Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010


Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης «Απόστολος Γκάτσος».


Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν οι χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης «Απόστολος Γκάτσος».

Τα παιδιά συμμετείχαν μαζικά και απόλαυσαν αφήγηση παραμυθιών, προβολές ταινιών. ΄Εμαθαν για τα έθιμα του τόπου μας ,δημιούργησαν τις δικές τους κατασκευές εμπνευσμένες από τις ιστορίες που άκουσαν, τραγούδησαν και διασκέδασαν.
Ευχαριστούμε τις εκπαιδευτικούς κυρίες Βιβή Σκούρτη, Παρασκευή Σκούρτη, Κατερίνα Χατζηζήση και Τζένη Μέξη που με πρωτοτυπία, ευρηματικότητα ,αγάπη για το παιδί σχεδίασαν και πραγματοποίησαν τις μαγικές αυτές βραδιές.
Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στην ζωγράφο κυρία Ανθούλα Λαζαρίδου-Δουρούκου που με την παρουσία της και τη συμμετοχή της λαμπρύνει το χώρο μας.
Η Πρόεδρος της Δημ.Β/θήκης Ερμιόνης.
Αναστασία Γιαγκιόζη


Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Το σκάνδαλο του αυτισμού


Ενα τεράστιο σκάνδαλο καλυμμένο από πέπλο σιωπής διαπράττεται τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα μας. Θύματα του σκανδάλου είναι 50.000 και πλέον ελληνικές οικογένειες οι οποίες - σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα/έγκυρα επιστημονικά τεκμήρια - έχουν στους κόλπους τους αυτιστικό μέλος ή μέλη.
Η ουσία του σκανδάλου έχει να κάνει με το ότι οι πολίτες με αυτισμό στην Ελλάδα του 2010 (πλέον) αντιμετωπίζονται ως ...αόρατοι , δηλαδή στερούνται θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα και αυτονόητα στους πολλούς κοινωνικά αγαθά. Τα τεκμήρια του σκανδάλου είναι πάμπολλα, καλύπτουν όλα τα πεδία άσκησης δικαιωμάτων και απορρόφησης κοινωνικών αγαθών, αυτά που αμέσως παρακάτω παραθέτουμε είναι απλώς ενδεικτικά ...
*Σε όλη την Ελλάδα δεν υπάρχουν παρά μόλις 12 ειδικά σχολεία για παιδιά με αυτισμό έναντι των εκατοντάδων που απαιτούνται για στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών.
*Στο σύνολο των ειδικών σχολείων της χώρας που εκπαιδεύουν μαθητές με αναπηρία οι μαθητές με αυτισμό δεν ξεπερνούν τους 800.
Διαβάστε το άρθρο στην Ελευθεροτυπία 

Η απάντηση του κου Βασ. Γκάτσου προς τον κο Δαμαλίτη


Μόλις είδαμε (λόγω δουλειάς) στα mail μας ,την απάντηση του κου Βασ. Γκάτσου προς τον κο  Σταμ.Δαμαλίτη, προς ανάρτηση.
Συγγνώμη για την καθυστέρηση..


