Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Με τον Μέγα Αλέξανδρο στο Λούβρο


Ελληνικό Ελαιόλαδο: αγωνία & πικρία

16 € το λίτρο λάδι Παλαιστίνης και Μαρόκου στη Γαλλία ενώ το ελληνικό παραμένει απούλητο 

(παρόλη την εξευτελιστική τιμή του κάτω των 2 €Έλλη Βασιλάκη

Σε τιμές μεταξύ 15-16 ευρώ το λίτρο πωλείται το τυποποιημένο ελαιόλαδο Παλαιστίνης και Μαρόκου (βιολογικό) από τα ράφια των πολυκαταστημάτων της Γαλλίας, την ώρα που οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να πουλήσουν έστω και χύμα λάδι στην Ιταλία.
Οι φωτογραφίες τις οποίες στέλνουν Έλληνες ομογενείς που ζουν στη Νορμανδία αποκαλύπτουν ότι το εξαγωγικό εμπόριο του ελληνικού ελαιόλαδου υστερεί όχι μόνο έναντι του ισπανικού και του ιταλικού, αλλά και του παλαιστινιακού, παρά τα τρομακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι. 
Έλληνες ομογενείς από ελαιοπαραγωγικά χωριά της Κρήτης που ζουν την αγωνία των συγγενών τους να πουλήσουν έστω και σε εξευτελιστικές τιμές το προϊόν τους, εκφράζουν μάλιστα την πικρία τους για τη «κατάντια» του ελληνικού ελαιόλαδου.
Πιο συγκεκριμένα, σε περίοπτη θέση δεσπόζει στα σούπερ μάρκετ της Γαλλίας το μαροκινό βιολογικό λάδι. Οι συσκευασίες είναι αρκετά προσεγμένες, του μισού λίτρου και αναγράφουν τιμή 7,99 ευρώ.
Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, το Μαρόκο επιδιώκει διπλασιασμό της παραγωγής ελιάς μέχρι το 2015 και των εξαγωγών του σε ελιές έως το 2018.
Η χώρα παράγει 60.000 τόνους επιτραπέζιων ελιών και 120.000 τόνους ελαιόλαδου ετησίως, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιόλαδου, ενώ η ελαιοπαραγωγή είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της μαροκινής οικονομίας όπου απασχολείται προσωπικό 400.000

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Γιάλα γιάλα


 Θεοφάνεια στην Ερμιόνη. Οι πρωταγωνιστές του εθίμου μας το 2012.
Γιώργος Σαρρής, Νίκος Νάκης, Σπύρος Μαστροκόλιας,
Αλέξανδρος Δαγρές, Ανδρέας Μπαϊρακτάρης, Γιώργος Τοντόρωφ, Γιώργος Δρούζας. Το  σταυρό έπιασε ο Τάσος Παπανδριανός και  την εικόνα ο Μιχάλης Βιρβίλης. 
Φωτο: ΦΩΤΟ ΓΛΥΚΑΣ

