Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ...

                    
Της Τζένης Ντεστάκου

          Κρατική αδιαφορία για Πέρση ποιητή που ζήτησε να ταφεί στην Ελλάδα

Την Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου, αναρτήσατε ποίημα του πρόωρα χαμένου Ιρανού ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ. Ο ποιητής έζησε στη χώρα μας, πήρε την ελληνική υπηκοότητα,  για χρόνια μετέφραζε ποίηση του Ρίτσου, του Ελύτη κ.ά στην περσική γλώσσα, τιμήθηκε, το 2005, με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης ελληνικού έργου σε ξένη γλώσσα και μοναδική του επιθυμία ήταν να ταφεί στη «δεύτερή του πατρίδα». Διαβάστε τη μετά θάνατον ταλαιπωρία του, όπως περιγράφεται στην ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων.

«Το βράδυ της Κυριακής, 5/2/12, πέθανε ο περσικής καταγωγής ποιητής και μεταφραστής Φερεϊντούν Φαριάντ. Διέμενε εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων από το 2004, και, κυρίως, ήταν πάντα ένας ενεργός πρεσβευτής των ελληνικών γραμμάτων, ιδιαίτερα προς το Ιράν. Η αγάπη του για την Ελλάδα φαίνεται και από δυο κρίσιμες αποφάσεις του: μετά από προσπάθειες πολλών ετών πήρε την ελληνική υπηκοότητα και, προτού πεθάνει, ζήτησε να ταφεί εδώ, θεωρώντας τη χώρα μας δεύτερη πατρίδα του. Ο Φαριάντ δεν ήταν εύπορος. Το αντίθετο, αν και αντιμετώπιζε με αξιοπρέπεια την οικονομική του στενότητα. Με αυτό το δεδομένο, όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του, τη Δευτέρα, 6/2/12, η Εταιρεία Συγγραφέων δια του προέδρου της ήρθε σε επικοινωνία με το Υπ. Πολιτισμού, εξέθεσε την κατάσταση ένδειας του εκλιπόντα, και ζήτησε μια μικρή οικονομική συνδρομή της Πολιτείας ώστε να εξασφαλιστούν τα ελαχίστως απαραίτητα για την κηδεία του. Ακολούθησαν για μερικές ώρες οι συνήθεις παρελκυστικές διαδικασίες, οπότε και ακούστηκε το γνωστό επιχείρημα ότι αυτές οι υποθέσεις ''παίρνουν μέρες'' !! και έπειτα μια παρατεταμένη σιωπή. Μάλλον ανάλογη με την επικείμενη ''άκρα του τάφου''! Έτσι λόγω της χρονικής πίεσης αναγκαστήκαμε να χτυπήσουμε άλλες, πιο πρόθυμες πόρτες, και εντέλει είχαμε μεγαλύτερη ανταπόκριση στο αίτημά μας από το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.

Φαίνεται ότι όταν ακούμε πλέον ότι μια κηδεία έγινε ''δημοσία δαπάνη'', θα πρέπει να εννοούμε αυτομάτως το απολύτως παράλογο, ότι ''δημοσία δαπάνη'' κηδεύονται μόνο επώνυμες προσωπικότητες, παγκοίνως γνωστές και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δοξασμένες! Ο Φαριάντ δεν ήταν βέβαια γνωστός ανά το πανελλήνιο, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι τον τίμησαν με τη φιλία τους μείζονες ποιητές μας, ο Ρίτσος κι ο Ελύτης, και, επίσης, ότι έχει συμπεριληφθεί πεζό του στα σχολικά μας αναγνωστικά. Η τελείως λιτή κηδεία του έγινε την Τετάρτη, 7/2/12, στην Καισαριανή, κάτω από άκρως ταπεινωτικές συνθήκες για τον νεκρό, καθώς λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων (ήταν Ζωροάστρης) η σορός του έμεινε στο προαύλιο του νεκροταφείου με θερμοκρασίες γύρω στο μηδέν. Το παρήγορο όμως είναι ότι κανείς από όσους ήρθαν ως εκεί δεν έφυγε. `Οχι μόνο οι οικείοι και φίλοι, αλλά και οι λίγοι από την οικογένεια των γραμμάτων: ανάμεσά τους ο Τ. Πατρίκιος, ο Γ. Δάλλας, ο Λ. Παπαστάθης. Και, εννοείται, δεν φάνηκε κανείς εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού, έστω για το θεαθήναι! Είναι κάπως κωμικό, μα αν κάποιος ανίδεος επισκέπτης του διαδικτύου έβλεπε την ανακοίνωση που βγήκε την επομένη του θανάτου του Φαριάντ, στις 6/2/12, από τον Υπ. Πολιτισμού κ. Π.Γερουλάνο (ή κάποιον εντεταλμένο του), όπου εξέφραζε τη θλίψη του για το θάνατο του Πέρση ποιητή, απευθύνοντας «θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του», θα θαύμαζε την ευαισθησία της πολιτικής αρχής. Μη γνωρίζοντας βέβαια ότι οι ελεγειακοί τόνοι της ανακοίνωσης ηχούν μάλλον υποκριτικά, αν σκεφθούμε ότι λίγο πριν είχε εκδηλωθεί η πλήρης αδιαφορία και απαξίωση των αρμοδίων, για τον θανόντα και το έργο του.

Ο πρόεδρος και το Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων 10/2/2012»

Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
Πηγή: tovima.gr

Φόρεσε τη μπλούζα σου..




















Ελληνίδα μάνα "κυνηγάει" τον... κανακάρη της να φορέσει την μπλούζα του κατά την διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στο νέο μνημόνιο!
πηγή 

οφείλουμε να το πούμε

Εγκλήματα ειρήνης
 
Αν στο πρώτο μνημόνιο αιφνιδιαστήκαμε και μασήσαμε μπροστά στο δίλημμα
"τα μέτρα ή καταστροφή",
στο δεύτερο το δίλημμα αντιστρέφεται:
καταστροφή θα είναι η υπογραφή του,
δρόμος χωρίς γυρισμό θα είναι η υπογραφή του,
τελειωτική κατεδάφιση θα είναι η υπογραφή του.
 
Παλιά στα εργοτάξια των δρόμων υπήρχαν ταμπέλες που έγραφαν:
"Η ταλαιπωρία θα είναι προσωρινή, αλλά η βελτίωση της ζωής μας μόνιμη".
Το αντίστροφο συμβαίνει με τους όρους που συνοδεύουν κάθε δόση:
η ταμειακή ανακούφιση είναι προσωρινή και η διάλυση της κοινωνίας μόνιμη.
 
