Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Πάμε Σπέτσες..

Σήμερα, 11 του μήνα, η συναυλία των Χ. Αλεξίου και Μ. Φριντζήλα και η αναπαράσταση της ναυμαχίας.

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Συμμαχίες, αψιμαχίες, ανοησίες..

Προεκλογικά μαγειρέματα, Fast food διαδικασίες, συμμαχίες, αψιμαχίες, ανοησίες..
Τα ίδια λάθη που μας έχουν φέρει ως εδώ.
Έχουμε αναλωθεί με το ποιος θα πάει που, όμως το θέμα είναι ποιος θα κάνει τι. Ξαναδημοσιεύουμε το εκπληκτικό άρθρο του κου Βασίλη Γκάτσου που μας υπενθυμίζει την ουσία..
________________________________________________________________________
Με αφορμή τον Καλλικράτη
 Του Βασίλη Γκάτσου

  Ξεκινάμε με την κοινότυπη αποδοχή ότι η γη και η παράκτια θάλασσα είναι η βάση στην οποία εδράζεται η οικονομία και ο πολιτισμός της Ερμιονίδας. Άρα η παραγωγική ικανότητα της Ερμιονίδας είναι οι άνθρωποί της και η διοίκησή τους, που με τη σειρά τους πατάνε γερά στη γη και την παράκτια θάλασσα, όποια δραστηριότητα και να ασκούν.
  Έτσι όπως είναι σήμερα η Ερμιονίδα, έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα στην Ερμιονίδα, μπορούν να οδηγηθούν σε μία ανώτερη σφαίρα οικονομίας και πολιτισμού;
Πολιτικό το ζήτημα θα μου πείτε. Το δεξιό φαντασιακό βλέπει έτσι τα πράγματα, το κεντρώο ή σοσιαλδημοκρατικό φαντασιακό κάπως αλλιώς, η αριστερή ορθοδοξία σταθερώς και αμετακλήτως έχει την αλήθεια της, η ανορθόδοξη αριστερά τις δικές της παραλλαγές ανορθοδοξίας και τελικώς κάθε πολίτης και κάθε συντεχνία τα δικά της συμφέροντα και τα δικά της ματογυάλια να βλέπει την πραγματικότητα.
  Όντας στην σημερινή πραγματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην πραγματικότητα ενός

Το ζωντανό βιβλίο των εντόμων

Μυρμήγκια που κουβαλούν, ακούραστα, φυλλαράκια για να τα πάνε στη φωλιά τους, ταραντούλες, φασμίδια, δηλαδή έντομα-κλαριά και έντομα-φύλλα, πραγματικές αυθεντίες του καμουφλάζ, αράχνη -" μαύρη χήρα", αλλά και πεταλούδες, σε μια πανδαισία χρωμάτων, που αποβάλλουν το κουκούλι τους μπροστά στα μάτια των επισκεπτών και πετούν ελεύθερα, είναι μερικά από τα περίπου 100 ζωντανά εκθέματα, που βρίσκονται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στο περίπτερο 2 του εκθεσιακού χώρου της HELEXPO.
"Ψυχή" αυτής της προσπάθειας είναι ο 40χρονος, Ιορδάνης Λεοντιάδης, ο οποίος ξεκίνησε τη συλλογή εντόμων με στόχο, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και την προώθηση των εννοιών της ομαδικότητας και της οργάνωσης, όπως αυτές γίνονται φανερές κυρίως από τις αποικίες των μυρμηγκιών.

"Τα μυρμήγκια δίνουν το δικό τους μήνυμα όσον αφορά την οργάνωση, την οικονομία αλλά και τη μεταξύ τους επικοινωνία", εξηγεί, δείχνοντας μία φωλιά μυρμηγκιών, όπου το συγκεκριμένο είδος από τη Νότια Αμερική είναι το μοναδικό που καλλιεργεί την τροφή του, ένα είδος μύκητα!

Ανάβρα: ένα πρότυπο χωριό στην Μαγνησία

Ένα πρότυπο χωριό που μιλάει ελληνικά
«Να επιστρέψω στο χωριό για να ζήσω μια καλύτερη ζωή»

Κι όμως κάποιοι τολμούν να κάνουν πράξη το ελληνικό όνειρο, που για τους πολλούς έγινε σχεδόν συνήθεια. Οι κάτοικοι μιας κοινότητας, υπερπήδησαν όλα τα εμπόδια και κατάφεραν να μετατρέψουν την περιοχή τους σε πρότυπο χώρο διαβίωσης.

