Ένας ακόμα πίνακας της κας Ανθούλας Λαζαρίδου - Δουρούκου και η ιστορία του.
Η περίοδος της αποκριάς, ήταν ευκαιρία για οικογενειακές ανταμώσεις στην Ερμιόνη.
Τις τρεις Κυριακές και την Καθαρή Δευτέρα ο κόσμος ξεφάντωνε.
Συγγενείς , φίλοι, γείτονες μαζεύονταν μια στο ένα μια στο
άλλο σπίτι. Παίρνανε το φαγητό τους και το κρασάκι τους και βρίσκονταν
όλοι αγαπημένοι και με ανοιχτή καρδιά χαιρόντουσαν το συναπάντημα.
Λίγο το κρασί, λίγο το κέφι φτάνανε στο χορό με το τραγούδι τους.
Για έξτρα εντύπωση ίσως, φορούσαν τα πιο τρελά ρούχα.
Καμπούρες, κοιλιές, μαγκούρες, μαντίλες χρωματιστές, ότι έρχονταν μπροστά τους.
Τις περισσότερες φορές όχι ωραία, τις λίγες πολύ έξυπνα.
Με λυγίσματα και τσαλίμια καταφέρνανε να γλεντάνε με ένα
τρόπο παιδικό.
Μερικοί ήταν ειδικοί για τέτοια.
Ένας ξεχωριστός ήταν ο Αντρέας ο Καρδάσης, εμπνέονταν από το τίποτα και κατάφερνε να
κάνει κέφι σε όλους.
Μια φορά κατέβηκε στα Μαντράκια, που ήταν το κέντρο,
ντυμένος μαχαραγιάς πάνω σε ένα
κατάλληλα διαμορφωμένο στρογγυλό τραπεζάκι καφενείου.