Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Διαμάντια και μπλούζ

Η σιωπή πυκνώνει, μα δεν είναι ίδια

"Nothing is funnier than unhappiness[...]. And we laugh, we laugh, with a will, in the beginning. But it's always the same thing. Yes, it's like the funny story we have heard too often, we still find it funny, but we don't laugh any more."
S. Becket
Πρόταση για ανάρτηση της Έλλης Βασιλάκη

του Νικου Γ. Ξυδακη
Σιωπή απλώνεται στη χώρα. Σιωπή αναμονής, υπνωτική, απειλητική.
Τα Ι.Χ. έχουν αραιώσει, και τα Σαββατοκύριακα, τα ταξί σταθμεύουν στις πιάτσες άδεια, δεκάδες, εκατοντάδες, στους δρόμους πληθαίνουν οι σκουπιδο-συλλέκτες με καρότσια σούπερ μάρκετ, ζητιάνοι και μικροκλέφτες πολιορκούν τα υπαίθρια καφενεία, μικροπωλητές κουνάνε ευτελέστατα πραγματάκια στα μάτια αδιάφορων περαστικών, οι τιμές του καφέ είναι οι μόνες που αποπληθωρίστηκαν:
«Ενα ευρώ φραπέ + νερό»,
«όλοι οι καφέδες 1,70».
Στον ευρύχωρο δημόσιο χώρο της Θεσσαλονίκης μυρίζεις, σχεδόν αγγίζεις, την αμηχανία, τη συστολή, την κατήφεια.
Σοκαρισμένοι, φέρνουμε στον νου εικόνες ευδαιμονισμού και υπερχειλίζουσας ζωτικότητας, λαμπερά πρόσωπα, στο όριο της προπέτειας, περίπου ενάμιση χρόνο νωρίτερα.
Η Θεσσαλονίκη, χωνευτήρι επαρχιών και φυλών, υλόφρων, καλοζωισμένη, τώρα μου φαίνεται συρρικνωμένη, αχτένιστη, ρυτιδωμένη, με σχισμένες αφίσες πάνω σε βιτρίνες σκοτεινών μαγαζιών με βουβά «ενοικιάζεται» και «πωλείται». Στα ηλιόλουστα πάρκα, στις ανοιχτές πλατείες, στην κινητική Αριστοτέλους, αντικρίζω κυρίως εφήβους και νέους, πιο ξέγνοιαστους αλλά μαζεμένους κι αυτούς, μεσήλικες απλανείς και αφηρημένους, έναν λαό ζαρωμένο, σε επιφυλακή, σε αναμονή.
Μόνο τα παιδιά και οι νέοι δίνουν κίνηση ακόμη στην πόλη, μόνο αυτοί ζωηρεύουν τη χώρα.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Μια βραδιά Ελληνικής μουσικής σήμερα, απο το Μουσικό Σύλλογο Ερμιόνης

