«Αλόν σέβου» (να σέβεσαι τη θάλασσα)Η ιστορία του νερού ξεκινά ταυτόχρονα με την ιστορία του ανθρώπου. Ο πρωτόγονος άνθρωπος φρόντισε να κατοικεί κοντά σε πηγές, σε λίμνες, σε ποταμούς. Στους μύθους όλων των λαών το νερό έχει μαγικές δυνάμεις, αναγεννητικές, αναζωογονητικές, εξαγνιστικές.
Στον τόπο μας είμαστε στενά δεμένοι με το υγρό στοιχείο, το θαλασσινό νερό έχει την ίδια «σύσταση» με το αίμα μας. Πάνω στη θάλασσα και στα κύματά της χρεωστάμε την οικονομική και πολιτιστική πρόοδο του τόπου μας. Αυτή υπήρξε αφετηρία νοημάτων, συναισθημάτων και ήθους,
Ο μεγάλος Αγιασμός των υδάτων, μια τελετή καθαγιασμού και εξαγνισμού, η λατρεία του θαλασσινού νερού, έχει διαχρονική αξία στην Ερμιόνη, είναι η έναρξη των θαλασσινών ταξιδιών*.
Αιώνες πριν από τα Θεοφάνια υπήρχε η «Επιφάνεια» των αρχαίων Ελλήνων ως μέσο καθαρμού.
Μέσα στην τελετή του Αγιασμού, υπάρχει και το βαθύτερο μήνυμα, αυτό της καθαρότητας της θάλασσας και της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Ένας προβληματισμός που υπήρχε από τα πανάρχαια χρόνια.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν προβλέψει την προστασία της με τρεις θεότητες: την Ακταία για την καθαρότητα των ακτών, την Αλκίππηγια την προστασία του θαλάσσιου βυθού και την Ασίνηα προστάτιδα των πλόων.
Πόσο όμως σεβόμαστε οι άνθρωποι στις μέρες μας το θαλάσσιο οικοσύστημα;
Πριν μερικά χρόνια τα λύματα έπεφταν στη θάλασσά μας ρυπαίνοντάς την, χωρίς καμία φροντίδα από τους αρμόδιους τότε φορείς, παρά το γεγονός ότι οι εγκαταστάσεις ήδη υπήρχαν.
Ευτυχώς χάρη σε μια μικρή, αλλά δυναμική ομάδα γυναικών που «εξεγέρθηκαν» το 2008,