Ο λόγος για την κοινότητα Ανάβρας, ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό του νομού Μαγνησίας, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1000 περίπου μέτρων, στις δυτικές πλαγιές της Όθρυος αλλά μοιάζει με μια μικρή Ελβετία εντός Ελλάδος, ζει τα τελευταία χρόνια ζει στους ρυθμούς του τρίπτυχου: υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, μηδενική ανεργία και αυξημένο επίπεδο ποιότητας ζωής.

Ένα αιολικό πάρκο, που φέρνει στα ταμεία της κοινότητα ετήσιο εισόδημα 100.000 ευρώ περίπου), περιβαλλοντικό - πολιτιστικό πάρκο, τρεις υπερσύγχρονες κτηνοτροφικές μονάδες, αναρριχητικά κέντρα, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, γυμναστήριο τελευταίας τεχνολογίας, γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, λαογραφικό μουσείο.

Και όχι μόνο αυτά. Κοινωνική μέριμνα με νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο πραγματικά «κοσμήματα», αγροτικό ιατρείο πάντα στελεχωμένο, δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι» και σχεδιασμός για γηροκομείο ακόμα και πισίνα!

Φθινοπωρινή λιχουδιά

Της Έλλης Βασιλάκη
Δώδεκα αμαρτωλά πουγκιά



περιέχουν:12 μέτρια μήλα
1 χούφτα ξανθές σταφίδες
1 κούπα τριμμένο αμύγδαλο
1 κούπα τριμμένο καρύδι
4 κουταλιές ζάχαρη
(της αρεσκείας σας,μπορεί & μελάσα)
1 κουταλάκι κανέλα
1 νεροπότηρο λικέρ (του γούστου σας)
6 φύλλα κρούστας
άχνη & κανέλα για πασπάλισμα
παγωτό βανίλια ή λιωμένη κουβερτούρα
(για έξτρα απόλαυση στο σερβίρισμα)

και δημιουργήθηκαν ως εξής
μήλα: ξεφλούδισμα, ξεκοτσάνισμα, ξεκουκούτσωμα & άνοιγμα τρύπας διαμπερώς, ραντεβού σε ρηχή κατσαρόλα με το λικέρ να μαλακώσουν μέχρι τα σωθικά τους, σε μέτρια λαχτάρα.
γέμιση: τουρλού οι σταφίδες, τ΄αμύγδαλο, το καρύδι, η όποια ζάχαρη και η κανέλα, γιομίζουν πιεστικά μ΄ ένα κουταλάκι τα μεθυσμένα μήλα (ως είναι,βυθισμένα) και ξαποσταίνουν μέχρι να

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Συνέχεια για τα Μαγιάτικα

Του Βασίλη Γκάτσου
Συνέχεια για τα Μαγιάτικα
Από ότι είχα ακούσει από παλιούς ψαράδες, τα Μαγιάτικα γίνονται πολύ μεγάλα, ακόμη και πάνω από 50 κιλά. Τα τραβάει το λευκό χρώμα, γι’ αυτό οι ψαράδες έσερναν ένα λευκό ύφασμα και έφερναν τα κοπάδια στα ρηχά. Άλλωστε κάπου εκεί προς τον Μάιο αυτά τα κοπάδια έρχονται προς τα ρηχά. Τώρα, πώς τελικά τα έπιαναν, δεν ξέρω.

Αυτό που έχω ζήσει με τα Μαγιάτικα ήταν όταν, σμηνίτης, έκανα κοπάνα από το ραντάρ της Λήμνου και κατεβαίναμε με έναν κερκυραίο φίλο για ψαροντούφεκο στο Μούρτσουφλο ένα παρθένο τόπο όπου λόγω και του ραντάρ αλλά και της απόστασης από τη Μύρινα ήταν αιώνες αψάρευτος τόπος.

