Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Κάθε χθες και καλύτερα..

Τα παράξενα της...Φυσικής

Κείμενο: Π. Δρακόπουλος
Οι φυσικοί πιστεύουν πολλά παράξενα πράγματα, γι' αυτό άλλωστε οι κοινοί θνητοί συχνά τους περνάνε για τρελούς. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα απίστευτα πράγματα, σύμφωνα με τους φυσικούς, είναι η πραγματικότητα γύρω μας, αλλά εμείς δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε) να τη συνειδητοποιήσουμε. Σαν μια μικρή συνεισφορά στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου όπου ζούμε, ακολουθεί μια παρουσίαση των δέκα σημαντικότερων και πιο παράξενων πραγμάτων που η Φυσική έχει ανακαλύψει, σύμφωνα με τη σχετική ανάλυση που έκανε ο φυσικός-κοσμολόγος και συγγραφέας εκλαϊκευτικών επιστημονικών βιβλίων Μάρκους Τσόουν, για λογαριασμό της βρετανικής "Τέλεγκραφ".
1. Ακόμα και από μπανάνες αν αποτελείτο ο ήλιος, θα ήταν εξίσου καυτός.
Ο ήλιος μας είναι καυτός, επειδή το τεράστιο βάρος του δημιουργεί μια πανίσχυρη βαρύτητα που ασκεί κολοσσιαία πίεση στον πυρήνα του, η οποία πίεση με τη σειρά της αυξάνει τη θερμοκρασία του. Επειδή η πίεση είναι τεράστια, η θερμοκρασία του ήλιου είναι επίσης τεράστια. Αν αντί για υδρογόνο (βασικό συστατικό του), ο ήλιος αποτελείτο από… μπανάνες ίδιου βάρους, που θα κρέμονταν στο διάστημα, πάλι θα υπήρχε η ίδια πίεση, άρα η ίδια τεράστια θερμοκρασία.
2. Όλη η ύλη από την οποία αποτελείται η ανθρώπινη φυλή, δεν είναι μεγαλύτερη από ένα κύβο ζάχαρης.
Τα άτομα της ύλης είναι κατά 99,999999999% κενός χώρος. Αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα, αφαιρώντας τον κενό χώρο στο εσωτερικό τους, θα προέκυπτε ένας κύβος ύλης (με μέγεθος όσο ένας κύβος ζάχαρης), που θα ζύγιζε πέντε δισεκατομμύρια τόνους και θα ήταν δέκα φορές βαρύτερος από όλους μαζί τους ανθρώπους που σήμερα ζουν στη Γη. Παρεμπιπτόντως, αυτή ακριβώς η απίστευτη συμπίεση ύλης συμβαίνει σε ένα υπέρ-πυκνό άστρο νετρονίων, που έχει απομείνει μετά από μια έκρηξη σουπερ-νόβα.
3. Τα γεγονότα στο μέλλον μπορούν να επηρεάσουν αυτό που συνέβη στο παρελθόν.
Καλωσορίσατε στον κόσμο της "Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων", δηλαδή στην

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Όσο για τους Γερμανούς..



Αν πρέπει να μιλάνε για κλέφτες στην Ευρώπη ας ξεκινήσουν από τους ίδιους και αν θέλουν να μας βοηθήσουν να μας δίνουν τις εισπράξεις μόνο από την γλυπτοθήκη τους στο Μόναχο.Ουρές περιμένουν να δουν, το δικό μας Σάτυρο και όχι μόνο, γεμάτα τα μουσεία τους από κλεμμένα.
Ο Σάτυρος του Μονάχου, ένα άγαλμα που σου κόβει την ανάσα με την τελειότητα και την ομορφιά του και σε θυμώνει που είναι εκεί σαν να τους ανήκει και όχι εδώ..

