Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

όλο και πετάγεται μια μέρα που τη νόμιζες λησμονημένη..

...Όσο μεγαλώνεις, τόσο θυμάσαι τα πιο παλιά και ξεχνάς τα κοντινά. Οι αναμνήσεις είναι καταχωνιασμένες μέσα σου, κι όταν κάθεσαι να ξαποστάσεις, ανεβαίνουν στην επιφάνεια ολοζώντανες και σε πλημμυρίζουν, και τότε ξαναζείς την παλιά σου ζωή. Λες κι είναι ένας φωτεινός κύκλος. Δίνεις ένα σάλτο και πηδάς μέσα. Ξαναγίνεσαι παιδί, το χτες γίνεται τώρα. Θυμάσαι το ένα, θυμάσαι το άλλο, και το σακούλι με τις αναμνήσεις δεν αδειάζει, όλο και πετάγεται μια μέρα που τη νόμιζες λησμονημένη...
  "Τα στενά παπούτσια"
Ζωρζ Σαρή

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Αντιφασιστική συγκέντρωση στο Ναύπλιο.

Στις 6 Μάη η παρακρατική συμμορία νεοναζί μαχαιροβγαλτών που ακούει στο όνομα «χρυσή αυγή» μπήκε στη βουλή. Από εκείνη τη μέρα η δολοφονική τους δράση έχει πολλαπλασιαστεί. Σε καθημερινή βάση, τα σύγχρονα SS επιτίθενται σε μετανάστες, σε

Eπειδή έχουμε και μνήμη και κρίση

Αποδείχτε ότι έχετε και σεις, όλοι σας
Του Βασίλη Γκάτσου 
 
“Ιδού τα έργα και οι ημέρες των κ. Σφυρή και Λεμπέση στην καθαριότητα…
Ο ανεξέλεγκτος Χ.Α.Δ.Α., το «ΑΝΑΘΕΜΑ», που συνειδητά δημιούργησαν στο Σταυρό Διδύμων, με την πολιτική και τις αποφάσεις τους.
Αντί λοιπόν να κρύβονται, με αχαρακτήριστο θράσος βγαίνουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στα Blogs και κάνουν δηλώσεις…
Ο λαός όμως έχει και μνήμη και κρίση!!!”

1.    Η ΜΠΕ (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) εκπονείται για την δεματοποίηση αστικών αποβλήτων. Προβλέπονται δύο θέσεις: Σταυρός και Κρόθι. Και η ΜΠΕ αποδεικνύει, γιατί προτιμάει τη θέση Σταυρός. Την ΜΠΕ την εκπονεί αρμόδιο γραφείο μελετών. Ως εδώ όλα καλά.
  1.  Στην παράγραφο 1.3 της ΜΠΕ σαφέστατα αναφέρεται ποιος είναι ο κύριος του έργου της δεματοποίησης και ο εκπρόσωπός του ο οποίος αναθέτει τη εκπόνηση της ΜΠΕ στο μελετητικό γραφείο. Άλλωστε στην πρώτη σελίδα στο πάνω μέρος γράφει: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. Άρα: Το όλο έργο είναι ιδιοκτησία και ευθύνη της Περιφέρειας, δηλαδή αυτή κάνει την επένδυση, αυτή το λειτουργεί αυτή είναι υπεύθυνος σε όλα, άσχετα αν το δίνει μετά αυτό το εργοστάσιο σε έναν εργολάβο να το δουλέψει. Το έργο αυτό δεν ανήκει στον τέως Δήμο Κρανιδίου, ούτε στον σημερινό Ερμιονίδας. Ως

Ο ΓΙΑΝΝΟΣ ΚΙ Η ΠΑΓΩΝΑ


Ο ΓΙΑΝΝΟΣ  ΚΙ  Η  ΠΑΓΩΝΑ
( θεατρικό μονόπρακτο)
( by xebarkos)
                           Παγώνα
Ήμουνα νια μανούλα μου γεμάτη φθινοπώρια,
μέσα στην καμαρούλα μου, δεν πήγαινα μ’ αγόρια.
Χαρά εγώ δεν ένοιωσα, την άνοιξη δεν είδα
τρέλες ποτέ δεν έκανα,  επάνω σε στρωσίδια.
Ήμουν μικρή και δροσερή, τσαχπίνα και ωραία
δεν στάθηκα όμως τυχερή, δεν έγινα σπουδαία.
Τον Γιάννο ερωτεύτηκα, όπως η Γκόλφω τον Τάσο
σαν τον είδα σαγηνεύτηκα, τον νου μου πάω να χάσω.
Είναι μεγαλούτσικος μα όχι  Μαθουσάλας
επίσης στρουμπουλούτσικος  και λίγο ασπρομάλλας.
Έχει χρήμα με ουρά, αυτοκίνητα αγοραία,
το επάγγελμα που εξασκεί, είναι του εκδορέα.
                          Μάνα
Τι ειν’ τούτα που μου κρένεις, και μένανε ζουρλαίνεις
δεν σου’χω σκάφη εγώ να πλένεις;, και αργαλειό να υφαίνεις;