Αγαπητέ Μάκη,

Παιδικός φίλος σου όχι. Φίλος (εν κοινωνία) ναι.
Το οποιοδήποτε άρθρο μου (αυτό ισχύει για οποιονδήποτε φυσικά) είναι πνευματική ιδιοκτησία μου. Το δημοσιεύω όπου θέλω και για την αναπαραγωγή του με οποιοδήποτε τρόπο, πόσο μάλλον για την αναδημοσίευσή του, πρέπει να ζητηθεί η άδεια μου. Αυτά λέει συνήθως ο νόμος στον οποίο μπορεί να καταφύγει και ο κάθε θιγόμενος από το άρθρο μου, αλλά και η δεοντολογία που ως άγραφο νόμο ακολουθούν όλα τα έντυπα, εκδότες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με τις απόψεις μου μπορεί να επιχειρηματολογήσει επ’ αυτών με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο και μέσω οποιουδήποτε ηλεκτρονικού ή έντυπου ή προφορικού μέσου διαθέτει ή του διατίθεται.
Με αυτήν την έννοια τα blog μπορούν, αν θέλουν φυσικά, να δημοσιεύουν (πέραν των όσων γράφει ο ιδιοκτήτης τους) ό,τι έχει σταλεί σε αυτά προς δημοσίευση και να παραπέμπουν σε άλλες ιστοσελίδες ή σε έντυπα τον αναγνώστη τους για να διαβάσει κάτι το ενδιαφέρον και όχι να το αναπαράγουν. Με αυτήν την έννοια oσημερινός τρόπος λειτουργίας των blog μού είναι συμπαθής μεν, όμως σχετικά ακατανόητος.
 Έχω το αυτονόητο δικαίωμα να ενημερώνομαι διαβάζοντας και ακούγοντας ό,τι θέλω και να βλέπω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο. Ο δικός μου τρόπος είναι να στέλνω τα άρθρα μου στα blog (ή σε οποιαδήποτε έντυπα) που επιλέγω, τα οποία δημοσιεύονται με την άδεια φυσικά του ιδιοκτήτη, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί τη δημοσίευση. Αυτή η επιλογή μου δεν δημιουργεί κανένα είδος δέσμευσης προς ιδιοκτήτη blog αλλά είναι μια ελεύθερη σχέση που διακόπτει όποιος εκ των δύο νομίζει άνευ μάλιστα οιασδήποτε αιτιολογίας. Το blog σου δεν είναι και ούτε πρόκειται να είναι στις επιλογές μου. Ούτε και πρόκειται μέσω τουblog σου να ανοίξω κανέναν διάλογο ή αντίλογο οποιουδήποτε είδους. Φυσικά το διαβάζω όπως διαβάζω όλα τα blog του Αργοσαρωνικού μερικά μάλιστα εξ αυτών με προσοχή, ενδιαφέρον αλλά και ευχαρίστηση.
 Τελευταίον όχι όμως έλασσον: Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι εξερευνείς τον ψυχισμό μου αναζητώντας συνάμα αποδείξεις ότι παρακαλουθώ το blog σου! Προχωρημένα πράματα!!
 Έρρωσθε εν αγάπη, ειρήνη και ομονοία,

Βασίλης Γκάτσος
08.01.10

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Μουσικούλα

Απο φίλη του blog σταλμένο και απλά τέλειο!!

Stand by me..

Απολαύστετο..

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2539741

Β. Γκάτσος "ΠΕΡΙ ΝΕΦΟΥΣ ΔΙΟΞΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΙΩΝ"

