Θυμάμαι τον παπα-Μιχάλη..

«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε της αυγής το δροσάτο, ύστερο αστέρι…»

                                                                           Δ. Σολωμός

Τις μωβ βιολέτες, τις πασχαλιές και την πένθιμη φτέρη θα αντικαταστήσουν οι ανθοί της νεραντζιάς και της πορτοκαλιάς, τα   τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά. Στις εισόδους του ναού οι κορδέλες θα έχουν αναστάσιμους χρωματισμούς. Με κόκκινα και άσπρα χρώματα θα ντυθεί η Αγία Τράπεζα. Στον ιστό του Ταξιαρχιού θα κυματίζει η ελληνική σημαία και η σημαία της Ανάστασης του Ιησού, προμήνυμα και της δικής μας ανάστασης…

Στην εκκλησία θα αρχίσει το γιορτινό «επιστέγασμα» των κατανυκτικών ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας.

Θυμάμαι τον παπα-Μιχάλη το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου, όταν «έμπαινα» στο ιερό, ντυμένο στα ολόλευκα, τ΄ ανοιξιάτικα άμφιά του, που θα φορούσε στο εξής κάθε Κυριακή και μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη. Φάνταζαν όμορφα κι εντυπωσιακά στα παιδικά μου μάτια! Ήταν στολισμένα με τετράγωνα σε τρία διαφορετικά μεγέθη που διακρίνονταν πάνω στο ύφασμα, όπως ακριβώς τα υδατογραφήματα πάνω στο χαρτί. Στεκόταν ορθός, στ’ αριστερά, δίπλα από την αγία Πρόθεση, τυλίγοντας «επιμελώς» σε ολόλευκα, παραλληλόγραμμα χαρτάκια τα υψώματα, που είχε βγάλει με «χειρουργική ακρίβεια» από τα πρόσφορα, «τα προσκόμιδα», όπως τα λέμε. Τα είχαν φέρει οι πιστοί πρωί πρωί, πριν ακόμα χτυπήσουν οι καμπάνες, τυλιγμένα σε λινές, κεντητές πετσέτες για να τα «διαβάσει» και να τους δώσει στη συνέχεια, μετά τη θεία κοινωνία, το ύψωμα μαζί και το αντίδωρο.

Αξεπέραστος στην οργάνωση της λειτουργικής ζωής, ο αλησμόνητος ιερέας! Έδινε με την ψαλμωδία του, τα άμφια που φορούσε, ακόμα και με τον ιδιαίτερο τρόπο που χτυπούσε τις καμπάνες, το βαθύ νόημα και τη… βαρύτητα της Ημέρας!

Οι ψάλτες με «ταλαιπωρημένους λαιμούς» από τις καθημερινές πολύωρες ακολουθίες έψελναν τους πρώτους αναστάσιμους ύμνους σε χαμηλές βάσεις. Η φωνή τους κουρασμένη, κάποιες φορές βραχνή. Προσπαθούσαν να τη μαλακώσουν με καραμέλες ευκάλυπτου ή τις πράσινες, του λαιμού, όπως τις λέγαμε στην Ερμιόνη.

«Ανάστα ο Θεός κρίνον την γην!», αναφωνούσε ο ιερέας διατρέχοντας με γρήγορο βηματισμό το κεντρικό κλίτος του ναού και σκορπίζοντας δεξιά και αριστερά κλωνάρια με λεμονανθούς που ευωδίαζαν. Οι πιστοί, σε κλίμα χαράς και συγκίνησης, με υψωμένα χέρια τ’ άρπαζαν στον αέρα, ενώ οι ψάλτες επαναλάμβαναν πανηγυρικά το νικητήριο παιάνα!

Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας, έπαιρναν την αγία μετάδοση πολλά παιδιά που συνοδεύονταν από τους γονείς τους φορώντας καμαρωτά τα λευκά, ολοκαίνουργια παπούτσια, δώρο της «νουνάς». Ακόμα μεταλάμβαναν ασθενείς και ηλικιωμένα άτομα, που αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν τη μεταμεσονύχτια ακολουθία της Λαμπρής.

Μετά την εκκλησία, οι Ερμιονίτες κατέβαιναν στα μαγαζιά στο Λιμάνι και στις μικρές πλατείες του Ταξιάρχη και της Παναγίας, για να κάνουν τα τελευταία ψώνια τους, κυρίως φαγώσιμα.

O χρόνος που απέμενε για το χαροποιό γεγονός φάνταζε ατελείωτος σε μικρούς και μεγάλους. Οι ώρες κυλούσαν αργά, βασανιστικά, γεμίζοντάς τους με ανυπομονησία και λαχτάρα^. τις δυσκόλευαν ακόμα περισσότερο οι έντονες και γαργαλιστικές μυρουδιές από τις κουζίνες «που είχαν πάρει φωτιά» κι «έσπαζαν τις μύτες». Oι περισσότεροι αντιστέκονταν στους «γευστικούς πειρασμούς», όσο προκλητικοί κι αν ήταν, γιατί αυτή η μέρα «απαιτεί να περιμένουν...».

