μέρες που ΄ναι...

 ...και μνήμες που τιμάμε

Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,

πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου,

πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω

καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;

Γιόκα μου, ἐσὺ ποὺ γιάτρευες κάθε παράπονό μου,

Ποὺ μάντευες τί πέρναγα κάτου ἀπ᾿ τὸ τσίνορό μου,

τώρα δὲ μὲ παρηγορᾶς καὶ δὲ μοῦ βγάζεις ἄχνα

καὶ δὲ μαντεύεις τὶς πληγὲς ποὺ τρῶνε μου τὰ σπλάχνα;

Πουλί μου, ἐσὺ ποὺ μοῦ ῾φερνες νεράκι στὴν παλάμη

πῶς δὲ θωρεῖς ποὺ δέρνουμαι καὶ τρέμω σὰν καλάμι;

Στὴ στράτα ἐδῶ καταμεσὶς τ᾿ ἄσπρα μαλλιά μου λύνω

καὶ σοῦ σκεπάζω τῆς μορφῆς τὸ μαραμένο κρίνο.

Φιλῶ τὸ παγωμένο σου χειλάκι ποὺ σωπαίνει

κι εἶναι σὰ νὰ μοῦ θύμωσε καὶ σφαλιγμένο μένει.

Δὲ μοῦ μιλεῖς κι ἡ δόλια ἐγὼ τὸν κόρφο δές, ἀνοίγω

καὶ στὰ βυζιὰ ποὺ βύζαξες τὰ νύχια, γιέ μου μπήγω.

Γιάννης Ρίτσος

* εδώ και ως επιτάφιος θρήνος των Τεμπών

Karl Jenkins: Cantata Memoria - Pitran, Patran

Karl Jenkins: Cantata Memoria - Pitran, Patran

(η "CANTATA MEMORIA - FOR THE CHILDREN" του KARL JENKINS:

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Έλλη Βασιλάκη 

ΤΟ ΠΑΣΧΑ Η ΖΩΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΝΙΟΤΗ | ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ

 ΤΟ ΠΑΣΧΑ Η ΖΩΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΑΝ ΤΗ ΝΙΟΤΗ

«Έαρ μικρό, έαρ βαθύ, έαρ συντετριμμένο» (Άσμα μικρό Ν. Καρούζος)

Το Πάσχα είναι η πιο μεγάλη, η πιο λαμπρή γιορτή της Χριστιανοσύνης και η πιο πλούσια σε έθιμα.

Η Ανάσταση συμπίπτει με το αποκορύφωμα της άνοιξης. Οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία ν’ αναβιώσουν τα έθιμά τους και να τιμήσουν τις παραδόσεις τους. Η μέρα της Ανάστασης είναι μέρα χαρμόσυνη και μεταφέρει το μήνυμα της χαράς και της ελπίδας. Η περίοδος της Σαρακοστής και του Πάσχα εκτός από τη θρησκευτική σημασιολογία περικλείει και την έναρξη της άνοιξης, την αναγέννηση της φύσης, καθώς η αναβίωση του ανθρώπου εξαρτάται από την αναγέννηση της φύσης και η Ανάσταση αποτελεί ένα κεφάλαιο μεγάλο για τη Χριστιανοσύνη.

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

 

ΙΛΜΕ. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Οι συμβολισμοί του Αγίου Φωτός. Στολισμός πασχαλιάτικης λαμπάδας»

Την εσπέραν έφερεν οίκαδε ο πατήρ τας πασχαλινάς λαμπάδας, ωραίας, λεπτάς, περιτέχνους. Τι χαρά! Τι θρίαμβος! Φαντασθήτε ωραίας, μικράς λαμπάδας με άνθη τεχνητά, με χρυσόχαρτα ….» Απόσπασμα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Παιδική Πασχαλιά». Το έθιμο της πασχαλιάτικης λαμπάδας, που ανάβουμε παραδοσιακά το βράδυ της Ανάστασης και αναπαριστά το Φως, που έφερε στην ανθρωπότητα ο Χριστός, αναβίωσε στο Μουσείο με το στολισμό λαμπάδας. Τα παιδιά της Β΄ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης παρακολούθησαν τη Δευτέρα 3 Απριλίου 2023 εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα «Οι συμβολισμοί του Αγίου Φωτός. Στολισμός πασχαλιάτικης λαμπάδας». Το πρόγραμμα επιμελήθηκε και παρουσίασε το μέλος του ΔΣ του ΙΛΜΕ, Μαρίκα Κανέλλη – Τουτουντζή. Συνέδραμαν η πρόεδρος του ΙΛΜΕ, Τίνα Αντωνοπούλου και οι δασκάλες Ζωή Ασβεστοπούλου και Φωτεινή Παπαδοπούλου. Το ΙΛΜΕ ευχαριστεί τους προαναφερόμενους συντελεστές του προγράμματος και εύχεται σε όλους Καλό Πάσχα με υγεία, πρόοδο και ευημερία. Τίνα Αντωνοπούλου

