Ερηνούλα μου..

Ευχαριστούμε καλό ταξίδι..

Μια Κυριακή του Μάρτη

Αλλά τα βράδια..

 

Edward Yudenich "Les Preludes"

 

Ήταν μόνο 8 χρονών..

στη μνήμη του Χρόνη Αηδονίδη

 

Έλλη Βασιλάκη 

…

 

´Ελλη Βασιλάκη

... Λυπήσου όλα κείνα που πάνε του κάκου,

 γιατί έτσι τους είπαν πως είναι γραφτό . . . 

Θάνος Ανεστόπουλος - Εκ βαθέων (Ναπολέων Λαπαθιώτης)

Έλλη  Βασιλάκη 

Γιάννης Μαρκόπουλος 1939-2023

 

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στο Ηρώδειο με τα έργα του «Χρονικό», «Ιθαγένεια», «Θητεία». Τραγουδούν: Αλκίνοος Ιωαννίδης, Κώστας Μακεδόνας, Κούλης Θεοδώρου, Σοφία Παπάζογλου και Ειρήνη Καράγιαννη. Με έργα-σταθμούς, όπως το «Χρονικό», η «Ιθαγένεια», η «Θητεία» και η «Λειτουργία του Ορφέα», ο Γιάννης Μαρκόπουλος εμφανίζεται στο Ηρώδειο με δύο συναυλίες, την Πέμπτη 7 και την Παρασκευή 8 Ιουλίου (2005) , στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Την πρώτη ημέρα θα

Χρήστος Δρούζας: Όπως η λαϊκή παράδοση έπλασε τους στίχους συλλογικά εμείς σήμερα τους φέρνουμε στα δικά μας μέτρα

του Χρήστου Δρούζα 

 Απο την σελίδα του στο fb

 Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά...

Με αυτό το τραγούδι και συγκεκριμένα με το στίχο που είναι στη φωτογραφία ξεκίνησε συνειδητά η πορεία που με έβγαλε σε αυτό το project όταν πριν από έξι χρόνια παίζαμε ντουέτο με τον Onemansnoise στο Βερολίνο (έκανε και τη διασκευή στου στίχους "Τα νέα της Αλεξάνδρας reclaim" - αν δεν τον ξέρετε ψάξτε τον και δεν θα χάσετε). 

Παίζαμε στο δρόμο, σε μικρά μαγαζιά με ελεύθερη συνεισφορά, σε καταλήψεις. Είχα ψηθεί να τραγουδήσω και εγώ για πρώτη φορά και επέλεξα το "Έιβαλα" γιατί μου άρεσε πολύ και άρεσε και στις φίλες και τους φίλους μου. Με το Δημήτρη συζητάγαμε όλους τους στίχους και το περιεχόμενό τους και πολύ γρήγορα αποφασίσαμε να μην παίζουμε το συγκεκριμένο τετράστιχο.

Ο στίχος όμως αυτός είναι ιδιαίτερα αγαπητός και άσχετα με το κοινό που παίζαμε - ακόμα και όταν παίζαμε σε καταλήψεις ή σε άλλους προοδευτικούς χώρους - ο κόσμος ζητούσε να το ακούσει και καθώς πολλές φορές παίζαμε χωρίς ενίσχυση και στο νταβαντούρι πάνω ο κόσμος τραγουδούσε πιο δυνατά από μας, έπιανε το συγκεκριμένο τετράστιχο παρά την θέληση μας. Θυμάμαι να προσπαθώ ένα βράδυ να γκαρίξω "πες μου τι δασκάλισσα σου που σου έμαθε χορό και τα πόδια σου στραβώνεις σαν την πάπια στο νερό" και τα παιδιά από κάτω να τραγουδάνε μεθυσμένα και αγκαλιασμένα "θα στο κλέψω με το ζόρι και θα είναι πιο γλυκό".