Βάλτε και εσείς ένα χεράκι

Είναι ένα μικρό "σχολείο" στο Παγκράτι.
Ή τουλάχιστον έτσι θέλησα να παρουσιάσω στις κόρες μου το πρωινό της Παρασκευής που βρεθήκαμε στο κέντρο της ΕΛΕΠΑΠ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκατάστασης Αναπήρων Παίδων) στο Παγκράτι.
Η εκδήλωση είχε τίτλο "Βάλε και εσύ ένα χεράκι" και εκείνο που τους είχα εξηγήσει ήταν ότι θα πηγαίναμε να ζωγραφίσουμε και να βοηθήσουμε ορισμένα παιδιά που έχουν ανάγκη από αγκαλιά, καινούργιες φίλες, χαμόγελα...
Εμπειρία ζωής, κι ας είναι κλισέ.
Τα παιδιά εκτονώθηκαν με μπογιές και πινέλα, βούτηξαν χέρια σε κουβαδάκια με χρώμα, έβαλαν τα δικά τους χεράκια σε ζωγραφιές με παλάμες που έγιναν δέντρα, θάλασσα, ζούγκλα, πίνακες του Τζάκσον Πόλοκ ή του Πάμπλο Πικάσο, χωρίς διάθεση μιμητισμού.
Κι εγώ, σαν παρατηρητής, έμεινα στις "λεπτομέρειες".
Όταν δεν ζωγράφιζα, με τις πλαστικές ποδιές μιας χρήσης και τα ειδικά γάντια, κοιτούσα τους χαρούμενους τοίχους που είχαν φιλοτεχνήσει φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών από τη Γαλλία, όπως έμαθα.
Άνθρωποι που είχαν αφήσει τα αποτυπώματά τους και σε μονάδες εντατικής θεραπείας, γνωρίζοντας πόση σημασία έχει το χρώμα στην ψυχολογία όλων.
Είδα νεαρές κοπέλες, δασκάλες, ψυχολόγους, με ροζ ποδιές, εθελόντριες, γονείς, να φροντίζουν τους νέους μας φίλους που έβαλαν και τα δικά τους χεράκια για να περηφανευτούν για τις ζωγραφιές τους, ομαδικές ή ατομικές.
Μέσα στις τάξεις είδα παιδιά με κινητικές κυρίως αναπηρίες και αναπτυξιακές δυσκολίες να ανθίζουν.
Κάθε χρόνο 1.600 παιδιά με αναπηρία "αποφοιτούν" με άριστα.
Αντί να γκρινιάζουμε, ας ξυπνήσουμε.
Μια τόσο απλή ιδέα...
Όσες περισσότερες παλάμες συγκεντρωθούν στους πίνακες ζωγραφικής, τόσο περισσότερα τα χρήματα από τη δωρεά.
Και τον Ιούνιο θα γίνει και δημοπρασία.
Όποιος σηκώσει το χεράκι, θα ξέρει ότι κάτι αλλάζει.

Σάντυ Τσαντάκη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«βάλε και εσύ ένα χεράκι»:
Μια κίνηση αγάπης με φαντασία από το attica για τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ.Με μια ξεχωριστή και

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Ένας Ερμιονίτης στις "ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ"

Οι "ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ" είναι μια ομάδα νέων μουσικών και τραγουδιστών από όλη την Κρήτη.
Δημιουργήθηκε πριν πέντε χρόνια από μια ιδέα του Σταμάτη Κραουνάκη και υλοποιήθηκε από την μουσικό Αντιγόνη Αραμπατζόγλου. Στόχος ήταν η σπουδή του τραγουδιού, η εισαγωγή καινούριων ερμηνευτικών τρόπων, ο πειραματισμός και η δημιουργία ενός καινούριου τοπίου στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού τους. Της Κρήτης. Ένα "καράβι" τραγούδια γεμάτα θάλασσα, από την Ελλάδα αλλά κι από όλο τον κόσμο ερμηνευμένα με τον ιδιαίτερο τρόπο των φωνών του νότου. Ένας καφενές στου λιμανιού την άκρη, μια κουπαστή, μια πιρόγα, τα αφρικάνικα ακρογιάλια, πέλαγα κι ωκεανοί έρχονται σαν εικόνες στο νου του θεατή και τον μαγεύουν!
Η ομάδα έχει ήδη παρουσιάσει αρκετές παραστάσεις. Το 2006 παρουσιάζεται η πρώτη δουλειά του σχήματος με παραστάσεις σε όλη την Κρήτη. Συνεργασία με το "Τρίφωνο" και τη Λίνα Νικολακοπούλου και σύμπραξη σε τρεις παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία. Το 2009 αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι με παραστάσεις σε όλη την Κρήτη και στην Σαντορίνη και μεγάλη συναυλία των φωνών του νότου με τον Σταμάτη Κραουνάκη με 2500 θεατές. Συμμετοχή στο δίσκο της Λίνας Νικολακοπούλου και του Τρίφωνου με τίτλο "Προσοχή τριφωνο". Τελευταία δουλειά την "φωνών του νότου"η παράσταση "Μια Κιβωτός τραγούδια", που πρωτοπαίχτηκε με μεγάλη επιτυχία σε δέκα παραστάσεις στο Ρέθυμνο.
Στις 16 και 17 Μαΐου,  η  παράσταση  τους στη Μουσική Θεατρική Σκηνή «Αθηναϊς» μάγεψε..
Οι «Φωνές» αποτελούνται από τους:
Υπεύθυνη ομάδας Αραμπατζόγλου Αντιγόνη
Αντώνης Ζαχαράκης, Γιάννης Γιαννακακης, Γιώργος Σταυρουλιδακης Σάκης Σακελαριδης, Αλεξάνδρα Βεργαδη, Κατερίνα Παπαδακη, Σοφία Κουτουκακη Στέφανος Ιωαννιδης, Μάκης Καραδελογλου, Γιώργος Ξενικακης, Ελένη Αλμπαντακη, ο δικός μας Θανάσης Παπαθανασίου, Κώστας Costa, Μαρία Κυριακογιαννακη, Αργύρης Έξαρχος, Μαριελλα Βιτωρου, Άρτεμη Καυκαλακη, Άννα Καραγιαννακη, Μιχάλης Νικηφορος .

