Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Αντώνης Πάλλης. Βιολογικός Καθαρισμός Δήμου Ερμιόνης .

  Ο Βιολογικός Καθαρισμός του Δήμου Ερμιόνης λειτούργησε !!
  Επί Δημαρχίας Αναργύρου Λεμπέση και την ευγενή χορηγία των συμπατριωτών μας, όπως όλοι ξέρουμε των κυρίων, Ευάγγελο Γούτο, Κωνσταντίνο Γούτο και Αντώνη Ψυχογιό. Και την επιτροπή αποπεράτωσης Αντώνη Πάλλη . πρόεδρο της επιτροπής Θεοδότη Σκλαβουνου Λαμπατου . Γεώργιο Μητσου Χρυσουλη . Κωνσταντίνο Λαζάρου . Ανδρέα Κρητικό .
  Η πρώτη μέρα λειτουργίας του Βιολογικού Σταθμού Ερμιόνης 12 – 12 – 2007
  Η λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού αποσκοπεί στον καθαρισμό των λυμάτων της πόλης. Με τη λέξη λύματα εννοούμε τα υγρά που προέρχονται από την αποχέτευση τις οικίας μας και είναι λύματα, όχι τα όμβρια.
  Με την λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού η θάλασσα μας άρχισε να επανέρχεται σιγά-σιγά στη φυσιολογική της κατάσταση. Στη λειτουργία των δυο χρόνων άρχισαν να εμφανίζονται κάποια ψάρια και αχινοί που είχαν εξαφανιστεί.
  Στο βιολογικό καθαρισμό τα λύματα καθαρίζονται σε 3 στάδια: 1ου, 2ου και 3ου βαθμού. Έτσι γίνονται όλα τα είδη επεξεργασίας με συνέπεια το νερό που αποδίδεται στο περιβάλλον να μην προκαλεί οικολογική μόλυνση. Η εγκατάσταση αποτελείται :
• Έργα εισόδου
• Εσχάρωση
• Αμμοσυλλογή – Λιποσυλλογή
• Πρωτοβάθμια καθίζηση
• Βιολογική επεξεργασία
• Δευτεροβάθμια καθίζηση
• Αερόβια σταθεροποίηση
• Πάχυνση ιλύος

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ
 Το σύστημα επεξεργασίας είναι παρατεταμένος αερισμός με ταυτόχρονη σταθεροποίηση ιλύος και βιολογική απομάκρυνση αζώτου και φωσφόρου.
  Ειδικότερα η διαδικασία της επεξεργασίας απαρτίζεται από τρεις ενότητες έργων, που αντιστοιχούν σε τρεις διαδοχικούς βαθμούς καθαρισμού. Στην αρχή, στα έργα εισόδου, θα γίνεται ο "χονδρικός" καθαρισμός, δηλ. θα κατακρατούνται τα χονδρικά υλικά, με αυτόματες εσχάρες και στη συνέχεια θα απομακρύνονται τα λίπη και η άμμος. Τα έργα αυτά είναι κοινά για όλες τις γραμμές επεξεργασίας.
  Στη συνέχεια, το ακάθαρτο ακόμη νερό θα προωθείται στη δευτεροβάθμια και κύρια επεξεργασία. Από ένα φρεάτιο μερισμού θα οδηγείται σε μια από τις παράλληλες γραμμές επεξεργασίας, που η κάθε μία τους αποτελείται από μια δεξαμενή αερισμού και μια δεξαμενή καθίζησης.
  Η δεξαμενή αερισμού, που στην πραγματικότητα είναι μια σύνθεση επί μέρους δεξαμενές, έχει σα σκοπό να αερίζει το νερό, δηλαδή να του χορηγεί το οξυγόνο που χρειάζεται για την οξείδωση των οργανικών ουσιών του. Το σύστημα που ακολουθείται, "Παρατεταμένος Αερισμός", στηρίζεται στην αρχή ότι όσο πιο πολλές ώρες οξυγονώνεται το νερό, τόσο πιο πολύ καθαρίζεται και αυτό βέβαια μέσα από πολύπλοκες βιολογικές διεργασίες.
  Μετά τον αερισμό, το επεξεργασμένο νερό οδηγείται στις κυκλικές δεξαμενές καθίζησης, όπου όπως υποδηλώνει η ονομασία τους, το νερό ηρεμεί και στον πυθμένα τους καθιζάνουν οι στερεές ουσίες. Έτσι ξεχωρίζει το καθαρό πλέον νερό, που είναι στο πάνω μέρος, από τη λάσπη του πυθμένα.
  Από εκεί, το περιεχόμενο της δεξαμενής καθίζησης διοχετεύεται προς τρεις κατευθύνσεις. Το μεν διαυγασμένο νερό, που βρίσκεται στην επιφάνεια, υπερχειλίζει και οδηγείται για απολύμανση και μετά για διάθεση. Η δε λάσπη, κατά ένα μέρος προωθείται για ειδική επεξεργασία ενώ κατά ένα άλλο μέρος επιστρέφει στη δεξαμενή αερισμού, κάνοντας έτσι ένα συνεχή κύκλο, που είναι χαρακτηριστικός στα συστήματα βιολογικού καθαρισμού.
 Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η διαδικασία καθαρισμού λυμάτων.
 Ήδη ο βιολογικός καθαρισμός του Δήμου Ερμιόνης έχει τεθεί σε λειτουργία και λειτουργεί με τους καλυτέρους όρους λειτουργίας .

Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ
Αντώνης Πάλλης


Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Β. Γκάτσος. Τελευταίες εξελίξεις για τη σωστή διαχείριση απορριμμάτων

  Σε αυτή τηνδιεύθυνση
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_28/01/2010_388459                                                                μπορείτε να βρείτε τις τελευταίες εξελίξεις για τη σωστή διαχείριση των απορριμμάτων.
  Οι σωστές λύσεις που έδωσε η Ευρώπη βασίζονται σε πολύ μεγάλες εξειδικευμένες ιδιωτικές εταιρείες. Κάπως έτσι θα γίνει και στη χώρα μας. Δεν χρειάζεται να γίνει το Δημόσιο και οι Δήμοι διαχειριστές απορριμμάτων και παραγωγοί λιπασμάτων. Απλά πρέπει να πάρουν γρήγορα σωστές αποφάσεις και να ανοίξουν αυτόν τον τομέα στις εταιρείες. Άμα κάποιοι έχουν άλλα «δημόσια οράματα», ας τα έχουν. Δημόσια διαχείριση απορριμμάτων σημαίνει διορισμοί επί διορισμών, σύμβουλοι επί συμβούλων, εισπράξεις επί εισπράξεων, τέλη επί τελών και τα σκουπίδα στη θέση τους. Τα ίδια και τα ίδια δηλαδή. Καιρός να αντιγράψουμε Γαλλία και Γερμανία σε αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝΕ και όχι σε αυτό που μερικοί έχουν στο μυαλό τους, θεοποιώντας ως σωτήρα το κράτος. Αν γίνουν αυτά που γράφει το άρθρο στην Πρωτεύουσα, τότε σίγουρα ένα κέντρο μπορεί να γίνει στην Πελοπόννησο και να συνδέεται με επί μέρους κέντρα συλλογής επαρχιών ή νομών. Άλλωστε δεν υπάρχει καμιά μελέτη της Green peace ή της WWF που να απορρίπτει τις ιδιωτικές εταιρείες και να αποδεικνύει ότι μόνο οι Δήμοι, οι Νομαρχίες και το Κράτος είναι γεννημένοι για να είναι καλοί σκουπιδιαραίοι. Αυτά είναι αποκυήματα αριστεροειδώς οικολογούντων. Το δημόσιο και οι δήμοι και οι περιφέρειες έχουν πολύ πιο σπουδαία να κάνουν, αν θέλουν. Οι μεγάλες εταιρείες θα μας φέρουν και τις ειδικές συσκευές οικιακής κομποστοποίησης και την τεχνογνωσία και δεν θα αυτοσχεδιάζουμε στη προσπάθεια να πείσουμε ότι κάτι κάνουμε.
Β. Γκάτσος

Λιακάδες πάλι.. Καλό Σαββατοκύριακο!