" ... ένα σωρό νομίσματα ... ! "


Της Έλλης Βασιλάκη
"Το σπίτι μέσα στην έρημο"
ένα παραμύθι του Τζιάννι Ροντάρι

   Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένας άνθρωπος πολύ πλούσιος. Πιο πλούσιος κι από τον πιο πλούσιο δισεκατομμυριούχο Αμερικάνο. Πιο πλούσιος και από το θείο Σκρουτζ. Πάρα, πάρα, πάρα πολύ πλούσιος. Είχε μαγαζιά ολόκληρα γεμάτα νομίσματα, από το πάτωμα ως το ταβάνι κι από το υπόγειο ως την ταράτσα. Νομίσματα χρυσά, ασημένια, μετάλλινα. Νομίσματα των πεντακοσίων, των εκατό, των πενήντα. Λίρες ιταλικές, ελβετικά φράγκα, στερλίνες εγγλέζικες, δολάρια, ρούβλια, ζλότι, δηνάρια. Είχε στατήρες, ζυγαριές για νομίσματα όλων των ειδών απ’ όλες τις χώρες. Είχε χιλιάδες μπαούλα σφραγισμένα, γεμάτα χαρτονομίσματα.
   Αυτόν τον άνθρωπο τον έλεγαν Πουκ.
Ο κύριος Πουκ αποφάσισε να φτιάξει ένα σπίτι.
-    Θα το κάνω μέσα στην έρημο, είπε, μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα.
   Στην έρημο δεν υπάρχουνε πέτρες για να χτίσει κανείς σπίτι, ούτε τούβλα ούτε ασβέστης ούτε ξύλο ούτε μάρμαρο. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από άμμο.
-    Τόσο το καλύτερο, σκεφτότανε ο κύριος Πουκ, θα φτιάξω ένα σπίτι από τα λεφτά μου. Αντί για πέτρες, τούβλα, ξύλο και μάρμαρο, θα χρησιμοποιήσω τα νομίσματά μου.
  
Φώναξε έναν αρχιτέκτονα και τον έβαλε να κάνει το σχέδιο του

Αφιέρωμα-ύμνος του National Geographic στην Ελλάδα

Μπορεί τον τελευταίο καιρό τα δημοσιεύματα για τη χώρα μας να δίνουν και να παίρνουν στον ξένο τύπο για την πιθανή έξοδό της από το ευρώ, το National Geographic προβάλει κάτι διαφορετικό. Στον αντίποδα των καυστικών και εμπρηστικών δημοσιευμάτων για τη χώρα μας, η ιστοσελίδα του φημισμένου National Geographic, επιλέγει να κάνει ένα αφιέρωμα στην Ελλάδα προβάλλοντας εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς των νησιών μας και όχι μόνο.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Βγάλτε τους στο φως! Καίγονται!


του Σταύρου Θεοδωράκη 
protagon 

Την Χρυσή Αυγή την γνώρισα πολύ πριν βρεθούν 437.688 Έλληνες να την ψηφίσουν. Θα είχατε δει ίσως την εκπομπή. Μάιος του 2009. Μετανάστες στο Εφετείο – Χρυσαυγίτες στην Σωκράτους. Με κράνη, ρόπαλα και ασπίδες. «Όλο το δράμα της Ευρώπης σε ένα δρόμο», είχα πει τότε. Εξακόσιοι μετανάστες, στριμωγμένοι στους 8 ορόφους ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου, 90 βήματα από την Ομόνοια. Και οι περαστικοί να κρατάνε την μύτη τους, να κουνάνε το κεφάλι τους και κάποιοι σιγά σιγά να πετάνε πέτρες. «Η κόλαση είναι οι άλλοι» έλεγε ο Σαρτρ. Εκεί ξεθάρρεψε και η Χρυσή Αυγή και έκανε «ντου» στο Εφετείο. «Να φύγουν οι ξένοι από την Ελλάδα». Και μετά (ή πριν αλλά τι σημασία έχει;) τα ίδια έκαναν στον Άγιο Παντελεήμονα, στην πλατεία Βικτωρίας, στην Μανωλάδα Ηλείας, στην Ηγουμενίτσα. «Να φύγουν οι ξένοι». Αν η Χρυσή Αυγή παρέμενε μια συμμορία που κυνηγάει ανθρώπους τη νύχτα, θα ήταν θέμα της αστυνομίας. Ενάμιση χρόνο μετά όμως τον Νοέμβριο του 2010 η Χρυσή Αυγή μπαίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο. Σε κάποιες περιοχές παίρνει και 15%. Στο σύνολο 4.4%. «Μιχαλολιάκο φασίστα» του φωνάζουν και αυτός χαιρετά ναζιστικά (τα δείξαμε όλα αυτά στην πρόσφατη εκπομπή των Πρωταγωνιστών). Η ζωή που μετατρέπεται σε κόλαση σε κάποιες συνοικίες των Αθηνών, έχει χώρο και για διαβόλους. Οι κυβερνήσεις αγνοούν πού είναι η Μενάνδρου, η αστυνομία μεταφέρει ψώνια στις κυρίες των

Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος

Η εν Πορτοχελίω σύναξις.

Του Βασίλη Γκάτσου
Απορία των αγαπητών Ιχνηλατών: Αν δεν παρίστατο στην εκδήλωση το προσωπικό του Δήμου, θα ήσαν παρόντες μόνον οι καλεσμένοι και οι ομιλητές.
Δηλαδή να παρατήσει ο κόσμος τις δουλειές του (εδώ βαρκούλες χάνονται...) για να ακούσει στην ημερίδα τι; Δεν ξέρουν οι Ιχνηλάτες ότι παντού όπου γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις το κοινό που μισογεμίζει τις καρέκλες είναι δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι; Ότι αυτές οι «παγκόσμιες ημέρες» είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κάνουν παρουσία υποψήφιοι βουλευτές, Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες και οι συνοδείες τους;
Από όσα μας μετέφερε από την εκδήλωση, σχεδόν με επαγγελματικό τρόπο, το Εικονοσκόπιο, προσέλαβε κάποιος τι το διάφορο από τα συνήθη τετριμμένα;
Ο Δήμαρχος, το ΔΣ και όλη η αντιπολίτευση είχαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταδείξουν στους υψηλούς  καλεσμένους και ιδιαίτερα στον Υπουργό, τον Περιφερειάρχη, τους τοπικούς βουλευτές, και τους ανωτέρους δημόσιους λειτουργούς τα μείζονα περιβαλλοντικά προβλήματα της Ερμιονίδας, και με τη φαντασία τους να εξαναγκάσουν τα μέσα πληροφόρησης να μεταφέρουν την πραγματική εικόνα της Ερμιονίδας που είναι και η πραγματική εικόνα κάθε τουριστικής παράλιας και νησιώτικης περιοχής.
Αντί να γίνει κάτι τέτοιο, θεωρήθηκε η εκδήλωση ως ένας ακόμη άμβωνας τοπικής μικροκοκορομαχίας, επί στρατηγικών, επί επενδύσεων, επί σχεδιασμών και μοντέλων ανάπτυξης.
Θα μπορούσε λοιπόν ο δήμος να ξαφνιάσει ευχάριστα:

1.    Να έχει μεταφέρει στην αίθουσα και στο γύρω χώρο για διακόσμηση ξεφλουδισμένους κορμούς μανταρινιών και πορτοκαλιών από τη δράση του υφάλμυρου νερού στους άλλοτε κραταιούς μανταρινολεμονοπορτοκαλεώνες μας. Έτσι,

λεβάντα και ροδέλαιο

Η ελληνική λεβάντα και τα διεθνή αρώματα 
Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
Με ελληνική λεβάντα και ροδέλαιο θα παρασκευάζονται φίνας ευωδιάς αρώματα στο εξωτερικό, αφού ο μοναδικός στην Ελλάδα Αγροτικός Συνεταιρισμός Φαρμακευτικών και Αρωματικών Φυτών βρίσκεται “προ των πυλών” για την υπογραφή δύο μεγάλων συμβολαίων με ευρωπαϊκές εταιρίες παρασκευής αρωμάτων.
Οι επωνυμίες των εταιριών φυλάσσονται ως “επτασφράγιστο μυστικό“, αφού έχει υπογραφεί συμφωνία εμπιστευτικότητας, όπως αποκάλυψε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού, Θεόδωρος Κουκάκης.