Δεν υπάρχει χειρότερο σενάριο, δεν υπάρχει πιο δραματικό σενάριο από την επιβολή των όρων του

μια ιδιαίτερη αντίληψη της αλληλεγγύης

Οι Έλληνες βουλευτές
είναι από τους καλύτερα αμειβόμενους στην ΕΕ!
Κάποιους δεν τους αγγίζει η κρίση...
Έλλη Βασιλάκη
 
To άρθρο του Βέλγου ανταποκριτή της γαλλικής Liberation Jean Quatremer, δημοσιεύεται στο προσωπικό του μπλογκ στο site της εφημερίδας και κάνει λόγο για τις υψηλές απολαβές των Ελλήνων βουλευτών.
 '' Γνωρίζατε ότι οι 300 Έλληνες βουλευτές είναι από τους καλύτερα αμειβόμενους στην Ευρώπη; ''...
 '' Και ότι αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε μείωση του μισθού τους, ενώ δεν διστάζουν να μειώνουν τα εισοδήματα των συμπατριωτών τους; '', τονίζει ο δημοσιογράφος. 
'' Μια ιδιαίτερη αντίληψη της αλληλεγγύης σε μια χώρα που βουλιάζει κάθε

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Τελευταία ευκαιρία

protagon
Του Γιάνη Βαρουφάκη
Άλλη μια φορά, τα «μέσα ενημέρωσης», τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό, στενάζουν πάνω από το λάθος ερώτημα. Το ερώτημα δεν είναι αν θα συμφωνηθεί η νέα δανειακή σύμβαση Ελλάδας-τρόικας. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν (κι όχι εάν) δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί η αποτυχία της.
Το ότι θα αποτύχει είναι δεδομένο. Με την ήδη αποτελματωμένη (εδώ και πολλούς μήνες) βιομηχανική παραγωγή να μειώνεται κατά 11,3% σε έναν μόνο μήνα (Δεκέμβριο), τα δημόσια έσοδα να κατρακυλούν κατά 18% τον επόμενο μήνα (Ιανουάριο), και την ανεργία να πετάει στο 20,9% (από 18.2% τον αμέσως προηγούμενο μήνα), το «πλάνο» του Μνημονίου Νο.2 βρίσκεται ήδη νοκ άουτ στο καναβάτσο της ζωής. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση προσποιείται ότι είναι όρθιο. (Μην ξεχνάμε ότι ήταν ένα «πλάνο» που βασίστηκε στην υπόθεση ότι εντός του πρώτου τριμήνου του 2012 η οικονομία θα έχει ήδη σταθεροποιηθεί.)
Οπότε, ας περάσουμε χωρίς χρονοτριβή στο ερώτημα που δεν έχουμε το δικαίωμα να αγνοούμε: Τι θα γίνει όταν η αποτυχία της νέας σύμβασης γίνει το ίδιο ξεκάθαρη με εκείνη της πρώτης (του Μνημονίου Νο.1); Ας πάρουμε τα τρία σενάρια που θέτουν υποψηφιότητα αυτές τις μέρες στον διεθνή τύπο: Το πρώτο είναι να υπάρξει νέο κούρεμα (αυτή την φορά των δανείων που έχουμε πάρει από την τρόικα) συν νέα δάνεια από την... τρόικα. Το δεύτερο είναι να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να εξέλθει από το ευρώ. Το τρίτο είναι να αφήσουν το ελληνικό δημόσιο να πτωχεύσει εντός του ευρώ. Ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Σενάριο 1: Τρίτο Μνημόνιο
Δεν είναι λίγοι οι οπαδοί της νέας δανειακής συμφωνία, του Μνημονίου Νο.2,  που μου λένε: «Ας πάρουμε αυτά που μας δίνουν τώρα, κι όταν έρθει η στιγμή που θα αποδειχθεί ότι Μνημόνιο Νο.2 δεν περπατάει, θα μας κουρέψουν κι άλλα από αυτά που χρωστάμε.» Προφανώς αναφέρονται σε κούρεμα των δανείων από την τρόικα, καθώς αυτά που θα χρωστάμε στους ιδιώτες (μετά το όποιο

Κρητικά μηνύματα

Και κει δεν βρέχει, έχει μεγάλη ηλιοφάνεια, τουρισμό, καφετέριες, καφενεία, ταβέρνες, γλέντια και χαρές και μπαλωθιές

..... Εδώ, στην νοτιότερη πόλη της Ευρώπης, στην Ιεράπετρα, τη νύφη του Λυβικού, είμαστε πρωτοπόροι στην καλλιέργεια εκτός εποχής κηπευτικών, αναγνωρισμένα σε όλο τον κόσμο. Στα πάνω από δεκαπέντε (15) χιλιάδες στρέμματα σύγχρονων θερμοκηπίων που διαθέτουμε , εδώ και πολλά χρόνια παράγουμε πιστοποιημένα πρώιμα κηπευτικά υψηλής θρεπτικής αξίας, καλύπτοντας το 70% της εγχώριας παραγωγής, που ταξιδεύουν τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Διεθνής πιστοποιητικοί οργανισμοί, ελέγχουν από το πρώτο στάδιο την παραγωγή και πιστοποιούν τα προϊόντα μας προσφέροντας έτσι στον καταναλωτή όχι μόνο εγγυημένα και ασφαλή προϊόντα αλλά και την δυνατότητα να μην φοβόμαστε κανένα ανταγωνισμό.
Η μεγάλη ηλιοφάνεια, το μικροκλίμα της περιοχής μας, σε συνδυασμό με το μεράκι και τις γνώσεις των παραγωγών μας , δίνουν στα προϊόντα μας το συγκριτικό πλεονέκτημα να έχουν καθολική αποδοχή.
Πρέπει επίσης να γνωρίζετε ότι στις καλλιέργειες μας η γονιμοποίηση των ανθών γίνετε από βομβίνους , και για την καταπολέμηση των βλαβερών εντόμων γίνονται προγραμματισμένες εξαπολύσεις ωφέλιμων , σαρκοφάγων εντόμων , αποφεύγοντας έτσι τη χρήση χημικών ουσιών.
Μέσα από τα πρωτόκολλα πιστοποίησης, και λόγω της συστηματικής καλλιέργειας, γίνετε χρήση ελάχιστων προβλεπόμενων σκευασμάτων, που η δράση τους περιορίζεται στις δύο με τρεις ημέρες .....

 Είναι από μια διαμαρτυρία καλλιεργητών της Ιεράπετρας αυτό το απόσπασμα. Για μας σημασία έχει να δούμε το πόσο έχουν προοδεύσει οι Κρητικοί. Ή πόσο είμαστε εμείς πίσω, ακόμη και από τον Θεό!

Και το διερώτημα:
Είναι ή δεν είναι οικολόγοι;
Δεν είναι βέβαια, γιατί στο κείμενό τους δεν προβαίνουν σε καμία ανάλογη δήλωση. Δεν ξέρουμε τι κάνουν αυτοί, αλλά στον τόπο μας, στο Ερμιονιδιστάν, είσαι ό,τι δηλώσεις. Το βράδυ οικολόγος, το πρωί εθελοντής, το απόγευμα φιλάνθρωπος και μόλις μουσγκώσει ...... ιεροκήρυξ!

Σημείωση (1): 15000 στρέμματα είναι περίπου οι δύο κάμποι της Ερμιόνης, δηλαδή το σύνολο των καλλιεργήσιμων εκτάσεων της Ερμιόνης.

