Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Ο φόρος των αγάμων


Του Γιάννη Λακούτση

«Τα δεσμά του γάμου είναι τόσο βαριά
που χρειάζονται δυο να τα κουβαλήσουν.
Συχνά και τρεις.»
(Αλεξ. Δουμάς υιός)

Ο φόρος των αγάμων είχε πρωτοεμφανιστεί στην Αγγλία από το Μάιο του  1695 έως τον Αύγουστο του 1706 « Συγκίνησις εις τους κύκλους των αγάμων της Αγγλίας. Η Αγγλική κυβέρνησις σκέπτεται να επιβάλλει βαρυτάτην φορολογίαν επι των αγάμων, όπως ενισχύσει αφ’ ενός τα οικονομικά της
και αφ΄ετέρου να εξαναγκάση τους αγάμους να νημφεύονται. Τοιαύτη φορολογία υφίστατο εις την Αγγλίαν από του Μαΐου του 1695 μέχρι του Αυγούστου του 1706.
Ο φόρος εποίκιλεν από 300 φράγκων δια τον δούκα μέχρις ενός σεληνίου δια τους κοινούς των θνητών…».( εφ. ΕΜΠΡΟΣ 5/4/1909).Περισσότερο πρωτότυπος ήταν ο νόμος που ψήφισε η βουλή της Αντίγκουας. Η κυβέρνηση της χώρας έφερε στη βουλή νομοσχέδιο, το οποίο πρόβλεπε μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις των αγάμων. «…Η Κυβέρνησις της Αντιγκούας ανησιχήσασα δια τον μέγαν αριθμόν των αγάμων, απεφάσισε να τους φορολογήση. Προς τούτο υπεβλήθη
εις την Βουλήν νόμος δια του οποίου επιβάλλεται φόρος πέντε σελινίων επί εκάστου εισιτηρίου σιδηροδρομικού η στρατιωτικού, αγοράζομένου υπό αγάμου μεταβαίνοντος εις το εξωτερικόν. Η φορολογία αύτη θεωρείται δικαιοτάτη, δεδομένου ότι μόνον οι άγαμοι είνε εις θέσιν να επιχειρούν
ταξείδιον αναψυχής εις το εξωτερικόν.Πλήν του φόρου αυτού επιβάλλεται δι άλλου νομοσχεδίου και φόρος 10 σελινίων κατ’ έτος εις τους αγάμους ηλικίας 21-60 ετών…»(ΕΜΠΡΟΣ  17/5/1922).
Στην Ελλάδα την ιδέα για τη φορολόγηση των αγάμων την είχε ο βουλευτής Ευστάθιος Κοκέβης. Η άποψη του για την επιβολή αυτού του φόρου, βασιζόταν στο επιχείρημα ότι  οι έγγαμοι υποβάλλονται στην καταβολή άμεσων και έμμεσων φόρων από τις ανάγκες που δημιουργεί η οικογένεια, ενώ οι άγαμοι είναι απαλλαγμένοι από τέτοια βάρη. Η Βουλή ούτε καν συζήτησε την πρόταση Κοκέβη. To ζήτημα της επιβολής αυτού του φόρου επανήλθε αργότερα.
« Εισάγεται λοιπόν οριστικώς η φορολογία των αγάμων, η οποία επιδιώκει δυο σκοπούς, την αύξηση των προσόδων του Κράτους και όσο το δυνατόν τον εξαναγκασμόν προς γάμον… ο μέγας κόσμος των αγάμων ευρίσκεται εις συγκίνησιν, ως τεθή εις φορολογίαν η αγαμία,οι άγαμοι θα πάθουν
ό,τι τα σιγαρέττα. Εις πάσαν ανάγκην του δημοσίου ταμείου θα αυξάνεται ο φόρος, ώστε θα καταντήση ούτοι να προτιμούν να νυμφευθούν δέκα γυναίκας, παρά να πληρώσουν τους δυσβάστακτους φόρους», σχολίαζε ο συντάκτης του ΕΜΠΡΟΣ στις 6/7/1926.
Το θέμα επανήλθε με σοβαρότερη μορφή , Αυτή τη φορά εισηγητής της ιδέας
ήταν ο Υπουργός Υγιεινής Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος το 1928 κατάθεσε
και τη σχετική εισήγηση, την οποίαν έκανε αποδεκτή και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Τα καυστικά σχόλια του Τύπου έδιναν και έπαιρναν « Εχομεν μίαν υπόνοιαν ότι ο κ. Δοξιάδης, επειδή είναι παντρεμένος, θέλει να εκδικηθεί συλλήβδην όλους τους ανύπαντρους. Διότι επί τέλους αδελφέ, στο κάτω της γραφής, μία φορολογία επί των αγάμων, όσον ασήμαντος και αν είνε θίγει
την ελευθερίαν του πολίτου. Εγώ κύριε μου, ας υποθέσωμεν ότι είμαι μισογύνης.
Με ποίον δικαίωμα θα με υποχρεώσετε να παραβώ τας αρχάς μου και να υποδουλωθώ εις το μισητόν θήλυ;», επιχειρηματολογούσε ο αρθρογράφος του ΕΜΠΡΟΣ στις 17-9-1928.Τον Ιανουάριο του 1929 το νομοσχέδιο υποβλήθηκε για ψήφιση στη Βουλή. Οι βασικές διατάξεις του ήταν:
1. Φόρο θα πλήρωναν οι άγαμοι από 30-55 χρόνων.( οι κάτω των 30 δεν είχαν αποκατασταθεί επαγγελματικά και οι άνω των 50 δυσκολεύονταν να βρουν νύφη.) 2.το ποσοστό της φορολογίας θα ήταν ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του φορολογούμενου. 3.Εξαιρούνταν οι γυναίκες και όσοι είχαν υπέρογκα οικογενειακά βάρη. 4. Το χρηματικό ποσόν που θα συγκεντρωνόταν, θα δινόταν
για την υγεία και την μόρφωση των παιδιών. «Σκοπός του νομοσχεδίου δεν είναι ο εξαναγκασμός των αγάμων να νυμφευθούν, αλλά καθαρά ταμειευτικός, προς συλλογήν χρημάτων δια την προστασίαν της παιδικής ηλικίας».ΣΚΡΙΠ 3/1/1929.
Οι σχετικές συζητήσεις συνεχίστηκαν μέχρι και το ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου
Πολέμου, αλλά η φορολογία των αγάμων δεν ευδοκίμησε στη χώρα μας.