Σήμερα, ο συνεταιρισμός διοχετεύει ροδέλαιο και λεβάντα σε αγορές της Βουλγαρίας και σε χώρες της Σκανδιναβίας, ενώ με την υπογραφή των συμφωνιών, που θεωρούνται δεδομένες, θα πάψει κάθε άλλη εξαγωγική δραστηριότητα του φορέα, καθώς η “αποκλειστικότητα” θα αποτελεί ένα από τα “δυνατά χαρτιά” των

πρωτοποριακή πρωτοβουλία του Δήμου Λαρισαίων

Το «πείραμα» του δημοτικού λαχανόκηπου προσελκύει το ενδιαφέρον

Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη

Ενδιαφέρον από διάφορες γωνιές της χώρας εκδηλώνεται για την πρωτοποριακή πρωτοβουλία του Δήμου Λαρισαίων να δημιουργήσει δημοτικό λαχανόκηπο σε έκταση 22 στρεμμάτων, με αρχικό στόχο να παράσχει τη δυνατότητα σε ανέργους να επιδοθούν σε μονοετής βιολογικές καλλιέργειες, προκειμένου να εξασφαλίσουν προϊόντα προς οικεία χρήση.
Ήδη, το εγχείρημα που τέθηκε σε εφαρμογή στη Λάρισα από τις αρχές Φεβρουαρίου βρίσκει μιμητές, καθώς άλλοι Δήμοι της Θεσσαλίας, όπως τα Τρίκαλα και η Καρδίτσα, προχωρούν σε ανάλογες πρωτοβουλίες, ενώ και από την Καβάλα και την Κοζάνη έχουν ενημερωθεί από το Δήμο Λαρισαίων σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής της συγκεκριμένης δράσης.
Στην προαναφερόμενη δημοτική έκταση έχουν διαμορφωθεί συνολικά 277 κηπάρια, από τα οποία τα πρώτα 156 διατέθηκαν σε ανέργους. Στη συνέχεια, άλλα 60 δόθηκαν σε συνταξιούχους, ορισμένα άλλα σε ΚΑΠΗ και κάποια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για πειραματικούς σκοπούς και σε σχολεία.
Γενικά, η ζήτηση ξεπερνά κατά πολύ τη διάθεση, καθώς έχει δοθεί

... "κόσμος" ...

Μυθικές ηθογραφίες

Μισούν τον Καίσαρα
κι απ' τη Ρωμαική Αυτοκρατορία
περιορίζονται να φάνε κανένα σταφυλάκι
στα ορυχεία του άλατος 
ή στις γαλέρες
Μιλάνε για τις θηριωδίες του στρατού
στη Γαλατία ή στην Ιλλυρία
Μπουκωμένοι
με αγριογούρουνο, πέρδικες και μοσχάρι
ρουφάνε μια γουλιά 
σικελικού κρασιού
να βρέξουνε τα χείλη
προφέροντας 
τις πιο ωραίες λέξεις
η ααανθρωωωπότης ο άαανθρωωπος
όλες
τόσο στρογγυλές, μεγάλες και ηχηρές
που σβήνουν την ταπεινότητα
άλλων δίχως ηχώ
-σα να λέγαμε π.χ.
"κόσμος"
Τελειώνει η τελετή
μπαίνουν οι σκλάβοι
να πάρουν τα υπολείμματα του τραπεζιού
Και τότε οι πατρίκιοι τυλίγονται
μες στους Κυπριακούς μανδύες τους
με τη φωτιά της ευχαρίστησης στα μικρυσμένα μάτια
σαν εκέινη του μονομάχου που βυθίζει το κοντάρι
απαριθμούν ευτυχισμένοι τις εκτρώσεις
της Κλαυδίας της Τοσκάνας
την ανικανότητα του Λίβιου
τη μετάσταση του καρκίνου στο Βιτέλιο
Επιβεβαιώνουν πως είναι κερατάς ο γερο Κλαύδιος
και καταδικάζουν βιαστικά το Φλάβιο
"ένας απελευθερωμένος σκλάβος
ένας αρριβίστας"
Ύστερα βγαίνοντας
ξυπνάνε με κλωτσιές
τον αμαξά που λιάζεται
και βαδίζουν με νεύρο 
στον Παλατίνο λόφο
να προσφέρουν δουλικά
το θλιβερό τους κώλο
στο μεγαλόψυχο Καίσαρα
Χοσε Εμιλιο Πατσεκο
Ποιητής, μεταφραστής δοκιμιογράφος.
 
Γεννήθηκε στην πόλη του Μεξικού το 1939. Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Λατινοαμερικάνικης Λογοτεχνίας στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ.Μεταφράστηκε στα  Αγγλικά ,γαλλικά και ιταλικά. (Εθνικό βραβείο ποίησης 1969) 
(δανεικό από Γ. Σαρρή)
Έλλη Βασιλάκη