Σημείωση (2): Οι καλλιεργητές διαμαρτυρήθηκαν έντονα προς δημοσιογράφο σχετική με τη διατροφή, γιατί είπε πάνω κάτω ότι τα εκτός εποχής τρόφιμα είναι καθαρή βλακεία να τα τρώμε. Το είπε μάλιστα γενικά, όχι για την Ιεράπετρα. Πού να έλεγε η δημοσιογράφος για διοξίνες και εξασθενή χρώμια. Η Κρήτη βέβαια δεν είναι Ερμιονιδιστάν.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
 

Μπλοκόσφαιρα

Ή Βλακόσφαιρα;

Ένας εσωτερικός φόβος που μας κρατάει ή μας επαναφέρει στο μέτρο. Το αρχαίο.
Στα Αρχαία.
Γι’ αυτούς που διαβάζουν κατευθείαν και όχι από μετάφραση.
Τον Ξενοφώντα.
Κύρου Παιδεία.

...... δέδοικα, έφη, μη παντάπασι βλαξ τις και ηλίθιος γένωμαι....

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Σύμβολα

Η κάθε εποχή έχει τα δικά της.

Όχι βέβαια τα μεγάλα, αλλά τα μικρά.
Όταν η παραγωγή σιτηρών και ζωοτροφών ήταν ακόμη κυρίαρχη στον τόπο μας, ο ανεμόμυλος, τα άλογα και τα γαϊδουράκια.
Όταν άρχισε η μηχανοποίηση της αγροτικής παραγωγής, η αλωνιστική μηχανή, το τρακτέρ και οι σιταποθήκες.
Όταν  γεμίσαμε με περιβόλια, η Φλορέτα, τα Ζακς και τα Ζούνταπ
Όταν γεμίσαμε με επιδοτήσεις, και αγοραπωλησίες γης, τα μπαρ και τα σκυλάδικα.
Όταν το κύριο εισόδημά μας ήταν τα δανεικά, οι επιδοτήσεις, η φοροκλοπή και τα υπόλοιπα, το χρηματιστήριο, τα καζίνα και τα κότερα.

Τώρα με τη κρίση;

Αλλά και μία αλλαγή συμβόλου:
Οι αγροτικές αποθήκες της ΑΤΕ ήταν το σύμβολο της αγροτιάς μας. Η αγροτιά μας βάρεσε διάλυση και το σύμβολο έμεινε έρημο και ορφανό. Και τώρα που η αγροτιά είναι ένας βασικός δρόμος σωτηρίας, ο Δήμος μας αντί να πάρει τις αποθήκες της ΑΤΕ και να ζητήσει να γεμίσουν και πάλι από αγροτικά προϊόντα (και να το ζητήσει από τους οικολόγους), τις πήρε συμβολικά για να τις κάνει κέντρο διαλογής σκουπιδιών! Και οι οικολόγοι, έχοντας πάρει διαζύγιο με την παραγωγική αγροτική εργασία, το είδαν ως σωτήριο μέτρο!

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

 

"διαβουκολευμένα πλήθη" τέλος; (!...)

α ν α ρ ω τ ι έ μ α ι 
  
α ν:
μέσα (και πέρα), από τις διαπιστώσεις-αναθεματισμούς και την πίκρα-ντροπή (και λίγο από "καλά να πάθουνε") που επικοινωνούνται μέσω του άρθρου που ακολουθεί, 
 
ε κ τ ό ς  α π ό  στοχο-ενοχή (και καθόλου συνενοχή για το "ντάντεμα"-"αποδοχή" τύπου:"από πίτα που δεν τρώς..."),
 
σ υ ν τ ε λ ε ί τ α ι  η παραμικρή,
από υποτυπώδης έως και -μακάρι- ουσιαστική,
ή/και σε βάθος χρόνου και συνείδησης, (-άμποτε- αποτελεσματική),
μεταμέλεια-συνέτιση-επαναφορά στην πραγματικότητα,
(σ τ η ν  α λ ή θ ε ι α  τ η ς  ζ ω ή ς) ενταύθα;
 
 
[ τον λόγο έχουν οι "κληρονόμοι",
επώδυνα ή/και ενυπόθηκα,
γιατί έχουνε σοβαρούς λόγους, 
διαφυγούσες αλλά και -ευτυχώς- φυγαδευμένες αξίες! ]
 
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ 
 
Το λαϊφστάιλ θρηνεί
στο Μεταγωγών
του Νίκου Γ. Ξυδάκη 
Άλλος με χειροπέδες προφυλακισμένος για χρέη προς το Δημόσιο, άλλος πουλάει το σπίτι του για να μην πάει φυλακή, άλλος λουφάζει και περιμένει τη σειρά του.
Το λαϊφστάιλ πέθανε, λένε.
Δεν πέθανε τώρα, διορθώνω.
Έχει πεθάνει από καιρό, τώρα εξαπολύθηκε η δυσωδία των πτωμάτων του.
Η εγχώρια βιοτεχνία του λαϊφστάιλ
-εκδότες, μοντελίστ, δημοσιογράφοι, μοντέλες, γλάστρες,

Αναβιώνουν την "ΛΥΡΙΖΑ" στο Κρανίδι

ΟΛΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΦΟΡΕΣΤΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΟΛΕΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΩ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ ΑΝΑΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΗ "ΛΥΡΙΖΑ"
"Οι Λύριζες ,θεωρούνταν τα υπαίθρια κέντρα διασκέδασης. Γινόντουσαν Σαββατοκύριακο , τις τρείς Κυριακές της Αποκριάς ,Ασώτου, Αποκρεών, Τυρινής. Οπου υπήρχε χώρος , ευρύχωρος έστηναν τις Λύριζες.

Μια Λύριζα που έχει μείνει στην μνήμη των Κρανιδιωτών με πολύ αγάπη και γνώρισε μεγάλη επιτυχία ήταν του Μαυροειδή. Διότι ο χώρος ήταν πολύ μεγάλος και η γειτονιά πολύ κεφάτη.Ηταν η παλαιότερη και η μακροβιότερη ,άρχισε το 1900 από τον πατέρα του κ. Δημήτρη Μαυροειδή και συνεχίστηκε από τα παιδιά Βάσω-Γιώργο -Μάκη και τελείωσε το 1958.
Στο Σαγματοποιείο του κυρ-Δημήτρη , που ήταν κοντά στην Κάτω Πλατεία το πεταλωτήριο άδειαζε τα Σάββατοκύριακα της Αποκριάς και λειτουργούσε Λύριζα. Εφερναν ορχήστρα απο την Αθήνα. Οι οργανοπαίχτες έπαιζαν λύρα, λάουτο , βιολί και μία τραγουδίστρια ολοκλήρωνε την ορχήστρα.
Προσέφεραν μεζέδες κρασί και γλένταγαν,ντυμένοι μασκαράδες.
Οι άνδρες με γυναικείες φορεσιές και οι γυναίκες με ανδρικές.
Στο τέλος τραγουδούσαν:
Κρανίδι σ' αποχαιρετώ
του χρόνου ποιός το ξέρει
εάν θα πεθάνω ή θα ζώ
ή θα' μαι σ΄άλλα μέρη.