Ο ΓΑΜΟΣ

Στους νέους πούχουν εις τον νουν
για να συνάψουν γάμο,
προσεκτικοί ολ’ ας φανούν
στας σκέψεις όπου κάμω

Αν για τα πλούτη της κανείς
νέος γυναίκα πάρει’
σαν δούλος μπρος της αγενής
θα στέκη στο ποδάρι.

Αν προτιμήση μια πτωχή
σαν σκλάβος θα φροντίζη,
μαζί μ’ αυτόν την ατυχή
γυναίκα θα ταΐζη.

Αν κόρη πάρη μ’εμμορφιά
περίσσια και με κάλλη,
στο σπίτι πάντα συντροφιά
εκείνη θάχη άλλη.

Στους νέους πούχουν εις τον νουν
για να συνάψουν γάμο’
προσεκτικοί ολ’ ας φανούν
στας σκέψεις όπου κάμω.

                           Αναξανδρινός
(Αρχαίων Ελλήνων ποιητών –Αποσπάσματα εφημ. Ασμοδαιος 1929)

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Ούτε την Κατοχή δεν γίνονταν αυτά

Τέλος, σε κοινή επιχείρηση του ΣΔΟΕ Δυτ. Ελλάδος και της ΕΛΑΣ την 28/03/2013, για εντοπισμό κλεμμένων ποσοτήτων χαλκού, εντοπίστηκε παράνομη διακίνηση 5 τόνων χαλκού, στην περιοχή Γλαύκου Πατρών. Από το είδος των κατασχεθέντων υποδηλώνονται κλοπές σε νεκροταφεία, αποθήκες, εκκλησίες και αγωγούς ΔΕΗ καθόσον πρόκειται για σταυρούς τάφων, χάλκινα καζάνια, εκκλησιαστικά μανουάλια και καλώδια.

Πηγή:www.capital.gr

Οι κατακτητές βούταγαν κοπάδια, τρόφιμα, ακόμη και τα κάγκελα στα σκαλοπάτια των πόλεων αποσπούσαν για να τα στείλουν στα εργοστάσια τους. Αλλά δεν έχω ακούσει ή διαβάσει  ότι βεβήλωναν τους ιερούς ναούς και τα νεκροταφεία με τον ως άνω τρόπο.
Κάπου εκεί μάλλον θα βρίσκονται και οι καμπάνες των εξωκλησιών μας.
Τούτος ο πολιτικός κόσμος μάλλον δύει, ή πρέπει να δύσει, ή να τον δύσουμε. Η συλλογική μνήμη μάλλον αναζητά έναν Βενιζέλο και μια Νέα Πνοή. Μην παρεξηγηθώ, τον Ελευθέριο.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

 

Μια καλή αρχή και εικόνα

Για όσους ασχοληθούν επαγγελματικά με την ανακύκλωση στον δήμο μας.

 
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Ένας ανατρεπτικός συλλογισμός.

Ένας ανατρεπτικός συλλογισμός.