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ! Η Μεγάλη Παρασκευή στην Ερμιόνη χθες και σήμερα»)

Φωτ: Ο παπα-Μιχάλης

Πιστεύετε στα θαύματα; - Υπάρχει ένα κρυμμένο σε... αυγό!

Αν βράσετε ένα αυγό και το αφήσετε για αρκετές ημέρες εκτός ή ακόμη και εντός ψυγείου και ύστερα επιχειρήσετε να το ανοίξετε θα μυρίσετε μια απ' τις χειρότερες μυρωδιές.

Το αυγό θα έχει πάρει ένα περίεργο σκούρο χρώμα και πραγματικά θα νιώσετε πολύ άσχημα. Αυτά με ένα απλό βρασμένο αυγό.

Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα αυγά. Τα κόκκινα και ειδικά αυτά που βάφονται ανήμερα Μεγάλη Πέμπτη. 

Η παράδοση λέει πως δεν χαλάνε. Δεν βρομίζουν. Αντίθετα κατά έναν περίεργο τρόπο (θαυματουργό λένε κάποιοι συνδέοντάς τα με το Μαρτύριο του Κυρίου) συρρικνώνονται, το τσόφλι τους γίνεται πολύ εύθραυστο, το ασπράδι σαν να εξαφανίζεται και ο κρόκος γίνεται μια μικρή “μπίλια” σαν κεχριμπάρι, αλλά δεν μυρίζουν άσχημα...

Είναι κι αυτό ένα απ' τα θαύματα της λαμπρής για όσους θέλουν να το δουν έτσι.Μια δοκιμή πάντως μπορεί να πείσει και τους πιο ... “άπιστους Θωμάδες”! 

newsit

Γιάννης Λακούτσης

Οι Επιτάφιοι της Ερμιόνης

 Στολισμένοι "κεντημένοι"  έτοιμοι για την περιφορά.

 Του Ταξιάρχη

Της Παναγίας

Φράσεις της Μεγάλης Εβδομάδας, στην καθημερινότητά μας!

Την επομενη φορα που θα χρησιμοποιησουμε μια απο αυτες τις εκφρασεις ας γνωριζουμε οτι προερχονται απο την Μεγαλη Εβδομαδα. Χρονια Πολλα Μαιρη Φασιλη 

 Πολλές από τις φράσεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή προέρχονται από τα Ευαγγέλια και τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα πρωτεία ανήκουν στη Μεγάλη Πέμπτη αλλά και οι υπόλοιπες ημέρες έχουν "δανείσει" την γλώσσα μας με αρκετές εκφράσεις.

"Ιδού ο Νυμφίος έρχεται" .
Το χρησιμοποιούμε για να αναγγείλουμε την άφιξη κάποιου, συχνά και με ειρωνική διάθεση.

"Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι" .
Προέρχεται από τη φράση "Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ". Τη φράση αυτή την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δείξουμε οτι πρέπει να υπακούμε στο κράτος ή να δίνουμε στον καθένα ότι του οφείλουμε.

"Γραμματείς και Φαρισαίοι" .
Το σωστό είναι "Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί" αλλά η φράση χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει ομάδες ανάξιων ανθρώπων που κατέχουν θέσεις εξουσίας.

"Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή" .
Την φράση αυτή τη λέμε και μεταφορικά και κυριολεκτικά για να περιγράψουμε τις πράξεις μίας γυναίκας.

"Τριάντα αργύρια" .
Η φράση αυτή επαναλαμβάνεται αρκετές φορές κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα αλλά ακούγεται για πρώτη φορά στο κατά Ματθαίον της Μεγάλης Τετάρτης. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει την προδοσία με αντάλλαγμα.

"Πριν αλέκτωρ λαλήσει" .
Από τη φράση του Ιησού "Ου φωνήσει σήμερον αλέκτωρ πριν ή

Ευχές από τη Δημοτική βιβλιοθήκη Ερμιόνης

Η περιφορά ξεκινά

«Δος μοι τούτον τον ξένον!»

Η περιφορά ξεκινά. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας ένα ζεστό, φωτεινό ανθρώπινο ποτάμι κατηφορίζει τον κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο που ακολουθούν όλες οι θρησκευτικές πομπές. Το φωτισμένο θολωτό κουβούκλιο του Επιταφίου ξεχωρίζει «ατενίζοντας τον ουρανό». Τα κεριά των πιστών «αναμμένα, χρυσά και ζωηρά» τρεμουλιάζουν, σβήνουν για λίγο και ανάβουν ξανά. Θέαμα μοναδικό, φαντασμαγορικό! Σε όλη τη διαδρομή οι γλυκόφωνοι ψάλτες ψάλλουν δυνατά για να ακούγεται η ψαλμωδία τους από τη μια άκρη της πομπής μέχρι την άλλη. Αποδίδουν μοναδικά το μεγάλο τροπάριο «Τον Ήλιο κρύψαντα» στο οποίο επτά φορές επαναλαμβάνεται η φράση, «Δος μοι τούτον τον ξένον!», κατά πώς το προστάζει η υμνωδία.

