Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Λογαριασμοί Τραπεζών για τους σεισμοπαθείς στην Αϊτή

Συγκινητική είναι η ανταπόκριση ολόκληρης της υφηλίου στην άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση, που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Αϊτή. Με τη βοήθεια των παραδοσιακών μέσων, αλλά και των ηλεκτρονικών σελίδων κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter, Myspace), οι  ευαισθητοποιημένοι πολίτες του κόσμου σπεύδουν να παράσχουν τον οβολό τους, παρά την οικονομική ύφεση.
Όσοι μπορούμε ας βοηθήσουμε..
Λογαριασμοί Τραπεζών για τους σεισμοπαθείς στην Αϊτή:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ - 169/480023-04
ALPHA BANK - 115 002002 022472 (διαδικασία Κ03)
ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ - 0117 04 00593488
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ - 5049-045921-741
EMPORIKI BANK - 66360008
EUROBANK- 0026.0102.13.02000612226

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Εκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο ζητά η ΠΑΠΟΕΡ

Αίτηση κατέθεσε σήμερα το πρωί στο Δήμο Κρανιδίου η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ με την οποία ζητά έκτακτη Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κρανιδίου για ανακύκλωση
Πατήστε εδώ να διαβάσετε την αίτηση

Κρύο..

(Για κάποιο λόγο που δεν ξέρουμε τα μουσικά βιντεο "ανοίγουν" καλύτερα με τον mozilla firefox)
Καιρός κατάλληλος για ζεστές αγκαλίτσες, ζεστά συναισθήματα και μουσική.. Και θα χαθώ..
 Ισιδώρα Σιδέρη. Εκπληκτικό τραγούδι που ακούστηκε στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις στην Κέρκυρα το 1981.
Μουσική Λάκης Παπαδόπουλος .Στίχοι Κυριάκος Ντούμος

Διαβούλευση για τα απορρίμματα.

Ανταποκριθήκαμε κι εμείς, όπως και αρκετοί πολίτες της Ερμιονίδας, στην πρόσκληση του κου Καμιζή, υποψήφιου Δημάρχου Κρανιδίου ή ενιαίου Δήμου Ερμιονίδας (θα δούμε..), στην πρώτη διαβούλευση, θα ακολουθήσουν και άλλες 8, με θέμα το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων μας.Παρευρεθήκαμε να αφουγκραστούμε τις θέσεις και τις απόψεις του καθώς και όλων των συμπολιτών μας που ήταν εκεί.Πολύ ενδιαφέρουσα η ενημέρωση από τον καλεσμένο κο Βασίλη Γιόκαρη, φυσικό μηχανικό, για την δημοτική κομποστοποίηση σε περιοχή της Γερμανίας και για την ανακύκλωση γενικά..Αρκετή αναφορά έγινε για τους δεματοποιητές στα Δίδυμα, μια θλιβερή ιστορία που έχει περάσει πια στο παρελθόν αφού η θέση - λύση του υφυπουργού περιβάλλοντος κου Μανιάτη για την περιοχή μας, είναι η ανακύκλωση. Παρήγορο ότι αποδέχτηκε τις ευθύνες του ο κος Καμιζής για τον χρόνο που χάθηκε.Θα είμαστε εκεί και στην επόμενη διαβούλευση για το νερό και σε όποια άλλη που θα αφορά τις προθέσεις για το περιβάλλον μας οποιουδήποτε μελλοντικού υποψήφιου δημάρχου.Η ένταξή μας σε πρόγραμμα ανακύκλωσης είναι θέμα χρόνου, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας και τώρα έχει προτεραιότητα να πιέσουμε ο καθένας με τον τρόπο του, αυτός ο χρόνος να είναι κοντύτερος.Εμείς σήμερα ζητήσαμε πάλι ραντεβού με τον κο Μανιάτη για να μας πει σε ποιο σημείο βρισκόμαστε, γιατί για να βοηθήσουμε στην ενημέρωση του κόσμου για την ανακύκλωση, εκτός του ότι το κάνουμε ήδη, πρέπει πρώτα να καταφέρουμε να ενtαχθούμε σ αυτήν.

Βασίλης Γκάτσος. Σχετικό με τη μόλυνση περιβάλλοντος

Έλαβα ένα τηλεφώνημα από παλιό φίλο και μου είπε:
«Παρακολουθώ τα blog της Ερμιονίδας και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όλοι οι οικολογούντες, ακόμη και συ, μιλάτε για διοξίνες , καύσεις, απόβλητα αλλά αναφερόσαστε πάντα στην Ευρώπη και στην Αμερική. Εκεί φτιάξανε μεγάλες μονάδες καύσεις, εκεί βγαίνουν οι διοξίνες, εκεί κάνανε μετρήσεις και βρήκανε μόλυβδο, εκεί, εκεί κ.λ.π. Όμως και όταν μιλάνε για πρότυπη ανακύκλωση πάλι αυτές τις χώρες επικαλούνται ως σωστές και μάλιστα της Βόρειας Ευρώπης ως ιδανικές.
Μόνον εσύ κάπου ανέφερες τη λίμνη Αράλη της πάλε ποτέ Σοβιετικής Ενώσεως. Από πολύ παλιά αλλά και τώρα ταξιδεύω πολύ. Στην Ευρώπη και στην Αμερική υπήρχε μόλυνση κυρίως στις πόλεις και σε λίγες βιομηχανικές περιοχές. Σήμερα είναι τα πάντα καθαρά, ντρέπεσαι να περπατάς στις πόλεις και στα εργοστάσιά τους. Όχι ότι δεν υπάρχουν ακόμη προβλήματα.
Όμως όταν πήγαινα παλιά στις λεγόμενες Ανατολικές Χώρες και στη Σοβιετική Ένωση γινόταν