Η μόνη μου επιθυμία είναι να εξέλθω To exit

Του Γιώργου Γραμματικάκη

Η μόνη μου επιθυμία είναι να εξέλθω. To exit. Να εξέλθω από αυτό που είναι σήμερα η πατρίδα, από όσα ζούμε καθημερινά και τα όσα προοιωνίζεται το μέλλον.
Να εξέλθω. To exit. Οι πολιτικοί και τα καμώματά τους μου προκαλούν αποστροφή και μόνον τις «Ειδήσεις των 8» -τι είναι άραγε είδηση;- αφορούν η εκλογολογία και οι πληκτικές δηλώσεις τους. Δεν αντέχω άλλο την διαρκή συζήτηση για τα «μέτρα» που έπονται ή την δόση που εκκρεμεί, ούτε για το πόσο κρίσιμος είναι για πολλοστή φορά ο μήνας που διανύομε. Κουράστηκα να είμαι κι εγώ μέρος της μελαγχολίας, που όλο και περισσότερο τυλίγει τα πρόσωπα και τους δρόμους. Δεν αντέχεται η βεβαιότητα: Ότι αν προχωρήσουμε έτσι, μας μέλλονται χειρότερα δεινά, η τραγωδία ενεδρεύει.
Να εξέλθω λοιπόν. Αυτό επιθυμώ. Έχω μάλιστα την υποψία ότι αυτό επιθυμούν και πολλοί άλλοι. Αυτό επιθυμούμε για τον καινούργιο χρόνο, που μετρά ήδη τα πρώτα του βήματα. Να εξέλθομε. Διότι, αντί η κρίση να φέρει στην χώρα την σοβαρότητα και την ευθύνη, έχει εκτραπεί σε μια περιδίνηση περί το μηδέν, σε μια αφόρητη φλυαρία με λίγο περιεχόμενο. Τον τόνο δίδουν πάλι οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες, οι διανοούμενοι της εγωπάθειας, οι αναλυτές της δυστυχίας μας. Όπως ένα ποτάμι, που παρασύρει στην ορμητική ροή του  σκουπίδια και λάσπες και στο

Η συνωμοσία της … ζάχαρης!

Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
Από όλα τα τρόφιμα που καταναλώνουμε σήμερα, η επεξεργασμένη ζάχαρη είναι από τα πιο επικίνδυνα.
Στην Αμερική, η κατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων, που περιέχουν ζάχαρη, κοστίζει έως και $55 δισ ετησίως σε οδοντιατρικούς λογαριασμούς. Έτσι, υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία που κερδίζει τεράστια ποσά από αυτήν την προγραμματισμένη εξάρτηση των ανθρώπων από την ζάχαρη.
Το 1915, ο μέσος Αμερικάνος κατανάλωνε 5-10 κιλά ζάχαρης τον χρόνο. Σήμερα, ο μέσος πολίτης καταναλώνει ζάχαρη ίση με το βάρος του σώματός του. Και αν αναλογιστούμε πως πολλοί δεν τρώνε γλυκά κλπ. τότε αυτό σημαίνει ότι αρκετοί είναι αυτοί που καταναλώνουν περισσότερη ζάχαρη και από το βάρος τους!

Το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να αντέξει τόση μεγάλη ποσότητα επεξεργασμένων υδατανθράκων. Στην πραγματικότητα, η ζάχαρη προκαλεί ανήκεστες βλάβες στον

Πλωτό μουσείο: λιμάνια Μεσογείου


Υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.
Το θέμα της δημιουργίας ενός μουσείου πάνω σε πλοίο, που θα κινείται στα λιμάνια της Μεσογείου και θα περιλαμβάνει έκθεση με θέμα τις υποβρύχιες αρχαιολογικές δραστηριότητες που έχουν διεξαχθεί στη λεκάνη της Μεσογείου, εξετάστηκε σε σύσκεψη στα γραφεία της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, στον Πειραιά.

Η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, ανέλαβε υπό την αιγίδα της την υλοποίηση του μουσείου αυτού, που ξεκίνησε πριν λίγο καιρό στη Βενετία με πρωτοβουλία του «Art Culture Med», ενώ έχουν ήδη εκφράσει ενδιαφέρον για συμμετοχή οργανώσεις και φορείς όπως η Unesco Βενετίας και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα πρόκειται να πραγματοποιηθεί στη Βενετία, σύσκεψη των ενδιαφερόμενων ελληνικών και ιταλικών φορέων, ώστε να υπογραφεί η διμερής προγραμματική σύμβαση μεταξύ Ελλάδα και Ιταλίας για την υλοποίηση του προγράμματος.
Έλλη Βασιλάκη

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

ΓΙΑΛΑ ΓΙΑΛΑ 2001

                                         Στης κυρα Μαρίας και του κυρ Γιώργη

Παραμονή του "Γιάλα γιάλα"
















Οι βάρκες στολισμένες από νωρίς περιμένουν τα παιδιά μας.
Κι εμείς τους περιμένουμε, το βράδυ στις γειτονιές να φωτίσουν τη νύχτα  με το γιάλα γιάλα  τους.
Του Βασίλη Γκάτσου
Στην Ερμιονίδα και στη χώρα μας και όχι στην πολιτεία του Πλάτωνα.