Οι παλαιότεροι θυμούνται πως εκείνη την ημέρα, τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα, άνθρωποι ανήμποροι να πάνε στην εκκλησία, περίμεναν να περάσει ο Επιτάφιος για να ακούσουν τη θεσπέσια φωνή του Πρωτοψάλτη Δημήτρη Νάκου να ψάλλει αυτό το τροπάριο. Κατά τη διαδρομή του Επιταφίου οι νοικοκυρές, με φωτισμένα τα σπίτια τους και ορθάνοιχτα παράθυρα, έκαιγαν στα μικρά λιβανιστήρια μοσχομυριστό θυμίαμα, κεριά και φαναράκια. Η ατμόσφαιρα γαλήνια ανάσαινε την ευωδιά τους. Τόσα χρόνια δε θυμάμαι ποτέ να έχει αναβληθεί η περιφορά του Επιταφίου λόγω βροχής!

Όπου υπήρχε συνωστισμός κατά την αργή πορεία της πομπής ή γίνονταν οι καθιερωμένες στάσεις για να αναπεμφθούν οι «επίσημες» δεήσεις «υπέρ των ζώντων και κεκοιμημένων», σύμφωνα με ένα παλαιό έθιμο του τόπου μας, παιδιά, αλλά και μεγάλοι προσπαθούσαν στα κρυφά να «κλέψουν» από τα χέρια των πιστών τα κεριά που κρατούσαν. Τα τραβούσαν με δύναμη προς τα κάτω και ήθελες δεν ήθελες τα άφηνες, μειδιώντας, για να αποφύγεις το κάψιμο των χεριών σου. Νικητής έβγαινε εκείνος που «έκλεβε» τα περισσότερα και την επομένη διηγιόταν, πε­ρήφανος, το κατόρθωμά του! Κάποιοι, ωστόσο, που «το έπαιρναν νωρίς είδηση» και αντιλαμβάνονταν τον κλέφτη την ώρα που επιχειρούσε τη μοιραία κίνηση, γύριζαν τη λαμπάδα ανάποδα και του την έφερναν με δύναμη στο κεφάλι. Άλλοι πάλι για να αποφύγουν τις δυσάρεστες εξελίξεις, περνούσαν καρφίτσες σε όλο το μήκος του κεριού. Ο επίδοξος κλέφτης, απρόσεχτος ορισμένες φορές, τρυπούσε τα χέρια του στην προσπάθειά του να  τραβήξει το κερί προς τα κάτω. Όσοι αντιλαμβάνονταν ότι ήταν …«θωρακισμένο» και να το «είχαν βάλει στο μάτι», δεν το ακουμπούσαν.

Οι μακρομαλλούσσες κοπελιές, έχοντας  σηκωμένο το γιακά του πανωφοριού τους, προσπαθούσαν να διαφυλάξουν την …κόμη τους από την αφηρημάδα των απρόσεχτων ή την πρόθεση των …κακοπροαίρετων. Ωστόσο, δεν τα κατάφερναν πάντα κι όταν πλέον απλωνόταν η χαρακτηριστική μυρωδιά από καμένο μαλλί, πανικόβλητοι οι συγγενείς με σαλιωμένα δάχτυλα προσπαθούσαν να το …σβήσουν, διαταράσσοντας την ιερότητα των στιγμών...

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ! Η Μεγάλη Παρασκευή στην Ερμιόνη χθες και σήμερα»)

Μεγάλη Παρασκευή 1950

«Η Ερμιόνη του χθες»

 Μεγάλη Παρασκευή 1950

«… Μυροφόρων αναλαβούσαι τάξιν…»

Η μαύρη σχολική ποδιά με το λευκό γιακαδάκι κρίθηκε η πιο κατάλληλη στολή για τις μυροφόρες του 1950

 ( Έτσι έκρινε ο σκηνοθέτης δάσκαλος Μιχάλης Παπαβασιλείου)

Ήρα Φραγκούλη- Βελλέ

.

Στον Εσταυρωμένο

Στον Εσταυρωμένο

Aυτόν που στόλισε μ’αστέρια

τον απέραντο ετούτο ουρανό

με καρφωμένα τα δυό του χέρια

κρέμεται επάνω στον σταυρό

Αυτόν που χάρισε τον ήλιο

το φως σ’ αυτή  εδώ τη γη,

τον τίμησαν με το φραγγέλιο

με αλαλαγμούς, χλαπαταγή.

Σήμερα ο Άδης τον προσμένει,

αυτή είναι η δική του πληρωμή

που έσωσε την οικουμένη

στη δύσκολη αυτή διαδρομή.

Δεν τον  λύγισαν οι Πιλάτοι

του όχλου οι ονειδισμοί,

ο βούρδουλας πάνω στην πλάτη

ο εμπαιγμός κι οι εμπτυσμοί.