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Τα αποδημητικά πουλιά στη Λίμνη Θερμησίας



Της Ρίνας Λουμουσιώτη

Πουλιά μετανάστες.
Είναι πανέφορφο να τα περιμένεις κάθε χρονιά και να χαίρεσαι όταν γεμίζει η λιμνοθάλασσα από τα κελαϊδίσματα τους, τα  παιχνίδια τους και από το θόρυβο των παφλασμών που κάνουν όταν απογειώνονται για να  πετάξουν όλα μαζί.
Ένας άλλος κόσμος ..
Ο δικός τους ήσυχος κόσμος, που μοιάζει να κοροϊδεύει το δικό μας.

Πάπιες, μαυροπούλια, ερωδιοί, κύκνοι…
Ακολουθούν το πανάρχαιο δρομολόγιο τους από το Βορρά στο Νότο, το φθινόπωρο και αντίθετα την άνοιξη.
Άλλα απλά σταματούν για λίγο στη λίμνη για φαγητό, έχοντας άλλο προορισμό και άλλα ζευγαρώνουν εδώ γιατί από τις καλαμιές βλέπεις να βγαίνουν δειλά, δειλά τα μικρά τους.

Κάποια πουλιά ίσως έρχονται και έχουν κρατημένες τις ίδιες θέσεις, στα ξύλινα φράγματα της λίμνης. Κάποια πάλι ζουν μόνιμα εδώ.


Η λιμνοθάλασσα της Θερμησίας, έχει ενταχθεί σε εθνικά και διεθνή δίκτυα προστασίας , όπως το Ευρωπαϊκό δίκτυο CORINE BIOTOPS.

Ορισμένα είδη που ζουν εδώ προστατεύονται από την Κοινοτική Οδηγία 79/409 και τη Σύμβαση της Βέρνης.
Σύμφωνα σε μελέτη που έκανε για το δίκτυο CORINE ο Martin Gaethlich, για τους υγρότοπος στην Ερμιονίδα ( Φλάμπουρα, Κοιλάδα, Ερμιόνη, Βερβερόντα, Σαμπάριζα, Κριτσέλα, Πλέπι , Θερμησία) μετά από 9 επισκέψεις του στην περιοχή και που παρουσίασε το 1993 στη Θεσσαλονίκη, σε ανάλογο συνέδριο, κατεγράφησαν στην περιοχή 152 είδη πτηνών, μερικά απ αυτά (39) σπάνια όπως: Αργυροτσικνιά, Χουλιαρομύτα, Χαλκόκοτα, Γερογλάρονο και Καλαμοκανά.

Δεν ξέρουμε, τώρα πόσα συνεχίζουν να  υπάρχουν.

Όλοι οι βιότοποι της Ερμιονίδας όμως, περιλήφθηκαν από τότε στο CORINE, με κωδικό Α00060089.


Έχω δυο ζευγάρια κύκνους, λέει περήφανα ο φύλακας της εταιρίας που εκμεταλλεύεται τη λιμνοθάλασσα, εκτρέφοντας ψάρια.
Έρχονται δυο χρόνια τώρα.
Έχει και μια πανέμορφη γάτα  και ένα φωνακλά σκύλο.. 

Υπάρχουν και άλλες δυο λιμνοθάλασσες στο Μετόχι, μια από αυτές την εκμεταλλεύεται άλλη εταιρία.
Εκτρέφουν λαβράκια και τσιπούρες.
Η Λίμνη της Θερμησίας είναι απο τους ωραιότερους φυσικούς προορισμούς της Έρμιονίδας, αλλά θέλει τον ανάλογο σεβασμό από τους επισκέπτες.

Να έρθετε να τη  χαρείτε με μια συμβουλή.
Κάντε το γύρω της λίμνης σιγά σιγά με το αυτοκίνητο, μη βγείτε έξω γιατί τα πουλιά θα φύγουν, θα πετάξουν απέναντι προς την παλιά αλαταποθήκη ή προς το Αλατοβούνι.

Έχουν τρομάξει από τους κρότους όπλων κάποιων, με αποδημητικά συναισθήματα...





Οι Φωτογραφίες της Ρίνας Λουμουσιώτη


Πληροφορίες: Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Όταν είπαμε κε Γκάτσο ότι σεβόμαστε την γνώμη και την πρόθεση σας αυτό εννοούσαμε..
Ότι εκφράσατε απλά σαν χημικός- επιστήμονας την γνώμη σας τίποτα περισσότερο.

Απο τον κο Βασ. Γκάτσο ΔΙΟΞΙΝΕΣ, ΖΙΖΑΝΙΟΚΤΟΝΑ, ΕΝΤΟΜΟΚΤΟΝΑ

Για τους καρκίνους στις περιοχές μας και άλλες ασθένειες κυρίως του αγροτών και όχι μόνο, όντως υπάρχει πρόβλημα. Θα σας το πει αμέσως όποιος επί χρόνια έβαζε θερμοκήπια.