Η ιστοσελίδα τους  fones

Το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα «Β.Παπαντωνίου», στη διεθνή ημέρα Μουσείων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
18 ΜΑΪΟΥ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ
Η 18η Μαΐου εορτάζεται σε όλο τον κόσμο ως Διεθνής Ημέρα Μουσείων και είναι αφιερωμένη κάθε χρόνο σε ένα συγκεκριμένο θέμα, που αφορά τα μουσεία ή την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), για φέτος έχει επιλέξει το θέμα «Μουσεία και Μνήμη».
Το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα «Β.Παπαντωνίου» συμμετέχει στον εορτασμό με τις παρακάτω εκδηλώσεις:
1. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα σχολεία της πόλης «Η ατομική και συλλογική μνήμη μέσα από ένα έργο τέχνης» στο Μουσείο Παιδικής Ηλικίας «Ο Σταθμός» (Πάρκο ΟΣΕ), ώρα 09.00-13.00.
Συντονισμός: Πόπη Ζάχου-Καλκούνου
2. «Στιγμές μνήμης – Το μουσείο και η πόλη αφηγούνται». Επιλεγμένες εικόνες από το φωτογραφικό αρχείο του ΠΛΙ γίνονται αφορμή για να ανακινηθούν ατομικές και συλλογικές μνήμες. Αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων ΠΛΙ (Σοφρώνη 13), ώρα 20.00.
Συντονισμός: Κανέλλος Κανελλόπουλος

Οι Νέοι Αγρότες Αργολίδας για την Προώθηση των Αγροτικών Προϊόντων

Η Ένωση Νέων Αγροτών Αργολίδας σε συνεργασία με το ΤΕΙ Πειραιά, με την υποστήριξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου, στα πλαίσια του έργου «Επιστημονική Υποστήριξη Νέων Αγροτών» της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς διοργανώνει ημερίδα το Σάββατο, 4 Ιουνίου 2011, στις 19.00, στην αίθουσα συνεδριάσεων της πρώην Νομαρχίας Αργολίδας, στο Ναύπλιο, με τίτλο «Καινοτόμοι Τρόποι Προώθησης Αγροτικών Προϊόντων»...
Η κα Γεωργία Δρόσου-Παγίδα (πρόεδρος ΕΝΑ Αργολίδας-6976562330) δήλωσε:
Ξέρουμε πολύ καλά όλοι ότι ο πλούτος παράγεται από τους αγρότες στον πρωτογενή τομέα, απλά οι πλούσιοι βρίσκονται στον δευτερογενή και τον τριτογενή τομέα.
Με διάφορες τεχνικές και νομοθεσίες αποκλείουν ουσιαστικά τους αγρότες ή δημιουργούν «ισοδυνάμου προς αποκλεισμό» καταστάσεις στην διαχείριση των αγροτικών τους προϊόντων.
Είμαστε παραγωγικοί, αλλά χαμένοι στον παγκόσμιο ιστό. Δεν λειτουργούν Δημοπρατήρια Αγροτικών Προϊόντων και η Επιστημονική Έρευνα δεν ακουμπά τους αγρότες, ειδικότερα όσον αφορά την προώθηση από τους ίδιους τους αγρότες.
Επιβάλλεται οργανωμένη επιστροφή στην τοπική ανασυγκρότηση όπου πλέον οι οργανωμένες τοπικές αγροτικές κοινωνίες θα έχουν να παίξουν σημαντικό ρόλο και οι αυτάρκεις τοπικές

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Συρτάκι απο τον Ολλανδό Andre Rieu