απόσπασμα από αφήγηση των : Αικατερίνη Μαυροειδή
Φωτούλα Δημότση
μέλη του Λαογραφικού Κέντρου Κρανιδίου
πηγή 

Ο Δημ. Καζάκης στην Αργολίδα


Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

μιλάμε πια μονάχα για την αναταραχή...

"Μόνο και μόνο εξαιτίας της αναταραχής"

 
Μόνο και μόνο εξ'αιτίας της αναταραχής που όλο πλήθαινε
στις πολιτείες μας με την πάλη των τάξεων
μερικοί απο 'μας αποφασίσαμε τα χρόνια τούτα
να μη μιλάμε πια για πολιτείες θαλασσινές,
για χιόνια πάνω στη σκεπή, για τις γυναίκες,
για τ' άρωμα των ώριμων μήλων στο κελάρι,
για της σάρκας τις αισθήσεις
για όλα όσα κάνουν τον άνθρωπο απαλό κι ανθρώπινο.
Αλλά να μιλάμε πια μονάχα για την αναταραχή
δηλαδή να γίνουμε μονόπλευροι, ξεροί, μπλεγμένοι
στα γρανάζια της πολιτικής και στο στεγνό,
“άπρεπο” λεξιλόγιο της διαλεκτικής οικονομίας.
Έτσι που η τρομερή τούτη, πνιγερή συνύπαρξη
χιονιού που πέφτει (δεν είναι μόνο παγωνιά, το ξέρουμε)
εκμετάλλευσης του ανθρώπου,
πλανεμένης σάρκας και ταξικής δικαιοσύνης,
να μη γεννήσει μέσα μας την έγκριση για έναν κόσμο έτσι πολύπλευρο,
την ηδονή απ' τις αντιφάσεις μιας ζωής τόσο ματωμένης.
Καταλαβαίνετε.
Μπέρτολτ Μπρεχτ (1934) 
 
Έλλη Βασιλάκη





Ως συμπλήρωμα στο εύστοχο σχόλιο των Ιχνηλατών

Μπροστά στη πρωτόγνωρη κρίση, καλόν είναι να συμπτυχθούν σε μια παράταξη για το καλό του τόπου.

Όχι γιατί θα κάνουν θαύματα, αλλά τουλάχιστον θα δώσουν ένα τόνο δημιουργικής ελπίδας, ότι όλοι μαζί μπορούμε. Γιατί όπως λένε και οι Ιχνηλάτες, η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση διοίκηση είναι, αυτές πάνε το πλοίο. Και κακά τα ψέματα μόνον η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τις δυνάμεις να δώσει ώθηση και όραμα.
Θα μπορούσαν να δώσουν οι δεκάδες πάμπλουτοι που έχουν ιδιοκτησίες στην Ερμιονίδα. Θα μπορούσαν οι μεγαλοξενοδόχοι αντιγράφοντας του συναδέλφους τους στην Κρήτη και το συγκρότημα του αείμνηστου Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία. Θα μπορούσαν οι αγρότες μας μαζί με τους ψαράδες μας, μαζί με τους μαγαζάτορες. Από τα όσα όμως μέχρι τώρα βλέπουμε, το φορτίο πέφτει στον Δήμο, με την έννοια ότι αυτός μπορεί να ενεργοποιήσει όλους τους άλλους.
Είναι σπατάλη, φοβερή σπατάλη η ανάλωση σε στείρες κοκορομαχίες και κονταροκτυπήματα.
Ας παραδειγματιστούν από τον πολιτικό μας κόσμο, που έστω και την τελευταία στιγμή κάθισε στο ίδιο τραπέζι, σήμα ελπίδας, ότι μπορεί να το κάνει και μετά τις εκλογές, να κάνει άθλο το αυτονόητο σε όλη την Ευρώπη.
Τολμήστε και σεις το αυτονόητο.
Δεν έχει σημασία ποιος θα φέρει τον Ανάβαλο. Σημασία έχει να έρθει ο Ανάβαλος. Και δεν έχει σημασία το ποιος γιατί πριν 50 χρόνια όλοι μας, με κοντά μπαλωμένα παντελονάκια, που λίγο πριν ήταν το παντελόνι του μεγάλου αδελφού, που είχε βγει από την μεταποίηση του παντελονιού του πατέρα, που και αυτό με τη σειρά του ήταν το γαμπριάτικο του παππού, καθόμαστε στη σειρά να πάρουμε το συσσίτιο, το τριγωνικό κόκκινο τυράκι και ένα κύπελλο γάλα από σκόνη, προσφορά της Αμερικανικής Βοήθειας στη σπαραγμένη χώρα μας, από τη Κατοχή και κυρίως από τον τρισκατάρατο Εμφύλιο.
Δεν βλέπετε ότι, τηρούμενων των αναλογιών, όχι επιστρέφουμε, αλλά επιστρέψαμε ήδη, και δεν μας φταίνε οι ξένοι;

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
 

...και μη χειρότερα.​..

Προτείνει  η Έλλη Βασιλάκη
Έρχεται η γενιά του τίποτα

 Όταν το Μάη του 2010 έθεσαν σε εφαρμογή με το Μνημόνιο τις προειλημμένες αποφάσεις τους, ήταν ακόμα μια εποχή που μιλούσαμε για τη «γενιά των 700 ευρώ».

Αλλά ήταν σ' αυτήν την Ελλάδα...... την Ελλάδα της «γενιάς των 700 ευρώ», που ήρθαν να εφαρμόσουν το ιταμό τους δόγμα ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»…

Με τη χιονοστιβάδα των μέτρων, που έκτοτε ακολούθησε, έφτασαν την κατάσταση στο σημείο αυτή η «γενιά των 700 ευρώ» να μοιάζει με… ανέκδοτο μιας πολύ μακρινής εποχής. Ο «πατριωτισμός» τους είναι τέτοιος που σε μικρό διάστημα μας κατάντησαν να μιλάμε πλέον για τη «γενιά των 500 ευρώ».
Αλλά και αυτός ο «υποβιβασμός» δεν κράτησε για πολύ…
Τώρα έχουμε φτάσει πια σε ένα σημείο που πριν καν συμπληρωθούν δυο χρόνια από την επέλαση του οδοστρωτήρα της «σωτηρίας» και στο μεσοδιάστημα των όσων μεσολάβησαν από το διάγγελμα του Παπανδρέου στο Καστελόριζο μέχρι τις «κόκκινες γραμμές» του Παπαδήμου, η αδίστακτη πολιτική τους να οδηγεί – διακηρυγμένα και με μαθηματική ακρίβεια – σε μια νέα γενιά.
Μόνο που τώρα πια δεν πρόκειται ούτε για τη γενιά των 700, ούτε για τη γενιά των 500, αλλά για τη

Παιδικό παράπονο σε πάπυρο του 2ου αιώνα μ.χ.