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Καρατζάς 68 χρόνια μετά

Αυτές τις μέρες, πριν από 68 χρόνια, μια τραγωδία σημάδεψε για πάντα τις ψυχές των κατοίκων των φτωχών χωριών της Τροιζηνίας.
Στις 4 Ιουνίου 1944, τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής, εξοργισμένα με τους Τροιζήνιους που σήκωσαν κεφάλι και αντιστέκονταν, συγκέντρωσαν όλους τους άντρες του Καρατζά, και τους έκλεισαν σε μια αποθήκη.
Την επομένη 5 Ιουνίου,  οι Γερμανοί διάλεξαν 23, ηλικίας 18-55 ετών, τους οδήγησαν στον ξεροπόταμο, που βρίσκεται κοντά στο δρόμο Τραχειάς- Κρανιδίου, στο συνοικισμό Νιχώρι και τους εκτέλεσαν. Κάποιοι κατάφεραν να γλιτώσουν. Σήμερα στο σημείο αυτό υπάρχει λιτή αναθηματική μαρμάρινη πλάκα.
Είχε προηγηθεί ο βασανισμός και η δολοφονία του 18χρονου Βασίλη Μπούρα, τον οποίο είχαν κρεμάσει για τρεις μέρες, στο δρόμο Τραχειάς – Κρανιδίου, στη θέση Νιχωρίτικα.
Οι εκτελέσεις των Γερμανών έγιναν ως αντίποινα για την δράση του ΕΛΑΣ στην περιοχή.
Διαβάστε το χρονικό στην KOUTOUZIS NEWS.
Τις επόμενες μέρες, οι ήρωες του Καρατζά, θα τιμηθούν από τον Δήμο Τροιζηνίας σε σχετική εκδήλωση. Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινωθεί κάτι επίσημα, πληροφορούμαστε, πως έχει εγκριθεί κονδύλι 3.000 ευρώ για τα έξοδα της εκδήλωσης. Οι ήρωες του Καρατζά, θα τιμηθούν από τους συντοπίτες τους, εν μέσω μιας πρωτοφανούς… αντίφασης.
Παρά τις μαρτυρικές μνήμες της θηριωδίας των Γερμανών, τόσο στον Καρατζά όσο και σε ολόκληρη την Τροιζηνία, οι κάτοικοι με την ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές, ανέδειξαν ως δεύτερη δύναμη, το κόμμα της Χρυσής Αυγής, που μπήκε με υψηλό ποσοστό στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Όσο κι αν οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής επιχειρούν να

Οι Κινέζοι μαθαίνουν να τρώνε ελαιόλαδο


Η έκθεση ΒΙΟ-FACH, που έγινε στην Shanghai στην Κίνα

Στην έκθεση ΒΙΟ-FACH, που έγινε στην  Shanghai στην Κίνα στις 24-26 Μαΐου 2012 συμμετείχε η «Μελάς – Ελαιουργία Επιδαύριας Γης».
Πολλοί ήτνα αυτοί που είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν το Έξτρα Παρθένο Ελαιόλαδο Βιολογικής Γεωργίας, το οποίο είναι πιστοποιημένο από τον Οργανισμό πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων της Κίνας (COFCC).
 Ιδιαίτερο εμπορικό και εισαγωγικό ενδιαφέρον εκδήλωσαν μεγάλες Κινέζικες εταιρείες στον τομέα των τροφίμων.
Εδώ και χρόνια οι κινέζοι καταναλωτές έχουν εκτιμήσει την υψηλή

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Ένα σπάνιο πέρασμα της Αφροδίτης

Ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο θα είναι ορατό από τη Γη έως και αύριο Τετάρτη. Η Αφροδίτη διέρχεται μεταξύ του Ηλίου και του πλανήτη μας, κάτι το οποίο θα επαναληφθεί το 2117.
Στη διάρκεια αυτής της σπάνιας διέλευσής της «η Αφροδίτη μοιάζει με μια σκοτεινή κουκκίδα πάνω στην ηλιακή επιφάνεια», είπε στο Reuters ένας αστρονόμος που συνεργάζεται με το διαστημικό Κέντρο Κανάβεραλ.
«Αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε άλλος ένας πλανήτης σε τροχιά σε άλλον ένα γαλαξία σε άλλη μια γωνιά του σύμπαντος. Ο Ήλιος μας είναι ένα ακόμα μεγάλο αστέρι», πρόσθεσε ο επιστήμονας και συγγραφέας Μαρκ Αντερσον.
Στην Ελλάδα το φαινόμενο θα αρχίσει να εξελίσσεται από τις 01:09 της Τετάρτης και θα διαρκέσει έξι ώρες και 40 λεπτά.
Θα είναι ορατό από πολλές ηπείρους (Βόρεια Ευρώπη, Αυστραλία

