Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΘΥΜΙΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 2010

Δίολκος 1500 χρόνια μετά

Μια ταινία 22 λεπτών, δημιουργημένη με το σύστημα του animation (εικονοκινητική τεχνική) αναπαριστά με μοναδικό τρόπο το εξαιρετικό μνημείο τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, τον Δίολκο: μια οδό από ξηράς για την μεταφορά πλοίων ανάμεσα στον Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου, τότε που δεν υπήρχε ο πορθμός.
Η ταινία παρουσιάζει πολλές άλλες τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά σκηνές της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής: τυχερό παιχνίδι, επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα, γλέντι σε καπηλειό, καθώς και μια συναισθηματική συντυχία
Πρόκειται για ένα έργο-συμβολή στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής Τεχνολογίας, μια παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας. Δημιουργοί της ταινίας είναι οι Θ.Π. Τάσιος, Ν. Μήκας, Γ. Πολύζος, οι οποίοι έχουν λάβει ως τώρα δύο βραβεία: Καλύτερης ταινίας αναφερόμενης στην αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο (Νοέμβριος 2009) και Καλύτερης εκπαιδευτικής ταινίας στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου στην Αθήνα (Μάιος 2010)  πηγή

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Δεν είναι όλα ρόδινα για την ροδιά


Στη παραπάνω ιστοσελίδα (ηλεκτρονική εφημερίδα ΑΓΡΟτυπος) διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ροδιά. Ο παγετός κάνει μεγάλες ζημιές στα δέντρα στη Βόρεια Ελλάδα. Όντως το κλίμα της Ερμιόνης είναι ιδανικό. Αλλά νερό;;;
Γι’ αυτό ο αγροτικός μας κόσμος πρέπει να συσπειρωθεί, να απαιτήσει με χίλιους τρόπος νερό από φράγματα και Ανάβαλο και να μην αφήσει την υπόθεση του νερού, ως μόνιμη προεκλογική εξαγγελία στον Δήμο, την Περιφέρεια και τους τοπικούς βουλευτές.
Και όπως θα διαβάσετε, είναι εκατοντάδες τα προϊόντα που κυκλοφορούν στον κόσμο με βάση το ρόδι.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
              

Επιτέλους ελπιδοφόρα μηνύματα

Ξεκίνησε η διαδικασία για την προετοιμασία και σύνταξη φακέλου με στόχο την καταχώρηση του προϊόντος του ροδιού της περιοχής μας σε ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) με την ονομασία «Ρόδι Ερμιόνης»

Μπράβο και καλή επιτυχία

Ο Παντελής που έχει γνώση αλλά και πείρα στα αγροτικά πράγματα της Ερμιόνης, είθε να αναλάβει μια ευρύτερη εκστρατεία ως Αντιδήμαρχος, ώστε οι αγρότες της Ερμιονίδας να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνεργατικές δομές που θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους που είναι και συμφέροντα όλων μας. Να γίνουν στην Ερμιονίδα αυτά που γίνονται στην Κρήτη, από την ΝΕΑ γενιά του τόπου μας. Δεν μας πρέπει, ως μέλλον, να μαζεύουμε τα μπαλάκια του γκολφ και να κουρεύουμε το γκαζόν. Δουλειές και αυτές, καθ’ όλα αξιοπρεπείς και αναγκαίες, αλλά άλλο η υπερηφάνεια του αγρότη και  η ικανοποίηση από την ανάπτυξή του μέσα σε πνεύμα συνεργασίας.
Ο αγρότης δεν έχει κομματική ταυτότητα ούτε παραταξιακή. Είναι η πρώτη τάξη, η τάξη των τάξεων. Χωρίς αυτήν την τάξη πεθαίνουν όλες οι άλλες τάξεις από αφαγία. Είναι η όντως περήφανη τάξη της γης.
Οργανώστε συνεδριάσεις υπό την αιγίδα του Δήμου για να γνωριστούν μεταξύ τους οι αγρότες. Κάντε κινήσεις, φτιάχτε συλλόγους και ενώσεις, προχωρήστε μπροστά, ταυτιστείτε με το αγροτικό ρεύμα που σαν ποτάμι αρχίζει στη χώρα μας να ενώνει όλους τους παραπόταμους.
Δυσκολίες, λάθη, αποτυχίες. Αυτά πάντα και παντού γίνονται και αυτά οδηγούν στον δρόμο της επιτυχίας. Από αυτά έμαθαν όλοι. Από την επιτυχία δεν μαθαίνεις ποτέ.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
 