Ένα παραπονεμένο αγόρι γράφει στον πατέρα του
Κι ενώ συνεχίζονται, σε παράταση της παράτασης της παράτασης, οι διαπραγματεύσεις που έπρεπε οπωσδήποτε να είχαν ολοκληρωθεί την Κυριακή το βράδυ αλλιώς τη Δευτέρα το πρωί θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου, αντί να προσπαθήσω να παρακολουθήσω την επικαιρότητα θα ασχοληθώ με ένα στιγμιότυπο από την καθημερινή, την οικογενειακή ζωή, ένα γράμμα που στέλνει ένα παιδί στον πατέρα του, γράμμα γεμάτο παράπονο. Βλέπετε, φαίνεται πως ο πατέρας είχε τάξει στον γιο να τον πάρει μαζί του ταξίδι στην πρωτεύουσα, αλλά τελικά έφυγε μόνος του και άφησε τον πιτσιρικά στο χωριό μαζί με τη μαμά. Κι ο μικρός, όλο καημό για το ματαιωμένο όνειρο, γράφει στον πατέρα του ένα θυμωμένο γράμμα, με κάμποσα λαθάκια -απ’ τη βιασύνη τάχα ή απ’ το παράπονο; Ή μήπως για τις μουτζαλιές φταίνε τα παιδικά δάκρυα που ύγραναν το χαρτί;
Αυτή την τελευταία εικασία μπορούμε να την απορρίψουμε• ο νεαρός δεν έγραφε σε χαρτί. Βλέπετε, παρέλειψα να διευκρινίσω ότι η μικρή αυτή οικογενειακή σκηνή δεν είναι τωρινή, δεν συνέβη στα χρόνια μας, ούτε τον προηγούμενο αιώνα, ούτε στο νεοελληνικό κράτος• το γράμμα που θα διαβάσουμε έχει ηλικία σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια -και βέβαια, γράφτηκε όχι σε χαρτί παρά σε

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Μιλάω στα δέντρα περσικά

Μιλάω στα δέντρα περσικά
Εγώ είμαι ξένος.
Μιλάω στα δέντρα περσικά.
Τα δέντρα μού αποκρίνονται.
Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια
δεν είμαι ξένος

την γλώσσα της ποίησης την έμαθα
απ' τ' άστρα, απ' τα πουλιά, απ' τα φύλλα
κι απ' τους πλανόδιους τροχιστές.

Καλύπτω τις τρύπες
με φεγγάρι, με ποιήματα
ή με τα φιλιά σου.

Όλα μου τα ταξίδια εσύ.
Όλες μου οι θάλασσες εσύ.
Όλα μου τα ναυάγια εσύ.
Όταν σε συλλογιέμαι
ένας άνεμος με παίρνει
μαζί με το κρεβάτι μου
χωρίς πυξίδα, χωρίς τιμόνι, χωρίς πανί.

Φερεϊντούν Φαριάντ

Πέθανε ο Ιρανός ποιητής Φερεϊντούν Φαριάντ

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙ​ΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ 2011 (Αναμένοντ​ας να μάθουμε του 2012)


Υπενθυμίζω το παρακάτω άρθρο μου σχετικά με τον Προϋπολογισμό του 2011. Του 2012 που μόλις ψηφίστηκε δεν τον έχω δει ακόμη,εκτός του ολικού ποσού που είναι γύρω στα 6 000 000 € δηλαδή ο μισός (!) του2011. Δηλαδή ο Δήμος θα εισπράξει τα μισά και θα ξοδέψει τα μισά. Χωρίς να σημαίνειότι θα είναι στο μισό και οι δαπάνες, για παράδειγμα, του προσωπικού.
Ενημέρωση από την πλευρά του Δήμου είναινα αναρτήσει τον προϋπολογισμό του 2011 και για κάθε κωδικό να μας πει τι έκανε στην πράξη, σε τι ποσοστό πέτυχε τον στόχο και γιατί. Στη συνέχεια να αιτιολογήσει τον νέο προϋπολογισμό 2012 κατά κωδικό, ώστε να ξέρουν οι δημότες πού βαδίζει οδήμος. Στο επίσημο ιστολόγιο του Δήμου όχι στη μπλοκόσφαιρα. Το ίδιο πρέπει να κάνει και η αντιπολίτευση βλέποντας τα πράγματα και τα νούμερα από τη σκοπιά της. Δηλαδή πρέπει να κάνει περίπου αυτό που κάνω στο άρθρο μου και επιπλέον να πει τι θα έκανε αυτή. Όσο αυτό δεν γίνεται, δεν μπορούμε να διακρίνουμε ουσιαστικές και μετρήσιμες διαφορές στις δύο παρατάξεις. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, και μπροστά στη πρωτόγνωρη κρίση, καλόν είναι να συμπτυχθούν σε μια παράταξη για το καλό του τόπου. Ικανοί άνθρωποι υπάρχουν και στις δύο παρατάξεις. Άλλωστε και στις δύο παρατάξεις υπάρχουν άνθρωποι όλων των πολιτικών αποχρώσεων.Ομονοούν μέσα στον συνδυασμό τους και δεν μπορούν να ομονοήσουν στο άθροισμα των συνδυασμών;
Κρίση είχαμε κατά τη σύνταξη και των δύο προϋπολογισμών. Και το 2013 κρίση θα έχουμε. Αυτό σημαίνει ότι ο προϋπολογισμόςτου 2013 θα είναι ο μισός του μισού, ήτοι 3 000 000 €;;;

 Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Για να καταλάβουμε ότι πολύς θόρυβοςγίνεται,
πολύ βιντεο-φωτο-φωνο-προβολή,
αλλά ψάρια στο τηγάνι ...χιτς

Τα παρακάτω βασίζονται:
Στην «Συνοπτική κατάστασηπροϋπολογισμού / απολογισμού εσόδων – εξόδων Δήμου Ερμιονίδας οικονομικού έτους2011. (επισυνάπτεται ως φωτογραφία).
Στην «Εισηγητική έκθεσηπροϋπολογισμού δαπανών» Δήμου Ερμιονίδας οικονομικού έτους 2011, η

9,4 εκατομμύρια δολάρια σε Έλληνες γιατρούς μέσω ενός δικτύου υπεράκτιων εταιρειών