Είχα την ευτυχία να δω πώς πραγματικά είναι η αιωνίως αψάρευτη θάλασσα με ροφούς 50 κιλών, φώκιες σε σπηλιές, κοπάδια τεράστιων σαργών πάνω από 2000 το κοπάδι να οργώνουν τον βυθό μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης, τεράστιες συναγρίδες να βόσκουν αμέριμνες. Αρκεί να πω ότι πιάναμε λαπίνες βάρους δύο και τριών κιλών σε βάθος 3 μέτρων.

Μια μέρα Μαΐου η Ιουνίου έπεσα με τη σκελέα και ανοίχτηκα σε βάθος πάνω από 15 μέτρα, όχι για να βουτήξω, αλλά για να δω το βυθό και κυρίως κάτι τεράστιους ροφούς που πρόβαλαν από τα βράχια το βυθού. Τότε εμφανίστηκε ένα κοπάδι Μαγιάτικα. Θα ήταν καμιά τριανταριά. Μερικά ήταν ολόκληρα θηρία. Μεγαλόπρεπα και άφοβα άρχισαν να κάνουν κύκλους γύρω μου που όλο στένευαν. Έδωσα μια βουτιά και προσπάθησα να κτυπήσω ένα. Δεν τα κατάφερα και, έτσι που τρόμαξαν, έφυγαν σαν αστραπή προς τα βαθιά. Δεν ήταν πρώτη φορά που είδα το κοπάδι. Πολλές φορές τα βλέπαμε κοπάδια κοπάδια να περνούν σε βάθος γύρω στα 15 μέτρα, αλλά δεν τους δίναμε σημασία, γιατί ψαρεύαμε στα ρηχά που μπορούσαμε. Άλλωστε για μας, με τα μέσα που διαθέταμε, ήταν μάλλον άπιαστα.

Μακάρι για το ψάρεμά τους στο Θυνί να αναρτηθούν πληροφορίες.

Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος
* Πλήθος λαογραφικών πληροφοριών περιέχονται σε πολλά κείμενα των μπλογκ της περιοχής μας, έτσι σκόρπιες, όπως για παράδειγμα, όσα ο Γιώργος ο Μπροδήμας έγραψε για την χρησιμότητα των βένιων στα Δίδυμα. Πιστεύω ότι τα Λαογραφικά μας μουσεία και οι Δημοτικές βιβλιοθήκες εντοπίζουν αυτά τα στοιχεία και τα συγκεντρώνουν.

Η σχετική ανάρηση του κου Μπροδήμα Τα μαγιάτικα στο Σαλάντι

Μια πληροφορία, ίσως χρήσιμη, στο προηγούμενο άρθρο του Βασίλη Γκάτσου.
Για πολλά χρόνια, δεκαετίες, και μέχρι την δεκαετία του ’70 περίπου, Σπετσιώτες ψαράδες ψάρευαν τα Μαγιάτικα όπως τα έλεγαν στον κολπίσκο μπροστά στον Αγιο Νικόλα στο Θυνί, στο Σαλάντι.
Στην φωτογραφία που ακολουθεί με Θ έχω σημειώσει την ‘μύτη’ που οι Διδυμιώτες ονομάζουμε,

ΠΩΣ ΡΗΜΑΞΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ

Του Βασίλη Γκάτσου
ΠΩΣ ΡΗΜΑΞΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Στο βιβλίο μου «Η ΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ΠΟΛΙΣ» σελ. 276-278 παραθέτω μια αρχαία επιγραφή (IG. IV. I2. 77) όπου γίνεται λόγος για λειτουργία Θυννείων (Τονάρες) σε μία ‘κοινή χώρα’ όπου εμπλέκονται ιδιώτες αλλά και η πόλις των Επιδαυρίων και Τροιζηνίων. Μάλλον προς την μεριά της Λεσιάς θα βρίσκονταν αυτά τα θυννεία.

Άρα κατά την αρχαιότητα όχι μόνον η παραγωγική μας θάλασσα ήταν παρθένος αλλά η κύρια και εύκολη παραγωγή ήταν οι τονάρες που δίνανε μεγάλη ποσότητα τόνου της Μεσογείου. Τον συντηρούσαν με αλάτι ή άλλα μέσα και ήταν κύριο φαγητό και εξαγώγιμο προϊόν. Τονάρες σήμερα υπάρχουν μόνο στην Τυνησία.

