Καιρός κάλμα. Περπατώντας όλο το κρηπίδωμα στα Μαντράκια, από ανατολικό μόλο μέχρι μαντράκι Φολώκα, τέσσερα πράγματα εντυπωσιάζουν:
1). Δεν υπάρχουν καθόλου φύκια στον εγγύς του κρηπιδώματος βυθό. Μια αχνή σκόνη, ουσιαστικά τσιμεντόσκονη, επικάθηται επί του βυθού.
2). Δεν υπάρχουν τα γνώριμά μας ψάρια στον βυθό: Πέρκες, χύβες, κοκωβιοί, σπάροι, λεβέρες, γαρίδες, καβούρες κ.λ.π. Ούτε χταπόδια. Ερημία που λέμε.
3). Δεν υπάρχουν πορφύρες, καρτσίνες, θρουμπίλια.
4). Δεν υπάρχουν οι γνωστοί μας αχινοί. Ένα ξενόφερτος αχινόςαπό τον Ινδικό Ωκεανό του είδους Diadema Setosum έχει απλωθεί στον βυθό. Ζει μέχρι τα 95 μέτρα βάθος. Έχει πολύ μεγάλα αγκάθια που στα άκρα τους φέρουν δηλητήριο. Ο αχινός αυτός έχει έρθει από τη διώρυγα του Σουέζ και περί το 2010 άρχισε να απλώνεται στα Δωδεκάνησα, Κυκλάδες, Ανατολική Πελοπόννησο.
Ο εγγύς βυθός στα Μαντράκια, ακόμα και με το μπάζωμα (χώματα και πέτρες) που έγινε πριν τη γενική τσιμεντόστρωση και το τσιμεντένιο κρηπίδωμα, ήταν γεμάτος φύκια, ψάρια και χταπόδια. Γιατί σήμερα αυτή η ερημία, παρόλο που η θάλασσα είναι πεντακάθαρη πλέον;
Το θαλασσινό νερό είναι ελαφρώς αλκαλικό με ΡΗ = 8.1 έως 8.4. Σε αυτό το περιβάλλον ζει όλη η θαλάσσια ζωή, δηλαδή μέσα σε αυτά τα όρια αλκαλικότητας. Πολύ λίγα είδη τα καταφέρνουν και σε αλκαλικότητα μέχρι το πολύ ΡΗ = 9.
Το μπετόν όταν είναι φρέσκο έχει πολύ μεγάλη αλκαλικότητα που φτάνει μέχρι και ΡΗ = 13. Αυτή η αλκαλικότητα εγκλωβίζεται μέσα στο τσιμέντο και μόνο η επιφάνειά του σε επαφή με τη θάλασσα μετά από πολλά χρόνια χάνει την αλκαλικότητά της και μπορούν να αναπτυχθούν ορισμένα φύκια.
Η διαφορά του ΡΗ = 8 με το ΡΗ = 13 είναι μόλις 5 μονάδες. Είναι τόσο φοβερό αυτό;
Η κλίμακα του ΡΗ είναι εκθετική, όπως η κλίμακα που μετράει τους σεισμούς. Δηλαδή η αλκαλικότητα του νερού με ΡΗ = 13 είναι 100000 φορές η αλκαλικότητα του νερού με ΡΗ = 8.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Επειδή τρίβεται όλο το σταμπωτό των Μαντρακίων, από τα αυτοκίνητα, το βάδισμα, τη θάλασσα, το πλύσιμο με λάστιχο, τα απορρυπαντικά, κ.λ.π. με τη πρώτη βροχή η αλκαλικότητα σε μορφή τσιμεντόσκονης μεταφέρεται στον εγγύς του κρηπιδώματος βυθό.
Αλλά και από όλους τους τσιμεντοστρωμένους δρόμους που έχουν κλίση προς τα Μαντράκια, η αλκαλικότητα καταλήγει στον εγγύς βυθό. Επίσης το κύμα τρώει σιγά σιγά το κρηπίδωμα και έχουμε πρόσθετη αλκαλικότητα, όπως έχουμε και από τα δεκάδες θραύσματα τσιμέντου που υπάρχουν στον βυθό. Έτσι αυτή η ζώνη βυθού θα είναι έρημος για πολλές πολλές δεκαετίες. Το βασίλειο του νέου αχινού!
Η φύση εκδικείται. Δεν μπορείς να πας εναντίον της. Μόνο με γνώση και επίγνωση μπορείς να συμπορευθείς μαζί της.
Βασίλης Γκάτσος