Φωτ: Ρίνας Λουμουσιώτη

AGORA

 Aπό χθές άρχισε να προβάλλεται και στις αθηναϊκες κινηματογραφικές αίθουσες η επική ιστορική περιπέτεια του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ με το τίτλο «Agora». Κύριο πρόσωπο της νέας ταινίας του Χιλιανού σκηνοθέτη είναι η διάσημη αστρολόγος-μαθηματικός και φιλόσοφος Υπατία της Αλεξάνδρειας, που, στην προσπάθειά της να σώσει τη σοφία του αρχαίου κόσμου μέσα από την περιβόητη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, έρχεται σε σύγκρουση με το χριστιανικό πληθυσμό.
Το trailer

(Τα βιντεο "ανοίγουν" καλύτερα με τον mozilla firefox)

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Τζάκσον Πόλοκ

 Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Αμερικανός ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Ο Τζάκσον Πόλοκ (Jackson Pollock, 28 Ιανουαρίου 1912 – 11 Αυγούστου 1956)  Αποτελεί έναν από τους μείζονες αλλά και δημοφιλέστερους ζωγράφους της Αμερικής.Ο Πόλοκ γεννήθηκε στο Γουαϊόμινγκ και μεγάλωσε στην Αριζόνα. Η οικογενειακή του κατάσταση κατά τα νεανικά του χρόνια περιγράφεται ως ιδιαίτερα περίπλοκη, με συχνές μετακινήσεις σε διάφορες πόλεις και πολιτείες της Αμερικής.Το 1929 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Τόμας Χαρτ Μπένσον. Επινοεί την τεχνική του dripping, κατά την οποία στάζει με σχεδόν τυχαίο τρόπο τη μπογιά πάνω στον καμβά, ο οποίος τοποθετείται στο έδαφος. Οι τεχνικές που αναπτύσσει καλούνται συχνά και με τον ευρύτερο όρο action painting. Παρά τον τυχαίο χαρακτήρα που εμπεριέχεται στην τεχνική του, ο Πόλοκ επεξεργάζεται σχολαστικά τους πίνακές του, οι οποίοι αποτελούν ως επί το πλείστον αφηρημένες συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων.
Σκοτώθηκε 44 ετών σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.



(Τα βιντεο "ανοίγουν" καλύτερα με τον mozilla firefox)


Διαγωνισμός φωτογραφίας απο την Ευρωπαϊκή Ένωση για νέους 14-18 ετών

 
Ο στόχος είναι διπλός: οι νικητές αφενός θα έχουν τη δυνατότητα να δουν με δημιουργική ματιά το κοινό νόμισμα και αφετέρου θα κερδίσουν πλούσια δώρα, όπως ένα ταξίδι στην έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές.
Ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί σε δύο γύρους. Ο πρώτος γύρος θα γίνει τοπικά στα κράτη - μέλη, όπου θα βραβευτεί η νικήτρια ομάδα κάθε χώρας από τοπική κριτική επιτροπή. Στη συνέχεια οι 7 καλύτερες ομάδες από τα όλα τα κράτη -μέλη της Ευρώπης θα ταξιδέψουν στις Βρυξέλλες όπου θα παραστούν στην τελετή απονομής του βραβείου στην καλύτερη ομάδα από ολόκληρη την ΕΕ, θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν στην πόλη των Βρυξελλών και να γνωρίσουν από κοντά στα κτίρια των ευρωπαϊκών οργάνων.
Αν πιστεύετε ότι έχετε ταλέντο στη φωτογραφία και θέλετε κι εσείς να εκπροσωπήσετε τη χώρα μας στο εξωτερικό, πάρτε μέρος στο διαγωνισμό ακολουθώντας τα παρακάτω απλά βήματα:
Μπείτε στο site του διαγωνισμού http://www.euroinphoto.eu/

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Οι δικοί μας ξένοι.

Η ίδια καθημερινή εικόνα..Εκεί κοντά στα Σούπερ Μάρκετ, κάθε πρωί με την απόγνωση στο βλέμμα περιμένουν αν κάποιος χρειάζεται "χέρια" .

Από τα χαράματα «στο πόδι» μετανάστες εργάτες , ελπίζοντας στο μεροκάματο, το οποίο τις περισσότερες φορές δεν έρχεται.
Οι ξένοι μας οι ξένοι της Ερμιόνης, νεαροί στην πλειοψηφία τους , με όρεξη για δουλειά, καταδικασμένοι στην «παρανομία», μακριά από την πατρίδα τους πασχίζουν να βγουν από την εξαθλίωση.
Και δεν είναι μαθημένοι σε τέτοιο κρύο..


Ρίνα Λουμουσιώτη

Χαμόγελα απο το χθές..

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Το ξένο χάδι..

