Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Δεν είναι μόνο ένα όμορφο τραγούδι..

«ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΣΥΚΑ… ΣΥΚΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΑΦΗ… ΣΚΑΦΗ»

Του Σταύρου  Κούστα

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ  « ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ »
ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ.

Με την ευκαιρία της καθ’ όλα πετυχημένης χθεσινής πρεμιέρας της θεατρικής παράστασης, από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης, αρκετές σκέψεις κατακλύζουν την σκέψη μου και μου δημιουργούν ένα περίεργο συναίσθημα ικανοποίησης, χαράς, απογοήτευσης έως και οργής… Και θα αποτυπώσω αυτές τις σκέψεις, σαν ελάχιστη ένδειξη τιμής στα παιδιά, στους γονείς τους, στους Δάσκαλους και σε όλους αυτούς που δεν ήταν μόνο συμπολίτες μας αλλά και νομικά πρόσωπα του μέχρι σήμερα γειτονικού μας Δήμου, που ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ πρόσφεραν την αμέριστη βοήθειά τους.

- Το Σχολείο και τα παιδιά απέδειξαν ότι μπορούν να δημιουργούν και να παράγουν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!!! Δυστυχώς όμως εκτός και έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Μια διαδικασία ¨ξύλινη¨, που μέσα από το ασφυκτικό και εξαντλητικό αναλυτικό πρόγραμμα και ωράριο, δεν εντάσσει τέτοιες δράσεις και πρωτοβουλίες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μια διαδικασία και ένα Σχολείο που όσες « αυτοαξιολογήσεις » και αν γίνουν, όσες άνωθεν δήθεν αναμορφώσεις προγραμμάτων και αν επιβληθούν, καθημερινά αποδεικνύει ότι πολύ δύσκολα να εμπνεύσει τα παιδιά και θα τους δώσει την ευκαιρία να χαρούν, να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να σταματήσουν πλέον να είναι τα θύματα της κάθε επικίνδυνης άποψης που χωρίς βάση και δισταγμούς εφαρμόζεται ευκαιριακά στο Ελληνικό Σχολείο. Δυστυχώς το Ελληνικό σχολείο, στερεί την χαρά, την συμμετοχή και την δημιουργία σε όλους τους φορείς που το επανδρώνουν, με αποτέλεσμα τα παιδιά να ψάχνουν την χαρά και την συμμετοχή αλλού. Και αυτό είναι τουλάχιστον

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΝΕΡΟΥ

Του Βασίλη Γκάτσου
Στέλνω ένα παλαιότερο άρθρο μου σχετικό με την διαχείριση του νερού στην Ερμιονίδα. Είναι άκρως επίκαιρο, τώρα που αρχίζουν να διαφαίνονται και τα «προεκλογικά σχήματα», που ως την ώρα και κατά την γνώμη μου δεν μας έχουν πει τίποτα και για κανένα θέμα και προσωπικά πιστεύω ότι δεν αφήνουν την αίσθηση ότι κατανοούν ότι η χώρα έχει πτωχεύσει, είναι υπό επιτήρηση και ονειρεύονται κονδύλια, ίσως και δάνεια, που αυτάρεσκα, αν εκλεγούν, θα «διαθέσουν» για το καλό της Ερμιονίδας και των κατοίκων της. Απλά με έναν μεγαλοπρεπή λόγο ζητάνε να τα εμπιστευθούμε απόλυτα λόγω προτέρας δράσεως και προτέρου εντίμου πολιτικού και διαχειριστικού βίου.

Δεν τα κατηγορώ τα σχήματα, γιατί πολιτική είναι αυτό που όντως υπάρχει και δρα και όχι αυτό που κατασκευάζουμε στο μυαλό μας.

Άλλωστε τα άρθρα μου, πάντα προσαρμοσμένα για τον χώρο της Ερμιονίδας στοχεύουν να καταδείξουν τα σύγχρονα προβλήματα που οι περισσότεροι Δήμοι της Ευρώπης έχουν ήδη επιτυχώς αντιμετωπίσει ή επιτυχώς αντιμετωπίζουν, όχι με την ανοχή των πολιτών αλλά με τη θέλησή τους.

