Τα παρακάτω μού τα επεσήμαναν φίλοι.
Στη φωτογραφία που δείχνει την συνολική επένδυση Kilada Hills, στο βάθος, στην πανέμορφη Λεπίτσα, σημειώνεται Beach Club, ως αναπόσπαστο τμήμα της επένδυσης.
Και σε άλλη φωτογραφία, ψηλά στη γωνία, βλέπουμε να οριοθετείται η ιδιοκτησία της εταιρείας με κόκκινη γραμμή η οποία όμως φτάνει μέχρι την αμμουδιά και προς την εκεί ταβέρνα. Η kilada Hills καλά κάνει και οραματίζεται, καλά κάνει και επενδύει, καλά κάνει και φροντίζει να αποκομίσει κέρδη. Αυτή είναι η δουλειά της.
Οι ερωτήσεις προς κ. Δήμαρχο αλλά και Αντιπολίτευση είναι:
1. Πρόκειται ο Δήμος να νοικιάσει την παραλία απέναντι από το υπό δημιουργία Beach Club της Kilada Hills;
2. Με τι μέσα θα την διαφυλάξει δεδομένου ότι εκεί το καλοκαίρι κολυμπούν Κρανίδι, Κοιλάδα και χιλιάδες επισκέπτες; Ποιά είναι η απόσταση από το χειμέριο κύμα που ορίζει ζώνη δημόσιας χρήσης; Πολλοί, ιδιαίτερα οι νέοι, περπατούν στα ωραία παραθαλάσσια βράχια. Θα μπορούν στο μέλλον;
3. Το πάγιο αίνιγμα: Δεδομένου ότι οι γεωτρήσεις είναι για τους αγρότες και για τον Δήμο, με ποιον τρόπο θα υδρεύεται με πόσιμο νερό το Kilada Hills, με τι νερό θα ποτίζει το γρασίδι, θα γεμίζει τις λιμνούλες του γκολφ και τις πισίνες καταλυμάτων;
4. Τα λύματα θα πάνε στον Βιολογικό Κρανιδίου ή το Kilada Hills θα έχει δικό του βιολογικό; Αν έχει δικό του βιολογικό, που θα πάνε τα επεξεργασμένα λύματα;
Υπάρχουν απλές και κατανοητές απαντήσεις;
Να υπενθυμίσω ότι ορισμένα πράγματα γίνονται ανεπαισθήτως μέχρι ξαφνικά να λάβουμε πλήρη συνείδηση του τι ήδη έχει συντελεστεί. (Στη διπλωματία αυτό το λένε τακτική Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).
Το παρακάτω μάς το έλεγε ο κύριος Γεωργουσόπουλος, ο αγαπημένος μας δάσκαλος, στο φροντιστήριο Τσατσάκη - Σταυρόπουλου: Μιά φορά και έναν καιρό, ο Κινέζος Αυτοκράτωρ διέταξε έναν τεχνίτη να του φτιάξει το πιο κοφτερό σπαθί. Τόφτιαξε και του τόφερε. Του λέει ο Αυτοκράτωρ: Είναι όπως το λες; Ναι, του λέει, κόβει το κεφάλι χωρίς να βγάλει αίμα, και χωρίς καθόλου πόνο. Αν είναι έτσι, του λέει ο Αυτοκράτωρ, πάρε μου το κεφάλι. Πράγματι του δίνει μια γερή σπαθιά στο λαιμό και τότε του λέει ο Αυτοκράτωρ: Μα με δουλεύεις; Μου έκοψες τον λαιμό; Δεν το πιστεύω! Αυτοκράτορά μου, του απαντά ο τεχνίτης, δεν έχετε παρά να το διαπιστώσετε σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι!
Έτσι, αν και ο Καποδίστριας θέλησε μοιράζοντας γη να γίνουν όλοι με ιδιόκτητα κτήματα, γιατί τότε μόνο θα είναι σωστοί και ανεξάρτητοι πολίτες, το νεότερο κράτος, τιμώντας τον, έβγαλε νόμο να οικοδομείται αρχικά από τα 300 τ.μ. και μέχρι σήμερα στα 2 ή 4 στρέμματα η ιερή μας γη. (να τι πρέπει να γιορτάσουμε στον τόπο μας του χρόνου).
Έτσι τεράστιες εκτάσεις γης Ερμιονίδας άλλαξαν χέρια ανεπαισθήτως. Ήδη αλλάζουν και τα τοπωνύμια: Πρώτα λέγαμε ότι η βίλλα του Μποδοσάκη και μετά του Κυριακού είναι κοντά στον Άγιο Αιμιλιανό. Τώρα που όλοι ψάχνουν να βρουν το εκκλησάκι, λέμε, μα είναι δίπλα στου Κυριακού. Τώρα αλλάζουν ονόματα και οι παραλίες μας. Που θα πάμε για μπάνιο; Δίπλα στου βασιλιά της Ολλανδίας! Δεν λέμε πιά μπάνιο στο Θυνί, αλλά στη βίλλα Βαρδινογιάννη.
Ανεπαισθήτως λοιπόν και με το νόμο θα έχουμε πουλήσει όλη τη γη μας και θα έχουμε περιοριστεί ως κάτοικοι χωριών. Τότε θα λάβουμε συνείδηση ότι ο χωρίς γη χωριάτης είναι δουλοπάροικος - κολίγος, με τη διαφορά ότι τα χωριά μας θα είναι ελευθεροχώρια! Θα περιμένει με τα εργαλεία του καθημερινά το μεροκάματο, ή την εποχική εργασία. Αυτά γράφει η ιστορία μας για τα 400 χρόνια σκλαβιάς, που ώς προς τη νοοτροπία μας μάλλον του χρόνου γιορτάζουμε τα 600.
Και παρατήρησε ο φίλος: Δεν ξέρω τι συμβόλιζαν τελικά τα τόσα φτυάρια κατά την τελετή θεμελίου λίθου, για την Ερμιονίδα.
Αλλά αν νομίζουν οι πέριξ του θεμελίου λίθου με έργα σαν τις 18 τρύπες του γκόλφ θα συνέλθει και θα μεγαλουργήσει η Ερμιονίδα και η Ελλάδα μας, καληνύχτα!
Βασίλης Γκάτσος