Φωτογραφία: Ο μετανάστης και η μάνα

Το περιοδικό TIME επέλεξε για την εβδομάδα 25 Μαίου-1η Ιουνίου την φωτογραφία του Γιάννη Κολεσίδη (Reuters) ως μία από τις κορυφαίες στον κόσμο. Η φωτογραφία απεικονίζει ένα μετανάστη στο κέντρο της Αθήνας που κουβαλά ένα καρότσι μπροστά από ένα γκράφιτι πολυκατοικίας.
 Κορυφαία φωτογραφία επιλέχθηκε η "μάνα και το παιδί της" από την σφαγή στη Χούλα της Συρίας

Αυτοπεποίθηση

Προτείνει η Ροδούλα
Από τη Λιζέττα Σταύρου
paxi-entero-bigΣίγουρα οι περισσότεροι έχουμε προγραμματιστεί έτσι ώστε συχνά να αμφιβάλλουμε για την αξία μας. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε αυτή μας τη στάση;
Οι παρακάτω αλήθειες και επιβεβαιώσεις σίγουρα θα σας
χρησιμεύσουν για να εδραιώσετε ξανά επαφή με την πραγματική σας αξία:
1. Είμαστε όλοι άξιοι αγάπης και σεβασμού
ανεξάρτητα από τη γνώμη και τη συμπεριφορά των άλλων.
2. Η αξία μας είναι ανεξάρτητη από το πώς συγκρινόμαστε με τους άλλους. Ο καθένας είναι μοναδικός.
3. Η αξία μας είναι τελείως ανεξάρτητη από οποιουσδήποτε εξωτερικούς παράγοντες, όπως ευφυΐα, πλούτος, εμφάνιση, ταλέντα, επαγγελματική επιτυχία, επιτυχία του παιδιού μας, αυτοπειθαρχία, πνευματικές δραστηριότητες κ.ά.
4. Είμαστε άξιοι αγάπης και σεβασμού ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας.
5. Είμαστε άξιοι αγάπης και σεβασμού ακόμα και όταν δίνεται μεγαλύτερη προσοχή σε άλλους.
6. Η αξία μας είναι μέσα μας και είναι τελείως ανεξάρτητη από το αν μας αγαπάει κάποιος αποκλειστικά ή όχι.
7. Είμαστε άξιοι αγάπης και σεβασμού, ακόμα και όταν δεν είμαστε τέλειοι, ακόμα και αν κάνουμε λάθη.
8. Η αξία μας είναι τελείως ανεξάρτητη από το αν οι άλλοι συμφωνούν μαζί μας ή είναι ικανοποιημένοι μαζί μας.
9. Η αξία μας δεν έχει να κάνει με τα πόσα παίρνουμε ή δίνουμε.
10. Η αξία μας είναι τελείως ανεξάρτητη από το αν οι άνθρωποι μας εμπιστεύονται και μας ανοίγονται ή όχι.
11. Η αξία μας είναι τελείως ανεξάρτητη από το πόσο οι άλλοι δουλεύουν ή πώς δουλεύουν ή από το τι πιστεύουν για τη δική μας εργασία.
12. Αγαπώ και δέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι, με τα λάθη και τις αδυναμίες του, καθώς σταθερά και μεθοδικά απαλλάσσομαι από αυτές.
13. Αγαπώ και σέβομαι όλους τους ανθρώπους (ειδικά τους γονείς και την οικογένειά μου), χωρίς όμως να νιώθω οποιαδήποτε ανάγκη να ζήσω όπως υπαγορεύουν τα δικά τους πιστεύω και οι δικές τους αξίες. Ζω τη ζωή μου αρμονικά με τα δικά μου πιστεύω και αξίες.
14. Είμαστε όμορφοι ακριβώς όπως είμαστε, όπως όλες οι όψεις της φύσης.
15. Είμαστε άξιοι αγάπης και σεβασμού ακόμα και όταν νιώθουμε αδύναμοι ή βρισκόμαστε σε ανάγκη.   belife

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Άδεια χρήσης νερού.

Και μετά τι;

Όταν στο αγρόκτημα κτίσεις σπίτι ή εξοχικό, υποβάλεις αίτηση για να πάρεις την άδεια υδρευτικής χρήσης νερού από την Περιφέρεια. Το σκεπτικό είναι ότι πρέπει να καλύψεις τις ανάγκες του σπιτιού σου. Η άδεια βάζει βέβαια περιορισμούς στο βάθος, στα κυβικά που μπορείς να αντλείς κ.λ.π.
Για να ποτίσεις κτήμα υποβάλλεις αίτηση για άδεια αρδευτικής χρήσης νερού.
Η υποβολή γίνεται πριν ανοίξεις πηγάδι ή γεώτρηση.
Για τα παλιά πηγάδια και τις γεωτρήσεις πρέπει να βγάλεις και εδώ σχετική άδεια αποδεικνύοντας ότι είναι παλιά, ότι δουλεύουν από το έτος τάδε, δηλαδή να αποδείξεις ένα είδος χρησικτησίας. Άδεια όμως θα βγάλεις.

