χημικά απορρυπαντικά, έχει σοβαρές συνέπειες. Τα χημικά απορρυπαντικά δηλητηριάζουν τους υδάτινους πόρους και σκοτώνουν ψάρια, πουλιά και ζώα. Ακόμη όμως και για την υγεία του χρήστη μπορεί να αποβεί επικίνδυνη η χρήση των χημικών απορρυπαντικών.
 Οι έντονες μυρωδιές, για παράδειγμα, στα υγρά πιάτων, των καθαριστικών δαπέδων και των αποσμητικών χώρου μπορεί να περιέχουν χημικά που προκαλούν καρκίνο και ασθένεια του ήπατος. Οι παιδικές αλλεργίες έχουν πολλαπλασιασθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην αυξημένη χρήση οικιακών χημικών.
 Η προσπάθεια για φυσικότερο καθαρισμό του σπιτιού μας ωφελεί την υγεία της οικογένειάς μας, ιδιαίτερα μάλιστα των παιδιών, που η ανάπτυξή τους βλάπτεται από την επαφή με χημικές ουσίες. Εξοικονομούμε ακόμη χώρο και χρήματα, απλοποιούμε τη ζωή μας και βοηθούμε το περιβάλλον. Τα ποτάμια και τα υπόγεια νερά, καθώς και η άγρια ζωή ωφελούνται από τη μείωση των χημικών οικιακών αποβλήτων. Ανάμεσα στα οικιακά απορρυπαντικά, τα πιο τοξικά είναι τα καθαριστικά φούρνου, αποχετεύσεων και λεκάνης τουαλέτας. H καυστική σόδα είναι επικίνδυνη για το περιβάλλον και για τον χρήστη.
 Γενικό καθαριστικό για το σπίτι:
Διαλύουμε και ανακατεύουμε μισό φλιτζάνι ξίδι και 1/4 φλιτζανιού μαγειρική σόδα

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Οκτώ νέοι δήμαρχοι (και ο κος Καμιζής )απειλούνται με έκπτωση από το αξίωμα;

Πηγή:skai
 Τσουχτερά πρόστιμα απειλούν τις επόμενες ημέρες δεκάδες νεοεκλεγέντες δημάρχους, ενώ οκτώ εξ αυτών αντιμετωπίζουν ίσως και το ενδεχόμενο της έκπτωσης από το αξίωμά τους.
 Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από τον νέο νόμο του υπουργείου Εσωτερικών περί πλήρους διαφάνειας των εξόδων και εσόδων τους κατά την προεκλογική περίοδο τον οποίο με προκλητικότατο τρόπο παραβίασαν -και εξακολουθούν να παραβιάζουν- ουκ ολίγοι δήμαρχοι και ακόμη περισσότεροι δημοτικοί σύμβουλοι ανά τη χώρα.

Όπως είναι γνωστό, με τον νέο νόμο 3870/2010 τον οποίο μετά βαΐων και κλάδων παρουσίασε ο Γιαννης Ραγκούσης, όλοι οι μετέχοντες στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές όφειλαν (ήδη από την προεκλογική περίοδο) να δημοσιοποιούν στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών επακριβώς τις δαπάνες των συνδυασμών τους, όπως επίσης και την προέλευση των κονδυλίων που χρησιμοποίησαν για την καμπάνια τους. Και τούτο προκειμένου για πρώτη φορά οι πολίτες να μπορούν ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουν τα ποσά που δαπανούν οι διεκδικούντες την ψήφο τους και να τους «ελέγχουν».

Είναι λοιπόν εντυπωσιακό ότι ακόμη και σήμερα αν επισκεφθεί κάποιος την ειδικά διαμορφωμένη ιστοσελίδα του υπουργείου (http://ekloges.ypes.gr/diafaneia/index.html#expenses) θα διαπιστώσει ότι δεκάδες

Πένθιμα πάλι, κτυπάνε οι καμπάνες..

Τις ακούμε συχνά τον τελευταίο καιρό.

Μας καλούν να αποχαιρετήσουμε αγαπημένους μας συμπολίτες.

Για τον Λουκά τον Κασνέστη κτυπούσαν χθές, για τον Αντώνη τον Πάλλη σήμερα.

Χάσαμε  δυο  νέους και πολύ αγαπημένους  Ερμιονίτες..

Καλό σας ταξίδι παιδιά..