Μακάρι «τα σχήματα» να αποδειχτούν ανώτερα των περιστάσεων αλλά δεν διακρίνω σχήμα που πίσω του να έχει ένα δυναμικό κομμάτι παραγωγών προϊόντων και υπηρεσιών της Ερμιονίδας που να θέλει (ασφαλώς και λόγω των συμφερόντων του ή και κυρίως λόγω αυτών) μία άλλη Ερμιονίδα, όπως έχω ξαναγράψει, σαν να είναι επαρχεία της Τοσκάνης.

Βασίλειος Γκάτσος

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΞΕΛΕΚΤΗ ΧΡΗΣΗ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΥΓΡΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ, ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΥΔΑΤΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ
(Όσο γίνεται με απλά λόγια).
Η μέχρι τώρα πρακτική:

Καλό Σαββατοκύριακο!!

Εγώ η ίδια συνήθως δε ζητώ
ούτε και παίρνω τίποτα
απ’ όσα φορτικά επιμένει
να δίνει η ελπίδα

εκτός αν μου δώσει
κανένα κλειδί
ο,τι κλειδί και να’ ναι αυτό
κι άλλης πόρτας, ξένης να’ναι
το αρπάζω
παρά να μείνω έξω…

  "Εύρετρα"  Κική Δημουλά.
 
 
  Έχουμε μια εμμονή με την κα Δημουλά τελευταία.
Είναι που λέει τόσα πολλά, με τόσα λίγα..

Καλό Σαββατοκύριακο!!
Εμείς θα είμαστε στο Μπίστι

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Θα βάψουμε τα παγκάκια στο Μπίστι

 Πήραμε την πρωτοβουλία να βάψουμε τα παγκάκια στο Μπίστι.
 Όσα έχουν απομείνει..
 Το Σάββατο το πρωί, λέμε στις 6.30 να είμαστε εκεί.
 Αφού χαρούμε την μαγευτική ανατολή  με τα καφεδάκια μας, θα ξεκινήσουμε τη δουλειά.

Όποιος θέλει να βοηθήσει και να χαρεί τη διαδικασία, να έρθει να μας βρει..

Πρωτοβουλία Ενεργών  Πολιτών Ερμιόνης

ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΦΑΛΑΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΦΑΛΑΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

Του Βασίλη Γκάτσου
Σχετικώς με το θέμα επισυνάπτω παλιότερο σημείωμά μου σχετικά με το κόστος λειτουργίας των μονάδων αφαλάτωσης.

Επειδή στο προηγούμενο άρθρο μου εξέφρασαν τις απόψεις τους οι συμπατριώτες μου κύριος Μπροδήμας και κύριος Νοταράς, από τη μεριά μου θα ήθελα να κάνω ορισμένες διευκρινήσεις και μετα-σκέψεις:

1). Το άρθρο αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή της Κοιλάδας, λόγω του θέματος που είχε τότε προκύψει με μονάδα αφαλάτωσης που σχεδιαζόταν να λειτουργήσει στον κλειστό κόλπο της Κοιλάδας. Τα όσα αναφέρει το άρθρο μου έχουν πλήρη εφαρμογή για οποιοδήποτε κολπίσκο της Ερμιονίδας. Περιγράφουν το τι θα συμβεί αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα διασποράς της άλμης. Μία πλήρης μελέτη διασποράς, ακόμη και για πολύ μεγάλη μονάδα αφαλάτωσης κάνει πολύ μικρότερο έως ανύπαρκτο τον περιγραφόμενο κίνδυνο.
Από την εμπειρία μου: μονάδα αφαλάτωσης με παραγωγή 2000 κ.μ. /ημέρα δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στη θάλασσα, ακόμη και με σύστημα διασποράς της άλμης ατελές.
2). Το πρόβλημα με τις ιδιωτικές αφαλατώσεις θαλασσινού νερού είναι ο έλεγχος όχι τόσο της σωστής λειτουργίας αλλά του εάν γίνονται παράνομες συνδέσεις στην απόρριψη της άλμης. Δηλαδή

Απολογισμός πεπραγμένων έτους 2009 στον Δήμο Ερμιόνης Κυριακή στις 11.00

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Διατίθεται ἀπόγνωσις

Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.
...Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον ἔδαφος πωλεῖται ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.
Καὶ χρόνος ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.

Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα.