ΠΕΡΙ ΝΕΦΟΥΣ ΔΙΟΞΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΑΛΙΩΝ

Είπαμε ότι ο απλός άνθρωπος μπορεί ορισμένα πράγματα να τα εκφράσει στην υπερβολή τους.
Αλλά επιτρέπεται να μιλάμε για ‘νέφος διοξίνης’ που καλύπτει την Ερμιόνη τους κάμπους μας, που δηλητηριάζει κ.λ.π.;
Γιατί άλλο είναι νέφος επικίνδυνο για την υγεία μας, άλλο νέφος που με τα χρόνια δυνατόν να ρυπαίνει, και άλλο νέφος διοξίνης.
Δηλαδή αν αύριο ένας έμπορας που έχει κλείσει ένα περιβόλι και προαγοράσει τα μανταρίνια πει στον παραγωγό «δεν τα θέλω, γιατί σύμφωνα με τα δημοσιεύματα και τις φωτογραφίες είναι δηλητηριασμένα με διοξίνες και δεν θα δηλητηριάσω εγώ τον κοσμάκι», τι θα πείτε;
Αν πουν στον παραγωγό δεν θα ξαναπάρω λάδι από σένα, γιατί έχεις το κτήμα στον Κάμπο της Ερμιόνης και απ’ ό,τι διαβάζω οι ελιές σου ήταν μέσα στο νέφος διοξίνης και η διοξίνη θα καθίσει πολλά χρόνια στα δέντρα σου και στο χώμα σου, τι θα πείτε;
Αν δείτε στον ντόπιο ή ξένο τύπο μια καταχώρηση του τύπου, «νέφος διοξίνης πνίγει την Ερμιόνη» τι θα πείτε; Α, εμείς έτσι τα γράφαμε, γιατί στα blog γράφεις ότι θέλεις λόγω .... δημοκρατικού περισσεύματος;
Γιατί τα απορρίμματα της Ερμιόνης (για να περιοριστούμε μόνον σε αυτήν) άμα καίγονται, παράγουν διοξίνη; Και πόση;
Η «οικολογική απάντηση» είναι γιατί περιέχουν χιλιάδες μπουκάλια που πετάμε καθημερινά και ως γνωστόν το PVC των μπουκαλιών περιέχει χλώριο που είναι συστατικό των διοξινών κ.λ.π., κ.λ.π., οπότε με την καύση παράγονται διοξίνες κ.λ.π.
Ας προσεχθούν όμως τα παρακάτω :
1. Για να παραχθεί ακόμη και ελάχιστη διοξίνη χρειάζεται υψηλή θερμοκρασία που δεν την πιάνει με τίποτα ένας σωρός σκουπίδια με μπάζια μαζί στη χωματερή της Ερμιόνης. Η διοξίνη αρχίζει να γίνεται υπολογίσιμη σε καύση ισχυρή εκατοντάδων τόνων σκουπιδιών, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν πηγές χλωρίου. Κυρίως έχει σχέση με Μονάδες Καύσης Απορριμμάτων μεικτών φορτίων που λειτούργησαν στις Βόρεια Ευρώπη πριν ουσιαστικά να ξεκινήσει η ανακύκλωση. Σε αυτές όμως ο θάλαμος καύσης είναι διάπυρος με πάνω από 1200 βαθμούς θερμοκρασία.
2. Τα μπουκάλια είναι ψευδέστατο ότι είναι κύρια πηγή χλωρίου γιατί απλά το PVC έχει καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια από ΟΛΑ τα πλαστικά είδη που χρησιμοποιεί το νοικοκυριό. Είναι όλα φτιαγμένα από τα 6 είδη που προβλέπει ο ID CODE. Πάρτε ένα μπουκάλι νερού αναψυκτικού κ.λ.π. και δείτε τον πάτο του. Έχει το τριγωνικό σχήμα της ανακύκλωσης με τα τρία βελάκια και στο κέντρο του τον αριθμό 1 και από κάτω από το τρίγωνο γράφει PET. Όλο αυτό λέει: «είμαι φτιαγμένο από ανακυκλώσιμο πλαστικό που λέγεται τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο και φυσικά δεν περιέχω χλώριο». Το ίδιο θα δείτε σε ένα πλαστικό μπεντόνι, π.χ. τον αριθμό 2 και HDPE που φυσικά δεν έχει χλώριο.
3. Είναι ζήτημα αν στην χωματερή Ερμιόνης φθάνει καθημερινά κάτι που είναι από PVC, και αν φτάνει είναι ποσότητα που δεν αξίζει τον κόπο να συζητάμε. Σημειώνω ότι το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής PVC στη χώρα μας, εγκατεστημένο στη Θεσσαλονίκη, έχει κλείσει εδώ και αρκετά χρόνια.
4. Καλώδια ηλεκτρικά που πετάγονται στα σκουπίδια του νοικοκυριού δεν υφίστανται. Τα μικροκαλώδια συσκευών έχουν ελάχιστο βάρος πλαστικού, πιθανόν να είναι από PVC, κανένας δεν θα τα υπολόγιζε ως πηγή χλωρίου στη χωματερή της Ερμιόνης.
5. Σήμερα ογκώδη πλαστικά (σκάφη, σωλήνες, μεγάλα πλαστικά βαρέλια και δεξαμενές) δεν κατασκευάζονται από PVC.
Από το «δυνατόν να παραχθεί διοξίνη», από το υπάρχει «κίνδυνος παραγωγής», έως το «νέφος διοξίνης» χωράει πολλή παραπολιτική και αμετροέπεια και η οικολογική ιδέα προσβάλλεται βάναυσα.
Διότι άλλο είναι ο φόβος μήπως από οποιαδήποτε πλαστική περιτύλιξη τροφίμου περάσουν μέσα στο τρόφιμο βλαπτικές στην υγεία ουσίες και άλλο είναι η παραγωγή, κατά την καύση, διοξινών. Ένα εκατομμύριο τόνοι μπουκάλια νερού να πιάσουν φωτιά, διοξίνη δεν θα βγάλουν.
Άλλο λοιπόν η ανακύκλωση στην Ερμιόνη, άλλο η επέμβαση του εισαγγελέα για να μην καίγονται τα σκουπίδια, άλλο ο κίνδυνος από το νέφος της καύσης ή από τις στάχτες, και άλλο το «νέφος διοξίνης».