Κάπου στην ιστορία χάθηκε αύτη η σπουδαία δραστηριότητα για την περιοχή μας (πιθανόν τονάρες να υπήρχαν και στην παραλία Θυννί), μάλλον γιατί έπαψαν να περνάνε οι τόνοι, γιατί τους πιάνανε κάποιοι άλλοι πιο μπροστά και έτσι ξεκλήριζαν το κοπάδι. Και επειδή οι τόνοι μπαινοβγαίνουν από το Γιβραλτάρ κατά εποχές και απλώνονται στα παράλια της Μεσογείου, λογικό είναι τα λίγα κοπάδια που απομείνανε να τα πιάνει η Τυνησία που είναι κοντά.

Φανταστείτε μια Μεσόγειο που καταφέραμε να ξαναγεμίσει με τόνους και με δρακόντειους νόμους να λειτουργούν παντού τονάρες. Φανταστείτε τονάρες στην Ερμιονίδα.

Εκτός από αυτή την ιστορική και κρίσιμη απώλεια αλιεύματος μέχρι το 1950 τα εργαλεία των ψαράδων μας δεν είχαν τη δύναμη να επηρεάσουν σημαντικά τα αλιεύματα της θάλασσάς μας, ούτε

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 9/9: ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ

9 Σεπτεμβρίου 1828 γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους
μυθιστορηματογράφους όλων των εποχών, ο Λέων Τολστόι
"Δεν είναι ευτυχία
να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις,
αλλά πάντα να θέλεις εκείνο που κάνεις"
(Λ. Τολστόι)
________________________
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

Лев Никола́евич Толсто́йTolstoj Lev Nikolaevic
Κήρυκας της Αγάπης και της «παθητικής αντίστασης»
Ο Τολστόι γεννήθηκε στην Γιασνάγια-Πολιάνα, περιοχή Τούλας δυτικά της Μόσχας, στις 28 Αυγούστου 1828 (9 Σεπτέμβρη με το νέο ημερολόγιο), στο κτήμα της αριστοκρατικής του οικογένειας, η οποία του κληρονόμησε και τον τίτλο του κόμη. Οι γονείς του πέθαναν νωρίς και την ανατροφή του μικρού Λέων και των αδελφών του ανέλαβαν μακρινοί συγγενείς της οικογένειας.

Τον τίτλο μαζί και με την άλλη κληρονομιά, ο συγγραφέας θα αρνούνταν στην πράξη: αν και καταγόταν από πλούσια οικογένεια (πλούσιων και ευγενών γαιοκτημόνων), αφοσιώθηκε με μεγάλη αγάπη στους μουζίκους, βοηθώντας τους και μελετώντας τη ζωή τους.

Γεμάτος θρησκευτική έξαρση και δεμένος με τα προβλήματα της εποχής του, προσπάθησε να βρει

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

IΣΤΟΡΙΚΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Προς την «Πρωτοβουλία ενεργών πολιτών Ερμιόνης»

Αγαπητές φίλες

Από την αρχή της δημιουργίας του ΙΛΜΕ η κα Μαρίκα Κανέλλη- Τουτουντζή, μέλος του Δ Σ του Μουσείου, είχε την ωραία πρωτοβουλία να συγκεντρώσει παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη ζωή της Ερμιόνης τον περασμένο αιώνα, να δημιουργήσει ένα καλαίσθητο άλμπουμ και να το δωρίσει στο Μουσείο. Τις κατέταξε μάλιστα σε ενότητες, κατέγραψε πρόσωπα και σχολίασε γεγονότα. Πολλοί επισκέπτες του Μουσείου ξεφυλλίζουν με ενδιαφέρον το λεύκωμα αυτό.

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε με ένα δεύτερο και τρίτο τόμο.

Η ιδέα σας να δημιουργήσετε το « φωτογραφικό αρχείο από την Ερμιόνη του χθές» και μάλιστα σε ψηφιακή μορφή ξεπερνά κατά πολύ τη δική μας αρχική προσπάθεια.

Σας δανείζουμε λοιπόν το άλμπουμ για όσο χρόνο χρειασθείτε για την ψηφιοποίηση των φωτογραφιών του, και ευχόμαστε την ολοκλήρωση του πολύτιμου αυτού αρχείου που υλοποιείτε.