Στην πράξη βέβαια ο ενδιαφερόμενος φώναζε έναν που είχε τα κατάλληλα μηχανήματα και άνοιγε ένα πηγάδι ή μια γεώτρηση για τις ανάγκες του. Άρα παρανόμως, όμως τώρα μπορεί να κάνει αίτηση για χρήση νερού και να νομιμοποιηθεί. Αν δεν το κάνει, είναι βαρύ το πρόστιμο το οποίο ουσιαστικά τον εξαναγκάζει να σφραγίσει την γεώτρηση.
Και ας πούμε ότι υποβάλλονται όλοι στα έξοδα και τους κόπους που απαιτεί η υποβολή αίτησης και νομιμοποιούν, έστω όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι, τις γεωτρήσεις τους, και έστω ότι βάζουν και ρολόγια για να μετράνε την άντληση.
Και μετά τι;
Θα αναπνεύσει ο υδροφόρος ορίζοντας της Ερμιονίδας;
Θα βελτιωθεί η ποιότητα των νερών;
Θα έχουμε επάρκεια νερού;
Αυτό ήταν το φάρμακο, η άδεια, και τώρα το ανακαλύψαμε;

Τίποτε απ’ αυτά. Απλά το δικαίωμα που έχει το κάθε αγροτόσπιτο και εξοχικό για νερό ύδρευσης και το κάθε κτήμα για άρδευσης θα πάρει νόμιμη μορφή. Και η γεώτρηση του εξοχικού που θα σφραγιστεί θα πάει τον ιδιοκτήτη σε μια άλλη νόμιμη γεώτρηση απ’ όπου θα πληρώσει για να πάρει νερό. Νερό θέλουν οι άνθρωποι. Αν τους το έδινε κάποιο δίκτυο δεν θα άνοιγαν πηγάδια και γεωτρήσεις, γιατί απλά δεν θα συνέφερε.
Το θέμα είναι να κρατηθούν σε κάθε κάμπο τα πηγάδια και οι γεωτρήσεις που θα υποδείξουν οι ειδικοί κατόπιν μελέτης. Η άντληση να είναι τέτοια, ώστε να οδηγεί σταδιακά σε βελτίωση της ποιότητας των υπογείων υδάτων. Το νερό το διανέμεις με δίκτυο ως κοινό αγαθό με πληρωμή. Φυσικά θα υπάρξει έλλειμμα, αλλά το αναπληρώνεις με φράγματα και με νερό Αφαλάτωσης ή Ανάβαλου.
Αν πραγματικά θέλετε να αναπτύξετε τον αγροτικό τομέα στην Ερμιονίδα την Αργολίδα και σε όλη την Πελοπόννησο, κάντε αυτό που κάνατε με τους δρόμους. Θεωρήσατε αναγκαίο για την ανάπτυξη να δοθούν δις για ένα δίκτυο δρόμων που με μέση ταχύτητα 120 χιλιομέτρων θα σε πηγαίνει σε όλα τα μέρη της Πελοποννήσου.
Διαθέστε πολύ λιγότερα χρήματα για μεταφορά νερού ποταμών, πηγών, δημόσιων ή ιδιωτικών ελεγχόμενων γεωτρήσεων, και φραγμάτων που θα φτιάξετε, σε όλους τους κάμπους και τα τουριστικά μέρη της Πελοποννήσου. Και τότε οι ιδιωτικές γεωτρήσεις και τα πηγάδια θα χορταριάσουν.
Με άδειες, με έλεγχους και πρόστιμα δεν αναπτύσσεται ο αγροτικός τομέας, ούτε ο τουριστικός, αλλά η γραφειοκρατία, τα μελετητικά γραφεία, οι σύμβουλοι και οι ενδιάμεσοι, και πολλαπλασιάζεται ο θυμός, το άγχος, η απογοήτευση και η απόγνωση των αγροτών μας και ιδιαίτερα των νέων αγροτών.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

 

Μαίρη Παριανού η Κρανιδιώτισσα


Γυναίκες που πέρασαν στην Ιστορία
( Πίσω από τα κάγκελα πρώτη αριστερά η Μαίρη Παριανού)

