ΠΕΡΙ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη
«Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω!»
Νίκος Καζαντζάκης - «Ασκητική»
Κάποτε ένας Ινδός ρώτησε τον αρχηγό της φυλής του γιατί ο ίδιος άνθρωπος άλλοτε είναι τρικυμισμένη θάλασσα, εγωιστής, νευρικός, ψεύτης και άλλοτε πράος, γλυκός, συνεργάσιμος. Ο σοφός αρχηγός φάνηκε πως είχε έτοιμη την απάντηση και αμέσως του έλυσε την απορία.
Κάθε άνθρωπος, του είπε, έχει μέσα του δύο λύκους έναν καλό και έναν κακό. Εξαρτάται λοιπόν ποιο λύκο ταΐζει περισσότερο. Μου θύμισαν τα λόγια του εκείνα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, όταν σε ανάλογη ερώτηση που του έθεσαν απάντησε:
− Όποτε θέλω γίνομαι άγγελος και όποτε θέλω γίνομαι διάβολος!
Τηρουμένων, λοιπόν, των δεδομένων, ας δούμε τον παγκόσμιο χάρτη. Εξοντωτικοί πόλεμοι παντού, δίχως έλεος και ελπίδα κατάπαυσης. Τρομοκρατικές ενέργειες με θύματα αθώους ανθρώπους. Η αξία της ανθρώπινης ζωής μηδενική. Ποιος φταίει; Μα ο …άλλος, είναι η απάντηση.
Να και ο δικός μας ελληνικός χάρτης! Εγκλήματα, γυναικοκτονίες, παιδοφιλία, κακοποιήσεις, σχολική βία και εκφοβισμός, ατομικές και ομαδικές επιθέσεις που προβληματίζουν και σοκάρουν. Μια ασύλληπτη παραβατικότητα παντού. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στις παρέες, στην κοινωνία.