(ΑΓΓΕΛΙΕΣ / Κική Δημουλά )


Φωτ.  Σπίτι  αλλοδαπών..Κοντά στο φουγάρο.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Ο Στέρης (Γεράσιμος Σταματελάτος)

Ο Οδυσσέας Ελύτης για τον Στέρη:
 Με λαμπερά κι αδιάφθορα χρώματα,
που η φήμη έλεγε ότι τα έφτιαχνε μόνος του σύμφωνα με κρυφές συνταγές που δεν έστερξε να αποκαλύψει ποτέ του, μας κάλεσε ν’ ανοίξουμε τα μάτια πάνω σε μια  πραγματικότητα που για να ‘ναι ονειρική δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο αληθινή.
 Ο Στέρης (Γεράσιμος Σταματελάτος) γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1898. Από το 1915 ώς το 1917 εγγράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Δάσκαλοί του είναι ο Γερανιώτης, ο Βικάτος και ο Ιακωβίδης. Μετα τη στρατιωτική του θητεία ταξιδεύει στην Ευρώπη. Η Ιταλία ήταν η χώρα που τον γοήτευσε και έμεινε τρία χρόνια, τελειοποίησε τα ιταλικά του (μιλούσε τα ιταλικά της αριστοκρατίας έλεγαν όσοι τον άκουγαν) και συνδέθηκε με τον Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο.

 Στη συνέχεια ταξιδεύει σε Μόναχο, Αμστερνταμ, Λονδίνο και τέλος στο Παρίσι. Γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, από την εποχή εκείνη μάλιστα υπάρχει μια μεγάλη παραγωγή έργων του, πολλά από τα οποία βρίσκονται στη συλλογή Κουτουλάκη. Συνεργάστηκε με τον καθηγητή Μποντουέν στη διακόσμηση δημοσίων κτιρίων και συνδέθηκε με τους ζωγράφους Ντερέν, Μπρακ, Λεζέ και άλλους. Ο Λεζέ του είχε χαρίσει πολλά έργα, τα οποία ο Στέρης φύλαγε ώς το τέλος της ζωής του.
Το 1926 επιστρέφει στην Αθήνα και παίρνει το πτυχίο του από την Καλών Τεχνών με τριετή υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι, όπου και εγκαθίσταται ώς το 1931, που επιστρέφει στην Ελλάδα.
 Ο Στέρης στην προσωπική του ζωή βασανίζεται από τρία πράγματα: την ευαίσθητη υγεία του, το αίσθημα φυγής και την εμμονή της αριστοκρατικής του καταγωγής. Διατεινόταν ότι ήταν τέκνο του πρίγκιπα Νικολάου και οι φυσιογνωμιστές έλεγαν ότι τα χαρακτηριστικά τους ταίριαζαν.

Αναγνωρίστηκε από την αρχή σαν πρωτοπόρος καλλιτέχνης. Οι δωρικές γραμμές στους πίνακές του και τα μυθικά ακρογιάλια γοητεύουν τους καλλιτέχνες της γενιάς του '30. Ο Ελύτης γράφει για αυτόν ένα κείμενο, που είναι πλέον ιστορικό, με το οποίο εκδηλώνει τον θαυμασμό του. Κι ο Τσαρούχης τον θαυμάζει, του υφαίνει, μάλιστα ένα πουκάμισο και του το χαρίζει «να το φοράει ως Ελληνας». Αντίθετα, για τη συντηρητική παράταξη, ο Στέρης αποτελεί το μαύρο πρόβατο και δέχεται τις επιθέσεις του κατεστημένου, όπως του κριτικού και διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης Ζαχαρία Παπαντωνίου στην εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα».
Στην Αθήνα κατοικεί σε μια σοφίτα στο Κολωνάκι, στο σπίτι αθηναϊκής οικογένειας βιομηχάνων. Μέσω αυτών δέχεται και διάφορες παραγγελίες για ...διαφημίσεις προϊόντων.
Στη Ν. Υόρκη
Το 1939, η Ελλάδα παίρνει μέρος στη Διεθνή Εκθεση της Ν. Υόρκης. Την εκπροσωπούν πολλοί

ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΤΟΠΙΟ ΣΤΕΡΗ ΗΤΑΝΕ.