Για το ΔΣ του ΙΛΜΕ

Ήρα Φραγκούλη- Βελλέ

Σας ευχαριστούμε πολύ, για την εμπιστοσύνη σας και τη βοήθεια.
Θα μετατρέψουμε το αρχείο σε ηλεκτρονική μορφή και θα σας επιστρέψουμε το άλμπουμ.
Αυτή μας η προσπάθεια για την δημιουργία ενός φωτογραφικού αρχείου που θα καταγράφει την ιστορία μας, έχει αγκαλιαστεί απο όλους και εμείς προχωράμε με τον σεβασμό  που απαιτείται.
Π.Ε.Π.Ερμιόνης

Χαμόγελα στα μεταλλεία ..
Αρχείο Στέφου Αλεξανδρίδη

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 8/9: ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ

8 Σεπτεμβρίου 1946 γεννήθηκε ο Ευγένιος Τριβιζάς, καθηγητής εγκληματολογίας και συγγραφέας παιδικών βιβλίων
παραμυθ(ομεθ)άς
________________________________
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

εξερευνητής, ταχυδακτυλουργός και ζογκλέρ μελάτων αυγών,ο εφευρέτης του γαργαλιού

Ευγένιος Τριβιζάς: δεν γεννήθηκε στο Περού, δεν σπούδασε γαλακτοκομία στη Γουαδελούπη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο παππούς του δεν ήταν ένας κοκκινομάλλης παραγεμιστής μαξιλαριών από τον Άγιο Δομίνικο ούτε ένας αιωνόβιος μελισσοκόμος, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το επάγγελμά του δεν είναι δοκιμαστής καναπέδων και τα βράδια δεν δουλεύει σε ένα διανυκτερεύον ζαχαροπλαστείο που παρασκευάζει ζελέδες για νάνους στην Αβησσυνία, δεν έγραψε ποτέ το πρώτο του μυθιστόρημα, έγραψε απευθείας το 2ο και μετά το 24ο κι αυτός είναι ο λόγος που παρατηρούνται κάτι ανεξήγητα κενά στη σκεπτική του βιβλιογραφία, το αγαπημένο του χρώμα δεν είναι το σκούρο τσαγαλί και το ζώδιό του δεν είναι πεταλουδόσαυρος!

Τελικά ποιο είναι το επάγγελμά σας; Εφευρέτης, ζογκλέρ; «Το μόνο σίγουρο είναι ότι γράφω παραμύθια και μέσα από αυτά αλλάζω ειδικότητες».

Aποκέντρωση τώρα!

" ...έλα να πάμε στο χωριό,
θα κάνει σ΄ όλους μας καλό... "

Ας προετοιμάσουμε την επαρχία να μας υποδεχτεί κι ας δουλέψουμε όλοι γι΄ αυτό, τίμια και συντονισμένα, γιά ν΄ αναδείξουμε τις χαρές της ζωής, μέσα από την απλότητα, πιό κοντά στη φύση.
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

        Επιστροφή στο χωριό!
Έλληνες εγκαταλείπουν τα μεγάλα αστικά κέντρα και επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους σε αναζήτηση καλύτερης ζωής

Η παγκόσμια ιστορία είναι και ένα αφήγημα μεταναστεύσεων. Άνθρωποι αφήνουν τον τόπο τους για να σπουδάσουν και να εργαστούν, ενώ άλλοι εγκαταλείπουν τα ξένα μέρη και επιστρέφουν εκεί απ΄ όπου ξεκίνησαν. Σε μια τέτοια «κυκλική» συγκυρία φαίνεται να βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Λίγο η οικονομική κρίση και οι απολύσεις, λίγο οι ασφυκτικοί ρυθμοί της καθημερινότητας στις μεγάλες πόλεις, λίγο και η ανάγκη για φύση και καθαρό αέρα οδηγούν χιλιάδες έλληνες στους δρόμους της παλιννόστησης στην ύπαιθρο, επαναφέροντας (εν μέρει) την πληθυσμιακή και αναπτυξιακή ισορροπία της Ελλάδας.

Πιο τυχεροί ανάμεσα στους παλιννοστούντες είναι αυτοί που προέρχονται από περιοχές που γνωρίζουν τουριστική ανάπτυξη, καθώς η επιστροφή στο χωριό συνοδεύεται συνήθως από...