Άνθη απ’ τον κήπο έχω τρυγήσει

και στον Σταυρό σου τ’ ακουμπώ,

τα πάντα πια έχουν σιγήσει

και το μυαλό έγινε θαμπό.

                     Ο ξέμπαρκος

Παμπάλαιες ελιές Κρανιδίου

Η πάνω της φωτογραφίας στο Λουτρό, και η κάτω κοντά στο χώρο της «χωματοδεξαμενής» λυμάτων.

Η κάτω ελιά είναι ένα περίεργο δέντρο. Στη θέση της υπήρχε μια παμπάλαια ελιά της οποίας ξεράθηκε ο κορμός, όμως δεν σάπισε. Αν είχε πιάσει φωτιά, θα είχε καεί ο κορμός πρώτα στο κέντρο. Μπορεί να έπεσε κεραυνός ο οποίος κατακαίει συνήθως τον φλοιό. Κατάφερε όμως να επιζήσει ένα τμήμα φλοιού, αριστερά στη φωτογραφία, που έγινε κανονικό δέντρο. Αυτό δεν έγινε σε μια μέρα. Από την καταστροφή του κορμού μέχρι σήμερα μπορεί να πέρασε ένας ή δύο αιώνες. Δεξιά φύτρωσε μια κωλόριζα η οποία μπολιάστηκε. Και πίσω ξεπροβάλει μια μικρότερη μπολιασμένη. Θα περάσουν αιώνες, το ξύλο του κορμού θα το λιώσει η βροχή και θα απομείνει μια τριπλή ελιά, ένα τμήμα του παλιού φλοιού και δύο δέντρα από κωλόριζες. Φυσικά και δεν θα εκπλαγώ αν αυτή η ελιά έχει σήμερα ξεριζωθεί.

Για να τιμήσουμε λοιπόν την ελιά και τους ελαιώνες της Ερμιονίδας, έδωσα αυτές τις φωτογραφίες που είναι τραβηγμένες περίπου πριν μια δεκαετία και βάλε. Υπάρχουν και άλλες παμπάλαιες ελιές, μερικές μπορεί και αρχαίες. Στην Κουβέρτα της Ερμιόνης, η οποία μπορεί να συσχετιστεί με κοντινά ερείπια στην ακτή βίλας Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής Εποχής, στον Κάμπο της Ερμιόνης και στη θέση Ομπόρι, στην Ντάρδιζα, στη Σαμπάριζα, στο Θερμήσι.

Και οι ελαιώνες μας δημιουργημένοι πάνω στα ίδια χώματα των αρχαίων ελαιώνων της πόλης των Ερμιονέων, των Αλιέων, του Μάσητος, είναι σήμερα το τοπίο μας.

Οργώνεις και ξαφνικά πετάγονται από το έδαφος κομμάτια αρχαίων μύλων, όστρακα αγγείων και πιθαριών, ίχνη παμπάλαιας ζωής όλων των ιστορικών περιόδων, γιατί η ζωή στην Ερμιονίδα δεν διακόπηκε ποτέ.

Και οι ελαιώνες των παππούδων μας, σε απόλυτη ελευθερία και συνέχεια, χωρίς φράχτες και σύρματα, με μονοπάτια που τους διέσχιζαν σαν να είναι κοινός τόπος όλων, σε πλήρη αρμονία με την ενότητα ψυχής της αγροτικής κοινωνίας μας. Και κάθε ελιά είχε τη νύμφη της, τη μικρή θεότητά της και υπήρχαν παππούδες μας που έκαναν το σταυρό τους πριν αρχίσουν το κλάδεμα, πριν αρχίσουν το μάζεμα, συνομιλούσαν φωναχτά με τα δέντρα.

Ένας ήταν ο ελαιώνας της Ερμιονίδας στο συλλογικό φαντασιακό. Απλά ο κάθε ιδιοκτήτης περιποιείτο και μάζευε τους καρπούς ενός κομματιού που του ανήκε, κάτω από τον μεσογειακό ήλιο και δίπλα στη θάλασσα. Όπου, όπως είπε και ο μεγάλος μας καλλιτέχνης εκ των σημαντικότερων δημιουργών του κινήματος της Arte Povera, Γιάννης Κουνέλης, «ο άνθρωπος της Μεσογείου μπορεί να αγκαλιάσει τον κορμό της ελιάς και να πεθάνει στις ρίζες της ήσυχος».

Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα

Βασίλης Γκάτσος

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ!

«Ίνα τελειωθεί η γραφή, λέγει διψώ. Σκεύος ουν έκειτο όξους μεστόν... Ότε ουν έλαβε το όξος ο Ιησούς είπε∙ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ!»