Λονδίνο, Θανάσης Γκαβός  theinsider

Πρόστιμο 22 εκατομμυρίων δολαρίων επέβαλε το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης στην εκεί θυγατρική της βρετανικής εταιρείας ιατρικού υλικού Smith and Nephew, για την κατηγορία της δωροδοκίας γιατρών στην Ελλάδα.
Η εταιρεία παραδέχθηκε ότι επί μία δεκαετία έως και το 2008 κατέβαλλε «παράτυπες πληρωμές» συνολικού ύψους 9,4 εκατομμυρίων δολαρίων σε Έλληνες γιατρούς μέσω ενός δικτύου υπεράκτιων εταιρειών. Οι πληρωμές αποσκοπούσαν στην εξασφάλιση παραγγελιών προϊόντων της εταιρείας, κυρίως ορθοπεδικών εξαρτημάτων και έφταναν στο 40% του κόστους των παραγγελλόμενων προϊόντων.
Σε ηλεκτρονικό μήνυμα του διανομέα προϊόντων της εταιρείας στην Ελλάδα οι μίζες δικαιολογούνται ως «αναπόφευκτο δεδομένο της ελληνικής ζωής», με την επισήμανση ότι οι ανταγωνίστριες εταιρείες πλήρωναν 30% με 40% μεγαλύτερες μίζες.
Η αμερικανική δικαιοσύνη εξετάζει παρόμοιες καταγγελίες και κατά άλλων εταιρειών ιατρικού υλικού που διατηρούσαν εμπορική σχέση με την Ελλάδα. Οι υποθέσεις αποκαλύφθηκαν μετά τις ανάλογες ενέργειες του φαρμακευτικού κολοσσού Johnson & Johnson, που οδήγησαν στη φυλάκιση στο Λονδίνο του πρώην επικεφαλής της βρετανικής θυγατρικής De Puy International.
Σε ανακοίνωσή της η Smith and Nephew τονίζει ότι οι πρακτικές του παρελθόντος δεν την εκφράζουν σήμερα. Η εταιρεία αποδέχθηκε επιτήρηση της οικονομικής λειτουργίας της επί 18 μήνες.

ελαφρώστε τους πλουσίους από τα πλούτη τους

Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
Πρόταση προς την τρόικα
του Κωνσταντίνου Πουλή από το ThePressProject
Tα πλούτη είναι καημός, σκοτούρα και βάρος. «Tο χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία» για τον απλό λόγο ότι ευτυχία είναι η εκπλήρωση μιας παιδικής επιθυμίας, και βεβαίως το χρήμα δεν είναι ποτέ παιδική επιθυμία. Εξ ου και ο Τσαρλς Φόστερ Κέην στον «Πολίτη Κέην» στήνει μια αυτοκρατορία, αλλά πριν να πεθάνει (Spoiler: αν υπάρχει κάποιος που δεν έχει δει τον «Πολίτη Κέην», να κλείσει τα μάτια του για λίγο) τα τελευταία του λόγια τον γυρίζουν πίσω στο παιδικό του έλκηθρο. Αυτό ήταν το σύμβολο της ευτυχίας του, όχι η αυτοκρατορία του. Το (πολύ) χρήμα είναι το έπαθλο του αγχώδους ανθρώπου ή η κληρονομιά του καταθλιπτικού. Γι’ αυτό τον λόγο καλώ την τρόικα να αναλάβει το θεάρεστο έργο της αφαίρεσης του πλούτου από τους πλουσίους.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ ισχυρίζεται ότι μόνο μία τάξη υπάρχει που να σκέφτεται το χρήμα περισσότερο από τους πλούσιους, και αυτοί είναι οι φτωχοί. Υπάρχουν όμως εκατομμυριούχοι που σκέφτονται τα χρήματα ακαταπαύστως, απείρως περισσότερο από πολλούς φτωχούς. Τα σκέφτονται νυχθημερόν, όπως ο ποιητής σκέφτεται το ποίημα και ο ερωτευμένος την αγαπημένη του που τον εγκατέλειψε. Μιλούν μονίμως για μπίζνες στο κινητό τους: Κυριακές, γιορτές και σχόλες, σε πάρτι και σε παραλίες, όταν τρώνε με τη μαμά τους και όταν βλέπουν ταινία με το κορίτσι τους, πάντα. Κι όμως

για τους άστεγους

δωμάτια με 3 ευρώ!
Περίπου 500.000 ευρώ αναμένεται να διατεθούν τις επόμενες ημέρες στους δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να φροντίσουν για τη διαμονή των χιλιάδων αστέγων που δημιουργήθηκαν το τελευταίο διάστημα εξαιτίας της κρίσης.
 Συγκεκριμένα όπως ανακοίνωσε ο υφυπουργός Υγείας Μάρκος Μπόλαρης, τις επόμενες ημέρες θα δοθούν 400.000 ευρώ στο Δήμο Αθηναίων, 100.000 ευρώ στο Δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ θα δοθούν και 300.000 ευρώ στην Αρχιεπισκοπή για σίτιση, προκειμένου να προχωρήσουν στις πρώτες άμεσες παρεμβάσεις υποστήριξης στέγασης.
Μάλιστα όπως επεσήμανε ο υφυπουργός αναμένεται να αναζητηθούν και φτηνά ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας τα οποία με ένα χαμηλό μίσθωμα (ακόμη και 3 ευρώ) θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν άστεγους.
Πάντως με βάση πολύ παλαιότερους υπολογισμούς, οι άστεγοι έφθαναν τους 20.000, ενώ τώρα όπως υπολογίζεται, ο αριθμός μπορεί και να έχει διπλασιαστεί.
Να σημειωθεί ότι ότι με ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις, θα γίνει καταγραφή αλλά και κατηγοριοποίηση των άστεγων που έχουν δημιουργηθεί λόγω τρόικας, ώστε να μπορεί να δοθεί και η κατάλληλη βοήθεια.

'Ελλη Βασιλάκη
iatropedia

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΑΝΟΝ "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-4EVE​R"

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 “ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ – 4EVER”
« Μπορεί η αγάπη να κρατήσει Για Πάντα;
…Ένα ζευγάρι σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου….μια καταιγίδα σ’ ένα νησί……
……μια σαρκοβόρα νύχτα….»

Το θεατρικό έργο του Γ. Ηλιόπουλου ‘ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ – 4EVER’ πρωτοανέβηκε με αφορμή τους Α’ Θεατρικούς Αγώνες Νέων Δημιουργών στο θέατρο Ιλίσσια- Βολανάκης τον Ιούνιο του 2004, όπου απέσπασε το Α’ Βραβείο Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Έργου και καλύτερης Παράστασης, καθώς και ειδική μνεία για τους ηθοποιούς.
Επαναλήφθηκε με εξαιρετική επιτυχία, την επόμενη χρονιά σε μια σειρά παραστάσεων στο ίδιο θέατρο και γνώρισε επιτυχημένα ανεβάσματα εδώ και στο εξωτερικό ( Αγγλία – Γερμανία) και

Σχετικά με τα ροδάκινα Διδύμων και το εργοστάσιο της Ερμιόνης

Σχετικά με τα ροδάκινα Διδύμων και το εργοστάσιο της Ερμιόνης

Του Βασίλη Γκάτσου

Τα ροδάκινα Διδύμων όπως και οι πατάτες και τα κάρβουνα έρχονταν για πούλημα και στην Ερμιόνη.