Πάσχα στην Ερμιόνη

 

Η υψηλότερη μορφή της άνοιξης

 " Η υψηλότερη μορφή της άνοιξης που ξέρω:

μια Ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα "

Γιώργος Σεφέρης

Έλλη Βασιλάκη

βροχή

 πολύτιμη ! 

Ο κάμπος στο Καταφύκι  σήμερα .

«Μία Ηρώ Μία Μέρα»: ένα διαφορετικό ραδιοφωνικό μιούζικαλ για τον σεξισμό στην ελληνική μουσική σκηνή.

 ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ:

«Μία Ηρώ Μία Μέρα»: 
ένα διαφορετικό ραδιοφωνικό μιούζικαλ για τον σεξισμό στην ελληνική μουσική σκηνή. 

Λίγα λόγια για το μιουζικαλ: 

Tο «Μία Ηρώ Μία Μέρα» είναι ένα ραδιοφωνικό μιούζικαλ ή αλλιώς album musical, δηλαδή μία μουσική παράσταση χωρίς οπτικά στοιχεία, που η ηχογράφηση της μοιάζει με μιούζικαλ, με θεματικό δίσκο (concept album) ή με μουσικό audiobook.

​Επιδιώκει να αναδείξει το σεξισμό στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα όπως αυτός αποτυπώνεται στη μουσική παραγωγή. Παίρνει αποσπάσματα από στίχους γνωστών τραγουδιών και τα εντάσσει σε διαλόγους της σύγχρονης καθημερινότητας σε μια προσπάθεια να αναδείξει το πραγματικό τους περιεχόμενο, τα μηνύματα και τις συνέπειες που αυτά έχουν. 

Εδώ θα βρείτε μία σύντομη παρουσίαση σε μορφή βίντεο.

Πού βρισκόμαστε τώρα: 

Η όλη διαδικασία ξεκίνησε το 2021. Αυτή την στιγμή έχει ξεκινήσει η διαδικασία της ηχογράφησης, η οποία περιμένουμε να ολοκληρωθεί μέσα στον Ιούνιο 2023, ώστε, μετά τη διαδικασία του post-production, το «Μία Ηρώ Μία Μέρα» να είναι έτοιμο για κυκλοφορία το Σεπτέμβριο 2023. 

Οι στόχοι μας για το Crowdfunding: 

Στο «Μια Ηρώ Μια Μέρα», η παραγωγή γίνεται εθελοντικά με περισσότερα από 45 άτομα, τα οποία ζούμε, δουλεύουμε ή βρισκόμαστε σε 9 διαφορετικές πόλεις και 4 διαφορετικές χώρες. Προερχόμαστε από διαφορετικούς χώρους και φέρνουμε μαζί μας πολλές και διαφορετικές ταυτότητες, μας ενώνει όμως το ότι έχουμε κουραστεί να βομβαρδιζόμαστε παντού από το σεξισμό και την πατριαρχεία.

​Στόχος μας είναι η ευρεία, δωρεάν διανομή του μιούζικαλ στο κοινό. Για να υλοποιηθεί αυτό λοιπόν, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μία καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης μέσω του GoGetFunding. Μέσω της καμπάνιας αυτής και ουσιαστικά μέσα από την συμβολή όλων, θα μπορέσουμε αρχικά να αγοράσουμε εισιτήρια, ώστε όλο το cast να βρεθεί στην Αθήνα για ηχογράφηση και θα πληρώσουμε το στούντιο για τις ώρες ηχογράφησης που απαιτούνται για την ολοκλήρωση του project.

