Του Γιάννη Λακούτση
Κατά τις πρώτες
ημέρες του Ιουλίου
1942, ανακόπηκε η
ορμητική προέλαση των
στρατευμάτων του Άξονα,
στο Ελ Αλαμέιν.
Προηγουμένως είχε καταληφθεί
και το λιμάνι
του Τομπρούκ. Από
τότε οι αντίπαλες
παρατάξεις, προσπάθησαν όσο το δυνατόν
γρηγορότερα , να αναδιοργανώσουν και
εφοδιάσουν τα στρατεύματά
τους, εν όψει
της μεγάλης μάχης. Οι
Σύμμαχοι βρίσκονταν σε πλεονεκτικότερη θέση από
πλευράς ανεφοδιασμού , έναντι
των στρατευμάτων του
Άξονα, πράγμα που
γνώριζε ο Στρατάρχης
Έρβιν Ρόμμελ και
γι αυτό προσπαθούσε
να προλάβει τον
εφοδιασμό τους.
Στις 31
Αυγούστου 1942, εξαπέλυσε
επίθεση εναντίον της 8ης Συμμαχικής
Στρατιάς που αμυνόταν
στο Ελ Αλαμέιν
υπό τον Βρετανό Στρατάρχη
Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ. Σκοπός
της επίθεσης αυτής
ήταν η κατάληψη
της Αλεξάνδρειας, και
της Διώρυγας του
Σουέζ. Η επιχείρηση
όμως αυτή απέτυχε
και ο Ρόμμελ
επανήλθε στην αρχική
του θέση.
Αν και
οι Ιταλοί απέστειλαν,
πριν από την
έναρξη της επίθεσης
του Ρόμμελ, τις
απαραίτητες ποσότητες καυσίμων,
εν τούτοις μόνο
το μισό σχεδόν
φορτίο πετρελαίου έφθασε
στον προορισμό του,
επειδή πολλά πετρελαιοφόρα
πλοία βυθίσθηκαν από
συμμαχικά όπλα. Ο Ρόμμελ ανέφερε
εγγράφως προς την
Ανωτάτη Διοίκηση των Γερμανικών Ενόπλων
Δυνάμεων, ως κύριο
λόγο της αποτυχίας
της μάχης αυτής,
τον ελλιπή ανεφοδιασμό
του σε καύσιμα
και την