«Ρόδι Ερμιόνης»Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ξεκίνησε η διαδικασία για την προετοιμασία και σύνταξη φακέλου με στόχο την καταχώρηση του προϊόντος του ροδιού της περιοχής μας σε ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) με την ονομασία «Ρόδι Ερμιόνης».
Το ρόδι μας έχει ξεχωρίσει τόσο στις αγορές της Ελλάδος όσο και του εξωτερικού, από την ποιότητα που έχει η ποικιλία Ερμιόνης, με τους αφράτους σπόρους και την γλυκιά του γεύση λόγω του ξηροθερμικού κλίματος που επικρατεί στην περιοχή μας.
Η καταχώρηση του προϊόντος σε ΠΟΠ είναι σημαντική, διότι συνδέει το προϊόν με τον τόπο παραγωγής του και βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά του, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό την προστιθέμενη αξία του.
Επίσης είναι σημαντικό πλεονέκτημα το ρόδι μας να αποκτήσει ταυτότητα αφού η περιοχή μας ήταν η μοναδική στην Ελλάδα μέχρι και πριν λίγα χρόνια που καλλιεργούσε συστηματικά τη ροδιά.
Η ροή διαδικασίας χωρίζεται σε τρία στάδια:
Α) προετοιμασία φακέλου
Β) σύνταξη μελέτης – φακέλου
Γ) υποβολή φακέλου
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας θα γίνεται ενημέρωση για την πορεία του φακέλου, με ανακοινώσεις και συναντήσεις με όλους τους παραγωγούς, εμπόρους και όσους θέλουν να βοηθήσουν σε αυτό το εγχείρημα.
Η προετοιμασία, σύνταξη  και υποβολή του φακέλου για την καταχώριση της Ονομασίας Προέλευσης του ροδιού στο κοινοτικό μητρώο, ανατέθηκε με βάση τις νόμιμες διαδικασίες στην εταιρεία παροχής γεωργικών συμβούλων και εκπόνησης γεωργικών μελετών ΗΛΙΑΣ Κ. ΡΟΥΜΠΟΣ & ΣΙΑ Ο.Ε.    

Ο ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΚΟΛΥΜΠΑΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
 Πηγή:Δήμος Ερμιονίδας

Τα πρώτα ελληνικά βιβλία

Τα πρώτα ελληνικά βιβλία
Του Ιωάννη Λακούτση
Πολλή συζήτηση έγινε τα τελευταία χρόνια και πολλές παρεξηγήσεις δημιουργήθηκαν, για το πιο ήταν το πρώτο ελληνικό βιβλίο. Το ζήτημα έλυσε οριστικά η Ελληνοαμερικανίδα, Evro Layton, ειδικευμένη στην ιστορία του ελληνικού βιβλίου.
Το πρώτο βιβλίο με συνεχές ελληνικό κείμενο φαίνεται ότι ήταν μια έκδοση της «Βατραχομυομαχίας», έργου που αποδιδόταν τότε στον Όμηρο. Μολονότι το βιβλίο αυτό δεν έχει ενδείξεις για τον τόπο και τον χρόνο έκδοσης, ούτε για τον τυπογράφο που το τύπωσε, οι ειδικοί βιβλιογράφοι βασιζόμενοι σε έμμεσες ενδείξεις, τεχνικής φύσης, πιστεύουν ότι το βιβλίο αυτό τυπώθηκε γύρω στα 1474στη Μπρέσια της Ιταλίας. Πρόκειται για βιβλίο με μικτό κείμενο, στη μία σελίδα είναι τυπωμένο το ελληνικό κείμενο, και ανάμεσα στους στοίχους πεζή λατινική μεταφρασή του και στην απέναντι σελίδα έμμετρη λατινική μετάφραση. ( Μοναδικό

Οι 10 μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου…

Του Ιωάννη Λακούτση
[4257172761_1d491d608f_o[1].jpg]

Μπαίνεις μέσα και αισθάνεσαι δέος και μεγαλείο. Το βλέμμα σου χάνεται, φτεροκοπάει παντού με την ίδια ένταση. Η έκσταση πηγαίνει από εμάς στα βιβλία ή έρχεται από τα βιβλία σε εμάς; Η σιωπή γίνεται το σκηνικό για να ακουστούν οι μυριάδες άηχες φωνές του παρελθόντος. Μια γλυκιά νοσταλγία χωρίς έναν συγκεκριμένο αντικείμενο πόθου απλώνεται στη συνείδησή σου. Πώς γεννιέται αυτό το σκίρτημα; Είναι “η βιβλιοθήκη μια πύλη στο χρόνο” (Μπόρχες); Τότε τι συναντάμε, το μέλλον ή το παρελθόν; και τα δύο; Πώς γευόμαστε την αιωνιότητα του βιβλίου; Ξεγελάμε τον χρόνο με το διάβασμα;
Η σκέψη σου φτερουγίζει. Απελευθερώθηκε από τα δεσμά του καθημερινού και του οικείου. Πού να πρωτοφωλιάσει; Εδώ λατρεύεται η αναζήτηση και η έρευνα. Εδώ κάθε άνθρωπος βρίσκει τα αρχαία ίχνη, βρίσκει τις πατημασιές μεγάλων ερευνητών, εδώ θα ιχνογραφήσει τα δικά του μονοπάτια για τη δημιουργία του μέλλοντος. Εδώ μεταπλάθεται η φαντασία, γίνεται πιο γήινη, πιο υπαρκτή. Εδώ λατρεύεται το διάβασμα, νυν και αεί, εδώ θα τελεστεί η καταβύθιση στο εσωτερικό του εαυτού μας, εδώ καθαγιάζεται ο εξανθρωπισμός μας. Εάν η αθανασία του

