ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ..... ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.
Βλέπω ότι επανέρχονται στο προσκήνιο σωτήριες ιδέες για την Ερμιονίδα, του τύπου «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».
Μία εξ αυτών και μάλιστα πολύ παλιά είναι οι περιβόητες διαδρομές και πορείες μέσα στο τοπίο μας που θα ενώνουν τις φυσικές μας ομορφιές με τους αρχαιολογικούς μας χώρους, τα κάστρα και τα μοναστήρια μας, τους ανεμόμυλους και τους υδρόμυλους, τις γκρεμήλες και τα φαράγγια μας, τα δάση των βένιων μας και των πεύκων, τα γραφικά χωριά και τ’ ακρογιάλια μας. Όχι για να βολτάρουν οι ντόπιοι, αλλά για να γεμίσουν από τουρίστες ειδικού τουρισμού (που προφανώς εναγωνίως περιμένουν στην ουρά για να γίνουν τα απαραίτητα έργα) που, πότε με το σακίδιο στον ώμο, πότε με το ποδήλατο, πότε με ανεμόπτερα και με γάντζους ορειβασίας θα οργώνουν την Ερμιονίδα και κάθε τόσο από την πολύ ευχαρίστηση θα βγάζουν ένα ευρώ και θα μας το δίνουν ή θα τους έχουμε βάλει ανά χιλιόμετρο παγκάρι να το ρίχνουν μέσα.
Μα αυτά τα έχουμε εδώ και χρόνια αλλά αμφιβάλλω αν ένας στους 100 μόνιμους κατοίκους τα ξέρει και ένας στους 1000 τα έχει περπατήσει.
Και εξηγούμε:
Φεύγεις με τα πόδια από Ερμιόνη, πας μια θαυμάσια διαδρομή μέσα από τους ελαιώνες μας, φτάνεις στο Καταφύκι, επισκέπτεσαι τη σπηλιά του Ντούλτσου, κάνεις στάση στο μυθικό φαράγγι της Περσεφόνης, περνάς μέσα από το φαράγγι, φωνάζεις δυνατά ΔΑ ΜΑ ΤΕΡ ! για να ακούσεις τη λέξει ολόκληρη από τον αντίλαλο όπως θέλει και ο θρύλος και βγαίνεις στα Παπούλια. Εκεί σε περιμένει θείος τόπος για ξεκούραση. Αμέσως μετά παίρνεις τον χωματόδρομο προς Ηλιόκαστρο, περνάς από τον υδρόμυλο και φτάνεις. Άμα θέλεις τρως κατσικάκι και τα συμπαραμαρτούντα. Μετά παίρνεις τον χωματόδρομο και πας προς Αδέρες περνώντας μπροστά από τους αρχαίους Ειλεούς. Έχεις δύο επιλογές:
1. Παίρνεις τον χωματόδρομο προς Χώριζα. Επισκέπτεσαι το κάστρο της και αν έχεις κέφι ανεβαίνεις