Ξαφνικά το καλοκαίρι είμαστε για μπάνιο στο τέλος της παραλίας στο Δορούφι, στον ωραιότατο τελευταίο μικρό κολπίσκο. Ντάλα μεσημέρι, σηκώνεται ένα νεαρό ζευγάρι από τη ηλιοθεραπεία του και μάζεψε όλα τα σκουπίδια που είχαν μαζευτεί σ’ όλη την αμμουδιά, σαν να μη τρέχει τίποτα. Όταν έφυγαν πήραν μαζί τους και την σακούλα με τα μαζεμένα. Έτσι απλά, χωρίς να μιλήσουν σε κανένα.
Έτσι και στην Ερμιόνη. Θέλετε ανακύκλωση; Να βάλει ο δήμος τους μπλε κάδους, μία εθελοντική ομάδα οικολόγων να αναλάβει βάρδια σε αυτούς και σε πρώτη φάση θα γίνει η ενημέρωση, το παράδειγμα και η παρακίνηση. Τι στο καλό, άμα δουν έναν καθηγητή ή μια δασκάλα, έναν μαγαζάτορα, έναν εργάτη, ένα μαθητή, να στέκεται οκτώ ώρες βάρδια δίπλα στους κάδους να κάνει διαλογή δεν θα είναι αυτό η αρχή της ανακύκλωσης;
Φυσικά στη πράξη θα προκύψουν και οι λύσεις. Για παράδειγμα η Ερμιόνη δεν έχει ουσιαστικά κάδους απορριμμάτων στον οικισμό της. Βγάζουμε σακούλες και έτσι αποφεύγεται η μόνιμη βρόμα των κάδων και αυτό έχει αποδειχθεί σωστό και αποτελεσματικό. Αν μπουν μπλε κάδοι, αμέσως θα γεμίσουν με σακούλες σκουπιδιών. Αν οι μπλε κάδοι μπουν δίπλα στους υπάρχοντες σήμερα σε επιλεγμένα σημεία, ποιος θα πάει εκεί να πετάξει το μπουκάλι; Και εκτός αυτών πού θα παταχθούν τα μικρομπάζια του νοικοκυριού, τα ξύλα, τα κλαδέματα; Λύση μόνο στη πράξη μπορεί να βρεθεί.
Άλλωστε τι σημαίνει Περιβαλλοντικός Σύλλογος αν τα μέλη του δεν προσφέρουν εθελοντική εργασία για το περιβάλλον; Πώς αντιλαμβάνονται την ιδιότητα του μέλους; Ως συμβούλου Δήμων και Κοινωνίας; Τότε ας μετονομαστούν σε «Συμβουλευτικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος».
Όσοι είναι μέλη των Λαογραφικών μας Μουσείων, των Βιβλιοθηκών, των Μουσικών Συλλόγων, των Φιλόπτωχων Ταμείων, των εκκλησιαστικών επιτροπών κ.λ.π., πρόσφεραν (όχι όλοι) χιλιάδες ώρες εθελοντικής εργασίας για να καμαρώνουμε σήμερα.
Όσο για τη συσκευασία των εξ ανακυκλώσεως αγαθών και τη προώθησή τους στα κατάλληλα κέντρα, είναι λίγο δύσκολο και κοστίζει για μια απομακρυσμένη επαρχία. Το ίδιο και η προώθηση των υπολειμμάτων σε ΧΥΤΥ. Αλλά κάθε αρχή και δύσκολη. Από την στιγμή που όλη η Ευρώπη κάνει ανακύκλωση με πολύ μεγάλη επιτυχία, θα κάνουμε και εμείς, γιατί έχουμε έτοιμο το παράδειγμα.
• Σημείωση: Συνήθης η περιβαλλοντική συμβουλή για αντικατάσταση του πλαστικού μπουκαλιού νερού (το οποίο ρυπαίνει, βγάζει δήθεν διοξίνες κατά την καύση, βγάζει διοξείδιο του άνθρακα, πετάγεται μετά την χρήση), με γυάλινο. Δηλαδή στην Ερμιονίδα είναι βέβαιο ότι για πολλά πολλά χρόνια πόσιμο νερό στις βρύσες μας δεν είδαμε αλλά και δεν θα δούμε. Το πλαστικό είναι το 2% του βάρους του νερού που φέρει μέσα του. Δηλαδή τα μπουκάλια νερού στην Ερμιόνη που αδειάζουμε κάθε μέρα έχουν βάρος 30 κιλά την ημέρα, κόστος πολύ μικρό και με σωστή διαχείριση ανακυκλώνονται μαζικά. Η παραγωγή τους είναι πολύ φθηνή. Δηλαδή προέρχονται ας πούμε από 30 κιλά πετρέλαιο (ένα δρομολόγιο ΙΧ Ερμιόνη - Αθήνα με επιστροφή) και άλλα τόσο για την παραγωγή τους.
• Αν το νερό ήταν σε γυάλινο μπουκάλι τότε το γυαλί είναι το 60% του βάρους του νερού που φέρει μέσα του. Δηλαδή καθημερινά θα είχαμε στην Ερμιόνη 3000 μπουκάλια νερού άδεια. Άρα, διπλάσιες μεταφορές (μόνο το καύσιμο της νταλίκας είναι πολλαπλάσια ζημιά για το περιβάλλον από το πλαστικό μπουκάλι), εργοστάσιο πλυσίματος πριν τη χρήση (είναι πολύ μεγάλη και ενεργοβόρα εγκατάσταση με χρήση πολλών κυβικών καθαρού ζεστού νερού κ.λ.π., αυστηρού ελέγχου για ξένα σώματα, αντοχής γυαλιού), απώλειες σπασμένων ή φθαρμένων, εισαγωγή πυριτικής άμμου για την παραγωγή του (καύσιμα μεταφοράς), παραγωγή μπουκαλιού (πολύ ενεργοβόρα διαδικασία).
• Κάποιοι θα πουν ότι η σωστή λύση είναι καλό νερό στις βρύσες μας από ντόπια πηγή νερού. Αυτό είναι η ορθή οικολογική και οικονομική λύση. Συμφωνώ απολύτως. Μέχρι τότε όμως οικολογική λύση είναι το πλαστικό μπουκάλι, ενώ από άποψη υγιεινής το γυάλινο μπουκάλι. Δυστυχώς, στον πολιτισμό μας δεν είναι πάντα λύση αυτό που εμείς φανταζόμαστε ως λύση.
Έρρωσθε,
Β. Γκάτσος