Ο δήμος Ερμιονίδας μαζί με τις τοπικές και δημοτικές κοινότητες με το πλήθος των μισθωτών, των αιρετών, των συμβούλων και των διαβουλευομένων, εμπλουτίστηκε και με νέες αρμοδιότητες και υπηρεσίες. Είναι δηλαδή σήμερα η μεγαλύτερη επιχείρηση της Ερμιονίδας.
Ας του κάνουμε λοιπόν ‘επανεκκίνηση’  με γνώμονα το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.
Αναλαμβάνει την εκπαίδευση. Αλλά όλα τα σχολεία από παράδοση έχουν μια εσωτερική διοικητική ικανότητα σε πολλά ζητήματα και κυρίως πρακτικά. Η απόδοσή τους είναι συγκρίσιμη με τα μέσα ιδιωτικά, λείπει εν μέρει η αξιολόγηση, υπάρχει ίσως υπεράριθμο προσωπικό με την έννοια ότι υπάρχουν πολλά τμήματα ολιγομελή, πράγμα που τελικά ρυθμίζεται από το υπουργείο. Θέλω να πω ότι η όλη διοικητική και εκπαιδευτική δομή του σχολείου εξαρτάται οικονομικά από το δημόσιο ταμείο και εκπαιδευτικά από το Υπουργείο Παιδείας. Η δομή του Δήμου φορτώνεται επομένως μία άλλη ξένη δομή στην οποία δεν νομίζω ότι μπορεί να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο, ώστε να υπάρξει διαφορά. Του την αφαιρούμε λοιπόν πλήρως αυτή την αρμοδιότητα.
Αναλαμβάνει πλήρως την πολεοδομία, την οποία μάλλον την είχε σε μεγάλο ποσοστό. Αναλαμβάνει μια αρμοδιότητα, ή φορτώνεται ένα πρόβλημα; Δηλαδή τι θα κάνει με την πολεοδομία; Γέμισε η Ελλάδα αυθαίρετα και η πολεοδομία δεν κατεδάφισε κανένα. Γέμισαν οι παραλίες φράκτες και δεν κατεδαφίστηκε κανένας. Οι πολιτικοί μηχανικοί είναι πλήρως υπεύθυνοι για το κτίσιμο των κτιρίων, με την υπογραφή τους. Τι θα μπορέσει να αλλάξει ο δήμος στην πολεοδομία του; Του την αφαιρούμε λοιπόν πλήρως αυτή την αρμοδιότητα.
Λιμενικά ταμεία. Δηλαδή ο δήμος θα αλλάξει τίποτα; Αφαιρείται.
Σφαγεία και παρόμοια. Αυτά είναι του ιδιωτικού τομέα. Αφαιρούνται.
Δρόμοι και μεγάλα έργα. Η Περιφέρεια έχει πολύ καλύτερα μέσα για να τα φέρει εις πέρας. Αφαιρούνται.
Βγάλε ,βγάλε, στο τέλος τι μένει;
Νομίζω αυτό που είχαμε παλιά.
Μία υπηρεσία για έγγραφα κ.λ.π. Δηλαδή αυτό που παλιά λέγαμε: Ο Γραμματέας της Κοινότητας.
Μία υπηρεσία για νερό, αποχέτευση, και λειτουργία βιολογικού. Αλλά και το νερό αν η Περιφέρεια το φέρει από τον Ανάβαλο κάλλιστα μπορεί να το διαχειριστεί πλήρως μια ιδιωτική ή ημιδημόσια εταιρεία νερού σαν την ΕΥΔΑΠ. Τι παραπάνω θα προσέφερε ο Δήμος Ερμιονίδας;
Μια υπηρεσία για τα σκουπίδια, και μάλλον σε λίγα χρόνια μόνο συλλογή και μεταφορά κάπου εκτός Ερμιονίδας των ανακυκλώσιμων. Μπορούν και εργολάβοι.
Πάμε λοιπόν πίσω, πολύ πίσω, την εποχή της δεκαετίας 1960 τότε που η Ερμιόνη για παράδειγμα είχε έναν πρόεδρο της Κοινότητας χωρίς αμοιβή, έναν γραμματέα με μικρή αμοιβή, άντε και έναν υδραυλικό. Δηλαδή η όλη δομή της κοινότητας είχε απολύτως μηδαμινό κόστος.
Σήμερα ο Καλλικράτης της Ερμιονίδας, είναι ένα θηρίο σε μέγεθος με κόστος που το κάνει να είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση της Ερμιονίδας. Στη πλήρη δομή του, με όλες τις αρμοδιότητές του είναι το θηρίο της ... τοπικής αποκάλυψης. Μπορεί δηλαδή να κατασπαράξει όλους τους πόρους της Ερμιονίδας. Μην ξεχνάμε ότι στέλεχος δημοτικής επιχείρησης με την έναρξη του Καλλικράτη ζητούσε εγγράφως να στελεχωθεί  η υπηρεσία του με κάπου 8 νέες προσλήψεις για να μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά! Τη στιγμή που ήδη η χώρα είχε αρχίσει να μπατάρει για τα καλά.
 Μπορεί όμως να γίνει και το πλέον παραγωγικό κύτταρο της Ερμιονίδας, η αναπτυξιακή της ατμομηχανή.
Με Πρόεδρο και Γραμματέα η Ερμιόνη ως κοινότητα είχε μία ζηλευτή αγροτική παραγωγή, νέους που έμπαιναν με ενθουσιασμό στα επαγγέλματα της γης και της θάλασσας και στα αστικά του χωριού. Υπήρχε ορμή και θέληση προόδου και αυτή ήταν διάχυτη. Τα παιδιά σχολάγανε από το Γυμνάσιο να τρέξουν στα κτήματα και στις δουλειές των πατεράδων. Βέβαια ανυποψίαστοι τρώγανε τις σάρκες τους, εξαντλούσαν τα φυσικά αποθέματα της επαρχίας, νερό, ψάρια, γη, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Δεν μπορούμε να απαιτούμε σοφία εκ των υστέρων. Εδώ ολόκληρη Ιαπωνία υπέστη την φοβερή δοκιμασία των ατομικών βομβών και στήριξε την οικονομική της προοπτική στην ατομική ενέργεια.
Με Καλλικράτη θηρίο δεν χρειάζεται να περιγράψουμε την Ερμιονίδα του σήμερα. Είναι η εξαντλημένη Ερμιονίδα + ένα δήμο θηρίο. Μικρογραφία της Εξαντλημένης χώρας μας + ένα δημόσιο θηρίο.
Αυτός ο συλλογισμός ας μας προβληματίσει.
Ο Καλλικράτης θα δικαιωθεί μόνον όταν φέρει σε σύντομο χρόνο της Ερμιονίδα σε τέτοια πορεία ανασυγκρότησης και ανάπτυξης που η δομή του να φαντάζει μικρή και χαμηλού κόστους σε σχέση με την ανάπτυξη που προκάλεσε.
Αν αυτό δεν συμβεί προς τι η χρησιμότητά του;

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος
  
 