Με τη λαχτάρα της προσμονής χρόνων, η Γαλλίδα φιλάει την κόρη της στην πρώτη τους συνάντηση.
Το μικρό παιδί από την Αϊτή, σοφό όπως είναι, θα περιμένει να αποδειχτεί η μητρική αγάπη για να ανταποδώσει.

Eπιλογή: Αιμιλία Καλογεράκη photo@kathimerini.gr

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Βασίλης Γκάτσος.Ο μπαρμπα Αργύρης ο γείτονας.

  Έφυγε κι ο μπαρμα Αργύρης ο Καισαρέας. Αποχαιρέτησε την αγαπημένη του θάλασσα και τα Μαντράκια μόνα.
 Ήμουνα πολύ μικρός, όταν είχε τη βάρκα κι ερχόταν και άραζε σ’ ένα μικρό προχειροφτιαγμένο μαντράκι ανατολικά του Τροκαντερού. Σαν όνειρο θυμάμαι που σήκωνε τις πέτρες για να το στηρίξει μετά από σοροκάδες. Ήταν εποχές που μαζί με άλλους ψαράδες έκαναν τσέτες και απλώνονταν για βόλους στα Κυκλαδονήσια.
 Γρήγορα έφτιαξε μεγάλο τρεχαντήρι (το πρώτο στην Ερμιόνη) και με καινούργια δίκτυα και εργαλεία, με τα τρία εργατικότατα παιδιά του, τον Τάξη και τον Προκόπη και για λίγο διάστημα τον Ησαΐα, απλώθηκε στις θάλασσές μας και έφερνε καθημερινά γεμάτα τα τελάρα και τις κασέλες του.
                              
 Μ’ έπαιρνε ‘εθελοντή’, να ρίξουμε τα δίκτυα τ’ απόγευμα και το πρωί να τα μαζέψουμε. Μαγεία ήτανε, και δεν περιγράφεται.
 Ακούραστος, εργατικός, μέρα δουλειάς δεν έχασε, οργανωτικός, αυστηρός σε ώρα εργασίας και ταξιδιού, οικογενειάρχης, με αστείρευτο χιούμορ και μια οικειότητα που όλοι επιζητούσαμε.
 Πιάναμε στο μαντράκι του Τροκαντερού, κοπανάγαμε τα δίκτυα να σπάσουν οι τροκάδες και μετά όλη μέρα απλώναμε και νετέρναμε. Όλοι οι φίλοι με γέλια και πειράγματα αλλά και το μάτι στυλωμένο να βρούμε κάνα ματάκι της θάλασσας, που τόχαμε τόσο μανία.
 Έτρεξαν τα χρόνια. Από το καΐκι πέρασε στην κούντουλα, και μετά στη βάρκα, μέχρι που πια δεν μπορούσε να μπαίνει και από τότε κάθε μέρα στα Μαντράκια, όπως όλοι οι παλιοί ψαράδες που ήταν ένα με τη θάλασσα.
 Όταν συναντιόμαστε του φώναζα «γεια σου καπετάνιε!» και η απάντησή του όλο γέλιο «γεια σου Τσάκομο!», γιατί του άρεσαν οι ιστορίες με τον γείτονά μας τον Ιάκωβο που ήταν πάντα ‘άφαντος’, ή «γεια σου σιόκο!», η παλιά αρβανίτικη ονομασία του συντρόφου στη θάλασσα. Και αμέσως το πείραγμα «βάρκα δεν έριξες φέτο, θα το ξεχάσεις το πυροφάνι!».
 Θα τριγυρίζεις στα στενά της γειτονιάς μας, θα ταξιδεύεις καπετάνιος με όσα καΐκια και βάρκες μας απόμειναν, θα σουλατσάρεις στα Μαντράκια, θα ψάχνεις τώρα από ψηλά τα σημάδια που έριχνες τα δίκτυα.
 Η μνήμη σου γλυκιά να μας συντροφεύει.

*** Οι φωτογραφίες από τσέτα στα Κυκλαδονήσια, μάλλον στη Γυάρο. Ο μπαρμπα Αργύρης στο γυαλί της «ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ». Από δημοσίευμα στη τοπική μας εφημερίδα.

Βασίλης Γκάτσος
25-01-10

Βασίλης Γκάτσος.Για το τζάκι που ορθώς αναφέρατε.