Ήδη είναι γνωστό ότι στη Τροιζηνία όπου καλλιεργούν λουλούδια σε θερμοκήπια τα ζιζανιοκτόνα και εντομοκτόνα κάνανε θραύση. Για βάλτε τώρα τι ραντίσματα έχουν πέσει στους αγρούς μας κυρίως παλαιότερα, πόσο gramoxone ρίχνανε ασυλλόγιστα οι αγρότες μας. Μικρά παιδιά πηγαίναμε στην Κάπαρη και βλέπαμε που προσγειώνονται τα ραντιστικά αεροπλάνα και τσαλαβουτούσαμε στα υγρά από τα βαρέλια τους.
Αλλά για τις διοξίνες πηγή δεν είναι μόνον οι καύσεις.
Από το 1938 παράγονταν σε εργοστάσια τριχλωροφαινόλες για χρήση σε εντομοκτόνα. Πολύ αργότερα, δηλαδή όταν είχαν φτιαχτεί κατάλληλα όργανα, διαπιστώθηκε ότι κατά την παραγωγή τους παράγονταν και διοξίνες. Άρα από τότε διάφορα εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα περιείχαν διοξίνες χωρίς να είναι γνωστό πόσο περιείχε το καθένα, ούτε ότι περιείχε.
Μετά αυτές καθ’ αυτές οι διοξίνες παράγονταν σαν πολεμικό όπλο (orange agent) για την αποψίλωση δασών και βλάστησης (Βιετνάμ) και φυσικά σε διάφορα άλλα σκευάσματα.
Άρα πέραν από τις φωτιές (και τα δάση όταν καίγονται παράγεται διοξίνη) οι διοξίνες έχουν απλωθεί στη φύση πολύ περισσότερο με τα ζιζανιοκτόνα και εντομοκτόνα που την είχαν τυχαία ή σαν κανονικό συστατικό και που πλέον βέβαια έχουν καταργηθεί.
Δεν χρειάζονται και μεγάλα έξοδα για να γίνουν αναλύσεις διοξινών σε χώμα και σε καρπούς. Ούτε χρειάζεται να επαληθευτώ ή όχι εγώ.
Όσοι θέλουν να ξέρουν για την ποιότητα εδάφους, καρπών, νερών κ.λ.π. αν συγκεντρώσουν 5 έως 10 χιλιάδες ευρώ, μπορούν να απευθυνθούν στον ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ και να πάρει δείγματα και να βγάλει συμπεράσματα για μια αρκετά μεγάλη έκταση. Αυτό μπορούν να το επωμιστούν οι οικολόγοι για να δείξουν και έργο. Οι Δήμοι και το Δημόσιο δεν έχουν πια λεφτά, μόλις που πληρώνουν τους υπαλλήλους τους.
Βέβαια αν σε μια περιοχή μακριά από την χωματερή βγει περισσότερο, μπορεί εκεί με τις βροχές χρόνια τώρα να κυλούσαν κατά προτίμηση περισσότερα ξεπλύματα ραντισμάτων.
Ακριβές είναι οι αναλύσεις αερίων, γιατί μια συσκευή με ειδική κάψουλα πρέπει να παίρνει δείγμα αέρος επί 6 τουλάχιστον ώρες και να το στείλει Γερμανία για ανάλυση. Αναλύσεις εδάφους και τροφίμων είναι σχετικά φτηνές. Ο Δημόκριτος θα σας πει τι μέτρα θα λάβετε ή δεν θα λάβετε.
Αλλά γιατί πάτε στις διοξίνες; Δεν σας αρκεί ότι από το 1945 έως 1965 φλιτάραμε καθημερινά με DDT όχι μόνον τα έλη για τα κουνούπια, αλλά και το σπίτι (!) κλίναμε τα παράθυρα, ψόφαγαν οι μύγες και μετά μπαίναμε μέσα (!). Χώρια τα παιδιά που μπαινοβγαίναμε χωρίς έλεγχο, ή παίρνανε τις τρόμπες του φλιτ και κυνηγιόμαστε ραντίζοντας το ένα το άλλο (!). Τα αποτελέσματα στην υγεία έρχονται καταστροφικά μετά από χρόνια στους γονείς μας και σε μας.
Αυτό που θέλω από σας τις 5, γιατί από το blog σας αναδύεται ανεξαρτησία σκέψης, αίσθημα, και δημοκρατική συνείδηση, να μου απαντήσετε στο παρακάτω ερώτημα: Η μέχρι τώρα ενημέρωσή μου για διοξίνες ήταν αντικειμενική και επιστημονική ή πολιτικού χαρακτήρα;
Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος
20-01-10

Πρόσκληση απο τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης
«Απόστολος Γκάτσος»
καλεί όλους τους φίλους της βιβλιοθήκης
στο κόψιμο της βασιλόπιτας,
που θα γίνει το Σάββατο
 23-1-10, 5 το απόγευμα προς τιμήν των εθελοντών της.
 Με την ευχή η αλληλεγγύη και η προσφορά να δώσουν νέο πνεύμα δημιουργίας  στο 2010.

                  Καλή χρονιά




Εδώ είμαστε πάλι..

Λίγο από τον χρόνο σας για μερικές μόνο διευκρινήσεις.

Δεν λείπουμε κάθε φορά όλες μαζί και δεν απαντάμε σε ερωτήσεις σας ή δεν παίρνουμε θέση σε θέματα όταν το ζητάτε, αλλά απουσιάζει αυτή που από την ομάδα μας διαχειρίζεται το blog, άρα λοιπόν δεν υπήρχε πρόθεση να μην απαντήσουμε.
Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν κανονισμοί και ποιοι για τα blog, δεν έχουμε πρότυπα. Ακολουθούμε την δική μας οπτική και αισθητική στα πράγματα χωρίς να διεκδικούμε δημοσιογραφικούς τίτλους, ούτε είμαστε κάποια τοπική ηλεκτρονική εφημερίδα με την αγωνία της συνεχούς ειδησεογραφίας ή της καταγγελίας γιατί δεν είναι αυτοσκοπός μας ούτε η είδηση ούτε η καταγγελία.
Είμαστε με αυτό τον τρόπο απλά εδώ.

