SPITI μια ταινία της Σοφίας Σφυρή στο φεστιβαλ Δράμας

Από τώρα και για αυτήν την εβδομάδα μπορείτε να δείτε την ταινία της Σοφίας Σφυρή στο 

 Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Δράμας και αν σας αρέσει να την ψηφίσετε για το Βραβείο Κοινού εδώ: 

 https://www.dramafilmfestival.gr/online-festival/film/spiti/

 

Το νησί (Octrob) - Ρώσικη εξαιρετική ταινία

Πρόκειται για μια περιπέτεια, που αφηγείται την ιστορία του π. Ανατόλιου, ενός παράξενου μοναχού σ' ένα νησί του ρωσικού βορρά. Ο μοναχός εκείνος, παλεύοντας με προσωπικά πάθη, έζησε ως "διά Χριστόν σαλός", δηλαδή παρίστανε τον τρελό κρύβοντας από τους άλλους ότι είχε γίνει πλέον ένας άγιος. Μόνο τα παιδιά και οι ταπεινοί αντιλαμβάνονταν τι κρυβόταν μέσα στην ψυχή του.

Στεφανία 1966

Χρονιά Παραγωγής: 1966Σκηνοθέτης: Γιάννης Δαλιανίδης 

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ)

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ περιέχει μυστικά που αυτή την εποχή αλλάζουν τον κόσμο μας. Αντλώντας από την αρχαία σοφία που βρέθηκε σε ένα Περουβιανό χειρόγραφο, εξηγεί πώς να συνδέσετε τα γεγονότα που συμβαίνουν στη δική σας ζωή τώρα... και σας επιτρέπει να δείτε τι πρόκειται να σας συμβεί τα επόμενα χρόνια! Όταν ο James Redfield εξέδωσε για πρώτη φορά αυτό το σπάνιο βιβλίο, οι άνθρωποι το πήραν, το διάβασαν, και έμειναν άφωνοι με το περιεχόμενό του. Ενημέρωσαν τους φίλους τους γι' αυτό, και οι φίλοι με τη σειρά τους πληροφόρησαν τους δικούς τους φίλους. Από στόμα σε στόμα, τα νέα γι' αυτό το έργο εξαπλώθηκαν σε όλη την Αμερική. Οι προφητείες του μάγεψαν χιλιάδες αναγνώστες οι οποίοι συγκινήθηκαν από τον τρόπο που ερμήνευε όσα συνέβαιναν στη ζωή τους. Το βιβλίο διαβάζεται σαν μια δυνατή ιστορία γεμάτη περιπέτεια, αλλά στην πραγματικότητα ασκεί τη βαθιά επίδραση μιας πνευματικής παραβολής.

Ο Δράκος - Νίκος Κούνδουρος (1956)

ΠΡΕΜΙΕΡΑ " ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΩΝ ΝΕΟΠΤΩΧΩΝ" ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΜΠΑΡΔΑΚΟΥ

Η ιστορία που πρέπει να ειπωθεί
Για τη φτωχωποίηση
Για την ανθρωπιστική κρίση
Για την ανεργία και την εξαθλίωση στην Ελλάδα

                   
Από 21/4 στην Αλκυονίδα καθημερινά" ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΩΝ ΝΕΟΠΤΩΧΩΝ" του ερμιονίτη σκηνοθέτη Τάκη Μπαρδάκου.

ΣΥΝΟΨΗ:
Η Ελλάδα νεόπτωχων- των ανέργων που αντιμετωπίζουν τον δικό τους Γολγοθά, κατά τη διάρκεια της άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης στη χώρα. Η ταινία ακολουθεί τις ιστορίες αρκετών πολιτών, προβάλλοντας την κοινωνική ανισότητα και την αδικία. Το φαινόμενο των αστέγων, τα συσσίτια, τα συγκλονιστικά ποσοστά ανεργίας, η φτώχεια και η άνοδος της ακροδεξιάς έχουν μετατρέψει το όνειρο της ευημερίας σε έναν κοινωνικό-οικονομικό

«ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»

Η νέα ταινία του Παπακαλιάτη

 

«ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»: Η ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΟ «PUBLICITY» ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ. 