Κάπου το έγραψα και εγώ και όντως είναι εξαιρετικά ρυπογόνο. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο εσωτερικά της καμινάδας τζακιού που καίει χρόνια. Η καπνιά σχεδόν έχει κλείσει την καμινάδα και μέσα της έχει τα πάντα από ρύπους. Αρκεί να θυμίσω ότι η πρώτη καρκινογόνος ουσία που ανακαλύφτηκε είναι τα διένια που παράγονται στα τζάκια και στις υψηλές καμινάδες των εργοστασίων που καινε λιθάνθρακα. Αρχές 20ου αιώνα ο καρκίνος ήταν επαγγελματική νόσος των εργατών που καθάριζαν τις μεγάλες καμινάδες από την καπνιά στην Αγγλία. Γι’ αυτό και η χώρα αυτή είναι τόσο ευαίσθητη στα τζάκια.
Κακώς πιστεύεται ότι στο τζάκι καίμε ξύλα προς διοξείδιο του άνθρακα και νερό, οπότε βγαίνουν και σωματίδια καπνού. Αυτά είναι για τους ανίδεους οικολογούντες για να πουλάνε επιστημοσύνη, δηλαδή μη έχοντας καμιά επιστήμη σπουδάσει, πολλές φορές όντας του δημοτικού, ό,τι βρουν στο ιντερνέτ και το πλασάρουν στο blog τους, τους αφήνει την αίσθηση ότι με αυτή τους τη πράξη... έβγαλαν πανεπιστήμιο.
Το ξύλο θερμαίνεται και βράζει μέσα του. Γίνεται αυτό που λέμε στη χημεία ξηρά απόσταξη ξύλων και λιθανράκων όπου δεν υπάρχει ρύπος που να μη παράγεται. Ένα μέρος των καυσαερίων είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι ρύποι που δεν υπάρχουν στο ξύλο, αλλά δημιουργούνται με αυτή την διαδικασία. Παρατηρώντας ένα κούτσουρο στη φωτιά βλέπουμε από το πίσω μέρος του να βγάζει με δύναμη αέρια, υγρά και καπνούς που δεν μπαίνουν μέσα στη φλόγα αλλά ταξιδεύουν στην καμινάδα. Αυτό δεν είναι.... ανθόνερο.
Αν θέλετε κάντε πρακτικά το παρακάτω πείραμα.

Βασίλης Γκάτσος. Απάντηση στην κυρία Θεοδώρα Βογανάτση για τη σύγχυση που της δημιούργησαν τα γραπτά μου.

Τα κείμενά μου δεν έρχονται σε αντίφαση ούτε δημιουργούν σύγχυση. Έτσι τουλάχιστον νομίζω.

1). Από την μια υπάρχει το γεγονός ότι ο ΧΑΔΑ με ή χωρίς παράνομη καύση είναι ένας τόπος μόλυνσης ατμόσφαιρας, γης, υπόγειων νερών, παραγωγής, χλωρίδας και πανίδας, γι’ αυτό και καταργήθηκε. Ως σωστός τρόπος ορίστηκε ο ΧΥΤΑ ο οποίος πριν προλάβει να αναπτυχθεί στην Ερμιονίδα (αλλού αναπτύχθηκε, όπως π.χ. στην Πάτρα) ουσιαστικά καταργείται και περνάμε πλέον στον ΧΥΤΥ δηλαδή σε χώρο υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων. Δηλαδή ο νόμος πλέον σε υποχρεώνει να κάνεις ανακύκλωση - αξιοποίηση και στη συνέχεια, ό,τι σου μείνει που πλέον δεν είναι αξιοποιήσιμο να το πάς σε ΧΥΤΥ. Αν είσαι τόσο τέλειος στην ανακύκλωση, μπορεί να μη σου μείνει τίποτα για το ΧΥΤΥ.
2). Από την άλλη η μόλυνση έχει χαρακτηριστικά που εξαρτώνται από ποσότητα και ποιότητα απορριμμάτων και τον τρόπο διαχείρισής τους στη ΧΑΔΑ. Και δεν επιτρέπεται να υπερβάλουμε με λαϊκίστικο τρόπο και καλυμμένοι πίσω από ταμπέλες δήθεν οικολογίας, δυσφημώντας εν τέλει τον τόπο μας και τα προϊόντα, αλλά να θέτουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Όχι επειδή έχουμε διαφορές με τον Δήμο, ή είμαστε πολιτικά αντίθετοι με τον οποιοδήποτε Δήμαρχο να διογκώνουμε ένα καθ’ όλα υπαρκτό πρόβλημα και να το μετατρέπουμε σε πολιτικό όπλο, τις δε διοξίνες να τις κάνουμε μικροπολιτικά «νέφη διοξινών».
Όλοι μας στείλαμε email συμπαράστασης στην προσπάθεια των πέντε γυναικών γνωστού τοπικού blog οι οποίες δραστηριοποιήθηκαν για το θέμα και ενεργοποίησαν και τον κύριο Μανιάτη, μέσα σε πλαίσια ευπρέπειας αλλά και δυναμισμού. Και όλοι θέλουμε την ανακύκλωση η οποία όμως στην πράξη αποδεικνύεται δύσκολο θέμα.
Ούτε μπορεί να γίνει αβασάνιστα αποδεκτή η πρόταση για τη μετατροπή του χώρου και του εξοπλισμού στο Σταυρό Διδύμων σε χώρο ανακύκλωσης και συσκευασίας όλων των σκουπιδιών της επαρχίας μας και δύο γειτονικών επαρχιών. Γιατί πολύ ωραίο ακούγεται να ξενοιάσουν όλοι και να συσσωρεύσουν μετά χαράς πάνω από το χωριό των Διδύμων όλα τα σκουπίδια, όπου στην πράξη θα γίνει το ίδιο που γίνεται σήμερα στις χωματερές, αφού εκεί θα ρίχνονται και τα μπάζια και μαζί τους κάθε είδους άχρηστο αντικείμενο που ανεξέλεγκτα θα κουβαλάει νύχτα και αργίες ο οποιοσδήποτε. Καλές οι προτάσεις, καλές οι ιδέες και οι προθέσεις, όμως θα τις φορτωθούν άλλοι και ξέρουμε πολύ καλά με ποιον τρόπο.