Ο Andre Rieu είναι ένας 62χρονος Ολλανδός βιολιστής, από τα μεγαλύτερα εν ζωή ονόματα μαέστρων κλασικής μουσικής σήμερα στον κόσμο. Θεωρείται ο κορυφαίος ερμηνευτής στον κόσμο, των βάλς των Γιόχαν Στράους (πατέρα & υιού).
Από το 1987 δημιουργεί την διάσημη ορχήστρα του: Johann Strauss Orchestra, με 50 περίπου εξαιρετικούς μουσικούς. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει παίξει στα μεγαλύτερα θέατρα & αίθουσες του κόσμου.
Του έχει απονεμηθεί 2 φορές το World Music Award (κάτι σαν Όσκαρ για την παγκόσμια μουσική σκηνή κάθε είδους..) και έχει αρκετούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους σε ευρωπαϊκές χώρες, Αυστραλία και Βρετανία…
Το 2001 δίνει στήν ιστορικότερη αίθουσα συναυλιών της Βρετανίας (και μια από τις πιο γνωστές ανά το κόσμο, μαζί με τη Σκάλα του Μιλάνου, το Madison Square Garden της Ν. Υόρκης κ.τ.λ), στο Royal Albert Hall του Λονδίνου,(έχουν παίξει και ερμηνεύσει εκεί κατά καιρούς όλοι οι μεγάλοι του 20αι.-από Κάλλας και Έντιθ Πιάφ μέχρι U2 και Beatles) μια από τις σπουδαιότερες συναυλίες του, το

Όχι σε όλα, αλλά ναι σε ποια;;;

Του Βασίλη Γκάτσου
Να θυμηθούμε λίγο τα της ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή μας.

Από την αρχή να τονίσουμε ότι ο κλάδος αυτός φέρνει χρήμα στη χώρα μας της τάξης των 500 εκ Ευρώ από εξαγωγές, χώρια την εσωτερική κατανάλωση. Όλη η παραθαλάσσια Ελλάδα είναι σκεπασμένοι με ελαιόδενδρα και το λάδι είναι το κύριο εξαγωγικό αγροτικό προϊόν. Όμως από την εξαγωγή του έρχονται λιγότερα χρήματα από αυτά της ιχθυοκαλλιέργειας και φυσικά η μόλυνση με φυτοφάρμακα, λιπάσματα κ.λ.π. λόγω ελαιοκαλλιέργειας είναι πολλαπλή σε σχέση με αυτήν που προκαλεί η ιχθυοκαλλιέργεια. Δεν συζητιέται λοιπόν η αναγκαιότητα στήριξης της ιχθυοκαλλιέργειας σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Πόσο μάλλον που τώρα τα πράγματα μπαίνουν σε μια τάξη, δηλαδή ορίζονται συγκεκριμένες περιοχές που μόνον σε αυτές επιτρέπεται η ανάπτυξη μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας και μάλιστα για κάθε περιοχή προσδιορίζεται και η μεγίστη ποσότητα παραγωγής ψαριών ανά έτος.

Η ιχθυοκαλλιέργεια ήταν στο ξεκίνημά της έντονα επιδοτούμενη, αλλιώς πώς θα ξεκινούσε. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να έχεις πάρει άδεια για μια περιοχή. Έτρεξαν λοιπόν, όχι μόνον επίδοξοι ιχθυοκαλλιεργητές αλλά και όλοι αυτοί που σκοπό είχαν να πάρουν άδεια για μια περιοχή και μετά να την μοσχοπουλήσουν σε ενδιαφερόμενους. Αυτό που γίνεται πάντα όπως και σήμερα με τα ΑΠΕ.
Εμφανίστηκαν τότε λοιπόν δύο άτομα στην περιοχή Ερμιόνης. Ο ένας έκανε αίτηση για άδεια όλου του κόλπου της Κάπαρης! Δηλαδή από το νησάκι της Κάπαρης μέχρι τα πρώτα σπίτια της Ερμιόνης! Ο άλλος αίτηση για όλο το κόλπο της Ντάρδιζας! Φυσικά υπήρξε η σχετική αναστάτωση και ανέλαβα τότε να επισκεφτώ τον επενδυτή της Κάπαρης, για να δούμε τι θέλει. Ούτε που ήξερε τι θέλει, ούτε που είχε σχέση με ιχθυοκαλλιέργεια. Απλά έτρεξε να κατοχυρώσει την άδεια. Φυσικά απορρίφθηκαν