Του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη  

Με τον ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ υπάρχει ένα διπλό σύνδρομο: Το ένα μοιάζει με εκείνο περί ΜΙΜΗΣ ΝΤΕΝΙΣΗ, που ό, τι κι αν κάνει η «γραμμή» είναι «ειρωνευτείτε την», το άλλο κουμπώνει με την πρόσφατη επίθεση στον ΜΑΝΟΥΣΟ

Παίζοντας με τη φωτιά

Την ταινία την είδα και είναι εξαιρετική!! Θα πρέπει, τουλάχιστον, οι γυναίκες όλες να τη δουν, γιατί θα τιμήσουν  όσες δεν μπορούν να κάνουν τέχνη, γιατί είναι γυναίκες! Αλλιώς τις περιμένει ο εξευτελισμός και ο θάνατος.

Και λίγο ας σκεφτούμε τις ανδροκρατούμενες και θεοκρατούμενες κοινωνίες τις φανερές και τις φτιασιδωμένες προοδευτικές αλλά σεξιστικές...

Σχόλιο - πρόταση φίλης της Πρ.Ε.Π.Ερμιόνης.

Από την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014 στον Δαναό το κινηματογραφόφιλο κοινό της Αθήνας  έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την πολύ ενδιαφέρουσα ταινία – αληθινή καταγραφή της Αννέτας Παπαθανασίου με τίτλο Παίζοντας με τη φωτιά. Μια παραγωγή της TOPCUT- MODIANO, OH MY DOG, και συμπαραγωγή του ΟΤΕ TV.

Μία ταινία για τις γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν, που κυριολεκτικά παίζουν με τη φωτιά! H Αννέτα Παπαθανασίου, ηθοποιός η ίδια και σκηνοθέτης, επισκέπτεται την Καμπούλ για να διδάξει την Αντιγόνη του Σοφοκλή και να καταγράψει τη ζωή των Αφγανών καλλιτεχνών, που προσπαθούν να συνδυάσουν την τέχνη και τον πολιτισμό με την σκληρή καθημερινότητα σε αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα.

Αφηγείται τις ιστορίες των γυναικών ηθοποιών που έχουν την τόλμη να ασχοληθούν με το θέατρο και αντιμετωπίζουν σκληρή κριτική, κοινωνική αποδοκιμασία, ακόμα και απειλές για τη ζωή τους και την οικογένειά τους.

Η ταινία είναι μια καταγραφή όσων συναντά και που δυστυχώς η φαντασία ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα. Μια σκληρή καταγραφή, ειδικά όταν γνωρίζεις ότι αυτό που αποτυπώνεται στη μεγάλη οθόνη είναι εικόνες της αληθινής ζωής , χωρίς μυθοπλασία και σενάριο .

«Έχοντας πάει στο Αφγανιστάν το 2007 και κάνοντας γυρίσματα στην περιοχή για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ «Qadir, ένας Αφγανός Οδυσσέας» απέκτησα μια οικειότητα με την περιοχή και σίγουρα αρκετούς φίλους. Έτσι, όταν ήρθε

Η "Νεμπράσκα" του Αλεξάντερ Πέιν. Ένα ασπρόμαυρο αριστούργημα

«Νεμπράσκα» μια τόσο απλή και τόσο υπέροχη ταινία  απο τον ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν.
Εκπληκτική είναι επίσης η φωτογραφία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ, που εστιάζει  σε μια άλλη Αμερική.



Το είδαμε μας άρεσε, σας το προτείνουμε. 

Πρ.Ε.Π.Ε.

"ΔΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ" Βροχή, καιρός για σινεμά

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ, ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ, ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΙΛΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΕΝΗ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΤΣΑ ΜΑΡΟΥΔΑ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΡΑΣ, ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ, ΆΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΙΜΩΝ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΘΑΝΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Baraka

Ο Ροντ Φρίκε, διευθυντής φωτογραφίας του Koyanisqatsi και ο συνεργάτης του Μαρκ Μάκιντσον, ταξίδεψαν επί 14 μήνες σε 6 ηπείρους και 24 χώρες, μεταξύ των οποίων ήταν η Τανζανία, η Κίνα, το Κουβέιτ, την Ιαπωνία, την Καμπότζη, τη Βραζιλία, το Ιράν, το Νεπάλ, αλλά και οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές πόλεις για να συγκεντρώσουν το υλικό για το Baraka, του αριστουργηματικού αυτού ντοκιμαντέρ που περιγράφει το μεγαλείο της φύσης, στις πιο απομακρυσμένες και παρθένες γωνιές του πλανήτη, από το ανθρώπινο έργο και τα μνημεία περασμένων αιώνων σε αντιπαράθεση με τις εικόνες του "πολιτισμού" για να μας προσγειώσουν ανώμαλα στην πραγματικότητα. Εικόνες απίστευτες δύναμης όπως το βλέμμα του πιθήκου, στην αρχή της ταινίας, το νεκροταφείο –πολυκατοικία στην Ιταλία, η καύση των νεκρών στις όχθες του Γάγγη, η τελετουργία του χορού των ιθαγενών και δυστυχώς, η οικολογική καταστροφή από την καύση των πετρελαιοπηγών, θυμίζοντας μας τις εφιαλτικές μέρες που ζούμε.
Δείτε το ..

Η... απαγορευμένη τανία της Αλίκης Βουγιουκλάκη!

Πρότεινε ο Γιάννης Λακούτσης 

Πηγή:briefingnews

 

Η... απαγορευμένη τανία της Αλίκης Βουγιουκλάκη!

Πρόκειται για ένα σπάνιο συλλεκτικό ντοκουμέντο που ήταν χαμένο επί 50 περίπου χρόνια...

Ο λόγος για το Aliki my love, μια ταινία που αποτέλεσε την προσπάθεια της Αλίκης για μια διεθνή καταξίωση και καριέρα.
Η ταινία γυρίστηκε στην Ιο το 1962 και ήταν συμπαραγωγή της Φίνος Φιλμς με μια βρετανική εταιρία παραγωγής. Σκηνοθέτης της ήταν ο Ρούντολφ Μάτε που την δεκαετία του '40 ήταν από τους εκπροσώπους του φιλμ νουάρ (κυρίως ως κινηματογραφιστής). Στο εξωτερικό την διανομή ανέλαβε η LIONEX films με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Οι παραγωγοί ΑQUARIUS PRODUCTION, φημολογείται ότι ήταν από το Ισραήλ (για αυτό και στην κόπια, εκτός από τους ελληνικούς υπότιτλους υπάρχουν και εβραϊκοί.).
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη μετά την προβολή στο εξωτερικό ταινιών όπως η "Αστέρω" (που το 1958 προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου κερδίζοντας θερμές κριτικές) αλλά και μικροσκανδάλων (όπως η περιβόητη γνωριμία - σχέση με τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο, που ο ιταλικός τύπος κυρίως, το 1960, κάλυψε δημοσιογραφικά) πίστεψε πως θα μπορούσε να κάνει ένα διεθνές άνοιγμα στην καριέρα της.
Η ιστορία της ταινίας περιγράφει το πως ένας πλειμποϋ Αμερικάνος (Τζες Κονραντ) κερδίζει μια μεγάλη κληρονομιά στην