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Τζάκι χωρίς ενοχές


 Φανταζόσασταν ποτέ ότι το τζάκι μπορεί να επιβαρύνει την υγεία μας αλλά και το περιβάλλον; Είναι αλήθεια.Δεν είναι ανάγκη όμως να στερηθούμε τη θαλπωρή του. Υπάρχουν τρόποι να μειώσουμε την επιβάρυνση με μικρές αλλαγές στον τρόπο που τo λειτουργούμε αλλά και νέα, πιο φιλικά στο περιβάλλον, μοντέλα.
 H αγαπημένη μας χειμωνιάτικη συνήθεια συνεπάγεται την εκπομπή χιλιάδων επικίνδυνων μικροσωματιδίων, ρύπων όπως διοξείδιο του θείου και του αζώτου ή μονοξείδιο του άνθρακα. Οι ρύποι αυτοί δεν συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, γιατί έχουν κλειστό κύκλο καύσης: εφόσον η ξυλεία προέρχεται από νόμιμη υλοτόμηση, το διοξείδιο του άνθρακα από την καύση της θεωρείται πως απορροφάται από τα επόμενα δέντρα που θα φυτευτούν - κάτι που στην Ελλάδα δεν είναι εξασφαλισμένο. Ούτως ή άλλως, όμως, η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας δεν είναι αμελητέα, αν σκεφτεί κανείς πως τα νέα διαμερίσματα διαθέτουν τζάκια κατά 80%. Υπάρχουν μάλιστα πόλεις στο εξωτερικό (π.χ. Λονδίνο), όπου τα συμβατικά τζάκια έχουν απαγορευτεί.
Σε πόλεις της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, τα τζάκια και οι άλλες θερμικές πηγές (καυστήρες, ξυλόσομπες) ευθύνονται για το 50 - 70% της χειμωνιάτικης ρύπανσης από ενώσεις άνθρακα και για το 60% από μικροσωματίδια. Στην Ελλάδα, η επιβάρυνση είναι μικρότερη, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πόσο. «Δεν ξέρουμε ούτε πόσα τζάκια λειτουργούν ούτε πόσες ώρες και, πολύ περισσότερο, τι καίνε, που είναι κρίσιμο», λέει ο κ. Γιάννης Ζιώμας, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. «Το σίγουρο είναι πως ακόμη και ένα καλοσχεδιασμένο τζάκι εκπέμπει μικροσωματίδια. Τις πολύ κρύες νύχτες, δημιουργούνται τοπικά κλιματολογικές συνθήκες συγκέντρωσης αυτών των σωματιδίων, από όπου προέρχεται και η ωραία μυρωδιά».