Νεάντερταλ και Homo Sapiens διασταυρώθηκαν στη Μάνη – Έρευνα

Η Μάνη στη νότια Πελοπόννησο αποτέλεσε πεδίο αλληλεπίδρασης και διασταυρώσεων ανάμεσα στον Νεάντερταλ και τον πιο κοντινό πρόγονο του σύγχρονου ανθρώπου, Homo Sapiens.
Ειδικότερα, ομάδα Ελλήνων και ξένων ερευνητών ανακάλυψε απολιθωμένα οστά και εργαλεία στο σπήλαιο Καλαμάκια στη δυτική ακτή της Μάνης.
Τα ευρήματα έρχονται να προστεθούν σε ένα δόντι από άνθρωπο του Νεάντερταλ που είχε ανακαλυφθεί στο γειτονικό σπήλαιο Λακωνίς και μαρτυρούν έντονη παρουσία των αρχαίων μας συγγενών στη Μάνη κατά την Ύστερη Πλειστόκαινο εποχή (πριν από 12-100.000 χρόνια).
—Τα ευρήματα
Βρέθηκαν λίθινα εργαλεία, πλούσια πανίδα και ανθρώπινα οστά που χρονολογούνται προ 39.000 έως 100.000 ετών περίπου και βρίσκονται σε διαφορετικά γεωλογικά στρώματα.
Τα εργαλεία περιλαμβάνουν ξέστρα από πυρόλιθο, χαλαζία και κοχύλια, ενώ τα λίθινα εργαλεία έχουν σχήμα τυπικό των τεχνουργημάτων των Νεάντερταλ.
Ανακαλύφθηκαν επίσης 14 οστά που περιλαμβάνουν μέρη ποδιών με ίχνη από δαγκώματα. Επίσης ανακαλύφθηκαν δόντια, που μοιάζουν έντονα να προέρχονται από Νεάντερταλ, και που φέρουν σημάδια, τα οποία αποδεικνύουν ότι οι κάτοικοι του σπηλαίου ήταν τόσο κρεατοφάγοι όσο και φυτοφάγοι.
Συγκεκριμένα, ανακαλύφθηκαν δέκα δόντια κι ένα τμήμα κρανίου, που προέρχονται από τουλάχιστον οκτώ ενήλικα άτομα και παιδιά, που θεωρούνται Νεάντερταλ με βάση την μορφολογία των οστών, καθώς και με βάση τα ίχνη της τροφής πάνω σε αυτά, που παραπέμπουν σε διατροφή

Let's Do It -GREECE


Φέτος για δεύτερη φορά φιλοξενούμε στη χώρα μας την Παγκοσμία Εθελοντική Καμπάνια Καθαρισμού Let's Do It. Στόχος της καμπάνιας αυτής είναι να καθαριστεί ολόκληρη η χώρα μέσα σε μια μόνο μέρα. Ημερομηνία της κοινής μας δράσης έχει οριστεί η Κυριακή 14 Απριλίου 2013.
Δηλώστε κι εσείς συμμετοχή!!!
Ιστοσελίδα - www.letsdoitgreece.org
Facebook- http://www.facebook.com/#!/groups/315...
Twitter- https://twitter.com/letsdoitgreece

Έλλη Βασιλάκη

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Στο Villa Didimo

Πολύ σημαντικά στοιχεία για το οδικό δίκτυο και την σύνδεση της Ερμιονίδας με τον ‘έξω κόσμο’.

Καλό είναι να διαβαστούν όλα προσεκτικά και να δοθούν εξηγήσεις και τεκμήρια από τους τέως και νυν αιρετούς Δήμων και Περιφέρειας αλλά και από την παλιά Νομαρχία Αργολίδας.
Δηλαδή να απαντηθεί το ερώτημα: Πώς, ενώ λίγο πολύ βρισκόταν στα σχέδια οδικό δίκτυο που πραγματικά συνέδεε τον τόπο μας με το Ναύπλιο, αλλά και τα παραλιακά του τουριστικά χωριά, και ευνοούσε την τουριστική αξιοποίηση του Σαλαντιού μέχρι τους Άγριους Λιμένες, συμβάλλοντας αποφασιστικά και στη διευκόλυνση της μεταφοράς του νερού του Ανάβαλου, πώς τελικά ο τόπος μας βρέθηκε με ένα δρόμο που κόβει στη μέση ένα βουνό και αποκλείει ένα ολόκληρο χωριό, με έναν νέο ΧΑΔΑ πανελλήνιας πλέον φήμης στον κύριο κόμβο του, αλλά και με παρ’ ολίγον καταστροφή του φαραγγιού του Καταφυκιού, ενός ιστορικού μνημείου απαράμιλλου κάλους;
Χρόνια τώρα ο τόπος μας ζητάει ΝΕΡΟ και πάλι ΝΕΡΟ, να πιει και να ποτίσει τη γη του, να υποστηρίξει την τουριστική του υποδομή. Και αντί αυτό να ήταν ο ΣΤΟΧΟΣ, όχι μόνον το νερό του Ανάβαλου, αλλά πρωτίστως τα φράγματα Τζερτζελιάς και Ρορού, είχαμε ΣΤΟΧΟ τον ΧΑΔΑ, της Σήραγγες, έναν άχρηστο δρόμο και την καταστροφή του Καταφυκιού. Να φέρουμε τους επισκέπτες 5 λεπτά πιο γρήγορα σε Κρανίδι, Πορτοχέλι, Ερμιόνη, να προοδεύσει ο τόπος.
Στο παρακάτω τα οικονομικά μεγάλου φράγματος που κατασκευάζεται στην Κορινθία. Θα ποτιστούν 50000 στρέματα. Το δικό μας της Τζερζελιάς είναι έργο 10 φορές μικρότερο. Τα χρήματα που δόθηκαν για τον άχρηστο δρόμο στο Μεγαλοβούνι + τα μέχρι τώρα άχρηστα έξοδα για δεματοποίηση και ΧΑΔΑποίηση επαρκούσαν για το φράγμα μας.
Δεν υπάρχει παραγωγικότερη επένδυση για την Ερμιονίδα από τα δύο αυτά φράγματα και τον ερχομό του Ανάβαλου. Δείτε την ανάλογη του βιολογικού Ερμιόνης. Με το που λειτούργησε γέμισε κότερα η Ερμιόνη.



Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

ΤΡΕΙΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ...

Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. ΔΗΜΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ


ZZzzzzZzzzzz Giants
στο Ναύπλιο
Τρείς γίγαντες στο Ναύπλιο
Παρασκευή, ώρες 09.00-13.00
Ένα εικαστικό δρώμενο που οργανώνει το
Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα Β. Παπαντωνίου
, σε συνεργασία με το
«Φουγάρο» και την Εθνική Πινακοθήκη & Μουσείο Αλεξ. Σούτζου- Παράρτημα Ναυπλίου, με την ευγενική παραχώρηση της ATOPOS Contemporary Visual Culture

Τα έργα ZZZzzzzZZZ Giants παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Αθήνα, με την ευκαιρία των εγκαινίων του νέου χώρου του Πολιτιστικού Οργανισμού ATOPOS Contemporary Visual Culture (ATOPOS CVC). Ο Γάλλος καλλιτέχνης SHOBOSHOBO (a.k.a Mehdi Hercberg) προσκλήθηκε από την ATOPOS CVC και τον Καλλιτεχνικό της Διευθυντή, Βασίλη Ζηδιανάκη, να δημιουργήσει αυτές τις αστείες, νυσταγμένες, τερατώδεις, παραμορφωμένες, τεράστιες, αφελείς και σέξι φιγούρες, που αγκάλιασαν το κτήριο της

Διατήρηση τροφών

Επιλέγει η Έλλη Βασιλάκη
στην αρχαιότητα
 
ΧΟΡΤΩΝ: χόρτα διαλεγμένα, όχι αρκετά ώριμα, τοποθέτησέ τα σε πισσαρισμένο βάζο.
ΓΟΓΓΥΛΙΩΝ: 1. Αφού τα καθαρίσεις και τα τοποθετήσεις στο βάζο, τα περιχύνεις με μίγμα από καρπό μυρτιάς, μέλι και ξίδι. 2. ΑΛΛΗ ΜΕΘΟΔΟΣ: αραίωσε τη μουστάρδα με μέλι, ξίδι και αλάτι και χύσε το μίγμα πάνω απ’ τα γογγύλια.
ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ: τρούφες που δεν έχουν πειραχτεί από τις βροχές, τις τοποθετείς στο βάζο κατά στρώματα που χωρίζεις με ξερό πριονίδι. Στη συνέχεια γυψάρεις το βάζο και το τοποθετείς σε μέρος δροσερό.
ΡΟΔΑΚΙΝΩΝ: διάλεξε τα καλύτερα ροδάκινα και βάλ’ τα στην άλμη- την επόμενη μέρα βγάλ' τα, σκούπισέ τα καλά και τοποθέτησέ τα στο βάζο. Από πάνω ρίξε αλάτι, ξίδι και θύμβρα.
ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ: κόβεις απ’ την κληματαριά σταφύλια χωρίς κακώσεις- βράζεις νερό βρόχινο, ώσπου να απομείνει το 1/3 και το χύνεις σε ένα βάζο, όπου τοποθετείς και τα σταφύλια. Μετά πισσάρεις το βάζο, το γυψάρεις και το τοποθετείς σε μέρος δροσερό, που δεν το φτάνει ο ήλιος. Όταν θελήσεις σταφύλια, θα τα βρεις εκεί φρέσκα, ενώ το νερό μπορείς να το δώσεις σε αρρώστους για υδρόμελι. Ανέπαφα επίσης θα βρεις τα σταφύλια, εάν τα καταχωνιάσεις σε κριθάρι.
ΜΗΛΩΝ & ΡΟΔΙΩΝ: τα ρίχνεις στο βραστό νερό, τα βγάζεις έξω γρήγορα και τα κρεμάς.
ΚΥΔΩΝΙΩΝ: διαλέγεις κυδώνια χωρίς κακώσεις μαζί με τα κλαδιά και τα φύλλα τους τα τοποθετείς στο βάζο κι από πάνω ρίχνεις μέλι και defritum: έτσι διατηρούνται για πολύ.
ΝΩΠΩΝ ΣΥΚΩΝ, ΜΗΛΩΝ, ΔΑΜΑΣΚΗΝΩΝ, ΑΧΛΑΔΙΩΝ, ΚΕΡΑΣΙΩΝ: διάλεξε τα με προσοχή, μαζί με το μίσχο τους, και τοποθέτησε τα στο μέλι, χωρίς ωστόσο να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.
ΚΙΤΡΩΝ: βάλε τα κίτρα στο βάζο, γυψάρισέ το και σήκωσέ το ψηλά.
ΜΟΥΡΩΝ: φτιάξε χυμό μούρων, ανάμειξέ τον με sapa και ρίξ’ τον, μαζί με τα μούρα, σε ένα γιάλινο βάζο: έτσι τα μούρα θα διατηρηθούν για πολύν καιρό.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΜΕΛΙ: παίρνεις αυτό που οι Έλληνες ονομάζουν σταυράγκαθο και φτιάχνεις αλεύρι- την ώρα που πρόκειται να παρασκευάσεις γλυκίσματα, το αναμιγνύεις με μέλι.
ΝΩΠΟΥ ΚΡΕΑΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΛΑΤΙ: καλύπτεις το νωπό κρέας της αρεσκείας σου με μέλι και το κρεμάς ψηλά μαζί με το σκεύος- το χρησιμοποιείς, όποτε θέλεις. Η μέθοδος αυτή προτιμάται το χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι το κρέας αντέχει μόνο για λίγες μέρες. Το ίδιο ισχύει και για το βραστό κρέας.
ΧΟΙΡΙΝΟΥ Ή ΒΟΔΙΝΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ & ΒΡΑΣΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ: τα τοποθετείς μέσα σε μουστάρδα - φτιαγμένη με ξίδι, αλάτι και μέλι - ώστε να καλυφθούν εντελώς και τα χρησιμοποιείς, όποτε θέλεις: θα εκπλαγείς
ΤΗΓΑΝΗΤΩΝ ΨΑΡΙΩΝ: περιχύνονται με ζεστό ξίδι τη στιγμή που τηγανισμένα απομακρύνονται από τη φωτιά.
ΣΤΡΕΙΔΙΩΝ: τα πλένεις με ξίδι, ή πλένεις με ξίδι ένα πισσαρισμένο βάζο και τα τοποθετείς μέσα.
 
