Γούρι είναι
κάθε καλό που
γεννιέται ή ξαναγεννιέται
της
Μυρσίνης Σαμαρά
Έκλεισε άλλος ένας χρόνος
δύσκολος και δύσβατος. Ακούσαμε για καινούργια μέτρα, τα βιώσαμε βλέποντας
εισοδήματα και αποκτήματα να μειώνονται, να χάνονται και μαζί να καταρρέουν το παρόν και το μέλλον
της ζωής όπως την είχαμε μάθει και την πορευόμασταν, σαν να ήταν χτίσματα στην
άμμο. Νιώσαμε τη συλλογική ενοχή που μας εξαπέλυσαν ως κατηγορία, την
υπομείναμε αιφνιδιασμένοι αλλά στη
συνέχεια με ψυχραιμία την αποποιηθήκαμε όσοι
βλέποντας τους εαυτούς μας νεόπτωχους και άστεγους από σπίτια, όνειρα και εργασία,
καταλάβαμε πως ήταν από τη μια παγίδα
συγκάλυψης καταχρήσεων και από την άλλη παγίδα διασυρμού της χώρας μας.
Από τους συνανθρώπους μας, όσοι
δεν άντεξαν τα αδιέξοδα, απροετοίμαστοι παραλογίστηκαν και έδωσαν, δυστυχώς,
τέλος στη ζωή τους. Άλλοι πήραν το δρόμο της φυγής, του νέου ξεριζωμού, μακριά
από σπίτια και εθνικά σύνορα, για να ζήσουν καλύτερες ημέρες. Άλλοι έσφιξαν τις
γροθιές τους και είπαν, δεν είμαστε μόνοι μας. Σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο,
που έγινε ο πρώτος στόχος του οικονομικού κυκλώνα, θα βρούμε τρόπους να
κρατήσουμε τη ζωή μας όρθια.
Ναι, οι άνθρωποι θα την κρατήσουν όπως μπορούν και
όπως μια εσωτερική φωνή τούς σπρώχνει να βγουν από τον περίκλειστο κόσμο της
ατομικής ευδαιμονίας πρώτα και στη συνέχεια της δυστυχίας που τους ξεφύτρωσε. Είπαν πως θα πάνε να
συναντήσουν και τους άλλους, στα χωράφια και στ’ αμπέλια, στις πλατείες και τα πνευματικά
και πολιτιστικά κέντρα, στις συνάξεις για τις αποφάσεις των δήμων, στα θέατρα
και τις δημοτικές βιβλιοθήκες, στα σχολεία και στις λέσχες ανάγνωσης, για να
φτιάξουν καινούργιες συλλογικές δυνάμεις ενάντια σε κάθε είδους μέτρα παράλογα,
αήθη και καταλυτικά του κοινωνικού κράτους. Είπαν πως θα υποστηρίξουν το
δικαίωμα να έχουν δημιουργικά όνειρα και να οραματίζονται ένα μέλλον ανοιχτό
στην πρόοδο και τη δικαιοσύνη, χωρίς να φύγουν από την Ελλάδα.
Μια κινέζικη παροιμία λέει:
Όταν φυσάει δυνατός άνεμος, άλλοι υψώνουν κάστρα
και άλλοι φτιάχνουν ανεμόμυλους.
Και
η δική μας παροιμία λέει: Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς.
Με
την κρίση και τα μνημόνια άνοιξαν δυο δρόμοι: Ο πολιτικός, όπου οι πολίτες
παρακολουθώντας, σαν