Και εκεί συνειδητοποίησα αυτό που με ενοχλεί αρκετά χρόνια που παίζω μουσική σαν διασκέδαση: αφού μας αρέσει να χορεύουμε και μας ενώνει το να τραγουδάμε όλα μαζί, γιατί πρέπει να το κάνουμε με στίχους που δεν μας εκφράζουν; Γιατί στην προσπάθειά μας να ξορκίσουμε την καταπίεση μέσα απ' το χορό και το τραγούδι την αναπαράγουμε;

Και η απάντηση είναι απλή κατά την γνώμη μου: γιατί έτσι μάθαμε και γιατί ζούμε σε ένα κόσμο που οι μόνες εναλλακτικές που μας προσφέρονται είναι αυτές. (και αυτό είναι βαθιά πολιτικό)

Και η δική μας η απάντηση σε αυτό μπορεί να είναι ακόμα πιο απλή: Δεν χρειάζεται να απαρνηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και τη μουσική μιλάει στο σώμα μας. Αντίθετα με αυτά που μαθαίνουμε για την μουσική, οι νότες έχουν το χρώμα που τους δίνουμε εμείς και φέρουν το νόημα που βάζουμε στους στίχους τους. Όπως η λαϊκή παράδοση έπλασε τους στίχους της συλλογικά, έτσι ερχόμαστε εμείς σήμερα με φρέσκες ιδέες και φέρνουμε τους στίχους των μελωδιών (που έρχονται από πολλές γενιές πριν και από πολλά διαφορετικά μέρη πάντα αλλάζοντας μορφή και κουβαλώντας νέα νοήματα) στα δικά μας μέτρα: τα αλληλέγγυα, αντισεξιστικά, αντιομοφοβικά, αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά μας μέτρα. 

Προφανώς όλα αυτά δεν τα κατάλαβα σε ένα βράδυ αλλά με βοήθησαν οι φίλες και οι φίλοι μου και κατάλαβα μέσα στα επόμενα χρόνια ότι έχω αυτή την ευθύνη σαν μουσικός και σαν δημιουργός. 

Μετά, πίναμε καφέ με τη Βιργινία ένα απόγευμα κάπου το Μάη 2018 και μου λέει κάτι σε "θα 'ταν ωραίο ένα project που να δείχνει την πραγματική διάσταση ενός σεξιστικού στίχου"... 😁

Οι σελίδες της δουλειάς μας:

Όσα περάσανε..

 

αφιερωμένο σε Φίλους γκαρδιακούς, μόνο

 

Έλλη Βασιλάκη

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

 
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Καγιαλόγλου

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΠΝΟΣ

 

ψυχοθεραπεία

Ειδικός στις ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής  είπε στην ΕΡΤ   πως το κομμάτι με τις περισσότερο τέτοιες ιδιότητες είναι η "Σονάτα 448 για Δύο Πιάνα" του Μότσαρτ.

Η Σονάτα για δύο πιάνα σε ρε μείζονα, Κ. 448 είναι ένα έργο για πιάνο που συνέθεσε το 1781    ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ σε ηλικία  25 ετών.

Γ. Μπιθικώτσης Μ. Θεοδωράκης - "το παλικάρι"

 

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

Από  Σαρωνίς Βατικιώτη Γκάτσου

Το συγκεκριμένο βίντεο,  εκτός του συγκινητικά υπέροχου τραγουδιού, είναι δημιουργημένο με αισθαντικότητα και έχει και φωτογραφία από την παλιά Ερμιόνη, κατόπιν διασταύρωσης των στοιχείων απο τον Βασίλη και την Σαρωνίδα.

Στυλίτης

Στίχοι -Μουσική:Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Από το Κάστρο της Φολεγάνδρου

Αλέξης Σιδερής -Τραγούδι Χρήστος Ψαρομήλιγκος -Βιολί Έλενα Καρούση -Κιθάρα, Τραγούδι

ανθρώπων έργα

 απο τις Τετάρτες ...

της σελήνης γιός

γιατί η  μουσική είναι ένα κομμάτι της ζωής μας, αλλάζει τη διάθεση και τα συναίσθηματά μας. 

αναλγητικό

 

Έλλη Βασιλάκη

Τα παραθύρια

Παραδοσιακό τραγούδι από τη Σαμοθράκη

Πολυφωνική επεξεργασία, μουσική προετοιμασία - διδασκαλία: Γιώργος Πατεράκης