Πηγή: Η μαγειρική των Ρωμαίων-Apiciuw De Re Coquinaria
 7  Image
 
Το αλάτι: το «ψυγείο» της αρχαιότητας
 
Αλάτι (χλωριούχο νάτριο, NaCl )
Η αρχαία ελληνική λέξη «ο άλς» ( γεν. του άλατος) δεν πρέπει να συγχέεται με το « η άλς», γεν. της αλός (: η θάλασσα), αν και αυτές οι δύο λέξεις ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Από το θέμα αλ. παρήχθησαν οι λέξεις: θάλασσα, αλιεύς, Άλιμος, αλυκή, άλμη, αιγιαλός (> μεσ. : γιαλός), παραλία, Αγχίαλος, Αλόνησος και πολλές άλλες. Με την ίδια ρίζα πέρασε και στα λατ.: als, ιταλ. :sale, γαλλ. :sel, αγγλ.: salt, γερμ.:salz
Χωρίς το χλωριούχο νάτριο ο άνθρωπος δε θα μπορούσε να ζήσει. Το αλάτι μπορεί να είναι είτε ορυκτό, είτε θαλασσινό. Το θαλασσινό αντλείται, με εξάτμιση, από τις αλυκές.

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Ποδοσφαιρικά και άλλα

Του Βασίλη Γκάτσου

ΕΡΜΗΣ – ΕΘΝΙΚΟΣ

Ήταν ένας φιλικός αγώνας στο γήπεδο του ΕΡΜΗ, μάλλον τη δεκαετία του 1950. Νίκησε ο ΕΡΜΗΣ και τότε οι ενθουσιασμένοι φίλαθλοι σκάρωσαν το τραγουδάκι:

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ εβούλιαξε
στ’ Αλώνια στη βουρκάδα
και ο ΕΡΜΗΣ τον έπλυνε
με άσπρη σαπουνάδα.

Λέω τραγουδάκι, γιατί το τραγουδούσαν στον ίδιο σκοπό με το «Βουίζει το Τροκαντερό, βουίζουν τα Μαντράκια…..».

Μήπως είναι καιρός οι νέοι που με τόση επιτυχία κουμαντάρουν τα αθλητικά της Ερμιονίδας να μεταπηδήσουν και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;

Και λίγα στοιχεία για το μέρος που πρόκειται να γίνει Μαρίνα:
Το λέγαμε «βουρκάδα στ’ Αλώνια», «γκουλούμα στο Κρόθι» από την εκεί γκουλούμα των σκουπιδιών, «στου ΕΡΜΗ» από το γήπεδο, «στου μπάρμπα Στάθη» που έμενε στο μικρό σπιτάκι κοντά στον Άη Μηνά, «στα βούρλα στο Κρόθι» γιατί υπήρχαν και τα βούρλα στ’ Αλώνια πίσω από την Ηλεκτρική. Τους πρόποδες του Κροθιού μέχρι το μέρος που έρεε το γλυφό νερό το ξεχωρίζαμε σε τρία σημεία: «στα κόκκινα χώματα» τη μικρή αμμουδίτσα όπου πάντα υπήρχε μικρό μισοχαλασμένο μαντράκι, «στο κτίσμα που πλένουν» ή «γλύφα του Κροθιού», και «στ’ αυλάκι μετά το κτίσμα». Υπήρχε δύσβατο μονοπάτι που πήγαινε στο κτίσμα. Επειδή όμως περνούσαν από κει φορτωμένα ζώα, η Κοινότητα το βελτίωσε σπάζοντας με δυναμίτια τα βράχια. Υπάρχουν σε πολλά σημεία οι τρύπες του κομπρεσέρ. Αυτό πρέπει να έγινε τη δεκαετία του 1950, δεν είμαι βέβαιος, ίσως και προπολεμικά. Προσοχή τώρα: πριν φτάσουμε στα «κόκκινα χώματα» υπάρχει μια μεγάλη ριζιμιά πέτρα που φέρει πάνω της ένα μεγάλο αυλάκι. Είναι σπασμένη σε δύο τρία κομμάτια από τα δυναμίτια. Αυτό το αυλάκι, ονομάζεται φάλκα από του λατόμους και είναι αρχαίο απομεινάρι λατομείου. Δηλαδή έφτιαξαν την φάλκα για να κόψουν το λίθο στο μέγεθος που ήθελαν αλλά τελικά άφησαν το έργο στη μέση, άγνωστο γιατί. Κατά την αρχαιότητα ο θαλάσσιος χώρος που λέμε σήμερα βουρκάδα ήταν στεριά και στους πρόποδες του Κροθιού είχε αναπτυχθεί λατομείο. Δεν αποκλείεται λοιπόν στον χώρο αυτόν να γινόταν και επεξεργασία λίθων, ακόμη και αρχιτεκτονικών μελών ναών και δημοσίων κτισμάτων από τον τοπικό ασβεστόλιθο. Σχετικά γράφω και στο βιβλίο μου κάτι για το αυλάκι.
Άρα κατά την εκβάθυνση πρέπει να παρίσταται η αρμοδία αρχαιολογική υπηρεσία, όσο για τον αρχαίο λίθο με το αυλάκι καλό είναι να διατηρηθεί με σχετική πινακίδα, όπως φυσικά και ο χώρος της γλύφας. Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ που δείχνει ξεχωριστή ευαισθησία για αυτά τα θέματα μπορεί να φωτογραφίσει εκ νέου το αυλάκι, όπως και τα ίχνη του κομπρεσέρ και να τα αναρτήσει και να τα στείλει επισήμως στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Η γλύφα έχει και αυτή διαμορφωθεί με το κομπρεσέρ, αλλά δεν αποκλείεται η αρχαία χρήση αυτής. Πιθανότητα μάλιστα να ήταν κατά την αρχαιότητα κανονική πηγή γλυκού και όχι γλυφού νερού, μικρή εκροή δηλαδή, που έδωσε αργότερα και το όνομα στο βουνό.