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Στην Ερμιονίδα;;;

«…..Επιπλέον έχουν αντιληφθεί ότι θα προχωρήσουν καλύτερα αν είναι ενωμένοι. Πρώτοι ενώθηκαν πριν από έξι χρόνια οι παραγωγοί του Νομού Ηρακλείου, ιδρύοντας το Δίκτυο Οινοποιών Νομού Ηρακλείου (ΔΟΝΗ), δύο χρόνια αργότερα ιδρύθηκαν τα αντίστοιχα δίκτυα των νομών Χανίων και Ρεθύμνου και όλοι μαζί πλέον, συν το Οινοποιείο της Ιεράς Μονής Τοπλού από το Λασίθι, δημιούργησαν το Wines of Crete (http://www.winesofcrete.gr/). Στο δίκτυο συμμετέχουν τριάντα οινοποιεία τα οποία καλύπτουν πάνω από το 90% της εμφιαλωμένης παραγωγής του νησιού.
Οι οινοπαραγωγοί  συνεργάζονται αποτελεσματικά μεταξύ τους, οργανώνουν κοινές ενέργειες, διαχειρίζονται εθνικά και κοινοτικά κονδύλια με σκοπό τόσο την ανάδειξη του προϊόντος τους, όσο και της τουριστικής διάστασης που μπορεί επίσης μέσω αυτού να αναδειχτεί. Σκοπεύουν εξάλλου να φτιάξουν και ένα e-shop για να πουλάνε online τα κρασιά τους που σήμερα είναι δύσκολο να τα βρεις εκτός Κρήτης. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, τα κρασιά της Κρήτης ξεκίνησαν πριν από ενάμιση χρόνο ένα project προώθησης στις αγορές των ΗΠΑ και του Καναδά και ταυτόχρονα προσπάθειες ανάπτυξης του οινοτουρισμού με επισκέψεις και γευσιγνωσίες στα κατά τόπους οινοποιεία και την σύνδεση του κρασιού με την ιστορία και την παράδοση του τόπου. Και οι προσπάθειές τους είχαν ήδη αποτελέσματα....»
Τα παραπάνω συμβαίνουν στην Κρήτη.
Στην Ερμιονίδα... κάγκελα παντού και κυρίως στα μυαλά μας. Καγκελοτουρισμός και καγκελοανάπτυξη.
συν το Οινοποιείο της Ιεράς Μονής Τοπλού από το Λασίθι: Το μοναστήρι μας έχει ιστορικό λιοτρίβι πλήρες, έχει τον αρχαιότερο ελαιώνα, την αρχαιότερη ελιά, την παλαιότερη πορτοκαλιά.......

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Καλά το λέει τ' αηδόνι


Μουσική πρόταση απο το Χριστινάκι..Ευχαριστούμε!

Το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων

Και ο δρόμος του Άι Βλάσση.
Είναι θέμα που επανέρχεται συχνά. Παρουσιάζεται αυτός ο δρόμος ως αναγκαίος για να έρχονται προσκυνητές εύκολα από Κρανίδι μεριά, για να περνάει συγκοινωνία κ.λ.π.
Δεν μπορούν όλα να γίνουν ...δρόμος και ούτε όλη η γη μας να μπει στη λογική των εξοχικών, των αγροτεμαχίων και των ‘οικισμών’.

