Του Βασίλη Γκάτσου
Η μαστίχα Χίου:
Είναι μοναδικό προϊόν, παράγεται σε συγκεκριμένο τόπο εδώ και αιώνες, είναι πασίγνωστο σε όλη τη Μεσόγειο εδώ και αιώνες. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι ένα προϊόν με τέτοια φήμη που μπορεί και περπατάει μόνο του στην αγορά.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Οι παραγωγοί μαστίχας με τη μοναχική τους πορεία ως καλλιεργητές διέθεταν το περίφημο προϊόν τους στους εμπόρους, έτσι όπως έβγαινε από το δέντρο, και τα έσοδά τους ήταν οριακά. Κι ο έμπορας το κέρδος του ήθελε και όχι την οργάνωση της παραγωγής.
Χρειάστηκε να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τον δικό τους τρόπο, να αναθέσουν όλο το προϊόν σε ειδικό και εμπνευσμένο μάνατζερ και να μετεξελιχθούν σε μια σωστά οργανωμένη εταιρεία με όραμα. Αυτό δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Έγινε με πολλές προσπάθειες και αγώνα κόντρα σε προκαταλήψεις του παρελθόντος. Σήμερα έχουν στόχο να πλασάρουν στην αγορά περί τα 18 προϊόντα που θα τα παράγουν από τη μαστίχα τους και οι καλλιεργητές απολαμβάνουν όλο και καλλίτερες τιμές. Τριπλοκλειδώνουν την παραγωγή τους, γιατί είναι πλέον χρυσάφι. Ένα μοναδικό στον κόσμο προϊόν, με έτοιμη τη φήμη του, που όμως μόνο του δεν περπατούσε στην αγορά.
Καμία γιορτή δεν στάθηκε ικανή να προχωρήσει στην αγορά τη μαστίχα. Η αλλαγή νοοτροπίας των καλλιεργητών, η πίστη τους στο προϊόν τους, η αποδοχή από όλους ότι χρειάζεται ικανή διοίκηση της συλλογικής τους προσπάθειας, η υπομονή, το όραμα, η πελατοκεντρική οργάνωσή τους, η εξωστρέφεια, έφεραν τα όποια αποτελέσματα.
Το ρόδι Ερμιόνης δεν συγκρίνεται με τη μαστίχα, αλλά έχει ως την ώρα καταφέρει να ξεχωρίζει στην αγορά. Και ΠΟΠ να πάρει, κατοχυρώνει το όνομά του, αλλά υπάρχουν πολλά εμπόδια.
Είναι φθαρτό προϊόν, δεν αντέχει πάνω στο δέντρο πολύ, και στα ψυγεία λίγο. Ο καταναλωτής το έχει συνηθίσει σαν εποχικό του Νοέμβρη και λίγο πριν, λίγο μετά. Αν κοπεί πρώιμα και αποθηκευτεί δεν αποκτά μετά το σωστό χρώμα ούτε τη γλυκύτητα που έχει όταν κόβεται στην ώρα του. Δεν είναι δηλαδή σαν το αχλάδι.
Το βασικό του μειονέκτημα: το θέλουν όλοι