"Εν ονόματι του νόμου" Σενάριο σκηνοθεσία:Νίκος Φώσκολος

Διάρκεια: 102 λεπτά
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Τετ 1 Απρ 1970
Χρώμα: Έγχρωμο
Παραγωγή: Φίνος φιλμ
Σκηνοθέτης: Νίκος Φώσκολος
Σενάριο: Νίκος Φώσκολος

Ηθοποιοί:
Κώστας Καζάκος
Μαίρη Χρονοπούλου
Κώστας Καρράς
Νόρα Βαλσάμη
Νίκος Γαλανός
Άννυ Πασπάτη
Λιάκος Χριστογιαννόπουλος
Ρ Σακιώτου
Σπύρος Καλογήρου

Τα αριστουργήματα του βωβού κινηματογράφου

Του Γιάννη Λακούτση

                   Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου

Τα αριστουργήματα του βωβού κινηματογράφου, από όπου ξεπήδησαν οι Τσάρλι Τσάπλιν και Μπάστερ Κίτον , παρουσιάζονται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

από τις 16εως και τις 26 Σεπτεμβρίου, στο 4^ο Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου το οποίο είχε ξεκινήσει ο ίδιος ο Μιχάλης Κακογιάννης.

Συνολικά το Φεστιβάλ περιλαμβάνει 16 ταινίες, γυρισμένες από το 1902-1929, από σπουδαίους σκηνοθέτες μεταξύ των οποίων και οι Τσάρλι Τσάπλιν, Λουις Μπουνιουέλ, Μπάστερ Κίτον κ. α. Στις 25 Σεπτεμβρίου οι συνεφίλ θα έχουν την ευκαιρία να δουν το φιλμ  του Ζορζ Μελιέ « Ταξίδι στο φεγγάρι».Ένα φιλμ επιστημονικής φαντασίας από τα καλύτερα του 20^ου αιώνα, βασισμένο σε δυο δημοφιλή μυθιστορήματα της εποχής, «Από τη γη στη Σελήνη» του Ιουλίου Βερν και «Ο πρώτος άνθρωπος στο φεγγάρι» του Wells. Είναι διάρκειας 14 λεπτών  και το πλέον δημοφιλές από όσα σκηνοθέτησε ο Μελιέ. Η ταινία έπεσε θύμα πειρατείας από τον γνωστό εφευρέτη Thomas Edison, ο οποίος έκανε αντίγραφα σε όλες τις ΗΠΑ αποκομίζοντας αυτός τα κέρδη. Το 1913 ο Μελιέ κήρυξε πτώχευση και έγινε πωλητής παιχνιδιών.

Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΗΤΗΣ, 1968 -- FINOS FILM

Παραγωγή: Finos Film
Α' Προβολή: 30 Δεκεμβρίου 1968
Κατηγορία: Κωμωδία
Διάρκεια: 104'
Εισιτήρια: 750.000

Ηθοποιοί: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Φλωρέττα Ζάννα, Λαυρέντης Διανέλλος, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Πέτρος Λοχαϊτης, Ελένη Ζαφειρίου, Τζόλυ Γαρμπή, Γιώργος Γαβριηλίδης, Έλσα Ρίζου, Θεόδωρος Ντόβας, Μαίρη Μεταξά, Νίκος Πασχαλίδης, Νίκος Τσούκας, Γκόλφω Μπίνη, Τζούλια Λαπάκη, Γιάννης Γιαννάτος, Χρήστος Στύπας, Μαίρη

Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ, 1961 -- FINOS FILM

(Πατάμε κάτω δεξιά το τεράγωνο για πλήρη οθόνη)
 
Παραγωγή: Finos Film
Α' Προβολή: 02 Δεκεμβρίου 1961
Κατηγορία: Δραματική
Διάρκεια: 100'
Εισιτήρια: 161.331