Και εδώ, στο χώρο αυτό τι μπορούμε να αφαιρέσουμε, τι να μετατοπίσουμε χωρίς να καταρρεύσει ο κόσμος;
Παλιά γύρω από τον καθρέφτη, στις πετσέτες, σε κάδρα, κεντούσαν λουλουδιαστά την ΚΑΛΗΜΕΡΑ.

Εδώ στο Λιμάνι η ΚΑΛΗΜΕΡΑ της Ερμιόνης, ως δώρο Θεού.


Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος

«Τα ζώα στην ελληνική λογοτεχνία» στη Δημοτική βιβλιοθήκη Ερμιόνης «Απόστολος Γκάτσος»


Παρουσίαση του εκπαιδευτικού προγράμματος «Τα ζώα στην ελληνική λογοτεχνία» από τους μαθητές της Α2 τάξης του Δημοτικού σχολείου και τη δασκάλα τους Παρασκευή Α. Σκούρτη, στη Δημοτική βιβλιοθήκη Ερμιόνης «Απόστολος Γκάτσος»

Βασικός στόχος της εργασίας που πραγματοποίησαν οι μαθητές της Α2 τάξης με τη δασκάλα τους Παρασκευή Α Σκούρτη στη διάρκεια της σχολ.χρονιάς 2009-10 ήταν (μέσα από το διάβασμα παραμυθιών, αινιγμάτων, παροιμιών που έχουν σχέση με την αγάπη μας στη φύση και τα ζώα), η εξοικίωση των παιδιών με διαφορετικά είδη κειμένων και η καλλιέργεια εν τέλει της αντίληψης ότι το βιβλίο είναι πηγή γνώσης ,πηγή συναισθημάτων αλλά και απόλαυση και ψυχαγωγία.
Αποτέλεσμα της εργασίας αυτής ήταν και η εκπόνηση από κάθε μαθητή του βιβλίου του,( με τα κείμενα που διαβάστηκαν και τις ζωγραφιές που καθένας φιλοτέχνησε).

Η παρουσίαση έγινε στον φιλόξενο χώρο της βιβλιοθήκης με την παρουσία των παιδιών και των γονέων τους, το απόγευμα της Δευτέρας 14-6-10..

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

5 ΤΟΝΟΙ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ = 38.5 ΧΙΛΙΌΜΕΤΡΑ ΚΟΥΤΑΚΙΑ = 962 ΣΕΛΙΔΕΣ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Του Βασίλη Γκάτσου

Διάβασα στο μπλογκ «Εικονοσκόπιο», ότι το Δημοτικό Σχολείο εδώ και 17 χρόνια προσπαθεί στον τομέα της ανακύκλωσης μαζί με τους μαθητές του. Υπεύθυνος της προσπάθειας σήμερα (και δεν ξέρω από πότε) είναι ο δάσκαλος κύριος Κρητσωτάκης.

Τα αποτελέσματα πολύ καλά και κυρίως η διάρκεια της προσπάθειας.

Κρατάω ένα: Ότι από το 1998 μέχρι σήμερα μάζεψαν 5 τόνους αλουμίνιο. Το ένα κουτάκι αλουμινίου έχει βάρος περίπου 13 γραμμάρια. Άρα μάζεψαν περίπου 385000 κουτάκια αλουμινίου! Δεδομένου ότι το ένα κουτάκι έχει ύψος 10 πόντους, αν τα βάλουμε σε σειρά φτάνουμε τα 38.5 χιλιόμετρα. Δηλαδή Ερμιόνη – Επίδαυρος!

Υγεία και κέφι νάχουν όλοι τους.

Δεν είναι λοιπόν μόνον το παράδειγμα του Παπαθέμη στην Κοιλάδα, αλλά και το αντίστοιχό του (και παλαιότερο) του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης.

Και ένας άλλος υπολογισμός. Αν για κάθε κουτάκι που μάζεψαν έλεγαν ή έγραφαν μία λέξη για το περιβάλλον θα ακούγαμε συνολικά περίπου 962 σελίδες κείμενο για την σωτηρία του περιβάλλοντος. Δηλαδή περίπου 40 ώρες περιβαλλοντικής ομιλίας!

Και δεν ακούστηκε μιλιά.