Οι απαντήσεις και οι θέσεις μας λοιπόν στο θέμα που απασχόλησε την περασμένη εβδομάδα, η επιστολή του κου Βασίλη Γκάτσου για την διοξίνη.
Πιστεύουμε ότι κάθε τι που μας στέλνει ο κος Γκάτσος ή όποιος άλλος προς ανάρτηση, εμείς οφείλουμε να το αναρτήσουμε χωρίς κανένα πρόλογο και καμία κριτική. Δεν το στέλνει σε εμάς αλλά σε εσάς.
Μας ζητήθηκε όμως αυτή την φορά από την κύρια Θεοδώρα Βογανάτση μέσα από το blog του κου Δαμαλίτη, να πάρουμε θέση στο θέμα και να απαντήσουμε επίσης τι κάναμε τις υπογραφές που συγκεντρώσαμε για να υποστηρίξουμε την αίτησή μας για ανακύκλωση.
Η θέση μας για τον κίνδυνο από την καύση των σκουπιδιών στις χωματερές είναι η ίδια με αυτών που έχουν απαγορεύσει την ύπαρξη τους εδώ και πολύ καιρό , επιβάλλοντας πρόστιμα για όσες συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται πολύ δε περισσότερο να καίνε όπως και η δική μας .
Οι συνέπειες της διοξίνης είναι γνωστές σε όλους μας και σύμφωνα με τις ανακοινώσεις μεγάλων οικολογικών οργανώσεων όπως η Greenpeace, WWF (θα μπορούσαμε να επισυνάψουμε πολλές παραπομπές για το θέμα) δημιουργούνται και από την καύση των σκουπιδιών στις χωματερές.
Αυτές είναι οι πληροφορίες μας και από τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους, δεν έχουμε κάποια επιστημονική κατάρτιση ούτε μπορούμε να έχουμε μετρήσεις διοξίνης στην περιοχή για να το αποδείξουμε.
Οι μόνες μετρήσεις μας είναι η απώλειες ανθρώπων μας από καρκίνο.
Η άποψη του κου Γκάτσου χημικού με εμπειρία χρόνων, και η πρόθεση του, δεν είναι μόνο απολύτως σεβαστή από εμάς αλλά και ευχόμαστε  να έχει δίκιο.
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ!!
Μακάρι να μην είναι τόσο καταστροφικές οι επιπτώσεις στην υγεία μας και στο περιβάλλον από την καύση που έχει γίνει μέχρι τώρα σε όλες τις χωματερές.
Εννοείται βέβαια ότι ο Δήμαρχός μας, που θα έπρεπε να ξέρει αν ήθελε να μας προστατέψει από έγκυρες και διασταυρωμένες πηγές τους κινδύνους, δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και χρησιμοποίησε την άποψη του κου Γκάτσου όπως τον βολεύει...
Οι υπογραφές σας.
Την αίτησή μας για άμεση λύση και ένταξη μας σε πρόγραμμα ανακύκλωσης προς τον υφυπουργό κο Μανιάτη, μαζί με τις πρώτες 72 υπογραφές σας, την δώσαμε στον ίδιο στην συνάντηση που είχαμε μαζί του την περίοδο των πυρκαγιών , λέγοντας του ότι συνεχίζουμε να συγκεντρώνουμε περισσότερες υπογραφές δίνοντας του έτσι να καταλάβει ότι δεν είμαστε οι μόνες που το ζητάμε αλλά σχεδόν όλοι οι Ερμιονίτες.
Τα νέα όπως έχουμε ξαναγράψει από την πληροφόρηση που έχουμε για την ανακύκλωση είναι θετικά.
Έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα όπως, η απόφαση(223/2009)που πήρε ομόφωνα το δημοτικό μας συμβούλιο εγκρίνοντας την αίτηση μας ως μοναδική λύση την ανακύκλωση η οποία έχει σταλεί στην Γενική Διευθ. Περιφέρειας και στον Υφυπουργό Περιβάλλοντος κο Μανιάτη.
Η απόφαση για ανακύκλωση και η αίτηση προς την "Ελληνική Εταιρία Ανακύκλωσης Α.Ε." του ΦΟ.Δ.Σ.Α. Αργολίδας

Παρακολουθούμε και ενημερωνόμαστε συνεχώς για το θέμα και αν χρειασθεί να ξαναχρησιμοποιήσουμε τις υπογραφές σας θα το κάνουμε με επίγνωση της σοβαρότητας που χρειάζεται αφού μας τις εμπιστευτήκατε.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Δύο Blog κατά Χημικού (για τις διοξίνες άραγε;).

(Εχει σταλεί απο τις 15 /1/2009)
Μία φωτιά στη χωματερή Ερμιόνης που έκαιγε βουβά για 6 μέρες παρουσιάστηκε μετ’ επιμονής ως οικολογική καταστροφή με έκλυση νέφους διοξίνης που ‘σκέπασε χώρες και χωριά’. Ίδιες βέβαια φωτιές έχουν κατά καιρούς εμφανιστεί και στην ίδια χωματερή αλλά και στου Κρανιδίου που είναι μεγαλύτερη χωματερή. Δηλαδή η φωτιά, απ’ όπου και αν προέρχεται, αν και απαγορευμένη, είναι χρόνια τώρα ο κανόνας για τις χωματερές όλων των μικρών Δήμων της χώρας μας και πολλές φορές έχει πυρπολήσει και τα δάση μας.