Ηθοποιοί: Ζωή Λάσκαρη, Νίκος Κούρκουλος, Μίρκα Καλατζοπούλου, Βαγγέλης Βουλγαρίδης, Νίτσα Μαρούδα, Κώστας Βουτσάς, Ελένη Ζαφειρίου, Παντελής Ζερβός, Περικλής Χριστοφορίδης, Άγγελος Μαυρόπουλος, Γιώργος Τσιτσόπουλος, Λαυρέντης Διανέλλος, Βασίλης Ανδρονίδης, Ερρίκος Κονταρίνης, Εύα Κουκούλη, Εύα Μπάρτον, Μαργαρίτα Γεράρδου, Γκόλφω Μπίνη, Πόπη Δεληγιάννη, Κώστας Νάος, Γιάννης Μπέρτος, Θανάσης Σουγιούλ, Θανάσης Παπαδόπουλος, Τάκης Πανόπουλος, Τάκης Ρουμπάνης, Βασίλης Δημητρίου, Θανάσης Πλιάκας, Αντώνης Πλυτζανόπουλος, Γ. Αποστολόπουλος, Νανά Μιχαλοπούλου, Στέλλα Σπυροπούλου, Μαίρη Φορμόζη, Μαρίνα Πεφάνη, Νάνσυ Κούτσικου, Νίκη Γεωργακά, Ντιάνα Σιμόν, Κία Τσίφτη

Σκηνοθέσια: Γιάννης Δαλιανίδης
Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης
Φωτογραφία: Νίκος Δημόπουλος
Μουσική: Κώστας Καπνίσης
Σκηνογραφία: Μάρκος Ζέρβας
Μακιγιάζ: Νίκος Ξεπαπαδάκος
Μοντάζ: Πέτρος Λύκας

Περίληψη: Η Ρέα, ένα κορίτσι από καλή οικογένεια, αλλά με γονείς που αδιαφορούν για τις παρέες

ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ;

ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ;

Η ρεαλιστική γαλλική ταινία, «ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ», του Ζακ Οντιάρ, ένα ερωτικό δράμα γεμάτο ένταση, συμμετείχε «στο διαγωνιστικό» του φεστιβάλ των Καννών. Επιχειρεί να δείξει πώς οι σωματικά ή ψυχικά τσακισμένοι ήρωές της, ζώντας στο δικό τους περιθώριο (για διαφορετικούς λογούς ο καθένας), μπορούν να συνυπάρξουν. Nα σταθούν, ξανά, όρθιοι στα …πόδια τους, δίνοντας δύναμη και αγάπη ο ένας στον άλλο.

Ένας περιπλανώμενος πατέρας, ο Αλί, μόνος με το μικρό του γιο, άστεγος, άφραγκος, χωρίς φίλους, βρίσκει καταφύγιο και …φροντίδα στην αδερφή του, στο νότο της Γαλλίας. Συναντά στο κλαμπ της πόλης μια όμορφη και με πολλή αυτοπεποίθηση γυναίκα, τη Στεφανί, που εκπαιδεύει όρκες (φάλαινες) στη Marineland.

Το λαϊκό παιδί και η όμορφη νεαρή γυναίκα συναντώνται για δεύτερη φορά μετά από μερικές μέρες, με τη Στεφανί να «κινείται» με αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας χάσει τα δυο της πόδια σε ένα φριχτό ατύχημα.

Ο Αλί αναλαμβάνει να τη βοηθήσει, απλά, «χωρίς συναίσθημα ή οίκτο», ενώ παράλληλα, προκειμένου να κερδίσει χρήματα, χρησιμοποιεί τα χέρια του και τη δύναμή του σε πυγμαχικούς αγώνες του δρόμου.

Η Στεφανί (εκπληκτική η Μαριόν Κοτιγιάρ), με τη βοήθεια του Αλί, ξαναβρίσκει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση και την προηγούμενη ζωή της, ως εκπαιδεύτρια. Ο Αλί ξεκινά με γνώμονα τα ένστικτά του και σταδιακά "εξελίσσεται"... Μαθαίνει κοντά της την τρυφερότητα, την υπομονή, την αγάπη. Στη συγκλονιστική σκηνή στον πάγο πριν το τέλος, βιώνοντας ο ίδιος το φόβο της απώλειας, πετυχαίνει τον «πλήρη εξανθρωπισμό του».

