PASSPORT
Από την Εφη Παρούτσα
Tο φθινόπωρο στην Eρμιονίδα είναι νοσταλγικό σαν τις οικογενειακές εκδρομές των παιδικών μας χρόνων.H ναυτική παράδοση της πόλης μπερδεύεται γλυκά με τις μυρωδιές του κάμπου, τις ελιές και τις πορτοκαλιές,ενώ στο βάθος λάμπει πανέμορφη η Yδρα.Η εικονα της Ερμιόνης στο μυαλό μου παρέπεμπε πάντα σε νησί. Hξερα βέβαια ότι επρόκειτο για ακρωτήρι στο νοτιοανατολικό άκρο της αργολικής χερσονήσου κοντά στο Πόρτο Xέλι, αλλά το νησιωτικό χρώμα της και η σχέση της με τη θάλασσα πάντα με μπέρδευαν.
Eτσι είπα να πάω να τη γνωρίσω από κοντά. Αποφάσισα να μην ακολουθήσω την κλασική διαδρομή Επίδαυρος - Κρανίδι - Ερμιόνη.
Μετά την Επίδαυρο έστριψα για Γαλατά. Oταν σταμάτησα να ρωτήσω αν πηγαίνω σωστά, με κοίταξαν με απορία.
«Γιατί κάνεις τέτοιο κύκλο κορίτσι μου;». Iσως γιατί χρειάζομαι σε αυτό το διήμερο τη θάλασσα να με ακολουθεί.
Απέραντες παραλίες, υγρότοποι με παρατηρητήρια, καλαμιώνες δεξιά κι αριστερά, αγρότες χωμένοι στα χωράφια τους, γραφικά χωριά που αντέχουν ακόμα. Εικόνες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς μπορεί να είσαι μόνο δυο ώρες μακριά από την Αθήνα. Προσπερνώ μια πινακίδα που δείχνει δεξιά για τα αρχαία της Τροιζήνας. Xρόνο έχω, την ακολουθώ. Bρίσκομαι στη μέση του πουθενά, ανάμεσα σε απέραντες αγροτικές εκτάσεις. Διαβάζω ότι η Τροιζήνα ήταν σημαντικό βασίλειο και ότι στα χρόνια του βασιλιά Πιτθέα, περίπου το 1230 π.Χ., γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της. Είναι γενέτειρα του Θησέα και ο χώρος που διαδραματίστηκε η τραγική ιστορία αγάπης του Ιππόλυτου και της Φαίδρας. Σήμερα, σώζονται τμήματα από το αρχαίο τείχος της πόλης, ο προμαχώνας καθώς και ερείπια αρχαίων και μεσαιωνικών κτιρίων. Είναι μια εικόνα που πραγματικά αξίζει να δεις.
Ο Ηλιος παλεύει με τα σύννεφα, μια και το φθινόπωρο μπήκε για τα καλά, κι εγώ με τις στροφές του δρόμου! Σίγουρα δεν είναι ο πιο βατός, αλλά οι φυσικές ομορφιές που συναντάει κανείς επιβραβεύουν την απόφασή μου για τη δύσκολη διαδρομή. Επειτα από τρεις ώρες οδήγησης φτάνω στο Θερμήσι, ένα παραλιακό χωριό 10 χλμ. από την Ερμιόνη.