Έδωσα μία καθησυχαστική γνώμη με απλά λόγια (ως χημικός στο επάγγελμα) που έχει επαγγελματικά ασχοληθεί με το θέμα της παραγωγής διοξινών, νομοθεσίας, οδηγιών Ε.Κ. κ.λ.π. αλλά και από τους λίγους που έχει εμπειρία αναλύσεων διοξινών σε αέριες εκπομπές και σε στερεά υλικά.
Είπα ότι ο τύπος των σκουπιδιών και η πολύ μικρή ποσότητά τους δεν δικαιολογούν με τίποτα τα περί «νέφους διοξίνης» ή «περιβαλλοντικής καταστροφής». Η περιβαλλοντική επίπτωση στο χώρο της φωτιάς και στη γύρω περιοχή φυσικά μόνον με πλήθος αναλύσεων μπορεί να τεκμηριωθεί, να αξιολογηθεί από αρμόδια υπηρεσία και να ληφθούν μέτρα.
Οι μετρήσεις που έχουν γίνει στα ελληνικά τρόφιμα που φυσικά προέρχονται από τυχαίους τόπους δείχνουν ότι η χώρα μας είναι πολύ καλύτερα ως προς τις διοξίνες από όλη την Ευρώπη, γι’ αυτό είπα να τρώτε άφοβα προϊόντα της Ερμιονίδας φυσικά με τον αυτονόητο περιορισμό ότι νόμος απαγορεύει την καλλιέργεια και τη βοσκή όχι μόνον εντός χωματερών αλλά και σε απόσταση από αυτές όπως και σε ορισμένη απόσταση από κεντρικούς δρόμους. Άλλωστε και μετρήσεις που έχουν γίνει σε σχετικά μεγαλύτερες χωματερές διαπιστώνουν φυσικά μεγάλη ρύπανση στο χώρο της χωματερής αλλά εκτός αυτού πολύ γρήγορα η ρύπανση του επιφανειακού εδάφους περιορίζεται, όσο φεύγουμε από την εστία.
Ας προστεθεί εδώ ότι οι διοξίνες περνούν στο ανθρώπινο οργανισμό από την τροφική αλυσίδα και ελάχιστα από τον δέρμα ή τον αέρα.
Αυτό δεν άρεσε στον ιδιοκτήτη blog κύριο Δαμαλίτη Σταμάτη και μη έχοντας στα χέρια του κανένα τεκμήριο οικολογικής καταστροφής, στήριξε την απόδειξη της οικολογικής καταστροφής στο συνάδελφό του κύριο Κατσαΐτη επίσης ιδιοκτήτη blog. Η απόδειξη ήταν όχι μετρήσεις ή τεκμήρια της περιοχής μας, αλλά η περιβαλλοντική καταστροφή και η έκλυση διοξίνης στη φωτιά των Ταγαράδων αλλά και όσα γενικώς λέει η green peace για την επικινδυνότητα των διοξινών την οποία βέβαια δεν αμφισβητεί κανένας επιστημονικός φορέας, χωρίς να μας το πει η εν λόγω οργάνωση η οποία βέβαια δεν είναι και το άπαν της οικολογίας.
Μαζί βέβαια με ‘τις αποδείξεις του’ απορρίπτει και την επιστημονική μου κατάρτιση όπως και κάθε επιστήμονα.
Ως επιστήμονας δέχομαι την αμφισβήτηση και την απόρριψη (η αμφισβήτηση είναι ουσιαστικό της επιστήμης και όχι της πίστης σε μία ιδέα) αλλά ας μου επιτραπεί να αμφιβάλλω αν μπορούν να διαβάσουν και κατανοήσουν τέτοια δύσκολα ακόμη και για επιστήμονες θέματα. Περιέργως όμως αναζητούν στήριξη των απόψεών τους περί οικολογικής καταστροφής σε επιστήμονες και επιστημονικές μελέτες και όχι στις επαγγελματικές τους τάξεις. Αν βρουν σύμφωνες με τις απόψεις τους, τότε να οι καλοί επιστήμονες και οι μελέτες, αυτοί μας κάνουνε. Εκ των υστέρων διαπιστούται ότι την ίδια λογική έχει και ο Δήμαρχος Ερμιόνης ο οποίος θεώρησε καλόν να επισυνάψει το γραπτό μου ως αποδεικτικό προφανώς στοιχείο (να αποδείξει άραγε τι;) σε έγγραφη καταγγελία κατά καθηγητού δημοσίας εκπαίδευσης! Συγχρόνως ο κύριος Δαμαλίτης αναζητούσε άλλους χημικούς για να του τα πουν καλύτερα, δηλαδή όπως θέλει αυτός! Ω! Καιροί! Ω! Ήθη!
Τελευταία μας λέει ο κύριος Δαμαλίτης ότι έπαθε και σοκ(!) όταν διάβασε για τον σωρό των αποβλήτων της Ελληνικής Χαλυβουργίας σε κείμενο της green peace του 1999 που του προμήθευσε ο συνάδελφος από το Blog! Τέτοια ευαισθησία!