Στο βάθος η συλλογιστική είναι αρκετά παλιά: Το μοναστήρι που έχει γη που πρέπει να την μοιράσει στους ακτήμονες, που πρέπει να διευκολύνει τη συγκοινωνία, τους προσκυνητές, του λουόμενους, τι θέλουν την περιουσία οι καλόγριες κ.λ.π.
Το μοναστήρι είχε γη που έφτανε μέχρι και το Μουζάκι, κάποτε και μέχρι τα Φλάμπουρα, όπως είχε και η Μονή του Αυγού. Μέγα μέρος αυτής ορθώς του αφαιρέθηκε υπέρ ακτημόνων και άλλων παραγωγών και μέρος αυτής δόθηκε από το ίδιο το μοναστήρι. Σήμερα η κτηματική του περιουσία περιορίζεται γύρω από το μοναστήρι και αποτελεί τον ζωτικό του χώρο που εξασφαλίζει και την έννοια του ησυχαστηρίου όχι μόνον για τις Μοναχές και τους προσκυνητές, αλλά για όλους μας. Λόγω αυτής της ιδιοκτησίας του δεν πλησίασαν τα εξοχικά και οι βίλες κοντά του, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας δεν περνά από την είσοδό του πολύβουος ασφαλτοστρωμένος δρόμος, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας δεν αστικοποιήθηκε το μοναστήρι και διατηρεί τη παλιά μαγεία όλη η περιοχή γύρω από αυτό, λόγω αυτής της ιδιοκτησίας διασώθηκε και ο αρχαιότερος ελαιώνας της Ερμιονίδας και δεν έγινε βορά των εξοχικών.
Το θέμα, εκτός των άλλων, δεν είναι μόνον η προστασία της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς μας αλλά είναι και άκρως περιβαλλοντικό.
Αλλά με αφορμή αυτόν τον δρόμο, ΟΧΙ άλλα κάγκελα. Κλείνοντας με κάγκελα τον ελεύθερο χώρο μπροστά από την είσοδο του μοναστηριού, κάνεις φυλακή το μοναστήρι. Ο δρόμος κάλλιστα μπορεί να σταματάει πάνω από τον Άγιο Βλάσση, σε ένα μικρό διαμορφωμένο πλάτωμα για πάρκιν και ο ερχόμενος από Κρανίδι να συνεχίσει 100 μέτρα με τα πόδια σε ένα καλά διαμορφωμένο πλακόστρωτο καλντερίμι να πάει στη Μονή. Αν δεν θέλει, μπορεί να κάνει τον γύρο της Πικροδάφνης.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Απετράπη το κλείσιμο του δρόμου προς την Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης


Σήμερα Τρίτη 26 Ιουνίου στις 7:30 το πρωί απετράπη το κλείσιμο του δρόμου προς την Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης. Κύκλοι της Ιεράς Μονής αποπειράθηκαν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες να τοποθετήσουν κάγκελα στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο στην ανατολική πλευρά της Μονής.
Καθοριστική ήταν η συμβολή των δύο Αντιδημάρχων Κούστα και Κολυμπάδη, του Αντιπροέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης Αραπάκη, πλήθους κατοίκων της περιοχής καθώς και των οργάνων τάξης του Αστυνομικού Τμήματος Κρανιδίου.
Πηγή:Δήμος Ερμιονίδας 
 

Κάγκελα και κλειδωνιές

Εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή
Του Βασίλη Γκάτσου
Αν είσαι έξω από τα κάγκελα και τις κλειδαριές βλέπεις τους άλλους μέσα στα κάγκελα και κλειδαμπαρωμένους στον κόσμο τους.
Αν είσαι μέσα στα κάγκελα βλέπεις τους άλλους έξω από τα κάγκελα και κλειδαμπαρωμένους στον κόσμο τους.
Όποιος βάζει κάγκελα και κλειδωνιές, χωρίζει, ξεχωρίζει, διακρίνει.

Κάγκελα τώρα στη μονή των Αγίων Αναργύρων, κλειδωνιές στον Άγιο Γεράσιμο στο Κρόθι, κλειδωνιές και στα εξωκλήσια.
Πίσω …. Ολοταχώς! Η χώρα και η περιοχή μας περνά δύσκολες στιγμές και κει που περιμέναμε σύσσωμη τη διοίκηση της εκκλησίας να μπαίνει μπροστά στα θέματα παραγωγής και δικαίου, όπως έκαναν στην εκκλησία της Κρήτης αλλά και αλλού, μόνο ήχος κλειδωνιών ακούγεται.

Για τα εξωκλήσια:
Στον αρχαίο ναό ο πιστός δεν έμπαινε μέσα. Ο σηκός ήταν ο οίκος του θεού, άβατος και άδυτος. Ο ναός ήταν σώμα και οι πιστοί συγκεντρώνονταν γύρω του και όχι μέσα του. Και ο βωμός της