Γύρω στη 1 το μεσημέρι πάντα «μετά το καράβι», μαζευόμαστε στα σπίτια για το μεσημεριανό νηστίσιμο γεύμα. Σούπα με ρύζι και ντομάτα χωρίς λάδι, πατάτες νερό βραστες με αλατοπίπερο και ξύδι, σε ένδειξη σεβασμού προς το Θεό και αναγνώριση του μαρτυρίου Του, ψητό χταπόδι ή νερόβραστο με δύο ποτήρια καλό κρασί για τους μεγάλους και ένα «δαχτυλάκι» για τα παιδιά, παρ΄ όλο που δεν το επέτρεπε η παράδοση. Το φαγητό θα ήταν το ίδιο και την επομένη, το Μεγάλο Σάββατο, μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα. Τότε, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, «πεπλήρωται… ο της νηστείας αγών… τρόπαιον γαρ ο Σταυρός».

-Όλα τα Σάββατα του χρόνου τρώγεται το λάδι πλην του Μεγάλου Σαββάτου, έλεγε η μητέρα μου και συμπλήρωνε: «Καταραμένος ο λάρυγγας όστις εσθίει έλαιον το Μέγα Σάββατον!».

Τη Μεγάλη Παρασκευή δεν έπιαναν μαχαίρι, το ψωμί κοβόταν με το χέρι, γι’ αυτό προτιμούσαμε τα σταρένια παξιμάδια που τα «μουσκεύαμε» στο νερό για να μαλακώσουν. Τρώγαμε και ροκανίδια, δηλαδή μπαγιάτικο ψωμί που είχε μείνει, είχε ξεραθεί και δεν τρωγόταν. Το κόβαμε φέτες, το βάζαμε σε μεγάλα μπακιρένια ταψιά ή λαμαρίνες που τις παίρναμε από τους φούρνους και στη συνέχεια το ψήναμε. Έτσι δεν πετούσαμε από το ψωμί «τίποτε» γιατί, εκτός των άλλων, πιστεύαμε ότι το να πετάς ψωμί στα σκουπίδια είναι αμαρτία. Ωστόσο, μερικά παιδιά έβρισκαν ευκαιρία, καθώς οι γονείς έλειπαν ώρες πολλές στην εκκλησία, και στα κρυφά έτρωγαν από τα «φυλαγμένα» πασχαλινά κουλουράκια, που οι νοικοκυρές είχαν φτιάξει για το βράδυ της Ανάστασης από το πρωί της Μ. Πέμπτης, όπως είναι η συνήθεια.

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ! Η Μεγάλη Παρασκευή στην Ερμιόνη χθες και σήμερα»)

Η φωτογραφία απο το αρχείο του "Στέφου"

Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ΕΥΧΕΣ

ΤΙΣ ΠΙΟ ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ...ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.....ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ....

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ..

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΜΠΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.

Μια πολύ διδακτική ιστορία

Nα παταμε πανω στο προβλημα.Να κανουμε ενα βημα πανω.Μαιρη Φασιλη 

Όταν διαβάσετε την ακόλουθη ιστορία μην βιαστείτε να 
βγάλετε συμπεράσματα. Μην  πείτε «ωραίο  για παραμυθάκι, 
αλλά στην  πραγματική ζωή τι γίνεται»; Γιατί  είναι αλήθεια πως… «όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει»!
Άλλωστε τι μπορείς να πεις σε έναν άνεργο, σε έναν που δεν έχει να φάει,σε κάποιον που χρωστάει, σε αυτόν που του παίρνουν το σπίτι, σε έναν που αδικήθηκε ή σε έναν άρρωστο;Επειδή, όμως, όλοι είμαστε στο «χορό» αυτό  με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χρειαζόμαστε λίγη δύναμη, λίγη αισιοδοξία, λίγο κουράγιο για να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω… Λόγια θα μου πείτε… Ελπίδα, θα σας πω εγώ…

«Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες και ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει. Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να τον θάψει ζωντανό. Κάλεσε… όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον

Το ζεϊμπέκικο της δωρο-δοκίας.

Χρόνια  χτυπούσαν παλαμάκια τόσοι..  Αλλά  πως να χωρέσουν  σε μια φωτογραφία..


.

Ο στολισμός του Επιταφίου στην Ερμιόνη (Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ!)

«Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;»

Αποκαμωμένοι από την πολύωρη αλλά κατανυκτικότατη λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης, τα Δώδεκα Ευαγγέλια, που άρχιζαν στις 7 και τέλειωναν γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα, γυρίζαμε στα σπίτια μας σχεδόν μισοκοιμισμένοι. Τα μικρότερα παιδιά είχαν ήδη πάρει «τον πρώτο τους ύπνο» καθισμένα στα μαρμάρινα σκαλάκια μπροστά στο τέμπλο της εκκλησίας. Σε λίγο ο ύπνος θα σφάλιζε και τα δικά μου μάτια. Στο μυαλό μου, ωστόσο, στριφογύριζε ο επαναλαμβανόμενος ψαλμός στα έξι τροπάρια του τρίτου Αντίφωνου «Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι». Στ’ αυτιά μου, ακόμα, ο παρατεταμένος και αυστηρός ήχος του «συριγμού» της σιωπής (σσσσς) με το τελευταίο (ς) «εκνευρισμένο» που κατέληγε σ’ ένα απροσδιόριστο (τ), καθώς ο αέρας έφευγε με δύναμη από το μισόκλειστο στόμα του  Παύλου Φραγκούλη και του Μιχαλάκη Νάκου, «του μάστορα». Με αυτόν τον τρόπο και από την ίδια πάντα θέση, στα δύο πρώτα δεξιά στασίδια του ναού δίπλα στο ιερό, προσπαθούσαν να επιβάλλουν την ησυχία στα παιδιά. Έτσι τα θυμάμαι, απαράλλαχτα, να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο.

