« Ανθισμένη Αμυγδαλιά»
Η γυναίκα πίσω από το τραγούδι
Η Μυγδαλιά
Εκούνησε την ανθισμένη μυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη, η αγκαλιά,
και τα μαλλάκια της.
Αχ! Χιονισμένη σαν την είδα την τρελή
γλυκά τη φίλησα,
της τίναξα τα άνθη απ’ την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
«Τρελή, να φέρεις τα μαλλιά σου τη χιονιά
Τι τόσο βιάζεσαι;
μόνη της θε να ‘ρθει η βαρυχειμωνιά
δεν το στοχάζεσαι;
Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιγνιδάκια σου,
κοντή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου!»
Η «Μυγδαλιά» είναι ένα ποίημα, που γράφτηκε από τον Γεώργιο Δροσίνη σε πολύ νεαρή ηλικία. Πίσω από τους στίχους αυτούς κρύβεται μια άγνωστη ιστορία. Η 16χρονη Μεσολογγίτισσα, Δροσίνα, εξαδέλφη του Γεωργίου Δροσίνη φοιτούσε στο Αρσάκειο Αθηνών. Μια Κυριακή ενώ η Κάκια, αδελφή του ποιητή, και η Δροσίνα είχαν κατέβει να παίξουν στον κήπο του σπιτιού τους, η Δροσίνα σταμάτησε ανάμεσα σε δυο αμυγδαλιές ανθισμένες. Η κοπέλα κράτησε με τα χέρια της τους κορμούς, τους κούνησε και τα άνθη που έπεφταν στα μαλλιά της σαν καταρράκτης, γέμισαν τα μαλλιά της και τους ώμους της. Τη σκηνή αυτή είδε ο ποιητής από το παράθυρό του. Ώσπου να μπουν στο σπίτι οι ξαδέλφες, τις πλησιάζει ο Δροσίνης κρατώντας στα χέρια του ένα φύλλο χαρτί. Η «Ανθισμένη