07.01.10

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Θεοφάνεια στην Ερμιόνη



Από την παραμονή στόλισαν τα καΐκια των ψαράδων μας τραγουδώντας με δάφνες, μυρτιές, σημαίες, φοίνικες, πορτοκαλιές..
Τους περιμέναμε  χθες το βράδυ σε κάθε γειτονιά, να ακούσουμε το τραγούδι τους και να τα φιλέψουμε κονιάκ και σταφίδες να τα ζεσταίνουν το κρύο βράδυ.
Όλη σχεδόν τη νύχτα τραγουδούσαν.
Πρωταγωνιστές σ αυτό το πανέμορφο έθιμο μας τα παιδιά μας, τα παιδιά  της Ερμιόνης και η   
πίστη τους στην παράδοση μας, κόντρα στο πνεύμα της εποχής.
 Έπεσαν σήμερα στην θάλασσα οι:
Ασλάνης Μιχάλης, Βιρβίλης Μιχάλης, Δαγρές Γιώργος, Κουνουπιώτης Παναγιώτης, Καπλενάϊ Γιώργος, Λίλος Ανάργυρος, Μπουκουβάλας Σίλβεστρος, Μπουρλόκας Ναπολέων και Σκούρτης Κων/νος.
Έπιασε τον Σταυρό ο  Καπλενάϊ Γιώργος  και την εικόνα ο Μπουρλόκας Ναπολέων

 
 



Και του χρόνου..


Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Ο δικός μας « Στέφος » Αλεξανδρίδης και το φωτογραφικό αρχείο του.

 Στέφος Αλεξανδρίδης Ο φωτογράφος που κατέγραψε φωτογραφίζοντας την ιστορία του τόπου μας  και που πέρασε στην αιωνιότητα ανθρώπους και στιγμές .
 Κατάφερε να μας αφήσει μια παρακαταθήκη αιχμαλωτίζοντας τον χρόνο, μιας ιστορικής πηγής για τον τόπο μας.
 Άνθρωποι δικοί μας, δικοί σας, αγαπημένοι που οι περισσότεροι δεν είναι πια μαζί μας έγραψαν αυτή την φωτογραφική μας ιστορία
 Ο Στέφος, γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1926 από γονείς Μικρασιάτες.
Η προσφορά του τεράστια στην κοινωνία μας.
Είχαμε την χαρά να δεχθεί να είναι στην επιτροπή του διαγωνισμού φωτογραφίας το 2008.
Υπάρχει ένα φωτογραφικό αρχείο που έχει δωρίσει στο Δήμο Ερμιόνης και είναι αναρτημένο εκεί. Οι φωτογραφίες αυτές ανήκουν σε όλους μας γι αυτό κι εμείς αφού τις αντιγράψαμε από εκεί και είναι στο αρχείο μας, με την άδεια του Δήμου, θα τις αναρτήσουμε όλες σιγά σιγά ,όπως μας ζητήθηκε από Ερμιονίτες που ζουν μακριά από τον τόπο τους, για να μπορούν να τις βλέπουν.
Όποιος θέλει να βοηθήσει στον εμπλουτισμό αυτού του αρχείου μπορεί να μας στείλει φωτογραφίες του «τότε» που θα αναρτηθούν μαζί με τις άλλες και θα αποθηκευτούν στην ετικέτα μας «Το φωτογραφικό αρχείο απο την Ερμιόνη του χθες »
Η επιμέλεια η ηλεκτρονική επεξεργασία των φωτογραφιών έγινε από την «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ»



Η πρώτη φωτογραφία  από κάποια Θεοφάνεια


Ο υφυπουργός κος Μανιάτης τελικά δεν μασάει τα λόγια του..


Ο κος Μανιάτης τελικά δεν μασάει τα λόγια του..

Τα ίδια μας είπε στην συνάντηση που είχαμε μαζί του σαν «Ενεργοί Πολίτες Ερμιόνης», μετά την φωτιά στην χωματερή Ερμιόνης.

Απόσπασμα του άρθρου της ΠΑΠΟΕΡ απο την συνάντηση του κου Μανιάτη με ΦΟΔΣΑ και Δημάρχους Αργολίδας
...Το λόγο έχει ο κ. Υπουργός. Ο Γιάννης Μανιάτης είναι συγκρατημένος, ο λόγος του συγκροτημένος. Δεν λέει πολλά. Αλλά κατανοητά για τον καθένα. Και σταράτα. Ημαστε η μοναδική Περιφέρεια της Ελλάδας που νομίζει σαν λύση και προωθεί τον δεματοποιητή. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι στη χειρότερη κατάσταση Πανελλαδικά σε ότι αφορά στην διαχείριση Απορριμμάτων. Και η Αργολίδα στην χειρότερη της Περιφέρειας. Εξηγεί γιατί. Υπάρχουν μεγάλες πολιτικές ευθύνες γιαυτό. Σε επίπεδο Περιφέρειας, αλλά όχι μόνο. Και οι ευθύνες πρέπει να αναληφθούν. Οποιο και νάναι το πολιτικό κόστος. Θα πληρωθεί. Κατάλαβαν μέχρι εδώ άραγε ? Απλά ήταν. Θάπρεπε. Αυτό που δεν έγινε όλα αυτά τα χαμένα χρόνια, πρέπει να γίνει. Τώρα. Ξεκαθαρίζει χωρίς περιστροφές την πολιτική βούληση της Κυβέρνησης. Ο στόχος είναι η Ανακύκλωση. Και θα κοστίσει. Και θα πληρωθεί. Τις υπηρεσίες του δεματοποιητή δεν τις κατάλαβε ποτέ. Και ποιος τις κατάλαβε? Και συνεχίζει. Είναι διατεθειμένος να βοηθήσει. Και περιμένει μέσα στο επόμενο δίμηνο. Να έχουν συμφωνήσει όλοι εκει μέσα σ ένα σχέδιο. Να το συζητήσουν με τον Περιφερειάρχη κ. Φ. Χατζημιχάλη. Να έχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και να είναι κοστολογημένο...