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΗΣ

Του Βασίλη Γκάτσου

Μια γραμμή που ξεκινά από τα Τσελεβίνια, περνά ανοικτά πίσω από την Ύδρα και τις Σπέτσες και καταλήγει στα Ίρια ορίζει την παραγωγική θάλασσά μας. Εκεί ψαρεύεις με όλα τα γνωστά εργαλεία, ενώ πέρα από αυτήν γίνονται μόνον ειδικά ψαρέματα ανοικτής θαλάσσης (τόνοι, ξιφίες κυρίως).

Χοντρικά, η παραγωγική μας θάλασσα είναι περίπου 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Όταν βρισκόταν σε σχετικώς παρθένα κατάσταση (δεκαετία του 1950, ας πούμε) μπορούσε να παράγει από 3 έως 16 τόνους κάθε είδους αλιεύματα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο χωρίς να μειώνεται ο πληθυσμός των αλιευμάτων.

Τώρα, πόσο ακριβώς, μόνο ειδικοί μπορούν να μας το πουν. Ας πάρουμε λοιπόν το κατώτερο, δηλαδή 3 τόνοι ανά τ.χ. Αυτό σημαίνει παραγωγή 3000 τόνοι ετησίως και με 10000 € να βάλουμε τον τόνο, είναι μια αξία 30000000 €. Αν με την αλιεία ασχολούνται 500 οικογένειες κατά μέσο όρο θα έχει ετήσιο εισόδημα η κάθε μία 60000 €. Συντηρείται, ανανεώνει τον εξοπλισμό και της περισσεύουν.

Άρα η θάλασσά μας, αν σήμερα ήταν στην κατάσταση της δεκαετίας του 1950, με ορθολογιστική χρήση, δρακόντειους νόμους προστασίας κ.λ.π. θα ήταν η κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή του τόπου μας. Και η φήμη της περιοχής με μόνο φρέσκο ψάρι και θαλασσινά θα διπλασίαζε και τριπλασίαζε το εισόδημα λόγω γαστρονομικού τουρισμού.

Με λίγα λόγια θα περιγράψω την σημερινή κατάσταση, έτσι όπως την βλέπω και όπως μου την ιστορούν οι φίλοι ψαράδες μας:

1. Ρίχνοντας δίκτυα και παραγάδια είναι μάλλον απίθανο να μην διασταυρωθείς με άλλα, άλλων

Φεστιβάλ «Αρμάτα 2010» στις Σπέτσες με Αλεξίου,Πορτοκάλογλου, Φάμελο, Ζιώγαλα, Φριτζήλα

  Η αναπαράσταση της πυρπόλησης του ομοιώματος της τούρκικης ναυαρχίδας, στη μνήμη της ναυμαχίας των Σπετσών, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1822, αναβιώνει και φέτος στο νησί της Μπουμπουλίνας.

 Οι Σπέτσες, είναι μια από τις οκτώ ευρωπαϊκές πόλεις, που μετέχουν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ιστορικών Αναπαραστάσεων μαζί με πόλεις Βρυξέλλες στο Βέλγιο, Δουβλίνο και Κορκ στην Ιρλανδία, Μπαϊλέν στην Ισπανία, Σλάφκοφ στην Τσεχία, Τιούκσμπερι στη Βρετανία και Υδρα, στις οποίες γίνονται αντίστοιχες αναπαραστάσεις ιστορικών γεγονότων.
  Την ίδια μέρα, 8η Σεπτεμβρίου, στις Σπέτσες, γιορτάζει η Παναγία η Αρμάτα και η επέτειος τιμάται με πολιτιστικές εκδηλώσεις, που οργανώνονται από τον δήμο και διαρκούν μια εβδομάδα.
  Το πρόγραμμα του εορτασμού ξεκινά από τη Δευτέρα, 6 του μήνα, και ολοκληρώνεται την Κυριακή, 12, και περιλαμβάνει: έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Σιτάρι...μέσο επιβίωσης και σύμβολο ζωής», μουσική εκδήλωση με την ορχήστρα «Sinfonietta» Αθηνών, αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη, παραδοσιακούς χορούς, συναυλία με τους Ν. Πορτοκάλογλου, Μ. Φάμελο και Ν. Ζιώγαλα.
  Για το Σάββατο, 11 του μήνα, το πρόγραμμα των εκδηλώσεων περιλαμβάνει συναυλία των Χ. Αλεξίου και Μ. Φριντζήλα, τον χαιρετισμό του δημάρχου Σπετσών και την αναπαράσταση της