Στην εκκλησία μας, τον Ταξιάρχη, παρέμεναν γυναίκες μεγαλύτερες και μικρότερες σε ηλικία για να «ντύσουν» τον Επιτάφιο. Οι γειτόνισσές μου αδελφές Μαρίκα και Μαργαρώ, τα κορίτσια του Οικονόμου Καλομοίρα, Λούλα και Ντούλα που έμεναν ανατολικά του Ταξιάρχη, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το ΙΛΜΕ, καθώς και οι αδελφές Κική και Θέλμα Παπαβασιλείου^. το δικό τους σπίτι ήταν λίγο πιο κάτω, σχεδόν κολλητά με το προηγούμενο. Όλες τους χρυσοχέρες, μοδίστρες άφταστες στο επάγγελμα, με βοηθούς δεκατετράχρονα κορίτσια την Αγγέλα, τη Λέλα, τη Μαρία και άλλες. Κάτω από το ανύσταχτο μάτι της κυρα-Λένης, της εκκλησάρισσας, «έριχναν τα σχέδια». Περνούσαν σε κλωστές τις βιολέτες και τις μαργαρίτες, που εμείς τα παιδιά είχαμε μαζέψει από τους κήπους και τις ασβεστωμένες αυλές το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης, βάζοντάς τες με τάξη σε μεγάλα καλαμωτά πανέρια και τυλίγοντάς τες στο κάτω μέρος με βρεγμένες λινάτσες, για να διατηρούνται φρέσκιες.

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ! Η Μεγάλη Παρασκευή στην Ερμιόνη χθες και σήμερα»)

 Η φωτοφραφία απο το βιβλίο του Μιχ.Παπαβασιλείου "Θρύλοι και παραδόσεις της Ερμιόνης"

ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΩΝ ΕΛΕΓΚΤΩΝ

ΑΝΑΦΟΡΑ - ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΩΝ ΕΛΕΓΚΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

 

 

 Εδώ (Από το ιστολόγιο του Δήμου Ερμιονίδας)

"ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ" Ευχές

Ο Επικεφαλής της

"ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ 

ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ"

Δημήτρης Σφυρής

και τα Μέλη της Παράταξης

σας εύχονται

Οι παμπάλαιες ελιές στη Σιούτιζα

Η μία είναι δίδυμη, πιθανόν πάνω σε πανάρχαια ρίζα.

Είναι ένας λοφίσκος της ευρύτερης περιοχής Κρανιδίου που βλέπει προς Κορακιά. Είναι ό,τι απόμεινε από κάποιον ελαιώνα που πιθανόν να χάνεται στα βάθη της Βυζαντινής Εποχής. Ενδιαφέρον έχει η πάνω ελιά της φωτογραφίας. Δεν είναι μία αλλά δύο πολύ πολύ κοντινές. Η δεξιά είναι πολύ παλιά. Φαίνεται ότι από κάποια ρίζα της φύτρωσε κωλόριζα η οποία μπολιάστηκε και έτσι προέκυψε αυτό το διπλό δέντρο. Στους ελαιώνες τους παλιούς βρίσκουμε πού και πού τέτοιες διπλές ελιές και, αρκετά σπάνια, τριπλές. Αυτό είναι και μία ένδειξη ότι στις θέσεις αυτές υπήρχαν αρχαίες ελιές σαν των Φούρνων και της Μονής Αγίων Αναργύρων τις οποίες κάποια στιγμή τις θεώρησαν ως μη παραγωγικά δέντρα με πολύ όμως μεγάλο κορμό, να τον κάνουν κούτσουρα για τη φωτιά. Επειδή το ριζικό σύστημα ήταν πολύ εκτεταμένο θεώρησαν ότι μπορούν να μπολιάσουν δύο και τρεις κοντινές κωλόριζες οι οποίες θα αναπτυχθούν γρήγορα. Γι’ αυτό μιλάμε για ρίζα ελιάς και όχι για δέντρο.

Οι δίδυμες και τρίδυμες ελιές λοιπόν πρέπει να γίνονται σεβαστές και να τιμώνται, γιατί μπορεί να βρίσκονται πάνω σε πανάρχαιες ρίζες ελιών.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

     

Κυριε των Δυναμεων

Ειθε  η   ΑΝΑΣΤΑΣΗ  να    ελθει και στις καρδιες ολων  μας.

Ακουστε το, αφου κλεισετε για λιγο την τηλεοραση σας. 