Φωτογραφίες  Ρίνα Λουμουσιώτη

Συνάντηση δημάρχων της Πελοποννήσου για τη διαχείριση των σκουπιδιών

Στο παλαιό δημαρχείο Τρίπολης, αύριο το μεσημέρι, με πρωτοβουλία των δημάρχων Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα και Τρίπολης Αλέξανδρου Κοτσιάνη, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση των δημάρχων των πρωτευουσών των νομών και των μεγάλων δήμων της περιφέρειας Πελοποννήσου, με αντικείμενο συζήτησης την διαχείριση των στερεών αποβλήτων στην Πελοπόννησο στο πλαίσιο αναθεώρησης του ΠΕΣΔΑ της περιφέρειας.


http://www.kathimerini.gr/ με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Απεργία μέσα στο μάτι του κυκλώνα

Εδώ ακριβώς είμαστε, στο μάτι του κυκλώνα κι όλα στροβιλίζονται επικίνδυνα γύρω μας.Αξίες , κεκτημένα, ενοχές, ανοχές, το αύριο, το άδικο, τα λάθη του χθες…
Κρίση στον πλανήτη, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα αλλά και στο μυαλό μας.
Απεργήσαμε χθες και είμαστε πολλοί γιατί δεν χωριστήκαμε σε πράσινους και μπλε ή κόκκινους.
Αλλά μήπως αργήσαμε;
Μήπως βολευτήκαμε για χρόνια μες στις σιωπές μας και φτάσαμε σιγά σιγά εδώ;
Σαν μια ανθρωπομάζα καταναλωτών που ξοδεύοντας καρτοπεριουσίες αφήσαμε χρηματιστήρια, ομόλογα, βατοπέδια, λαδώματα, φακελάκια, να γίνονται μόνο θέμα στα παράθυρα;
Τώρα μένει να δούμε αν μάθαμε κι αν ανοίξαμε καινούργια σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας μας ή είναι μια ξεπατικούρα από το χθες.
Θα δείξει..
Της Ρίνας Λουμουσιώτη

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό..

Σαν να μπαίνει η άνοιξη..


Ας ξεκινήσω με μια βόλτα στο ναό.
Χθες τα απόγευμα στο Μπίστι..

Κική Δημουλά.Μια ποιήτρια εξομολογείται

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ Εnet
«Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ' ένα πολύ γόνιμο παράπονο... Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ' αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα...».
Τα λόγια ανήκουν στην Κική Δημουλά. Την πιο καταξιωμένη και την πιο δημοφιλή ελληνίδα ποιήτρια της εποχής μας, από το «παράπονο» και την «ήττα» της οποίας αναβλύζουν στίχοι με τη δύναμη που έχουν οι χρησμοί. Την ακαδημαϊκό που, σε λίγες μέρες, θα παραλάβει στο Στρασβούργο το φετινό Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, εν αναμονή και μιας ανθολογίας του «Γκαλιμάρ», όπου θα

«πρώιμος γάμος + πρώιμη εγκυμοσύνη = θάνατος»

Μία διαφορετική εκδήλωση διαμαρτυρίας πραγματοποιούν φοιτήτριες στην Υεμένη. Κρατώντας ένα πανό που γράφει «πρώιμος γάμος + πρώιμη εγκυμοσύνη = θάνατος» διαδηλώνουν κατά του γάμου σε μικρή ηλικία. (Photo: EPA)

Eπιλογή: Αιμιλία Καλογεράκη photo@kathimerini.gr

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Μια βόλτα μέχρι το Αυγό...

Η καλή μας φίλη και του blog πήρε τα βουνά!!
"Με 'ολα αυτά τα καταθλιπτικά που φοβάμαι γίνονται για μένα-χωρίς εμένα,
παίρνω τα όρη και τα βουνά και τα μοναστήρια...." μας γράφει..

Ερχόμαστε...

«Ένας άνδρας μόνος».


  Η Αθήνα εδικά τον χειμώνα, έχει τις ομορφιές της. Ευτυχώς είναι κοντά..
  Για δουλειές βρεθήκαμε εκεί το Σάββατο και δεν χάσαμε την ευκαιρία να χωθούμε στις κόκκινες αναπαυτικές πολυθρόνες του «Αττικόν» και να δούμε μια εξαιρετική ταινία. Το «Ένας άνδρας μόνος».
  Συνήθως μια καλή ταινία την αναγνωρίζεις από το πόσο δύσκολα την ξεχνάς  και από το πόσο την αναλύεις μετά και αυτή η ταινία ήταν τέτοια.
  Σας την συνιστούμε.
  Απόλυτα πετυχημένο και έχει ξαφνιάσει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του σχεδιαστή μόδας Τομ Φορντ, και η εκπληκτική ερμηνεία, υποψήφια για Όσκαρ, από τον Κόλιν Φερθ.

 Λείπει πολύ ένας χειμερινός κινηματογράφος εδώ..