7 Σεπτεμβρίου 1833:Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας συλλαμβάνονται

            Από ήρωες κατάδικοι
Οι σκοτεινές στιγμές του Αγώνα του ΄21 με τις εμφύλιες συγκρούσεις που συνεχίστηκαν και μετά την απελευθέρωση
Εικόνα:ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ φυλακή. Π ΒΡΕΛΛΗΣ κέρινα
Δεν υπάρχει ηρωική περίοδος στη ζωή των λαών που να μην έχει και τις σκοτεινές πλευρές της. Ο ελληνικός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του 1821 δεν αποτελεί εξαίρεση. Δύο εμφύλιοι πόλεμοι ξέσπασαν κατά τη διάρκειά του, εξαιτίας των οποίων ό,τι κατακτήθηκε στο πεδίο της μάχης τα πρώτα νικηφόρα χρόνια κινδύνευσε σοβαρά να χαθεί λόγω των συγκρούσεων ανάμεσα στις διάφορες πολιτικές και στρατιωτικές φατρίες της εποχής. Το φατριαστικό πνεύμα δεν έλειψε ούτε με τά την απελευθέρωση, ιδίως την περίοδο της βαυαροκρατίας, όταν κάποιοι από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της επανάστασης ή κατάντησαν «διακονιαρέοι», όπως γράφει ο Μακρυγιάννης, ή σύρθηκαν στις φυλακές: από τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα ως τον Νικηταρά και τον Μακρυγιάννη. Είχαν ωστόσο προηγηθεί κατά τη διάρκεια του Αγώνα η καταδίκη του Καραϊσκάκη ως «εχθρού του λαού» και η άγρια δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου στην Ακρόπολη.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
Εις θάνατον επί εσχάτη προδοσία
Σ τα απομνημονεύματά του, που τα υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη και φέρουν τον τίτλο Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει ένα περιστατικό που με έμμεσο τρόπο εκφράζει το πνεύμα της Επανάστασης του 1821:
« ‘Οταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Ελληνας. Αναστέναξα και είπα: “Αϊντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί” »
Ο Κολοκοτρώνης έδωσε διαταγή να κόψουν τον πλάτανο. Η Τριπολιτσά αλώθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 και οι εξαγριωμένοι νικητές σφαγίασαν 30.000 άμαχους Τούρκους και εβραίους.

Στήνουν... ξανά «Το δωμάτιο» του Βαν Γκογκ

ethnos
Προφανώς ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ είχε τρομοκρατηθεί όταν επέστρεψε στο στούντιό του στη Αρλ μετά το νοσοκομείο, στις αρχές του 1889 και είχε δει τον αγαπημένο του πίνακα κατεστραμμένο από την υγρασία.

Τότε, είχε τυλίξει τον καμβά του, «Το Δωμάτιο», με μια εφημερίδα για να τον προστατεύσει, τον είχε κάνει ρολό και τον είχε στείλει στο αδερφό του, Τεό στο Παρίσι.
Φωτο:Ο Βαν Γκογκ ζωγράφισε την κρεβατοκάμαρά του όταν έμενε στο Κίτρινο Σπίτι στην Αρλ
Σήμερα ο πίνακας, έπειτα από έξι μήνες εργασιών αποκατάστασης, είναι έτοιμος να επιστρέψει και να εκτεθεί στο μουσείο Βαν Γκογκ στο Αμστερνταμ.

Η υπεύθυνη της αποκατάστασης Ελα Χέντριξ παρατήρησε ίχνη εφημερίδας πάνω στο «Δωμάτιο» όταν παρατήρησε τον πίνακα με το μικροσκόπιο.

Επρεπε επίσης να αφαιρέσει λάθη από προηγούμενες αποκαταστάσεις, όπως ένα κίτρινο βερνίκι με τον οποίο είχε περαστεί το έργο πριν από 80 χρόνια. «Μοιάζει πιο φρέσκος και λαμπερός τώρα. Είναι πιο? όπως πρέπει να είναι ένας Βαν Γκογκ.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Η εκδήλωση για την κα Ανθούλα Λαζαρίδου - Δουρούκου

Ήταν όπως της άξιζε..