Αυτά κύριοι είναι γνωστά χρόνια (στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ΥΠΕΧΩΔΕ, τοπικές αρχές κ.λ.π.) και από τότε μέχρι τώρα έχουν γίνει ένα σωρό πράγματα, δούλεψαν εκεί επί χρόνια εργαζόμενοι (επί του σωρού) και ένα μεγάλο μέρος των σκωριών έχει χρησιμοποιηθεί στην επίστρωση της Αττικής οδού, γιατί είναι άριστο αντιολισθητικό υλικό. Όλοι οι δρόμοι στην Ευρώπη το χρησιμοποιούνε, αλλά και σε δάπεδα γηπέδων κ.λ.π.. Ίσως μέρος από τον χάλυβα που βγήκε μέσα από τις σκωρίες να το χρησιμοποιήσατε στα σπίτια σας κατά το κτίσιμο. Μη φοβάστε, δεν θα πάθετε τίποτα, μόνο να θυμάστε ότι οι χαλυβουργίες είναι οι κατεξοχήν μονάδες αξιοποίησης και ανακύκλωσης σε όλο τον κόσμο και χωρίς αυτές κύριε Δαμαλίτη τη μηχανή του τρεχαντηριού σου θα την είχες ακόμη στο σπίτι σου, στο σαλόνι, γιατί φυσικά δεν θα σου επιτρέπανε να την αφήσεις όπου ήθελες και να μολύνει τη γη μας. Ούτε το παλιό σου αυτοκίνητο. Και να ξέρεις ότι οι τσιγγάνοι που σου πήραν το δημοτικό νερό μαζεύουν όλα τα άχρηστα αντικείμενα της χώρας, είναι οι πραγματικοί οικολόγοι. Αλλά για τις κοινωνικές σου απόψεις για την ‘τσιγγάνικη φυλή’ στα είπε μια χαρά ο συνάδελφός σου κύριος Κατσαΐτης αν και σε πολύ ήπιο, ‘συναδελφικό τόνο’.
Οι εργαζόμενοι σε Χαλυβουργίες, Τσιμεντάδικα, ΔΕΗ, ΧΥΤΑ, Διυλιστήρια κ.λ.π., δηλαδή στους κύριους χώρους πιθανής παραγωγής διοξίνης, αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που σας παραδίδουμε άριστα προς χρήση προϊόντα (έστω και με κίνδυνο της ζωής μας όπως εσείς νομίζετε), παίρνουμε από το νόμο ανθυγιεινό επίδομα, έχουμε τις συνδικαλιστικές και επαγγελματικές μας ενώσεις και δεν χρειαζόμαστε ούτε καν τη συμπάθιά σας. ...................................................
Να κύριοι τι εννοώ ότι είστε αναρμόδιοι ως εκ των ειδικοτήτων σας για να μιλάτε για τέτοια πράγματα και για να σας δείξω γιατί άφοβα χειριζόμαστε τα απόβλητα με διοξίνες (και γω φυσικά):
Γράψατε ότι μία ημερήσια δόση διοξίνης της τάξης των 240 pg την ημέρα για ένα άτομο μέσου βάρους είναι ανεκτή. Αυτό μεταφράζεται σε 0.24 ng την ημέρα. Ας πάρουμε ένα οποιοδήποτε στερεό απόβλητο με διοξίνη 24 ng ανά κιλό αποβλήτου, που είναι πάρα πάρα πολύ μεγάλο ποσό. Άρα πρέπει το άτομο αυτό να τρώει (όχι να διαβάζει) και να χωνεύει καλά 10 γραμμάρια απόβλητο κάθε μέρα χωρίς να παθαίνει τίποτα. Δεδομένου όμως ότι η διοξίνη φεύγει και με τα περιττώματα μάλλον θα πρέπει να τρώει πολύ περισσότερο απόβλητο για να του μείνει κάτι! Δηλαδή δεν θα έδινε σημασία, αν κάθε πρωί με τον καφέ μάσαγε και ένα φλιτζανάκι απόβλητο! Αυτό μας λέτε και συμφωνώ. Από το δέρμα και την αναπνοή δεν μπαίνει εύκολα διοξίνη στο σώμα.
Λοιπόν με μια κοινότατη μάσκα σκόνης και μία λευκή φόρμα φτηνότατη, έτσι για να προστατεύετε περισσότερο τα ρούχα σας, θα διαπιστώσετε ότι δουλεύοντας οκτάωρο (π.χ. οδηγός μπουλντόζας) μέσα στο απόβλητο θα έχετε εισπνεύσει ή καταπιεί περίπου 10 γραμμάρια σκόνης το χρόνο. Δηλαδή ένα τίποτα. Γι’ αυτό δουλεύουμε πάνω στα απόβλητα αυτού του είδους. Πόσο μάλλον όταν πάρουμε σοβαρά και σωστά μέτρα προφύλαξης και όχι αυτά τα τελείως στοιχειώδη.
Μακροχρόνια είναι τα προβλήματα της διοξίνης, όπως και του παλιού φλιτ (DDT) λόγω του μεγάλου χρόνου υποδιπλασιασμού τους, γι’ αυτό και καταργήθηκε η παραγωγή τους. Θανάσιμο πρόβλημα και κίνδυνος μεγάλης άμεσης καταστροφής και μακροχρόνιων συνεπειών υπήρξε στα εργοστάσια παραγωγής καθαρής διοξίνης εξ ου και το ατύχημα SEVEZO.
Σήμερα που διαθέτουμε πολύ καλά όργανα ανάλυσης διοξίνης έχουν εντοπιστεί όλες οι παραγωγικές διαδικασίες που ευνοούν την παραγωγή διοξινών, έχουν μετρηθεί και λαμβάνονται μέτρα περιορισμού αλλά και πλήρους εξάλειψης.
.............................................
Απόδειξη λοιπόν της περιβαλλοντικής καταστροφής στην Ερμιόνη κατά τα δύο blog είναι ...η όντως περιβαλλοντική καταστροφή στους Ταγαράδες!