Στην αντίσταση κατά της ξένης κατοχής, που έλαβε τεράστιες  διαστάσεις, πήρε μέρος η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ιδιαίτερα δυναμική και πρωτοφανής για την ελληνική πραγματικότητα ήταν η δράση που ανέπτυξαν οι γυναίκες όλων των ηλικιών, σε κάθε είδους αντιστασιακή κινητοποίηση. Γυναίκες που κουβάλησαν το όπλο, που έγιναν σύνδεσμοι με αντιστασιακές οργανώσεις. Γυναίκες που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν και κατέληξαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Γυναίκες που δεν γνωρίζουμε, δεν παρελαύνουν σε τηλεοπτικά πάνελ, δεν δίνουν συνεντεύξεις, δεν είναι δημοφιλείς. Γυναίκες που επέλεξαν την σιωπή, χωρίς να εκμεταλλευτούν τον παρελθόν τους.
Μια τέτοια γυναίκα είναι και η Κρανιδιώτισσα, Μαίρη Παριανού του Κοσμά.
Σαν σήμερα 4 Ιουνίου 1943 καταδικάζεται «εις θάνατον», από έκτακτο στρατοδικείο η Μαίρη Παριανού του Κοσμά, για την συμμετοχή της στην αντιστασιακή οργάνωση Προμηθεύς Ι Ι  ενώ ήταν ακόμα μαθήτρια γυμνασίου. Μαζί με την Παριανού, καταδικάζονται «δις εις θάνατον»  και δύο βασικοί συνεργάτες της οργάνωσης, οι οποίοι εκτελούνται μαζί με άλλους πατριώτες στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Η ποινή της Παριανού λόγω του νεαρού της ηλικίας της, (ήταν 19 ετών) μετατρέπεται
σε ισόβια και μεταφέρεται σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στην Αυστρία.
« Μας πήγαν στο κελί:δύο κρεβάτια στον τοίχο κλειστά, ένα τραπεζάκι πτυσσόμενο ένας μικρός νιπτήρας, και η τουαλέτα μέσα εκεί που θα κοιμόμαστε. Μας κλείδωσαν.
Πριν μας κλείσουν μας έκαναν μάθημα ότι τα κρεβάτια θα τα κατεβάζουμε από τον τοίχο, που ήταν από γάντζους κρεμασμένα θα κοιμόμαστε, το πρωί θα καθαρίζουμε και θα τα βάζουμε πάλι  όπως ήταν στον τοίχο. Χαρτί μολύβι απαγορευόταν αυστηρά. Η πόρτα του κελιού είχε ένα παραθυράκι και από εκεί μας έδιναν το φαγητό και ότι άλλο. Μας κλείδωσαν. Αυτό το κλείδωμα το έχω ακόμα στα αυτιά μου…
Μετά από δύο ημέρες μας είπαν να κατεβούμε κάτω για να κάνουμε μπάνιο. Μας πήγαν σε ένα μεγάλο θάλαμο, μας έδωσαν από μια πετσέτα και από ένα πλακάκι σαπούνι γκρίζο, που δεν έκανε σαπουνάδα, μια γλίτσα. Βέβαια δεν ξέραμε τι σαπούνι ήταν αυτό. Μετά από καιρό μάθαμε ότι ήταν σαπούνι από τους Εβραίους που έκαιγαν και τη στάχτη την έκαναν σαπούνι και το έδιναν στους φυλακισμένους…»
Στις 2 Απριλίου 1945 η πόλη Κρεμς, ανατολικά της Βιέννης, όπου  ήταν και το στρατόπεδο, καταλαμβάνεται από τον Κόκκινο Στρατό. Η Μαίρη Παριανού ελεύθερη πια περιμένει με ανυπομονησία να γυρίσει στην πατρίδα. Η ημέρα αυτή είναι  η       
12 Αυγούστου 1945. Στο τέλος του βιβλίου της («Μαρτυρίες από την αντίσταση και τη φυλακή  1941-1945»-Εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ)  καταλήγει ως εξής: «…δεν νοιώθω άνετα που υποχρεώνομαι, κάτω από τις αμέτρητες ανάγκες της ζωής, να μην αφηγούμαι στο παιδί μου, που μου στέρησε ο φασισμός. Γνώρισα όλη την κτηνωδία του φασισμού. Μνήμες από την ιστορία του αντιφασιστικού αγώνα έγιναν οργή όσων επέζησαν και όρκος για τις επερχόμενες γενιές, για όσους έδωσαν τα νιάτα τους αφειδώλευτα στο όνομα της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας».

Γιάννης Λακούτσης

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Το συγκλονιστικό άρθρο για την Ελλάδα της γαλλικής εφημερίδας Liberation

Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUve5Cvdyiy1Ws-QlyqwbobZ1ZU_dcixUtglvwq69Mlwcdn28dJfeSKiCvuOZCwxSXrCob0AD_7Wa1qBBEKEqvgKpzV_jriSQHDpKJjdxSkaIXZWPdEwAz9KiLG17RO1gYya0PSK7_i5xg/s320/venus.jpg
Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει...προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.
Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος".
Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.
Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!