Η ταινία ξεκινά με την εικόνα των σωμάτων, τη γυμνασμένη πλάτη του ήρωα και την έλλειψη των άκρων της ηρωίδας. Στη συνέχεια ο σκηνοθέτης δείχνει, μεθοδικά, την εξέλιξη της σχέσης των δυο πρωταγωνιστών που καταλήγει σε «ισοδύναμη ένωση και όχι δεσμό ανάγκης».

Βρήκαμε την ταινία δυνατή, δραματική και σκληρή, συγκινητική, χωρίς, ωστόσο, να πέφτει στην παγίδα του μελό, με ωμότητα και ευαισθησία που τελικά κερδίζουν το θεατή.

Θυμηθήκαμε τους "Άθικτους", που διαπραγματεύονται το ίδιο θέμα με περισσότερη αισιοδοξία.

Παρακολουθήσαμε τον αγώνα δύο ανθρώπων, που δεν είναι «ολόκληροι», να επιβιώσουν, βρίσκοντας τον τρόπο, διστακτικά και επώδυνα αρχικά, να συμπληρώσουν ο ένας τον άλλο.

Πήραμε ουσιαστικά μηνύματα ανθρωπιάς, εμπιστοσύνης και άντλησης δύναμης μέσα από τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.

Το σώμα μας

Το σώμα είναι ναός του πνεύματος και της συγκίνησης. Πηγή των συναισθημάτων, της γνώσης και της ευτυχίας. Είναι πάντα επίκαιρο, διαχρονικό και το υλικό του στοιχείο μπαίνει βαθιά μέσα στο νου και την ψυχή. Είναι πηγή ενέργειας.

Η έλλειψη αρτιμέλειας, ωστόσο, δεν μπορεί να είναι ταπείνωση του ανθρώπινου σώματος, καθώς «η ομορφιά είναι κάτι περισσότερο από ένα τέλειο κορμί. Είναι η δύναμη και η θέληση για ζωή. Είναι η αυτοπεποίθηση που δίνουν οι επιλογές μας».¹

Δεν παραγνωρίζουμε, βέβαια, το γεγονός ότι ενήλικες και παιδιά που κατά τη διάρκεια της ζωής τους υπέστησαν ακρωτηριασμούς των άκρων, όπως στην ταινία, μπορεί να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στο σωματικό, γνωστικό και συναισθηματικό τομέα,² αφού:

Η απώλεια των άκρων επιφέρει μεγάλες αλλαγές στην ισορροπία του σώματος, τη βάδιση, την αυτοεξυπηρέτηση, τις δραστηριότητες του ατόμου (γραφή, άθληση κ.λπ.)

Περιορίζονται οι δυνατότητές του για διεκπεραίωση της ανάγκης για επαφή με άλλα πρόσωπα, με αποτέλεσμα την ψυχολογική επιβάρυνση. Έτσι δημιουργούνται συναισθήματα ντροπής, θυμού, αποστροφής για διαπροσωπικές/ κοινωνικές σχέσεις, έλλειψη αυτοεκτίμησης, άγχος κ.λπ.

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας η υποκατάσταση των λειτουργιών των άκρων είναι εφικτή, με ενθαρρυντικά αποτελέσματα, κατά περίπτωση, σε παιδιά και ενήλικες. Σύμφωνα με μελέτες ένα άτομο που δεν έχει πόδια, μπορεί να χρησιμοποιήσει μηχανικά, με προσομοίωση στην κίνηση που ξεπερνά το 80%.