Το εργοστάσιο με το φουγάρο στην είσοδο της Ερμιόνης, φτιάχτηκε, απ’ ό,τι έχω ακούσει, για παραγωγή μπελντέ. Δηλαδή ένα μικρό εργοστάσιο σαν το ΚΥΚΝΟS και ΠΕΛΑΡΓΟΣ του Αργολικού κάμπου. Δεν γνωρίζω αν μπήκαν μέσα μηχανήματα και λειτούργησε για κάποιο διάστημα παραγωγικά. Δεν έχω δει κάποια φωτογραφία του εσωτερικού του εν λειτουργία, ή των κονσερβών του μπελντέ του. Απλά οι νεότεροι ξέραμε ότι έπεσε έξω.

Στο χώρο αυτόν αρχές δεκαετίας 1960 έγινε ένα μικρό

Πρωτότυποι αγώνες με πατίνια στις Λίμνες Αργολίδας

Ένας πρωτότυπος αγώνας διεξήχθη φέτος στη μεγάλη κατηφόρα- όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι- των Λιμνών Αργολίδας.
Την σκυτάλη την πήραν φέτος κυρίως οι νεώτεροι οι οποίοι αναβίωσαν το παιγνίδι στο οποίο παλαιότερα επιδίδονταν οι γονείς τους.



Φέτος ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος, οι τούμπες πολλές και έκαναν τους επισκέπτες να μείνουν ευχαριστημένοι.
Οι αγώνες έγιναν υπό βροχή και το ραντεβού ανανεώθηκε για του χρόνου…

Πηγή: peloponnisiaki.gr

μελετημένα​... (κι ο τελευταίος να σβήσει τον ήλιο!)

επέλεξα να εκφραστώ κόσμια με τον παραπάνω τίτλο που απέδωσα στη συρραφή των άρθρων που σας προτείνω, γιατί άλλου είδους "αυθόρμητες" διατυπώσεις δεν είναι ούτε του χαρακτήρα ούτε του γούστου του δικού μου αλλά και του ιστολογίου
(κι αν κατά την αξιολόγησή σας, εκτιμάτε το δεύτερο μέρος ως αναθεματικό ή/και οριακά ισοπεδωτικό, περιοριστείτε στις υπενθυμίσεις και τις παραπομπές του)
ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

H καταστροφή της βιομηχανίας ζάχαρης στην Ελλάδα


Μια και όπως είδαμε η ζάχαρη έχει καταστροφικές συνέπειες στον οργανισμό οι προνοητικοί κυβερνήτες τις Ελλάδας φρόντισαν να μας σώσουν...
Με την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2005 η καλλιέργεια της περιορίζεται ουσιαστικά στην λωρίδα Λονδίνου- Πράγας. Τότε έγινε συμφωνία να μειωθεί η παραγωγή στην Ελλάδα από 320.000 τόνους σε 158.000 τόνους τον χρόνο.
Παράλληλα με αντάλλαγμα 87 εκ ευρώ η χώρα μας έκλεισε 2 (Λάρισα και Ξάνθη) από τα 5 εργοστάσια ζάχαρης με σκοπό τα δύο εργοστάσια που έκλεισαν να γίνουν εργοστάσια παραγωγής

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

... αθώοι και άμοιροι ευθυνών ...

προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
Το προγραμματισμένο ναυάγιο
Τι νόημα έχει να μιλάμε για κρίση σε μια κοινωνία όπου όλοι αισθάνονται αθώοι και άμοιροι ευθυνών
 του Δημοσθένη Κούρτοβικ

Αν πρέπει να κρίνουμε από τον δημόσιο λόγο που εκφέρεται στην Ελλάδα εδώ και δύο χρόνια, υπάρχει ένας, ένας και μόνο τομέας που έχει μείνει ανέγγιχτος από την κρίση: οι συνειδήσεις.
Με λιγοστές εξαιρέσεις, δεν διακρίνουμε σε όσα διαβάζουμε και ακούμε κανένα σοκ, καμιά τραυματικότητα, κανένα ράγισμα της φωνής, καμιά αναστάτωση της σκέψης, καμιά ανάγκη επανεξέτασης προηγούμενων πεποιθήσεων.
Όλοι θεωρούν ότι δικαιώθηκαν για όσα έλεγαν πάντοτε.
Για τους κεντροαριστερούς φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, για τους νεοφιλελεύθερους ο κρατισμός, για τους κομμουνιστές ο καπιταλισμός (όπως και για το κάθε τι), για τους

Οι δρόμοι γίνονται για να ενώνουν

Του Βασίλη Γκάτσου
Τα φαραωνικά έργα είναι για τους Φαραώ.

Την αναγκαιότητα των σηράγγων  Αρτεμησίου την αντιλαμβάνεταικαι μικρό παιδί. Αυτήν των σηράγγων Διδύμων; Τόσο χιόνι και ομίχλη πέφτει εκεί;Αστειότητες.
Πρόκειται για φαραωνικά έργα, δηλαδή μεγαλοπρεπή έργα πολύμεγάλου κόστους άχρηστα και επιζήμια σε όλους, πλην των Φαραώ. Βοηθάνε τηνπροβολή των εμπνευστών, πολιτικο-κομματικές επιδιώξεις, συμφέροντα τουκατασκευαστικού κλάδου και πέραν τούτων ουδέν. Εκατομμύρια € πεταμένα σε μιαπεριοχή που άλλες είναι οι ανάγκες της και άλλες οι προτεραιότητες. Φαραωνικά «σοσιαλιστικάέργα» ασχέτως αν αυτά είναι προϊόντα κομματικών εγκεφάλων Πασοκικού ή Νέοδημοκρατικούσοσιαλισμού.

Και οι δρόμοι γίνονται όχι για να φτάσουμε κάπου γρήγορα, αλλά για να ενώσουν, οικονομικά, πολιτιστικά, κοινωνικάκ.λ.π. πόλεις και χωριά. Άμα σκοπός του δρόμου Κρανίδι – Ναύπλιοήταν η συντομότερη σύνδεση, ο δρόμος από τις αρχές δεκαετίας 1950 θα είχε άλληχάραξη. Όμως πολύ σοφά ο δρόμος χαράχτηκε, ώστε να συνδέσει μεταξύ τους και μετο Ναύπλιον τουλάχιστον τα κύρια χωριά που υπάρχουν στην περιοχή. Ήταν ένας δρόμος  - αναπτυξιακό έργο. Ελήφθη υπ’ όψινκαι το κόστος αλλά και ο χρόνος ταξιδιού. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν τότε υπουργόςδημοσίων έργων ο Κων/νος Καραμανλής και αν κάποιος μανδαρίνος του πρότεινε φαραωνικάέργα θα γινότανε χαμός.

Οι σήραγγες και ο δρόμος που έκοψε στα δύο το Μεγαλοβούνικαι απομόνωσε ένα μεγαλοχώρι είναι αντιαναπτυξιακό έργο. Η μόνη τουλογική είναι: Πώς ένας με ΙΧ θα φτάσει κατά 3 πρώτα λεπτά πιο γρήγορα στο Κρανίδι,Πορτοχέλι, Κοιλάδα, Ερμιόνη. Άρα και ο εμπνευστής ή οι εμπνευστές της

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Ο καιρός κατάλληλος για σινεμά: Μικρές εξεγέρσεις

small revolts from kyriakos katzourakis on Vimeo.