Εδώ θα βρείτε την καμπάνια crowdfunding

Για περισσότερες πληροφορίες 
Facebook | Instagram | Twitter | email

40

 

1. Γιώργος Μπουρνάζης, 15 ετών

2. Αναστασία Παπαγγελή, 19 ετών

3. Θώμη Πλακιά, 20 ετών

4. Χρύσα Πλακιά, 20 ετών

5. Αναστασία Πλακιά, 20 ετών

6. Αναστάσιος Κουτσόπουλος, 21 ετών

7. Μαρία Θωμαή Ψαροπούλου, 21 ετών

8. Φραντσέσκα Μπέζα, 21 ετών

9. Γιώργος Παπάζογλου, 22 ετών

10. Ελένη Τσίντζα, 22 ετών

11. Ιορδάνης Αδαμάκης, 22 ετών

12. Κλαούντια Λάτα, 22 ετών

13. Αφροδίτη Τσιωμά, 23 ετών

14. Αγάπη Τσακλίδου, 23 ετών

15. Ιφιγένεια Μήτσκα, 23 ετών

16. Άγγελος Τηλκερίδης, 23 ετών

17. Ντένις Ρούτσι, 23 ετών

18. Κυπριανός Παπαϊωάννου, 23 ετών

19. Νικήτας Καραθεόδωρος, 23 ετών

20. Αναστασία Αδαμίδου, 24 ετών

21. Καλλιόπη Πορφυρίδου, 24 ετών

22. Δήμητρα-Ευαγγελία Καπετάνιου, 25 ετων

23. Ελισάβετ Χατζηβασιλείου, 26 ετών

24. Δημήτρης Ασλανίδης, 26 ετών

25. Νίκος Ναλμπάντης, 27 ετών

26. Σωτήρης Καραγεωργίου, 28 ετών

27. Ελπίδα Χούπα, 28 ετών

28. Γιάννης Καρασάββας, 28 ετών

29. Δημήτρης Οικού, 29 ετών

30. Παναγιώτης Χατζηχαραλάμπους, 29 ετών

31. Σοφία-Ελένη Ταχμαζίδου, 32 ετών

32. Δημήτρης Μασσάλης, 32 ετών

33. Βάιος Βλάχος, 34 ετών

34. Αθηνά Κατσάρα 34 ετών

35. Μοχάμεντ Εντρίς, 34 ετών

36. Σπύρος Βούλγαρης, 35 χρονών

37. Ιονέλ Κουλέλα, 35 ετών

38. Λένα Δουρμίκα, 39 ετών

39. Βάγια Μπλέκα, 42 ετών

40. Ιωάννης Βουτσινάς, 48 ετών

41. Ανδρέας Παυλίδης, 49 ετών

42. Μαρία Μουρτζάκη, 51 ετών

43. Βασίλειος-Κυριάκος Κώττας, 52 ετών

44. Βαγγέλης Μπουρνάζης, 54 ετών

45. Βασιλική Χλωρού, 55 ετών

46. Μαρία Εγούτ, 55 ετών

47. Γιάννης Τζοβάρας, 55 ετών

48. Χρυσούλα Κουκαριώτη, 56 ετών

49. Μαρία Μιάρη, 56 ετών

50. Γιώργος Φωτόπουλος, 57 ετών

51. Γιώργος Κουτσούμπας, 59 ετών

52. Παβλίνι Μπόζο, 62 ετών

53. Γιάννης Καριώτης, 63 ετών

54. Γιώργος Κυριακίδης, 67 ετών

55. Ευαγγελία Κουκαριώτη, 63 ετών

56. Σύριος μετανάστης ο οποίος ταυτοποιήθηκε μέσω δείγματος DNA που εστάλη από τον αδελφό του από την Ολλανδία.

57. Εριέττα 23 ετών αγνοείται.

Υπάρχει καταγγελία για 5 χρονων παιδί με τον πατέρα του 40 που δεν είναι εδώ και ίσως είναι νεκροί.

Έλλη Βασιλάκη 

Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης "Απόστολος Γκάτσος": Παρουσίαση βιβλίου

Έτσι χτυπούσαν οι καμπάνες! Του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Έτσι χτυπούσαν οι καμπάνες!

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Θυμάμαι, από τα τέλη της δεκαετίας του σαράντα μέχρι και τη δεκαετία του εβδομήντα, το καμπαναριό των «Ταξιαρχών» με τις τέσσερις καμπάνες του, διαφορετικού μεγέθους και ήχου η καθεμιά.