Όλοι στην Ερμιόνη καμαρώνουμε για το έργο και την προσωπικότητα της και κάθε φορά που μας δίνεται η ευκαιρία, όπως χθες στην εκδήλωση του Δήμου Ερμιόνης, της το δείχνουμε.

Δεν χώραγαν όσοι ήρθαν να την τιμήσουν, στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου ( σχολείο "Συγγρού").

Η φιλόλογος κα Σαρωνίς Βατικιώτη- Γκάτσου μίλησε για το έργο της και με έναν εκπληκτικό τρόπο που μας καθήλωσε και γλύκανε την ψυχή μας, μας ταξίδεψε στο χθες και σε όσα όμορφα αφήσαμε.

Όλα όσα καταγράφονται στους πίνακες της κας Δουρούκου.

Εξαιρετική η δουλειά στο τιμητικό λεύκωμα που πήραμε φεύγοντας και που συγκινημένη η κα Ανθούλα το υπέγραφε..


Μπράβο σε όσους συνετέλεσαν σ αυτή την εκδήλωση.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Στα 17 χρόνια της την εκτέλεσαν οι Ναζί κατακτητές στην Καισαριανή. Ηρώ Κωνσταντοπούλου. 5/9/1944

Ηρώ Κωνσταντοπούλου, γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1927 και εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 σε ηλικία 17 χρονών, ήταν αγωνίστρια της εθνικής αντίστασης.

Οι γονείς της ήταν από την Σπάρτη ή ίδια γεννήθηκε κι έζησε στην Αθήνα. Ήταν μαθήτρια Γυμνασίου και οργανωμένη στην ΕΠΟΝ, όπου είχε αναπτύξει έντονη απελευθερωτική δράση, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Μιλούσε τέσσερις γλώσσες και όταν τη βασάνιζαν οι χιτλερικοί στην οδό Μέρλιν, που βρίσκονταν το αρχηγείο της Κομαντατούρ, αναφέρετε ότι τους "μαστίγωνε" στη γλώσσα τους.

Όταν συλλαμβάνεται για πρώτη φορά, ο εύπορος πατέρας της καταφέρνει να την ελευθερώσει. Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, συμμετέχει στην ανατίναξη ενός τρένου που μετέφερε πυρομαχικά και ξανά συλλαμβάνεται στις 31 Ιουλίου 1944. Εκείνη τη μέρα είχε τελειώσει τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου. Επί τέσσερα μερόνυχτα τη βασάνιζαν να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια ούτε οι δελεαστικές προτάσεις που τις έκαναν απέδωσαν.

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1944, μαζί με άλλους 49 κρατούμενους, οδηγήθηκε στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Η ζωή της έγινε ταινία το 1981 με τίτλο "17 σφαίρες για έναν άγγελο, η αληθινή ιστορία της Ηρώ Κωνσταντοπούλου"

Το βλέμμα του ζωγράφου: Grzegorz Wnęk'

Το Μουσείο Φρυσίρα, συνεχίζοντας την σειρά εκθέσεων με τίτλο “Το βλέμμα του ζωγράφου”, παρουσιάζει έως 30 Σεπτεμβρίου 2010 στο κτίριο της Μονής Αστερίου 3, την έκθεση “Το βλέμμα του ζωγράφου: Grzegorz Wnęk”.

Χορηγός επικοινωνίας είναι η ΕΡΤ Α.Ε
Στο έργο του Πολωνού Grzegorz Wnęk η ζωγραφική επιστρέφει χωρίς ενοχές στην παράδοση της αναπαράστασης, αφήνοντας οριστικά πίσω συμπλέγματα και αναστολές σχετικά με τους δεσμούς της με το παρελθόν και διατηρώντας πλέον έντονη την πεποίθηση πως η πρότασή της είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Πράγματι, φαίνεται πως πρόκειται για μια μορφή έκφρασης η οποία, εντέλει μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτηματικά των σύγχρονων καλλιτεχνικών αναζητήσεων.

Διαφοροποιούμενη μόνο σε μέσα και μεθόδους, η αναβίωση της αναπαραστατικής ζωγραφικής, όπως διαγράφεται μέσα από το έργο του Wnęk, έρχεται να διαδραματίσει εκ νέου ενεργό κοινωνικό ρόλο και να λειτουργήσει ως φορέας