Μια ταινία του Κυριάκου Κατζουράκη
ΘΕΜΑ: Η εσωτερική ερημιά στην ελληνική επαρχία μέσα από τις παράλληλες ιστορίες της Άννας - μια ευάλωτη γυναίκα παντρεμένη με έναν που κάνει κρυφά μεταφορά γυναικών από τα σύνορα - που ζει σε ένα υπό αναβάθμιση ξενοδοχείο που καταρρέει και του Μάνου – Υπάλληλος στην Αρχαιολογική και πρώην ζωγράφος με εμμονή στον ιδρυτή της Μακεδονικής σχολής Εμμ. Πανσέληνο. Η συνάντησή τους θα δημιουργήσει σειρά αλλαγών στους γύρω τους αλλά κυρίως στους ίδιους που θα αλλάξουν τη ζωή τους απότομα. 
Μας άρεσε πολύ!

our own Down...

με αφορμή το δημοσίευμα σας γιά τον Πάμπλο Πινέδα ( εδώ ), σας εμπιστεύομαι μιάν ωδή, αφιερωμένη στην πολυαγαπημένη μου (την δυστυχώς, όχι τόσο ευνοημένη)

« OWN (D-OWN) »
 
 
Γυναίκα, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΙΔΙ
Όλα σε Ένα ΠΑΝΤΑ, σε Ένα.
Σαράντα τρία χρόνια τώρα,
Της παζαρεύουνε την ώρα.
Της παίζουνε κρυφτό κι Αυτή
Δεν ψάχνει να τα βρει, γιατί
Δεν ξέρει Πόσο
Κι Αν υποφέρει.
Ότι ’ναι κύκλος
Και στη μέση ειν’ Αυτή.
 
      Σα στοίχημα της φύσης
      Σαν παρεκτροπή,
      Σαν τιμωρία ερήμην
      Σαν ποινή,
      Σαν αφορμή για σκέψη
      Το χρόνο πάει να θρέψει
      Με πίκρα κι ενοχή.
 
ΜαρίΑλλιώτικη, Ζωή
Όλα για Σένα ΠΑΝΤΑ, για Σένα.
Σαν να μην πέρασε μιά ώρα,
Σαν επανάληψη του τώρα
Απ’ όταν Ήσουνα μικρή.
Μ’ αγάπη και υπομονή.
Κανείς δεν ξέρει
Τι να Σου φέρει.
Αυτός ο Ύπνος
Αν Σ΄ αφήσει ένα πρωί.
 
Αυτή η μέσα Σου φωνή
Όλα ειπωμένα ΠΑΝΤΑ, κρυμμένα.
Δεν ξεχωρίζει χτες ή τώρα,
Δεν ρώτησε ποτέ την ώρα.
Σβηστή και χαμογελαστή.
Σε μια ατέλειωτη Σιωπή.
Άραγε ξέρει
Πως Άδειο χέρι
Είναι ο Κόσμος
Και Δεν Έχει επιστροφή;!...
 
 
Φλεβάρης 2005,  ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

Αυτό θα το διαβάσετε;

Τουν Γιάννη Βαρουφάκη protagon

Το Μνημόνιο, που κάποιοι δεν διάβασαν πριν υπερψηφίσουν, βασιζόταν στην λογική ότι χωρίς τα δάνεια των €110 δις που προέβλεπε:
  1. το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαζόταν σε στάση πληρωμών η οποία θα μας έθετε για τουλάχιστον 10 χρόνια εκτός αγορών
  2. δεν θα υπήρχαν αρκετοί πόροι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις
  3. δεν θα δινόταν χρόνος στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να παραγάγει τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα μας επέτρεπαν να κάνουμε βήματα πίσω από το χείλος της χρεοκοπίας.
Τότε κάποιοι είχαμε πει ότι αυτό το τρίπτυχο αποτελούσε επικίνδυνη φαντασίωση. Καθώς οι όροι για να πάρουμε το δάνειο εγγυόντουσαν την υφεσιακή δίνη στην οποία θα εισερχόταν η χώρα, τα πλεονάσματα του (3) δεν θα παράγονταν, το σημείο (1) δεν θα το αποφεύγαμε έτσι κι αλλιώς, και, για αυτό τον λόγο, θα επιστρέφαμε θέλοντας και μη στο (2), στην σημερινή κατάσταση που το κράτος, αφού χρεώθηκε με την μερίδα του λέοντος του δανείου-μαμμούθ των €110 δις και πάλι αδυνατεί να καλύπτει τα έσοδά του.
Από αυτές εδώ τις σελίδες, τον Απρίλη του 2010, σε άρθρο με τίτλο «Το πρώτο τάνγκο στην ευρωζώνη» είχα γράψει τα εξής:
«[Ο] φόβος μου είναι ότι οδεύουμε στον δρόμο που χάραξε η Αργεντινή του 2002. Κάθε μέρα που περνά τα δάνεια που παίρνουμε… μου θυμίζουν τα δάνεια του ΔΝΤ προς την Αργεντινή της

ΥΠΑΤΙΑ η Αλεξανδρινή (70-415 μχ)

Όταν γεννήθηκε η Υπατία το 370 μ.Χ., η διανοητική ζωή της Αλεξάνδρειας βρισκόταν σε κατάσταση επικίνδυνης σύγχυσης. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γινόταν χριστιανική και όλο και πιο συχνά δεν ήταν μόνο ο χριστιανός ζηλωτής που έβλεπε αιρέσεις και σατανισμό στα μαθηματικά και στην επιστήμη: “οι μαθηματικοί έπρεπε να κατασπαραχθούν από θηρία ή να καούν ζωντανοί” (McCabe). Μερικοί από τους χριστιανούς Πατέρες αναβίωσαν τις θεωρίες της επίπεδης γης και του σύμπαντος ως στερέωμα. Στην Αλεξάνδρεια ο Θεόφιλος, Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, υποκινούσε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ Εθνικών (Ελλήνων), Εβραίων και Χριστιανών. Δεν ήταν μια και τόσο ευμενής εποχή για να είναι κανείς επιστήμονας, ή φιλόσοφος.
Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγέννησης και αυτή φωτίστηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους. Για δεκαπέντε αιώνες η Υπατία θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα συχνά είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες Εθνικούς.
Η Ζωή της
Ο πατέρας της Υπατίας, ο Θέων, ήταν μαθηματικός και αστρονόμος στο Μουσείο. Επέβλεπε από κοντά κάθε πλευρά της εκπαίδευσης της κόρης του. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν αποφασισμένος να γίνει η κόρη του ένα ‘τέλειο ανθρώπινο ον’ – ήταν η εποχή που οι γυναίκες θεωρούνταν κάτι παρακάτω από άνθρωποι! Ήταν προσωπική μαθήτρια του Πλούταρχου και ανατράφηκε στις θεμελιώδεις αρχές της Πλατωνικής Σχολής. Η Υπατία ήταν πραγματικά μια ξεχωριστή νέα. Ταξίδεψε