Κάτι σημαντικό θα γίνεται στο Δημοτικό Σχολείο Ερμιόνης.

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος

Ζυμώσεις για τον Δήμο Ερμιονίδας

Με την ίδια με όλους μας αγωνία, προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τι γένεται με τις υποψηφιότητες για τον Δήμο Ερμιονίδας.

Όλα ακόμα είναι ρευστά, τίποτα σίγουρο.
Όλοι περιμένουν να διασφαλίσουν με τον καλύτερο τρόπο, τον δρόμο για την Δημαρχία.
Ακούγονται διάφορα..
Ελπίζουμε να υπάρξουν συνδυασμοί που θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και να εγγυώνται την σοβαρότητα και την ωριμότητα που απαιτούν οι καιροί και ο τόπος.
Ελπίζουμε επίσης να μην κινδυνεύουμε για μια ακόμη φορά, να πάμε στις κάλπες «σαν πρόβατα» για να ψηφίσουμε κομματικούς ή «επικοινωνιακούς» υποψήφιους κοντόφθαλμα, για να διασφαλίσουμε μόνο το προσωπικό μας συμφέρον και ελπίζουμε οι υποψήφιοι να μη στηριχτούν σ αυτό...

Έχουν την υποχρέωση οι υποψήφιοι να εγγυηθούν ότι μπορούν να βελτιώσουν την ζωή μας .

Δεν θα ανεχθούμε άλλο μετριότητες και επικοινωνιακές «φούσκες», οι καιροί δεν επιτρέπουν ούτε σε μας ούτε σ αυτούς λάθη.

Όποιον τον αφορά μόνο η προσωπική του φιλοδοξία να κάτσει σπίτι του.

ΠΡ. ΕΝ.ΠΟ.ΕΡΜΙΟΝΗΣ

ΜΟΝΑΔΑ ΑΦΑΛΑΤΩΣΗΣ ΣΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ

Του Βασίλη Γκάτσου
Διαβάζοντας την είδηση ότι στο νησάκι της Κοιλάδας πρόκειται να εγκατασταθεί μονάδα αφαλάτωσης θαλασσινού νερού δυναμικότητας 300 κ.μ. την ημέρα, αποστέλλω παλαιό μου σχετικό άρθρο. Βέβαια το νερό είναι για χρήση του ιδιοκτήτη του νησιού, αλλά δίπλα υπάρχει και μια κοινωνία μέρος της οποίας είναι και το νησάκι αυτό με τους κατοίκους και επισκέπτες του. Θα πρότεινα ο Δήμος Κρανιδίου να ζητήσει την επέκταση της μονάδας αυτής στα 1000 κ.μ. την ημέρα (είναι εύκολη γιατί απλά προσθέτεις συστοιχίες μεμβρανών) που είναι λογική για την περιοχή, και να ζητήσει το κάθε φορά περισσευούμενο νερό να μεταφέρεται με αγωγό στο σύστημα δεξαμενών του Δήμου. Θα είναι η πρώτη συνεργεία ιδιώτη και Δήμου που θα ωφελήσει πολύ τον υδροφόρο ορίζοντα της Ερμιόνιδας. Μάλιστα να ζητήσει το νερό ως δωρεά διότι το νησάκι χρησιμοποιείται ως άβατο, όπου κανένας δεν μπορεί να το περπατήσει ή να βγει στις ακτές του. Έναντι αυτής της δωρεάς από την τοπική κοινωνία είναι πολύ λογική η αντιδωρεά του νερού στον Δήμο Κρανιδίου (Ερμιονίδος σε λίγο). Ας ζητήσουμε τη συμμετοχή και των πλουσίων με δωρεές σε έργα ουσίας.
Αυτήν την τακτική να ακολουθήσει και με άλλους που θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο.

Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος

ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΦΑΛΑΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΟΡΜΟ ΚΟΙΛΑΔΙΑ, ΟΡΜΟ ΚΑΡΤΕΡΟ, ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΑΛΑΝΤΙ.
(Όσο γίνεται με απλά λόγια).