Μόνο καλό κάνουν τα αιολικά πάρκα στην Τροιζηνία



Οι ανεμογεννήτριες στην… κοιλιά της «Κοιμωμένης» προξένησαν αντιδράσεις αισθητικού χαρακτήρα, αλλά εντέλει προέχει το όφελος.
Μία από τις εκπλήξεις που περίμεναν τους κατοίκους της Τροιζηνίας την άνοιξη του 2012 ήταν και η ανέγερση του δεύτερου αιολικού πάρκου της περιοχής στο όρος Ασπροβούνι ή, όπως συνηθίζουν να το ονομάζουν οι ντόπιοι, στην «Κοιμωμένη».
Η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στην… κοιλιά της «Κοιμωμένης» προξένησε αντιδράσεις, οι οποίες σχετίζονται περισσότερο με το αισθητικό αποτέλεσμα, παρά με την εγκατάστασή τους αυτή καθαυτήν. Παρ’ όλα αυτά, η αλήθεια απέχει, αφού το αισθητικό τίμημα είναι πολύ μικρό σε σχέση με το όφελος των αιολικών πάρκων στην περιοχή της Τροιζηνίας.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η απόφαση για την εγκατάσταση του συγκεκριμένου αιολικού πάρκου πάρθηκε το 2007 από τους εκπροσώπους του Δημοτικού Διαμερίσματος Δρυόπης και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Τροιζήνας και προχώρησε το 2012, λόγω γραφειοκρατικών και τεχνικών ιδιομορφιών.
Από κάθε αιολικό πάρκο ο Δήμος Τροιζηνίας επωφελείται με το 2% επί των ακαθάριστων εσόδων του, ενώ και τα νοικοκυριά ωφελούνται κατά 1% από τη μείωση των

Mariza



Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Χθες στο προαύλιο του Συγγρού


Χθες στο προαύλιο του Συγγρού είχαμε την τύχη να δούμε  μια εξαιρετική παράσταση. 
 Τολμηρή, ανατρεπτική  «Η γυναίκα της Πάτρας» που συγκλονιστικά ερμήνευσε η κα  Ελένη  Κοκκίδου .
Πρόκειται για μια  σκηνική απόδοση των αφηγήσεων της  ζωής της πόρνης  Πανωραίας  από τον ποιητή Γιώργο Χρονά μετά από μια σειρά συνεντεύξεων που είχε κάνει ο ίδιος στην Πανωραία τη δεκαετία του ’80 .
 «Χαρμανιασμένη εγώ από φαΐ και ηδονή. Η κοιλιά μου πείναγε για φαΐ και η σάρκα μου για σάρκα.  Έχεις ιδέα;  Ετρελάθηκα η γυναίκα, πάρτη βρε  παλιοκερατά, του λέω, βρωμοζακυνθινιέ, πάρε τη μητριά μου, αυτή σου ανήκει, μια και έχετε τα ίδια χρόνια..»

Ένας παραληρηματικός μονόλογος.
Μια παθιασμένη πληθωρική γυναίκα που έκλεγε, γέλαγε, τραγούδαγε εκπληκτικά, θύμωνε και  χωρίς φόβο μίλαγε  για την αγάπη, τον πόνο, την ηδονή.
Μας μάγεψε.. 

Συγχαρητήρια στο Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδος που μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε αυτήν την παράσταση.

Συντελεστές
Συγγραφέας: Γιώργος Χρονάς
Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου
Σκηνικά – Κοστούμια: Τατιάνα Σουχορούκωφ
Ερμήνευσε: η Ελένη Κοκκίδου

Μερικές παρατηρήσεις:
-Θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν  την παράσταση περισσότεροι, αν είχαμε καλύτερη ενημέρωση .
-Το κτίριο του Συγγρού, από τα καλύτερα που έχουμε και που καμαρώνουμε δεν το βρήκαμε όπως έπρεπε και όπως του άξιζε.
Μπαίνοντας   πλαστικές καρέκλες αφημένες σκόρπια μέσα στην αίθουσα και πεταμένα χαρτιά, έξω ξερά χόρτα στα παρτέρια.
Την προσοχή σας κύριοι αρμόδιοι..
Πρωτοβουλία Ενεργών Πολιτών Ερμιόνης

Κεδροδάσος

Το δάσος με τα βένια μας προέκυψε.

Φωτ: Αδέρες
Το βένιο είναι κυρίαρχο όχι μόνον στην ορεινή Ερμιονίδα αλλά και στο Μαυρονήσι, Μουζάκι, στον Δοκό κ.λ.π.
Κάποτε τα μέρη αυτά ήταν πευκοδάση που τα κάψανε πολλές φορές για να κάνουν βοσκοτόπια. Έτσι το βένιο που δεν το τρώνε τα γίδια επικράτησε και όσο περνάει ο καιρός θα έχουμε βένια με ηλικία 100 – 200 ετών και βάλε. Το Κρόθι για παράδειγμα, πριν 100 χρόνια είχε μικρά βένια τα οποία τώρα έχουν γιγαντωθεί.
Στις Αδέρες δεν είναι μόνον τα βένια. Υπάρχει ένα σύνθετο αδιαπέραστο δάσος κυρίως πάνω από το Θερμήσι, με άγριες κουμαριές, βένια, σκίντα, πουρνάρια, κουμαριές, αγριελιές, και άλλα είδη, κατά την γνώμη μου μοναδικό που δεν έχει μελετηθεί από κανέναν. Δεν μπορεί να το περπατήσει ούτε το γίδι, τόσο πυκνό είναι. Χώρια η υπόλοιπη χλωρίδα των Αδερών που είναι μοναδική.
Και πριν αιώνες οι ρεματιές κατέβαζαν τα πλατάνια μέχρι τη θάλασσα. Ακόμη και το Καταφύκι μέχρι τη θάλασσα στο Λιμάνι της Ερμιόνης είχε πλατάνια. Σήμερα ένα σώζεται (αν σώζεται) στη θέση Δέση μέσα στην κοίτη του χειμάρρου. Και κουμαριές κατέβαιναν μέχρι τη Δέση!
Τη τελευταία κουμαριά την πρόλαβα στη θέση Λουμαριά του Κάμπου Ερμιόνης. Μισόξερη, μέσα σε ελαιώνα που με ένα όργωμα βαθύ ... έφυγε από τη ζωή τη δεκαετία του 1960. Η τελευταία κουμαριά, σαν την «τελευταία άνοιξη» του Γέρου.