Στο θαλάσσιο χώρο μπροστά από τη γλύφα κάνει μόνιμα καραντιά. Εκεί άραζαν αρόδου προκατοχικά παροπλισμένα ιστιοφόρα και καΐκια μέχρι να ξαναταξιδέψουν. Εκεί βρήκαν την Κατοχή τα αεροπλάνα το μεγάλο καΐκι του Οικονόμου (Νεότσιου) και το βύθισαν.

Στη βουρκάδα είχε πολύ καραβιδάκι και οι ψαράδες έρχονταν με τις βάρκες, έμπαιναν μέχρι τη μέση στη θάλασσα και περπατούσαν συνέχεια σέρνονταν πίσω τους μια μεγάλη ειδική απόχη σαν μικρή γκαγκάβα. Το καραβιδάκι πεταγόταν και το δίχτυ το μάζευε. Άριστο δόλωμα. Μικροί, μας άρεσε να περπατάμε σε αυτή τη βουρκάδα. Πηγαίναμε μάλιστα στα «κοκκινα χώματα» και στη γλύφα με τα καλάμια για σπάρους. Είχε πάρα πολλούς, αλλά και μικρά λιγδάκια.
Στο πυροφάνι κτυπάγαμε εκεί μεγάλε μπάφες και κανένα λαβράκι.

Όταν παίζαμε με τον ΕΡΜΗ γινόταν ειδική χρήση της βουρκάδας. Άμα κερδίζαμε και θέλαμε να κάνουμε καθυστέρηση, κλωτσάγαμε τάχατες την μπάλα άτσαλα και αυτή έφευγε στη βουρκάδα και ο αέρας την έπαιρνε στα βαθιά. Κανένας δεν πήγαινε να την πιάσει και αναγκάζονταν φίλαθλοι της αντίπαλης ομάδας να βγάλουν τα παπούτσια και να πάνε να την πιάσουν. Όταν λοιπόν είχαμε τη μπάλα στα πόδια ακουγόταν μια ουρανομήκης κραυγή από τους φιλάθλους μας: «Βούλιαααα!» και μεις …εκτελούσαμε!
Άμα όμως χάναμε, τότε θέλαμε γρήγορα τη μπάλα πίσω, γιατί και η ξένη ομάδα χρησιμοποιούσε το κόλπο. Έτσι μια ομάδα πιτσιρίκια – ξυπόλυτο τάγμα καθόταν σε παράταξη στη βουρκάδα και μόλις έπεφτε η μπάλα ερχότανε πίσω ταχύτατα. Άμα βάζαμε γκολ και κερδίζαμε, το τάγμα εξαφανιζόταν και άρχιζε η βούλια. Σε κρίσιμους αγώνες επιστρατευόταν και βαρκούλα που περιπολούσε στα βαθιά!
Και λέω μπάλα, γιατί μία μόνον είχαμε, που κάθε τόσο την πηγαίναμε στον Μίμη τον Λουκά για ράψιμο και μπάλωμα. Και ο αντίπαλος μία είχε. Η «Μπάλα του ΕΡΜΗ», έτσι τη λέγαμε, φυλασσόταν πάντα στο κουρείο του Βαγγέλη του Βιρβίλη που ήταν η ψυχή του ΕΡΜΗ. Από κει την παίρναμε για προπόνηση και πάντα την επιστρέφαμε. Άμα νυχτώναμε στη προπόνηση, το κουρείο έμενε ανοικτό μέχρι να επιστρέψει η μπάλα! Ήταν σχεδόν πάντα δώρο κάποιου συμπατριώτη από την Πρωτεύουσα. Για πολλά χρόνια δεν υπήρχε δεύτερη κανονική μπάλα ποδοσφαίρου στην Ερμιόνη. Στις αλάνες παίζαμε πάντα με τόπι λαστιχένιο. Ξαφνικά στα Μαντράκια εμφανίστηκε, μάλλον η πρώτη ιδιωτική κανονική μπάλα, του Κωσταντή του Νίκα που του την έφερε δώρο ο θείος του ο Γιάννης ο αδελφός της Λιολιώς. Πανηγυρίζαμε στα Μαντράκια που είχαμε κανονική μπάλα!

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
              

ΝΕΟΠΕΤΑΛΙΕΣ


                                         

   ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ                   

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πάμε μια βόλτα με το ποδήλατο;
Το ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και ο Δήμος Ναυπλιέων  καλεί εσάς και το ποδήλατό σας για μια βόλτα.
Την Κυριακή 7 Απριλίου στις 11:00 το πρωί θα ξεκινήσουμε από το χώρο του σχολείου και θα τερματίσουμε στην πλατεία Φιλελλήνων στο Ναύπλιο.
Είναι ευκαιρία, τώρα που η ζωή μας πάει να γίνει ποδήλατο, εμείς να το εκμεταλλευτούμε για μια ωραία κυριακάτικη βόλτα στη λιακάδα.
Εκεί που όλα πάνε να γίνουν στην καθημερινή μας ζωή πεζά, εμείς θα τα μετατρέψουμε σε ποίηση.
Γιατί, ως γνωστόν, η ίδια η ποίηση είναι « ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου»
Με ένα στίλβον ποδήλατο, λοιπόν, καλούνται οι νέοι όλων των ηλικιών στο ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ στις 1Ες ΝΕΟΠΕΤΑΛΙΕΣ αυτή την  Κυριακή στις 11:00΄.