Συγκλονιστικές λογοτεχνικές περιγραφές με σχετικό περιεχόμενο υπάρχουν στα βιβλία:

«Η Αργυρώ», «Η κόλαση των παιδιών», «Ο μικρός Ντούπ», «Το ποτάμι ζήλεψε», «Η Στραβοκώσταινα», «Η κουκουβάγια με τα χρυσά φτερά», «Τα παπουτσάκια που λένε παραμύθια», «Η έκλειψη του ήλιου» κ.α.

Στη ζωή μας καθημερινά συναντάμε ανθρώπους που συμφιλιωμένοι με το πρόβλημά τους εργάζονται, σπουδάζουν, αθλούνται, καθώς και άλλους που, επηρεασμένοι αρνητικά, οδηγούνται στην απομόνωση και ενίοτε σε ακραίες συμπεριφορές.

ΣΗΜ.

1.Σχόλιο Ν. Καραμανλή με αφορμή τη δημοσιοποίηση του προβλήματος της Α. Τζολί, 15-05-2013.

2.Γιάννης Σπετσιώτης & Σταύρος Σταθόπουλος: «Παιδαγωγική και Διδακτική των παιδιών με κινητικές αναπηρίες», Εκδ. ΩΡΙΩΝ, Αθήνα 2003

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

.

Μια βραβευμένη ταινία για την Ικαρία

Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Little Land του Νίκου Νταγιαντά 

Ο σκηνοθέτης Νίκος Νταγιαντάς, χρειάστηκε να ταξιδεύσει τριάντα φορές στην Ικαρία και να διαθέσει σχεδόν μισό χρόνο από τη ζωή του για να μπορέσει να καταγράψει και να αποδώσει τον ιδιόρρυθμο τρόπο ζωής των μακροβιότερων ανθρώπων του δυτικού κόσμου, των κατοίκων της Ικαρίας. Το ντοκιμαντέρ Little land βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από την ΕΡΤ 3 και την WWF. Η ταινία ακολουθεί τον 35χρονο Θοδωρή, ο οποίος εγκαθίσταται μόνιμα στο απομακρυσμένο νησί της Ικαρίας. Εκεί, ανακαλύπτει μια κοινωνία που στηρίζεται στην αυτονομία και τη συνεργασία. Διατηρώντας ζωντανή την Ικαριώτικη παράδοση της “αλλαξάς” -η οποία αναβιώνει τώρα λόγω της κρίσης- πολλοί κάτοικοι της Ικαρίας δεν χρησιμοποιούν χρήματα για όλα όσα χρειάζονται: μελισσοκόμοι, οινοποιοί, αγρότες και ξυλουργοί, είναι πολυτάλαντοι και μαθημένοι στην ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ τους.

Ο σκηνοθέτης Νίκος Νταγιαντάς, χρειάστηκε να ταξιδεύσει τριάντα φορές στην Ικαρία και να διαθέσει σχεδόν μισό χρόνο από τη ζωή του για να μπορέσει να καταγράψει και να αποδώσει τον ιδιόρρυθμο τρόπο ζωής των μακροβιότερων ανθρώπων του δυτικού κόσμου, των κατοίκων της Ικαρίας. Το ντοκιμαντέρ Little land βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από την ΕΡΤ 3 και την WWF και κάνει απόψε, Τετάρτη 17 Απριλίου την αθηναϊκή του πρεμιέρα στο Γαλλικό Ινστιτούτο της οδού Σίνα 31στις 20:00. Στην συζήτηση μας παρακάτω εξηγεί γιατί οι άνθρωποι εκεί προτιμούν να ταΐσουν τα ζώα τους από το να παίξουν σε μια ταινία …. Πηγή: www.lifo.gr