Η μικρότερη, στη νότια πλευρά του καμπαναριού, είχε ήχο οξύ και διαπεραστικό. Η δεύτερη, λίγο μεγαλύτερη, κρεμόταν στη βορινή πλευρά, στο ίδιο ύψος με την προηγούμενη, με ήχο γλυκύτερο αλλά κάπως στεγνό, χωρίς καλό απόηχο. Η «μεσαία» ήταν κρεμασμένη στο ψηλότερο σημείο του καμπαναριού. Ο ήχος της ήταν βραχνός, «αισθησιακός» θα έλεγα. Το ιδιαίτερο άκουσμά της, οφειλόταν στο «γλωσσίδι», που ήταν παραμορφωμένο από τα συνεχή χτυπήματα. Στο κάτω μέρος του καμπαναριού, η μεγάλη, είχε ήχο δυνατό, επιβλητικό, επίσημο.

Τα σχοινιά που τις χτυπούσαν έφταναν μέχρι κάτω, το έδαφος και συχνά τα έδεναν στα κάγκελα της δυτικής εισόδου του Ναού ή στις κολώνες του καμπαναριού.

Ανάλογα με την ημέρα οι καμπάνες χτυπούσαν η κάθε μια¹ ξεχωριστά,  οι δύο μεγαλύτερες μόνο ή και όλες μαζί. Συγκεκριμένα:

Τις «επίσημες μέρες» που χτυπούσαν όλες μαζί, ξεκινούσε η μικρότερη, ακολουθούσε η μεγαλύτερη, ύστερα η μεσαία και τέλος η μεγάλη.

Τις καθημερινές, όταν δε γιόρταζε Άγιος αλλά γινόταν ιδιωτική λειτουργία, σήμαινε μόνο η μικρότερη στον Εσπερινό και στον Όρθρο. Ντιν-ντιριντίν-ντιν! Ντιν-ντιριντίν-ντιν! πέντε, έξι φορές. Ήταν ένα τέμπο σύντομο, με τέσσερις χτύπους, ο πρώτος μόνος του, οι άλλοι δύο μαζί και ο τέταρτος πάλι μόνος. Το τελείωμά της ήσαν τρεις χτύποι πιο αργοί, ντιν, ντιν, ντιν! Η ίδια κωδωνοκρουσία επαναλαμβανόταν και κατά την ώρα της Δοξολογίας.

Η άλλη καμπάνα, η αμέσως μεγαλύτερη από την προηγούμενη, χτυπούσε σε γιορτές «μη εορταζομένων Αγίων». Τέτοιοι Άγιοι θεωρούνται από την εκκλησία μας όσοι δεν έχουν πλήρη ακολουθία στα Μηναία. Φυσικά, αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την «άθληση», την πίστη και το μαρτύριό τους. Σε πρακτικό και κοινωνικό επίπεδο είναι Άγιοι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί και το όνομά τους σπάνια δίνεται σε ανθρώπους, π.χ. ο Άγιος Μάξιμος, η Οσία Ξένη κ.λπ. Σήμαινε, όπως και η πιο μικρή, στον Εσπερινό, στο ξεκίνημα του Όρθρου και τη Δοξολογία με το ίδιο τέμπο. Ντιν-ντιριντίν-ντιν! Ντιν-ντιριντίν-ντιν! Την ίδια «καμπάνα» (κωδωνοκρουσία) χρησιμοποιούσαν και στις προηγιασμένες, Τετάρτη και Παρασκευή, της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η μεσαία χτυπούσε στις περισσότερες γιορτές των Αγίων, όπως του Αγίου Νεκταρίου, του Αγίου Γερασίμου, του Αγίου Φανουρίου κ.λπ. Σήμαινε, επίσης, την παραμονή των Χριστουγέννων και των Φώτων, το πρωί της Μ. Δευτέρας, της Μ. Τρίτης και της Μ. Τετάρτης, στις παρακλήσεις του Δεκαπενταύγουστου, σε εννιάμερα και μνημόσυνα που γίνονταν Σάββατο και τα Ψυχοσάββατα. Δεν ταίριαζε, άλλωστε, σ’ αυτές τις ακολουθίες να χτυπούν όλες μαζί οι καμπάνες. Το τέμπο της ήταν: Νταν-νταν-νταν! Νταν-νταν-νταν! Τρεις διακριτικοί χτύποι με μικρή παύση στον τρίτο και πάλι απ’ την αρχή. Στο τέλος σήμαινε δύο φορές, νταν-νταν! με τον ένα χτύπο να απέχει από τον άλλο 3-4΄΄. Σήμαινε στον Εσπερινό, στον Όρθρο, μετά το πρώτο Ευαγγέλιο και στη Δοξολογία.