"η γη με τα μάτια των παιδιών"

νικήτριες φωτογραφίες του διαγωνισμού

Τον περασμένο Σεπτέμβριο παιδιά απ'  όλο τον κόσμο έστειλαν τις φωτογραφίες τους σ ένα παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας για τη Γη, έτσι ώστε να βοηθήσουν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης σε περιβαλλοντικά θέματα, αλλά και να αναδείξουν το καλλιτεχνικό ταλέντο τους.
Ο διαγωνισμός που περιοριζόταν σε παιδιά κάτω των 17 ετών, δεχόταν φωτογραφίες που απεικόνιζαν θέματα για το περιβάλλον, με τρόπο που να εμπνέει τους μεγαλύτερούς τους να αναλάβουν δράση.

Η επιλογή του κοινού πήγε στην Kseniya Saberzhanova, 17, από τη Ρωσία για την " τελευταία πνοή".














το βραβείο του κοινού δόθηκε στην Kseniya Saberzhanova, 17, από τη Ρωσία για την
"τελευταία πνοή".

Η νικήτρια φωτογραφία του διαγωνισμού από την 8χρονη ρωσίδα Anastaya Vorobko



Η νικήτρια φωτογραφία του διαγωνισμού από την 8χρονη ρωσίδα Anastaya Vorobko

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Ο Τάσος και η καρυδιά

Της Μαρίας Κατσουνάκη



Τα όπλα του ήταν δύο: η ανήσυχη φύση του και το Διαδίκτυο. Θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα, όπως η επιθυμία του να μην αφεθεί στην άρνηση και την καθήλωση της οικονομικής κρίσης, η αγάπη του για τον τόπο του, η ευρηματικότητα, η διορατικότητα κ.ο.κ.
Ο Τάσος είναι 31 ετών και συντηρεί κουρείο - κομμωτήριο στη Μεσσηνία. Γεννήθηκε στην Αθήναμ αλλά μεγάλωσε σε χωριό. «Πολύ καλύτερα», εκτιμά ο ίδιος. «Αλλος κόσμος και, θες δεν θες, μαθαίνεις να κάνεις και καμιά δουλειά». Είναι ευχαριστημένος από το επάγγελμά του, αποδίδει προς το παρόν, παρά την κρίση, όπως ομολογεί.
Στον κήπο του σπιτιού τους στο χωριό έχουν δύο καρυδιές. Τους πλούσιους καρπούς μοίραζαν επί χρόνια στους φίλους. Ωσπου, μια μέρα, ένας γνωστός τους ζαχαροπλάστης ζήτησε από τον πατέρα του καρύδια για το μαγαζί του. Εκεί, διαπίστωσαν ότι η καρυδόψιχα έχει 8–10 ευρώ το κιλό. Από τα δύο δέντρα, για πρώτη φορά, κέρδισαν 400 ευρώ. Εκανε τότε τον πολλαπλασιασμό, ανοίγοντας μια νέα προοπτική στη ζωή του. Ο Τάσος άρχισε να ψάχνει την καλλιέργεια της καρυδιάς συστηματικά στο Διαδίκτυο. Από εκεί βρήκε και το Ινστιτούτο Οπωροφόρων Δέντρων, από όπου άντλησε πολύτιμες πληροφορίες. Ανακάλυψε ότι υπάρχουν 53 διαφορετικές ποικιλίες, επέλεξε ο ίδιος τρεις για το οικογενειακό, ανεκμετάλλευτο έως τότε, κτήμα στα Ανω Βούταινα Μεσσηνίας. Φύτεψε, μόνος του, γύρω στα 250 δέντρα. Και περιμένει. Παράλληλα, παρακολουθεί ειδικά σεμινάρια, ενώ δεν έχει σταματήσει να εργάζεται. «Η καλλιέργεια της καρυδιάς είναι σχετικά εύκολη και δεν απαιτεί ιδιαίτερα κεφάλαια. Σκέφτηκα, λοιπόν, να ενισχύσω το εισόδημά μου, αλλά και να εξασφαλίσω μια εναλλακτική λύση στην περίπτωση που το δικό μου μαγαζί αρχίσει να μην πηγαίνει καλά. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον· είπα να αξιοποιήσω τον διαθέσιμο χρόνο μου», λέει ο Τάσος. Και κάτι ακόμη. «Είναι μια διαδικασία πολύ δημιουργική. Εφτιαξα κάτι με τα χέρια μου».
Η μικρή ιστορία του δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αισιόδοξο είναι ότι παρόμοιες πρωτοβουλίες επανασυναρμολογούν σιγά σιγά –με όλες τις δυσκολίες– τη διαταραγμένη σχέση των Ελλήνων με τη διαδικασία του «επιχειρείν». Και μάλιστα με την παραγωγή στον πρωτογενή τομέα, όχι τη μεταπώληση προϊόντων, που «άνθησε» με καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία της χώρας μας.
Τα σύγχρονα «παραμύθια» μπορεί να μην έχουν εξασφαλισμένο το «ευτυχισμένο τέλος», να μη βυθίζουν τους ήρωές τους στα πλούτη, τα όνειρα να είναι πιο προσγειωμένα και να χρειάζονται, για να –και εάν– πραγματοποιηθούν, ιδέες, επιμονή και υπομονή. Αλλαγές γίνονται και μέσα στην καθημερινότητα. Απλά, ήρεμα, συστηματικά. Ετσι, τίποτα δεν αποκλείει να ζήσει ο Τάσος καλά κι εμείς καλύτερα.

kathimerini