Αλλά ας δούμε τι είναι οι Ταγαράδες και τι έγινε εκεί.
Οι Ταγαράδες είναι μια τοποθεσία όπου βρίσκεται η δεύτερη μεγάλη χωματερή της Ελλάδας, η οποία δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν των Λιοσίων στην Αθήνα, αφού δέχεται τα απόβλητα του νομού Θεσσαλονίκης. Δέχεται ουσιαστικά επί χρόνια τα απορρίμματα (στην πράξη ό,τι μπορεί να πεταχτεί από βιομηχανία, βιοτεχνία, νοικοκυριά) τα οποία στρώνονται σε ύψος 4 μέτρων και μετά καλύπτονται με παχύ στρώμα χώματος. Είναι δηλαδή ΧΥΤΑ. Το ύψος σε ορισμένα σημεία ξεπερνάει τα 80 μέτρα και περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες τόνους απορριμμάτων, ίσως και εκατομμύρια, εντός των οποίων παράγεται συνέχεια μεθάνιο σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Κατά μία εκδοχή κάποιοι πήγαν και τρύπησαν σε βάθος για να αντλούν το μεθάνιο και κάπως έτσι έπιασε φωτιά. Έκαιγε περίπου δέκα μέρες μέχρι βάθος 60 μέτρων λόγω και του μεθανίου, καταρρεύσανε τα πρανή, ζουμιά ξεχυθήκανε σε απόσταση χιλιομέτρων, ο καπνός έπνιγε όλα τα γύρω χωριά και παρ’ όλη τη χρήση πυροσβεστικών αεροπλάνων η φωτιά έσβησε πολύ δύσκολα. Η φωτιά πολλές φορές ήταν εξωτερική και πολύ υψηλής θερμοκρασίας, που ευνοεί πολύ την παραγωγή διοξινών.
Χαρακτηρίστηκε από τον τότε επίτροπο κ. Δήμα ως «περιβαλλοντική καταστροφή». Έκανε μετρήσεις η υπηρεσία περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ στην ευρύτερη περιοχή, βρήκε αύξηση ρύπων και σωματιδίων, όμως σε επίπεδο που δεν απαγόρευαν την ανθρώπινη δράση και έδωσε τη χωματερή σε κανονική λειτουργία. Φυσικά βγήκε διοξίνη και σε ορισμένα ζώα μιας κτηνοτροφικής μονάδας σε απόσταση 1000 μέτρων βρέθηκε διοξίνη πέραν των επιτρεπομένων ορίων. Το αντίθετο θα ήταν θαύμα. Έχουμε ως κράτος εμπειρία και πολύ καλά ιδρύματα (ΕΜΠ, ΔΗΜΟΚΡΗΤΟΣ κ.λ.π.) να χειριστούν θέματα διοξινών με ψυχραιμία και η green peace νουθετεί και επισημαίνει, δεν κινδυνολογεί.
Ακολούθησε έρευνα με δείγματα σε 25 μονάδες ζώων σε ακτίνα μέχρι 5000 μέτρα, στο γάλα, στον καρπό της ελιάς. Βρέθηκαν μικροποσότητες στο γάλα και στον καρπό οι οποίες όμως πολύ γρήγορα έπεσαν σε επίπεδα κανονικά και επιτράπηκε η διαχείρισή τους. Στο έδαφος γύρω από την χωματερή δεν παρατηρήθηκε διοξίνη. Έτσι μετά από ορισμένες μέρες καραντίνας η περιοχή επανήλθε στους ρυθμούς της και η χωματερή στη λειτουργία της.
Έχει αυτό καμία σχέση με τους λίγους τόνους σκουπιδιών που κάηκαν και μάλιστα βουβά στην Ερμιόνη;
Μπορεί ακόμη και ο ποιο απλός άνθρωπος να συμπεράνει ότι οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος είναι ότι η παραγωγή διοξινών στην χωματερή της Ερμιόνης ήταν το ένα εκατομμυριοστό ή δισεκατομμυριοστό αυτής των Ταγαράδων.
Ο κουτός βέβαια άνθρωπος θα βγάλει και το συμπέρασμα ότι μπορεί να καίει άφοβα τα σκουπίδια της Ερμιόνης. Τι να του κάνουμε;
Φυσικά καμία σχέση δεν υπάρχει, γι’ αυτό και οι ιδιοκτήτες των blog δεν είχαν κανένα πρόβλημα να επισκέπτονται τους χώρους όλων των χωματερών (ομοίως και εγώ θα παρέμενα επί μέρες εκεί), να λένε στον Δήμο Ερμιόνης να βάλει φύλακες, ή η αρμοδία Σύμβουλος να πάει να φυλάει τη χωματερή, οι πυροσβέστες και οι υπάλληλοι του Δήμου Ερμιόνης να τσαλαβουτάνε για να σβήσουν τη φωτιά και να φυλάνε τον χώρο, οι δε οικολόγοι να καλούν τον κόσμο σε χώρο χωματερής για εκδήλωση - διαμαρτυρία. Πώς όλοι αυτοί κυκλοφορούν μέσα στη καρδιά του «νέφους της διοξίνης» και στο κέντρο της οικολογικής καταστροφής; Τόσο δεν φοβούνται τις διοξίνες;