Κατεπείγουσα συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ Κρανίδι, 16/5/2011
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ Αρ. Πρωτοκ. :4935
ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ
14 η Συνεδρίαση
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ
Για κατεπείγουσα συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου
Σας προσκαλώ σε κατεπείγουσα συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, σύμφωνα με το άρθρο 67 παραγραφ. 5 του Ν.3852/10 ,που θα γίνει σε αίθουσα του Γενικού Λυκείου Κρανιδίου του Δήμου Ερμιονίδας , στις 19/5/2011 ημέρα Πέμπτη και ώρα 20:00 για συζήτηση και λήψη απόφασης στο παρακάτω θέμα :
ΘΕΜΑ :Συζήτηση και λήψη απόφασης για το αναρτηθέν στο διαδίκτυο προς διαβούλευση Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, για τις υδατοκαλλιέργειες.
Στο σχεδιασμό του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής συμπεριλαμβάνεται με τον Κωδικό Α5, ο όρμος «Βουρλιά» και με την αποπροσανατολιστική ονομασία «Νήσος Πλατειά »,ολόκληρη η θαλάσσια έκταση από «Κορακιά» έως «Βουρλιά » και «Νήσο Πλατειά».
Το θέμα εισάγεται ως κατεπείγον διότι, σχετίζεται και συναρτάται με τα συμφέροντα του Δήμου και των Δημοτών μας.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ

Εδώ η διαβούλευση για το θέμα

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Σώπα, δάσκαλε!

Σώπα, δάσκαλε!

Διαβάζοντας στο ιστολόγιό σας το σχόλιο του επιτηρητή των πανελληνίων εξετάσεων και το έξοχο ποίημα του Ζακ Πρεβέρ, ήρθε στο νου μου το παρακάτω απόσπασμα από την «Αναφορά στο Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκη.

«Μια μέρα ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ανοιχτά κι έμπαινε η μυρουδιά από μια ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι. Το μυαλό μας είχε γίνει και αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια ν' ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Και ίσια-ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σχολειού και κελαηδούσε. Τότε, πια, ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλλης, που 'χε έρθει φέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δε βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο: "Σώπα δάσκαλε", φώναξε "σώπα δάσκαλε, να ακούσουμε το πουλί"»!

Θυμήθηκα και το δικό μου δάσκαλο, τη δεκαετίας του 70, σε μια παραθαλάσσια επαρχιακή πόλη, που διαβάζοντάς το σώπασε, σήκωσε τα μάτια του και μας κοίταξε γεμάτος ενοχές…

Στο δευτερόλεπτο βρεθήκαμε στην αυλή του σχολείου και το «μάθημα» συνεχίστηκε εκεί, κάτω από τις ανθισμένες νεραντζιές –σήμα κατατεθέν της γενέτειράς μου- που μοσχοβολούσαν, με τους στοχασμούς του Σολωμού για τη «Φύση στην πιο γλυκιά της ώρα», δοσμένους μοναδικά στους «Ελεύθερους πολιορκημένους»…

Κι ύστερα, καθώς ο δάσκαλος διάβαζε απανωτά ποιήματα και πεζά, πήραμε τα κραγιόνια μας, δανειστήκαμε από τον Περσέα τον Πήγασο και τρέξαμε μαζί του στα απέραντα λιβάδια της φαντασίας μας, να συναντήσουμε την άνοιξη. Να βρούμε τους ήχους της και τις μυρουδιές της. Να δούμε πλατάνια και μανταρινιές... Και κατακίτρινα καναρίνια και όλων των ειδών τα πουλιά να κελαηδάνε!

Άλλες εποχές…

Τζένη Ντεστάκου

ΠΑΡΑΓΩΓΗ (2)