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Την οφείλαμε αυτήν την καθαρότητα. Της Ρίνας Λουμουσιώτη

                             

Της Ρίνας Λουμουσιώτη
Αφιερωμένο στο φίλο Λάμπη  Νάκη

Είχα πάρα πολλά χρόνια να βουτήξω σ αυτήν τη γωνιά της παιδικής μου μνήμης.
Πάντα περνούσα από πάνω, χωρίς να τολμήσω ποτέ να κατέβω αυτά τα γνώριμα  σκαλοπάτια.
Ο φόβος που σου φέρνει η νοσταλγία.
Σήμερα το αποφάσισα να χωθώ μέσα στις αναμνήσεις και σ αυτά τα νερά που τόσο καλά ξέρω ..
Σε κάθε πέτρα εδώ, κάποιοι έχουμε κρύψει και μια γλυκιά θύμηση.
Μια θύμηση από γέλια, φωνές, μαλώματα και από τα μεσημεριανά ραντεβού με τους φίλους και τις φίλες για φλόμο, το καλοκαιρινό παιχνίδι της εποχής.

Εδώ, που όλοι στη σειρά παίρναμε φόρα από πολύ ψηλά και αφρίζαμε τη θάλασσα με βουτιές, κάνοντας την παιχνίδι μας.
Στη σειρά  Λάμπης, Μανώλης, Καίτη, Ηλίας, Τάσος, Παντελής, Ειρήνη, Γιάννης, Βαγγελιώ, Μαρία, Ρίτσα, Θανάσης, Βασίλης, Καθολική, Δημήτρης, Σούλης, Κώστας, Ματίνα, Ελένη, Πάνος… και πάλι από την αρχή.
Κατάμαυροι, τα αντηλιακά ήρθαν αργότερα, με τις μύτες να βγάζουν όλη τη μέρα νερό.
Και τους γονείς από ψηλά μες το μεσημέρι να τσιρίζουν ονόματα.
Οι περισσότεροι της γενιάς μου,  της απάνω Ερμιόνης, εδώ πρωτομάθαμε να κολυμπάμε .
Εδώ και η μεγάλη πέτρα στα βαθιά, που μικρά την φτάναμε με τα ακροδάχτυλα του ποδιού και μεγαλώνοντας μπορούσαμε να καθόμαστε πάνω της, δύο, τρεις,  όσους χώραγαν οι κουβεντούλες μας.
Εδώ και τα πρώτα αθώα, τυχαία αγγίγματα κάτω από το νερό.
Και ο βυθός, δικός μας.
Κάθε πέτρα αναποδογυρισμένη μέχρι τα πρώτα μαντράκια, αλλά και πίσω μέχρι το παλιό τετράγωνο λιμάνι και το βαγόνι όπως λέγαμε την περιοχή, από το κυνήγι μας με τα χταπόδια.
Εδώ και τα μικρά ψαράκια που ξεχνιόντουσαν έξω στα βράχια και που τα φυλακίζαμε με καμάρι στις χούφτες μας .
Και  περατζάδες με τις βάρκες από μπανιέρα σε μπανιέρα.
Και τραγούδια.
Και τα βράδια εδώ οι πρώτες συναντήσεις και οι πρώτες βουτιές στα ρηχά του έρωτα..
Και η ζωή δική μας, όμορφη, βουτηγμένη στη θάλασσα, τον ήλιο και στην αθωότητα της ηλικίας.

 Τελικά την οφείλαμε αυτήν την καθαρότητα, σ αυτά τα νερά.



Φωτ.Ρίνα Λουμουσιώτη

Περιμένοντας τους επισκέπτες στην Ερμιόνη


Μπήκε το καλοκαίρι, περιμένουμε επισκέπτες, καλά κάναμε και αλλάξαμε τα παγκάκια.
 Ωραία είναι..


Ελπίζουμε να είναι στο πρόγραμμα να αλλαχτούν και αυτά και να προστεθούν και άλλα.
 Αλλά για να μην πετάνε οι ευσυνείδητοι, ότι τους περισσεύει και όπου βρούνε, καλό θα είναι δίπλα σε κάθε παγκάκι προς την Μαγκούλα και όχι μόνο, να μπαίνει και ένα καλάθι για τα απορρίμματα και να αδειάζει.
Και ας καθαριστεί όλη αυτή η περιοχή, στην εικόνα αυτή, δεν χωράνε τα σκουπίδια.


Και την παραλία της Κουβέρτας, αυτή η ταμπέλα την αντιπροσωπεύει;