Σημείωση : Προ μηνός μία ομάδα αλλοδαπών τουριστών ζητούσε πληροφορίες για τη διαδρομή που έκανε ο Παυσανία από την πόλη της Τροιζήνας προς την πόλη της Ερμιόνης. Τους στείλαμε την πλέον πιθανή πάνω στις Αδέρες. Ο στόχος τους ήταν ο ιστορικός τουρισμός και ακολουθούσαν την πορεία του Παυσανία και τα όσα περιγράφει σε κάθε τόπο. Υπάρχει και άλλος τουρισμός.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
 

Κεδροδάσος Βόρειας Ερμιονίδας

 Σε όλο τον βορεινό ορεινό όγκο της Ερμιονίδας, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και το φυσικό, με ό,τι σημαίνει αυτό, όριο του Τόπου μας με τον υπόλοιπο προς την ξηρά κόσμο, η ξεχωριστή βλάστηση είναι το Βένιο, Φοινικική Αρκευθος η επίσημη ονομασία, ενώ τα υπόλοιπα, Σχίνα, Πουρνάρια κλπ, τα συναντά κανείς και αλλού.
Και ξεκινά από τα Ιρια, τις Βουρλιές,  και φθάνει μέχρι τα Τσελεβίνια.
Με μία διαφορά. 

Από τα Ιρια μέχρι το Λουκαϊτι περίπου είναι ασβεστολιθικά πετρώματα ενώ το υπόλοιπο, οι Αδέρες κυρίως, είναι Φίλιπρα, δεν γνωρίζω την επιστημονική ονομασία. Με την επισήμανση ότι και αυτά τα ασβεστολιθικά πετρώματα από Βορρά και Ανατολή περιβάλλονται και πάλι από Φίλιπρα, εξ ου και ο χαρακτηρισμός της περιοχής ως Νερομάνα από τον Βασίλη Γκάτσο.
Να το πω αλλιώς ο ασβεστόλιθος περιορίζεται γύρο από το χωριό Δίδυμα, το Κέλμπεση και το Μεγαλοβούνι, ενώ από Βορά, Πελεή – Ράδο, Ανατολή, Λουκαϊτη, Νότο, Φούρνοι – Λάζες έχουμε
Φίλιπρα.
Όλα αυτά, μαζί με την Αγρια Τουλίπα στην Λεκάνη των Διδύμων δημιουργούν ένα αξιόλογο Σύστημα που αξίζει την προσοχή μας, την μελέτη για την προστασία και πιθανή αξιοποίηση.
Μαζί με ό,τι άλλο υπάρχει εκεί, οι Σπηλιές στα Δίδυμα, η Μονή Αυγού, τα Μεταλεία Ερμιόνης, εδώ και εδώ,  και πιθανόν και άλλα.
Και τώρα τελευταία τα Φωτοβολταϊκά και οι Ανεμογεννήτριες.
Επί πλέον η περιοχή ‘κρατά’ νερό, υπέρ αρκετό για τις λογικές ανάγκες αυτών των περιοχών.
Και εδώ είναι που ‘παίζει’ ο Δήμος.

για την καλή λειτουργία του “ποταμού της ζωής”

Της Έλλης Βασιλάκη

Cayenne Pepper, η Καυτή Πιπεριά, κατά πάντων

Ανεβάστε την Θερμοκρασία, να χτυπήσει Κόκκινο. 
… «στα 35 χρόνια που ασκώ την ιατρική δεν έχω χάσει ούτε έναν ασθενή από καρδιακή προσβολή!»

Αυτή είναι μια εκπληκτική δήλωση, αλλά ο Dr. John Christopher την κάνει με εμπιστοσύνη σε αυτό που λέει. 
“..Εάν ακόμη αναπνέουν τους δίνω ένα φλιτζάνι τσάι από cayenne (ένα κουταλάκι του γλυκού σε καυτό νερό), και μέσα σε λίγα λεπτά ξαναγυρίζουν στην ζωή !”

