Ενδιαφέρον έχει και το παρακάτω που αφορά τους εργαζόμενους που θα προσληφθούν στο Σκάρλετ:
Αν και η επένδυση είναι μεγάλη, αν και πρόκειται για υπέρ πολυτελείας συγκρότημα, η προβλεπόμενη πληρότητά του δεν διαφοροποιείται από τον υπόλοιπο κλάδο. Μικρή ξεκινόντας από Απρίλιο, μεγίστη τον Αύγουστο και μετά μικρή τον Οκτώβριο. Ως εκ τούτου το προσωπικό θα είναι 7μηνης σύμβασης που υπογράφεται κάθε χρόνο και για τους υπόλοιπους μήνες ταμείο ανεργίας, δηλαδή ουσιαστικά κρατικό επίδομα που φυσικά πέφτει στις πλάτες των φορολογουμένων. Το ίδιο που συμβαίνει σε όλα τα συγκροτήματα: Κάθε χρόνο θα αναζητάς δουλειά και εργοδότη.
Αν λοιπόν αυτό θεωρείται προσοδοφόρο επάγγελμα και περιζήτητο, τα Λύκεια Κρανιδίου και Ερμιόνης θα πρέπει στο μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού να προσανατολίσουν τους μαθητές προς τα επαγγέλματα αυτά των 7μηνων συμβάσεων, και με το πλεονέκτημα οτι οι οικογένειές τους και οι ίδιοι θα αποφύγουν τα έξοδα για μόρφωση σε Πολυτεχνεία, Πανεπιστήμια, κ.λ.π. Θα το κάνουν;
Όχι, γιατί από όλους θεωρούνται επαγγέλματα ανάγκης.
Αν όμως η πολιτεία είχε φροντίσει να έχουμε άφθονο φθηνό νερό άρδευσης, αν είχαμε πρότυπα και προσοδοφόρα κτήματα, κτηνοτροφία σύγχρονη και αλιεία αειφόρο, τότε, ναι, αυτά τα επαγγέλματα θα ήταν προσοδοφόρα ως συμπληρωματικές εργασίες, που θα έφερναν ένσημα, και επιπλέον εισόδημα σε κάθε οικογένεια.
Βασίλης Γκάτσος