( Εξαιρετικο εργο του Σταματη Σπανουδακη, με τις εξαισιες ερμηνειες του Γιαννη Κουτρα και Ελενης Βιταλη )

Μαιρη Φασιλη .

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

  ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

 

ΣΤΗΜΕΝΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΠΑΡΤΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΦΑΓΕΙΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ  

Μας λυπεί το γεγονός ότι το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ερμιονίδας

καθίσταται υποχείριο ορισμένων που αν μη τη άλλο δεν χαρακτηρίζονται από πολιτική ηθική.

Σήμερα που η κοινωνία μας  πληρώνει  τέτοιου είδους τακτικές και πολιτικές η Δημοτική Αρχή με την πάγια τακτική της  απαξιώνει τους θεσμούς και τους Δημότες για άλλη μια φορά.

Είναι γνωστή αυτή η πολιτική  χρόνια τώρα γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούν την τακτική στημένης μη απαρτίας αποφεύγοντας  την συζήτηση ενημέρωση και επίλυση σοβαρών θεμάτων.

Είναι γνώριμη τακτική  στους Δημότες του πρώην Δήμου Κρανιδίου  όταν έκαναν το ίδιο για το σχέδιο πόλης,  την επέκταση σχεδίου  Κρανιδίου καθώς και για  Δημοτικά έργα που προσπαθούσαν να καθυστερήσουν τις αποφάσεις για την υλοποίηση τους.

Είναι αποδεδειγμένο  ότι πολλές φορές έχουμε συναινέσει σε αναβολή Δημοτικών Συμβουλίων.  Πόσο μάλλον για ένα δυσάρεστο γεγονός όταν αυτό το γνώριζαν  από την προηγούμενη μέρα και όχι δύο ώρες πριν το Δ.Σ.

Είναι απρεπές να γίνονται τέτοια γεγονότα αντικείμενο εκμετάλλευσης , κρύβοντας με αυτό τον τρόπο την  πρόθεση τους και την αλήθεια.

Η ακύρωση του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν προαποφασισμένη και προγραμματισμένη, ώστε να μην ενημερωθούν οι Δημότες για θέματα

που αφορούν την εκκαθάριση,  διαχείριση και λειτουργία των Δημοτικών Σφαγείων.

Αυτό το θέμα  έπρεπε να το είχε θέσει  ο Δήμαρχος από το προηγούμενο Δημ. Συμβουλιο.  Όμως το απέφυγε επιδεικτικά παρόλο  είχε πάρει κακή δημοσιότητα και επέλεξε τη σιωπή.

Χρησιμοποίησε  εσκεμμένα  το δρόμο των  εθελοντών  blogers και όχι τα θεσμικά όργανα όπως είναι το Δημοτικό Συμβούλιο.

Το θέμα των Δημοτικών Σφαγείων δεν αφορά μόνο την διαχείριση και τις ατασθαλίες αλλά και την λειτουργία τους ενόψει του Πάσχα.

Δυστυχώς ο Δήμαρχος επέλεξε εις βάρος των Δημοτών των κτηνοτρόφων και του τόπου να τα κλείσει.    

Αυτή ήταν η αιτία που  επικαλεστήκαμε τη Δημοτ. Νομοθεσία του Καλλικράτη που υποχρεώνει τον Πρόεδρο του Δ.Σ. να συγκαλέσει  Δημοτικό Συμβούλιο εντός 6 ημερών με αυτό το θέμα.

Είναι λυπηρό που οι ενέργειες και η τακτική του Δημάρχου για θέματα απορριμμάτων, off shore, πολεοδομίας, και διαχείρισης απασχολούν  το Πανελλήνιο και δημιουργούν μια εικόνα απέραντης διαπλοκής που δεν αξίζει για την περιοχή μας και του Δημότες μας.              

Η σημερινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν πραγματοποιήθηκε

Η σημερινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας, εξαιτίας του γεγονότος ότι την ίδια ώρα οι Δημοτικοί Σύμβουλοι παρευρίσκονταν σε κηδεία καθηγητή μέσης εκπαίδευσης στην Κοιλάδα. Προηγουμένως είχε ζητηθεί από μένα, ως Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, η μετάθεση της ώρας της συνεδρίασης του συμβουλίου λόγω του κοινωνικού αυτού γεγονότος, αντί για τις 2 το μεσημέρι στις 4:30 το απόγευμα σήμερα. Το αίτημά μας αυτό δεν έγινε δεκτό από την αντιπολίτευση δια του κ. Αντωνόπουλου. Η συνεδρίαση θα επαναληφθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ

Δήμος Ερμιονίδας 

Σήμερα ρούχα, αύριο ανθρώπους

   Έρχονται τα χειρότερα.