Cayenne (Καγιέν, πιπεριές τσίλι) η Καυτή Πιπεριά.
Το cayenne είναι ένας από τους πιο ταχείς δραστικούς ενισχυτές για την καρδιά και αυτό διότι τροφοδοτεί την καρδιά άμεσα. Να πως δουλεύει:
Το cayenne διατηρεί την καλή λειτουργία του “ποταμού της ζωής”, επίσης γνωστού σαν κυκλοφορία του αίματος. Ένας μπλοκαρισμένος “ποταμός της ζωής” οδηγεί σε στενώσεις που προκαλούν έλλειψη οξυγόνου, πράγμα το οποίο οδηγεί σε οργανική δυσλειτουργία, αρρώστιες και σε σοβαρές περιπτώσεις καρδιακή προσβολή. Το πιπέρι cayenne λειτουργεί σαν αποφρακτικό

Σπεσιαλιτέ 4.000 ετών

Σπεσιαλιτέ 4.000 ετών

Της Μαίρης Αδαµοπούλου tanea

Το πρώτο πιάτο περιλαµβάνει πίτα και µια εξέχουσα λιχουδιά, χοχλιούς.Για δεύτερο  κατσικίσιο ή γίδα βραστή, ενώ για απεριτίφ προτείνεται χυµός από εξωτικό ρόδι ή σταφύλι.
Το µενού δεν είναι έµπνευση ενός ακόµη master chef από εκείνους που έχουν κατακλύσει την τηλεοπτική οθόνη, αλλά οι αγαπηµένες γεύσεις των κατοίκων που έζησαν τη 2η χιλιετία π.Χ. στην προϊστορική Θήρα. Φαγητά, υλικά και σκεύη (από σουβλάκια έως χύτρες) που «πάγωσαν» κάτω από την ηφαιστειακή λάβα καικατάφεραν να αντέξουν ώς τιςµέρες µας γιανα αποκαλυφθούν από τη σκαπάνη του Χρίστου Ντούµα σ’ έναν από τους σηµαντικότερους οικισµούς τού προϊστορικού Αιγαίου, του Ακρωτηρίου. Και τα οποία παρουσίασε σε διάλεξη που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο πλαίσιο του συνεδρίου του IMIC, µε θέµα «Από την ανάγκη στην απόλαυση. Οι διατροφικές συνήθειες στο Ακρωτήρι της Εποχής του Χαλκού».
«Η πόλη του Ακρωτηρίου ήταν δηµιούργηµα µιας κοινωνίας

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

"Η γυναίκα της Πάτρας" απόψε στου Συγγρού

Ο ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ του Γιώργου Χρονά "Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ" σε σκηνοθεσία της Λένας Κιτσοπούλου, με την ΕΛΕΝΗ ΚΟΚΚΙΔΟΥ.
ΔΕΥΤΕΡΑ 25/6/2012 ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΚΤΙΡΙΟΥ "ΣΥΓΓΡΟΥ" ΕΡΜΙΟΝΗ

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 21:30, ΕΙΣΟΔΟΣ: €10,00
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ Θ.Ο.Ε τηλ: 6986982224

Για 2η χρονιά η Ελ. Κοκκίδου δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας ως «αξιοσέβαστη πόρνη» Πανωραία, στον μονόλογο που προέκυψε από τις συνεντεύξεις που έδωσε η ίδια η Πανωραία στον Γ. Χρονά.

H πνευματική ιστορία του νέου Ελληνισμού αρχίζει με μια μάχη που κράτησε πολλούς αιώνες

εγώ ο νικόλαος πα(πα)ιωάννου παρά της βιβλιοθήκης
έναν τόμον δωδέκατον του στεφάνου κομητά: τη 13 Μαρτίου 1830