Ο σκηνοθέτης Νίκος Νταγιαντάς, χρειάστηκε να ταξιδεύσει τριάντα φορές στην Ικαρία και να διαθέσει σχεδόν μισό χρόνο από τη ζωή του για να μπορέσει να καταγράψει και να αποδώσει τον ιδιόρρυθμο τρόπο ζωής των μακροβιότερων ανθρώπων του δυτικού κόσμου, των κατοίκων της Ικαρίας. Το ντοκιμαντέρ Little land βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από την ΕΡΤ 3 και την WWF και κάνει απόψε, Τετάρτη 17 Απριλίου την αθηναϊκή του πρεμιέρα στο Γαλλικό Ινστιτούτο της οδού Σίνα 31στις 20:00. Στην συζήτηση μας παρακάτω εξηγεί γιατί οι άνθρωποι εκεί προτιμούν να ταΐσουν τα ζώα τους από το να παίξουν σε μια ταινία …. Πηγή: www.lifo.gr

Ο σκηνοθέτης Νίκος Νταγιαντάς, χρειάστηκε να ταξιδεύσει τριάντα φορές στην Ικαρία και να διαθέσει σχεδόν μισό χρόνο από τη ζωή του για να μπορέσει να καταγράψει και να αποδώσει τον ιδιόρρυθμο τρόπο ζωής των μακροβιότερων ανθρώπων του δυτικού κόσμου, των κατοίκων της Ικαρίας. Το ντοκιμαντέρ Little land βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από την ΕΡΤ 3 και την WWF και κάνει απόψε, Τετάρτη 17 Απριλίου την αθηναϊκή του πρεμιέρα στο Γαλλικό Ινστιτούτο της οδού Σίνα 31στις 20:00. Στην συζήτηση μας παρακάτω εξηγεί γιατί οι άνθρωποι εκεί προτιμούν να ταΐσουν τα ζώα τους από το να παίξουν σε μια ταινία …. Πηγή: www.lifo.gr

«ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ»

 «ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ»

του Mark O' Brien

Άσε με να σε αγγίξω με τα λόγια μου

γιατί τα χέρια μου είναι υποτονικά,

σαν άδεια γάντια.

Άσε τα λόγια μου να χαϊδέψουν τα μαλλιά σου,

να γλιστρήσουν στην πλάτη σου και να αγγίξουν την κοιλιά σου.

Γιατί τα χέρια μου φέγγουν και πετούν

σαν τα βότσαλα,

αγνοούν τις ευχές μου και αρνούνται, πεισματικά,

να πραγματοποιήσουν τις κρυφές μου επιθυμίες.

Άσε τα λόγια μου να εισχωρήσουν στο μυαλό σου,

φέρνοντας δάδες.

Δέξου τα, πρόθυμα, μέσα στην ύπαρξή σου,

ώστε να σε χαϊδέψουν, απαλά, μέσα τους. 

Το ακούσαμε στην ταινία «THE SESSIONS» (ελληνικός τίτλος «Μαθήματα  Ενηλικίωση») του Ben Lewin και ήταν το αγαπημένο ποίημα του πρωταγωνιστή της, Mark O' Brien.

Στην αληθινή ιστορία του προαναφερόμενου, ποιητή, τετραπληγικού από τα 6 του χρόνια, αναφέρεται η ταινία. Μιας δυναμικής φωνής σ’ ένα παράλυτο σώμα που έζησε τη ζωή του μέρα τη μέρα, ανάσα με την ανάσα για 49 χρόνια!

Φύγαμε από τον κινηματογράφο μ΄ ένα γλυκό χαμόγελο, αφού ο σκηνοθέτης πέτυχε  να παρουσιάσει μια ευχάριστη και αξιοπρεπή δραματική ιστορία με χιουμοριστικά στοιχεία και ζωντανά χρώματα, προσεγγίζοντας με σεβασμό το θέμα, τους χαρακτήρες και τους ουσιαστικούς δεσμούς που αναπτύσσονται στο «ταξίδι του Mark για την ενηλικίωση», αποσπώντας υπέροχες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές και τους δευτεραγωνιστές του. 

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

.