Μπείτε εδώ να διαβάσετε αναλυτικά όλο το άρθρο της ΠΑΠΟΕΡ


ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Καλά τα νέα για την ανακύκλωση

Το Σάββατο 2/1/10 στα γραφεία της ΤΕΔΚ με πρωτοβουλία της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων του ΦΟΣΔΑ και του Υφυπουργού περιβάλλοντος κ. Μανιάτη έγινε συνάντηση με θέμα το πρόβλημα της διαχείρισης των σκουπιδιών.
Παραβρέθηκε η πλειοψηφία των δημάρχων του νομού Αργολίδας οι οποίοι κατέθεσαν τις απόψεις τους για το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών. Οι περισσότεροι δήμαρχοι επέμειναν στην λύση των δεματοπιητών σαν ένας τρόπος άμεσης διαχείρισης αλλά όλοι μαζί συμφώνησαν στην άμεση λύση της ανακύκλωσης.
Ο συνδυασμός Ναύπλιο η άλλη πρόταση που παραβρέθηκε στην συνάντηση πρότεινε τα εξής:
1. άμεσα οργάνωση της ανακύκλωσης στην πηγή σε επίπεδο νομού σε συνεργασία τους επόμενους μήνες με ιδιωτικό ΚΔΑΥ που έχει αδειοδοτηθεί στην Τρίπολη. (απαιτείτε μια μελέτη οργάνωσης για ό το νομού με πρόβλεψη για το απαραίτητο εξοπλισμό όχι μόνο κάδων αλλά και οχημάτων μεταφοράς)
2.αμεση χωροθέτηση οικοπέδου στην περιοχή της στέρνας για κατασκευή ΚΔΑΥ διαδημοτικού που θα μπορέσει προοπτικά να εξυπηρετήσει και όμορους νομούς.
3.να λυθεί σε επίπεδο περιφερειακός περιφερικός σχεδιασμός. Σήμερα το νομικό πλαίσιο προβλέπει ένα ΧΥΤΑ ανά νομό (εκτός από νομού Κορινθίας).Να νομοθετήσουμε ΧΥΤΥ και να εξετάσουμε την χωροθέτηση ίσως σε επίπεδο δύο νομών.
4.να δούμε το θέμα της διαχείρισης της λυματολάσπης
5. να γίνεται κεντρική συλλογή των κλαδιών και των ξύλινων υπολειμμάτων σε επίπεδο νομού και αγορά ειδικού σπαστήρα για να αποφεύγουμε τις καύσεις.
6. να χρηματοδοτηθούν προγράμματα ατομικής κομποστοποίησης σκουπιδιών σε ατομικό επίπεδο η σε επίπεδο γειτονιάς.
7. κατασκευή των χώρων μεταφόρτωσης σκουπιδιών
Τα μέτρα αυτά είναι άμεσα μπορούν να υλοποιηθούν τους επόμενους μήνες και να υπάρχει σημαντική μείωση των σκουπιδιών.
Ενδιαφέρον είναι η άποψη που κατέθεσε ο κ. Μανιάτης ότι κεντρική επιλογή του Υπουργείου είναι η ανακύκλωση.

Αλλάζει το τοπίο στην δυτική πλευρά του λιμανιού.



Από το Λιμενικό Ταμείο φυτεύτηκαν φοίνικες και αλμυρίκια..