Βιβλιοθήκες στην Ελλάδα

Του Ιωάννη Λακούτση

H πνευματική ιστορία του νέου Ελληνισμού αρχίζει με μια μάχη που κράτησε πολλούς αιώνες. Από τις αρχές του 13ου έως τα μέσα περίπου του 19ου η Ελλάδα γνώρισε αλλεπάλληλα τα κύματα των δημίων της: Φράγκοι σταυροφόροι, Καταλάνοι ληστές, Βενετσιάνοι έμποροι, Μπαρμπαρίνοι πειρατές, Τούρκοι τύραννοι. Σ’ όλο αυτό το διάστημα από την Φράγκικη κατάκτηση έως την συγκρότηση του ελεύθερου κράτους, ο καημός των φωτισμένων Ελλήνων ήταν: Να σώσουν τα βιβλία, να φτιάξουν σχολεία και βιβλιοθήκες. Στα 1205, μετά την άλωση της Αθήνας από τους Φράγκους, ο δεσπότης Μιχαήλ Ακομινάτος, φυγάδας στην Κέα, θρηνεί την καταστροφή της βιβλιοθήκης του που «έπεσε στα βάρβαρα χέρια των αλλογλώσσων».
Στην Κέα ο Ακομινάτος φρόντιζε αδιάκοπα να συγκεντρώσει τα χαμένα του βιβλία, να αποκτήσει  καινούργια. Έγραφε σε όποιον μάθαινε ότι αγόρασε βιβλία από τους Φράγκους και τα ζητούσε δανεικά.
Τα χειρότερα έγιναν κατά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453. «Τας δε βίβλους απάσας, υπέρ
αριθμόν υπερβαινούσαις, αμάξαις φορτηγώσαντες απανταχού εν τη ανατολή και δύσει  διεσπειραν.Δι ενός νομίσματος δέκα βίβλοι επιπράσκοντο, Αριστοτελικοί, Πλατωνικοί, θεολογικοί και παν άλλο είδος βίβλου, ευαγγέλια μετά κόσμου παντοίου υπέρ μέτρον, ανασπώντες τον χρυσόν και τον άργυρον άλλ’ επώλουν, άλλ’ έριπτον».
Αμέσως μετά την άλωση οι πρώτες βιβλιοθήκες που ανασυγκροτήθηκαν, ήταν της Κωνσταντινούπολης και ιδιαιτέρως η βιβλιοθήκη της Μεγάλης του Γένους Σχολής.
Αναφορά της πατριρχικής  βιβλιοθήκης γίνεται στα 1573.Το 1680  ιδρύθηκε από τον Δοσίθεο Ιεροσολύμων η βιβλιοθήκη στο

Ο Φύλακας των Βιβλίων


Ο Φύλακας των Βιβλίων
του Χόρχε Λουις Μπόρχες

Εδώ είν’ οι κήποι, οι ναοί και η αιτία που υπάρχουν οι ναοί•
η μουσική που πρέπει, τα λόγια τα σωστά•
τα εξηντατέσσερα εξάγραμμα•
τελετουργίες – η μοναδική σοφία
που το Στερέωμα παραχωρεί στους ανθρώπους•
η εξουσία εκείνου του αυτοκράτορα
που αντανακλούσε τη γαλήνη του στον κόσμο – τον καθρέφτη του,
έτσι που να καρπίσουν τα χωράφια
και να μην ξεχειλίσουν τα ποτάμια από τις όχθες τους,
ο πληγωμένος μονόκερος, που ξαναγύρισε για να σημάνει το τέλος,
οι μυστικοί αιώνιοι νόμοι,
η αρμονία του κόσμου•
όλα αυτά ή η ανάμνησή τους, βρίσκονται εδώ
μες τα βιβλία που φιλάω σ’ αυτόν τον πύργο.
Κατέβηκαν οι Τάταροι απ’ τα Βορινά
με τα μαλλιαρά μικρόσωμα αλογάκια
σαρώνοντας τα στρατεύματα
που έστειλε ο Γιος του Ουρανού να τιμωρήσουν την ασέβειά τους,
έστησαν πυραμίδες τις φωτιές, κόψαν κεφάλια,
σκότωσαν και τον δίκαιο και τον άδικο,
τον αλυσοδεμένο σκλάβο εκεί που φύλαγε την πύλη
πέρασαν τις γυναίκες κι ύστερα τις ξέχασαν

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Aναβίωση έθιμου του Κλήδωνα στην Ερμιόνη




 

Μαγική βραδιά,οι άνθρωποι της διοργάνωσης στην Ερμιόνη  Αργολίδας  έδωσαν ρεσιτάλ δημιουργίας μιας ζεστής βραδιάς στα Μαντράκια .Ευρηματικό εικαστικά περιβάλλον  με τα πιτσιρίκια σε ρόλους επαγγελματιών . Σωστή ένταση ήχου,μυσταγωγία,και οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Η εκφώνηση επεξηγήσεων στην αγγλική γλώσα ,βοήθησε τους διεθνείς επισκέπτες της πόλης να κατανοήσουν τα δρώμενα...

Το video απο την εκδήλωση δεν είναι επεξεργαμένο.

Και του χρόνου.

Πρώτη ύλη από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου

Η δημιουργία με τη χρήση των ελάχιστων δυνατών μέσων είναι η φετινή πρόκληση για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στην κατασκευή της νέας του εργασίας με τίτλο Πρώτη Ύλη.
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ανακυκλώνει τα απολύτως απαραίτητα αντικείμενα από την αποθήκη του, επανατοποθετεί τον εαυτό του στη σκηνή μετά από 10 χρόνια και επιλέγει τον Tadeu Liesenfeld ως συμπρωταγωνιστή του.
Μεταφέρει το εργαστήριό του στο γκαράζ του Φεστιβάλ Αθηνών για να παρουσιάσει εκεί την αρχική εκδοχή της Πρώτης Ύλης, καταθέτοντας μία πρόταση για την διαρκή επανεφεύρεση του