Του Βασίλη Γκάτσου
Το παραγωγικό πρότυπο της Ύδρας και η εξέλιξή του.
Η Ύδρα ήταν πάντα ένας βράχος που δεν μπορούσε να ταΐσει πάνω από 400 γίδια και να θρέψει πάνω από 20 οικογένειες με τα σχεδόν ανύπαρκτα χωράφια της.
Κατά τον 18ο αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία απέσπασε τα νησιά και την Μάνη από την δικαιοδοσία του Πασά της Τρίπολης και τα ενέταξε στο Υπουργείο Ναυτικών. Δηλαδή τα απέσπασε από μια εξουσία βάναυση και αντιπαραγωγική και τα έθεσε υπό την προστασία του Υπουργείου Ναυτικών με υποχρεώσεις αλλά και με πάρα πολλά προνόμια. Βρήκαν λοιπόν σε αυτόν τον βράχο καταφύγιο Αρβανίτες και Έλληνες κυρίως από Πελοπόννησο και σε αυτό το αρκετά ασφαλές περιβάλλον τους δόθηκε η δυνατότητα οικονομικής ανάπτυξης.
Έτσι δημιουργήθηκε ένα παραγωγικό πρότυπο που στηρίχθηκε αποκλειστικά στη θάλασσα. Στο εμπόριο, στη κατασκευή πλοίων, στη συνεργασία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την Ρωσία και άλλες Δυνάμεις, και φυσικά στην πειρατεία. Ο ανδρικός πληθυσμός μέσα στα πλοία ταξιδεύει συνέχεια και έρχεται στο νησί για να μεταφέρει τα πλούτη του και να κάνει παιδιά, και ο γυναικείος πληθυσμός άρχοντας του οίκου του στην Ύδρα. Τα πλοία δεν είναι ενός πλοιοκτήτη αλλά συμμετοχικά, ώστε να μοιράζεται σε πολλούς ο κίνδυνος αλλά και το κέρδος, αλλά όλοι να έχουν κίνητρο συμμετοχής σε αυτή την περιπέτεια. Αναπτύσσεται κοινοτικό πνεύμα που εκφράζεται με το περίφημο Κοινό των Υδραίων.
Αναπτύσσεται και συντηρείται ο παραγωγικός μύθος που συντηρεί αυτό το παραγωγικό πρότυπο. Από την βρεφική ηλικία αρχίζει η εξοικείωση με τη θάλασσα ώστε σε ηλικία 12 ετών το παιδί να έχει γίνει ένα με τη θάλασσα. Παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, θείοι, διηγούνται θαλασσινές ιστορίες, αποκοτιές, μαθήματα και παθήματα, δείχνουν ως πρότυπα του φτασμένους θαλασσόλυκους, τα αρχοντικά και τα πλοία. Όλα συγκλίνουν στα να στραφεί το παιδί στη θάλασσα, να ενταχθεί στο παραγωγικό πρότυπο του νησιού του με λογισμό και όνειρο. Η παιδεία (οικογενειακή, εκκλησιαστική, κοινοτική, σχολική) συντηρe;i τον παραγωγικό μύθο. Έτσι μεγαλούργησε η Ύδρα.
Όταν η συγκυρία άλλαξε τα δεδομένα, τροποποιήθηκε το παραγωγικό πρότυπο χωρίς να πάψει να

Θα κλείσω το παράθυρο

Σήμερα το πρωί ήμουν επιτηρητής Πανελλαδικών Εξετάσεων σε ένα επαρχιακό Λύκειο. Από το ανοιχτό παράθυρο ακουγόταν ένα πουλί να κελαηδά. Όταν ήρθαν τα θέματα, μια μαθήτρια ζήτησε να κλείσουμε το παράθυρο γιατί την ενοχλούσε το πουλί. Χρειάζεται να πούμε κι άλλα γι’ αυτή τη μηχανή του κιμά που λέγεται εκπαιδευτικό σύστημα; Εμένα πάντως μου ήρθε στο νου αυτό το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ:
Σελίδα γραπτού
Δύο και δύο τέσσερα
τέσσερα και τέσσερα οχτώ
οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι.
Επαναλάβατε! λέει ο δάσκαλος.
Δύο και δύο τέσσερα
τέσσερα και τέσσερα οχτώ
οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι.
Μα να το πουλί-λύρα
που περνά στον ουρανό.
Το παιδί το βλέπει,
το παιδί το ακούει,
το παιδί το φωνάζει:
Σώσε με,
παίξε μαζί μου,πουλί!
Τότε το πουλί κατεβαίνει
και παίζει με το παιδί.
Δύο και δύο τέσσερα.

Απο τα περιβόλια

Έχουν τις προτιμήσεις τους και οι παπαρούνες..
Τους αρέσει αυτό το κτήμα και κάθε άνοιξη είναι κατακόκκινο.