Αφού ζητάτε μετά από κάθε φωτιά οπουδήποτε, μετά από, δεν ξέρω και γω, πιο φαινόμενο να έρχεται το κράτος και να κάνει ειδική έρευνα σε όλη την επαρχία για να σας διαφυλάξει την υγεία σας, και μετά από λίγες μέρες φτου και από την αρχή, ερωτώ: Μετά την είσοδο στην καρδιά της «περιβαλλοντικής καταστροφής» κάνατε ανάλυση διοξινών στο αίμα σας για να διασφαλίσετε την υγεία σας; Εδώ παθαίνετε κύριε Δαμαλίτη σοκ από την ανάγνωση για διοξίνες, αναλύσεις κάνατε; Αν όχι, εσείς που μας έχετε βομβαρδίσει με ‘γραπτές διοξίνες’ με απλά λόγια μας λέτε ότι μόνο για την υγεία του κόσμου δεν νοιάζεστε, αφού δεν νοιαστήκατε για την δική σας.
Πέραν αυτών ας μου πείτε κάθε πότε πρέπει να περνάω από τον τοπικό παρατηρητή οικολογίας Ερμιονίδας για να του αναφέρω τι έκανα για το περιβάλλον, τι εθελοντική δουλειά προσέφερα στον τόπο μου και τι έγραψα για να το εγκρίνει.
Επιπλέον υπενθυμίζω σ’ όλους τους συμπατριώτες να μην σχολιάζουμε με κανένα τρόπο οποιαδήποτε ατομικότητα ή συλλογικότητα αυτοαποκαλείται οικολογική (παλιά αυτό απαγορευότανε για σοσιαλιστική), διότι εξ ορισμού νοιάζεται για το περιβάλλον πολύ περισσότερο από μας και από κάθε καλλιεργητή που έχει στο νου του και το εισόδημά του, και όχι για την προσωπική ή πολιτική παρουσία της. Αν όμως είναι εκκλησιαστική, κοινοβουλευτική, δημοτική, κ.λ.π. ελεύθερα!
Δυστυχώς, η οικολογική ιδέα ως εργαλείο πολιτικής διαβολής και υπολανθάνουσας πολιτικοκοινωνικής παρουσίας με κάκιστη χρήση των νέων μέσων επικοινωνίας.
.................................................
Και λίγα σχετικά με τη χωματερή Ερμιόνης και την καύση των σκουπιδιών:
Η χωματερή έχει επισήμως κλείσει. Κλείσει σημαίνει ότι πρέπει να σφραγιστεί πλήρως ώστε να μη μπορεί να περάσει κανένα φορτίο. Αυτό σημαίνει να φραχθεί η είσοδος με ογκόλιθους.
Πού θα πάνε τα σκουπίδια; Πρέπει να μείνουν αιωνίως σπίτι μας! Δηλαδή να τα παίρνουμε και να τα πετάμε στους δρόμους στα χωράφια στη θάλασσα.
Γι’ αυτό ο Δήμος για λόγους δημοσίου συμφέροντος τα πετάει παράνομα στην παλιά χωματερή, αφού άλλη λύση αυτή την στιγμή δεν υπάρχει. Αν δεν τα πάει ο Δήμος εκεί θα τα πηγαίνει ο κάθε νοικοκύρης μόνος του. Άρα στην πράξη λειτουργεί η χωματερή και πρέπει το κράτος (όχι ο Δήμος Ερμιόνης) να πληρώνει 34000 € πρόστιμο για κάθε μέρα παράνομης λειτουργίας.
Στη χωματερή πάντα μπαίνανε και μπαίνουν πολλά άτομα που μεταφέρουν μπάζια, σκουπίδια με οποιοδήποτε μέσο. Στην περίπτωση που υπάρχει φωτιά ή άλλο συμβάν είναι φυσικό να την επισκεφτούν πολίτες που ανησυχούν για την υγεία και το περιβάλλον.
Η κανονική ή παράνομη λειτουργία της χωματερής δημιουργεί με το χρόνο μεγάλο όγκο σκουπιδιών και ιδιαίτερα το καλοκαίρι μυρίζει και ενοχλεί όλους σε μεγάλη ακτίνα γύρω της. Συγχρόνως είναι μια μεγάλη εστία μόλυνσης.
Η καύση όμως των σκουπιδιών ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ από τον νόμο.
Παρ’ όλα αυτά, χρόνια τώρα τα σκουπίδια καίγονται και πυρπολούν και τη γύρω περιοχή. Δυστυχώς, αν και πολλοί είναι οι πιθανοί ‘εμπρηστές’ των σκουπιδιών, ο εμπρηστής ποτέ δεν εντοπίζεται. Οι τελευταίοι που μπορούν να ενοχοποιηθούν είναι οι πολίτες που ενδιαφέρονται για την υγεία και το περιβάλλον, όπως και η αυτόματη ανάφλεξη που τον χειμώνα τουλάχιστον είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί.
Κανένας δεν μπορεί να αποφασίσει την καύση των σκουπιδιών, πόσο μάλλον ο Δήμος, επειδή κάπου διάβασε ότι δεν είναι και τόσο επικίνδυνοι οι ρύποι που παράγονται, ή ακόμη και αν η υγειονομική υπηρεσία πει ότι καλύτερα για την υγεία είναι να τα κάψουμε. Χρειάζεται προφανώς άδεια εισαγγελέα γιατί η πράξη αυτή καθ’ αυτή είναι παράνομη.
.............................
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος

15-01-10