«Η μυστική βοή τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων».
Το καπάκι πλησιάζει στο σημείο εκτίναξης και μετά δεν θα έχει γυρισμό.
Έχει συσσωρευθεί η «πυρηνική» ύλη και απέχουμε ελάχιστα από το σημείο σχάσης.
Ένα συμβάν-τραγικό σαν την αυτοχειρία του συνταξιούχου ή απλό, τυχαίο- θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα και μετά δεν θα έχει γυρισμό.
Πυκνώνουν τα σημάδια της απόλυτης απορρύθμισης της κοινωνίας.
Έχουν χαλαρώσει επικίνδυνα οι δεσμοί που κάποτε συγκροτούσαν και συγκρατούσαν.
Η φωνασκούσα οργή έγινε σιωπηλός θυμός γι’ αυτό και πιο τρομακτικός.
Αρκούν λίγοι «ασφαλισμένοι» ή «διατεταγμένοι» για να γίνει το κακό στο όνομα του κακού που γινόταν τόσα χρόνια. Με ευθύνες που έχουν ονοματεπώνυμο και βουνά ανοχής.
Μυρίζει αίμα από «λαϊκά δικαστήρια» και μετά δεν θα έχει γυρισμό.
Σήμερα κρέμασαν τα ρούχα του ειδικού φρουρού στο Σύνταγμα, αύριο θα κρεμάσουν ανθρώπους.
Αγρυπνείτε...
 

Μαρία Χούκλη

 protagon

Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου Ερμιονίδας σήμερα στις 14:00

 Τα θέματα

   1^ο ΘΕΜΑ: Σχετικά με αίτημα Δημοτικών Συμβούλων για συζήτηση για την λειτουργία των Δημοτικών Σφαγείων παραγ.2 άρθρο 67 του Ν.3852/2010

   2^ο ΘΕΜΑ: Αντικατάσταση εκκαθαριστών για την πρώην ΔΕΣΦΑΚ

   3^ο ΘΕΜΑ: Σχετικά με απόφαση α.α 142/2012 του Δ.Σ της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ - μήνυση  της εταιρίας «Γ.Θ. Λαδόπουλος»

  4^ο ΘΕΜΑ: Έγκριση της γνωμοδότησης της επιτροπής ΕΚΠΟΤΑ, για την απ΄ ευθείας διαπραγμάτευση του διαγωνισμού των καυσίμων και επαναπροκήρυξη νέας διαπραγμάτευσης

   5^ο ΘΕΜΑ: Σχετικά με χρήση πάγιας αντικαταβολής από τους Προέδρους Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων

   6^ο ΘΕΜΑ: Σχετικά με μητρώο εθελοντών πολιτικής προστασίας

       

Υπάρχει  επιλογή αριστερά στην ιστοσελίδα μας για να παρακολουθήσετε ζωντανά την συνεδρίαση, στο live Ermionida.

Ελπίζουμε ότι θα υπάρχει απ ευθείας σύνδεση.

Παμπάλαιες ελιές στο Πορτοχέλι

Κοντά στη λιμνοθάλασσα Βερβερόντα.

Είναι ό,τι απόμεινε από έναν παλιό ελαιώνα που εν μέρει έχει ανανεώσει τα δέντρα του. Δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα, ή έχει γίνει εξοχικό. Οι δύο εντυπωσιακές ελιές του με τους καταπληκτικούς κορμούς πρέπει να κηρυχθούν μνημεία της φύσης, έστω ανάμεσα στα νεώτερα ‘εξοχικά μνημεία’.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Ο παμπάλαιος ελαιώνας της Μονής Αγίων Αναργύρων

Ευτυχώς ανήκει στη Μονή.

Από την είσοδο της Μονής Αγίων Αναργύρων περπατάμε μέχρι τον λοφίσκο του Αγίου Βλάσση, μετά κατεβαίνουμε ανατολικά στο περιβόλι της Μονής με τα εσπεριδοειδή, μετά συνεχίζουμε στο χέρσο, μετά στρίβουμε νότια να συναντήσουμε τον κύριο δρόμο προς τη Μονή και ανεβαίνουμε τη νότια μεριά του μέχρι να συναντήσουμε τη μάντρα της Μονής. Σε αυτή την έκταση, άλλοτε μαζεμένες, άλλοτε διάσπαρτες, έφτασαν ως τις μέρες μας παμπάλαιες ελιές. Η αιτία είναι ότι ανήκαν στη Μονή και έτσι δεν υπήρχε λόγος να καταστραφούν. Η ύπαρξη αυτού του παμπάλαιου ελαιώνα είναι και μια μαρτυρία ότι η Μονή έρχεται από τα Βυζαντινά χρόνια.

Στις φωτογραφίες βλέπουμε τις 4 μεγαλύτερες ελιές, όμως υπάρχουν πολύ περισσότερες. Αρκετές βρίσκονται ανάμεσα στα εσπεριδοειδή του περιβολιού της Μονής και είναι κανονικά παραγωγικά δέντρα. Η εντυπωσιακή ελιά με τον συμπαγή κορμό (η άνω της φωτογραφίας Μονή 2) βρίσκεται πάνω στο λοφίσκο του Αγίου Βλάσση.

Έρρωσθε,

Βασίλειος Γκάτσος