1.    Παρέλαβε η Μεταπολίτευση ένα νόμο που επέτρεπε να κτίζεις εκτός σχεδίου στα 300 τ.μ., τι στιγμή που η καπιταλιστικότατη Δύση απαγόρευε δια ροπάλου το κτίσιμο εκτός σχεδίου, δηλαδή σε καλλιεργήσιμη γη, γιατί σε δάση και χορτολιβαδικές εκτάσεις ούτε να το διανοείτο κανένας. Τα ίχνη αυτού του νόμου υπάρχουν ακόμα στην Ερμιονίδα σε περιοχές μαντρωμένες ανά 300 τ.μ. και ρυμοτομημένες με στενάκια. Μετά από διακυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, Οικουμενικής, και με μόνιμη αντιπολίτευση ΚΚΕ και λοιπής αριστεράς ο νόμος αυτός σήμερα επιτρέπει το κτίσιμο στα 2 ή 4 στρέμματα. Μεγάλος άθλος! Με τον ρυθμό αυτό σε 1000000 χρόνια θα φτάσουμε την καπιταλιστική Δύση. Ο νόμος αυτός δεν μπορεί να είναι καπιταλιστικός γιατί στη καπιταλιστική Δύση ισχύει ο αντίθετός του, δηλαδή η απαγόρευση. Άρα είναι ένας νόμος Ελληνικότατος και Οικουμενικότατος. Δεν θυμάμαι ούτε ΜΙΑ περίπτωση στην Ερμιονίδα που να αμφισβητήθηκε εμπράκτως αυτός ο νόμος. Δηλαδή ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων ο κάτοχος κτήματος διαπραγματευόταν τη καλύτερη τιμή και πούλαγε, φυσικά νομίμως. Δεν είχε βέβαια πρόβλημα, όταν το κτήμα του το έπαιρνε ο πλούσιος και έκτιζε έπαυλη, να σκίζει μετά τα ιμάτιά του για το φράξιμο των ακτών, των οδών, τη ρύπανση, τη δημιουργία γολφ κ.λ.π. Έτσι εκεί που ξέραμε ότι το καλό κτήμα είχε μια

Στα πεύκα του Τέτση

Της Ρίνας Λουμουσιώτη
Έξω η πολύβουη Βασιλίσσης Σοφίας, αλλά μέσα στις δύο μεγάλες αίθουσες του νέου εκθεσιακού χώρου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών που φιλοξενεί τα πεύκα του Υδραίου ζωγράφου Παναγιώτη Τέτση,  απαγκιάζεις  στην ηρεμία και την ομορφιά   της  τέχνης.
Έργα του σήμερα, δουλεμένα μέσα στο 2011, αλλά και ορισμένα παλιότερα και λιγότερο γνωστά περιλαμβάνει η έκθεση  η οποία φιλοξενείται από  τις 11 Νοεμβρίου έως τις 10 Ιανουαρίου 2012.
Πρόκειται για 18 παραλλαγές ενός δένδρου, που παραπέμπει σε πεύκο.

Κάποια  έργα μονόχρωμα σχεδόν μαύρα, για τα οποία ο  ζωγράφος εξομολογείται: «Όπως συμβαίνει με μία ασπρόμαυρη ταινία του παλαιού κινηματογράφου, το ασπρόμαυρο μας δίνει μία προέκταση. Στο ασπρόμαυρο φανταζόμαστε χρώματα που δεν τα βλέπουμε..»
 Οι εικόνες του καθαρές, φωτεινές  συνδέονται με τη ζωή και τις εμπειρίες του. 

Η Ύδρα, η Σίφνος, η λαϊκή αγορά, τα αντικείμενα που τον περιβάλλουν...
Τα υλικά του λάδια, τέμπερες, αλλά και σινική μελάνη.

«Πελοποννησιακό ιπποφαές»

Προώθηση ιπποφαούς στην Πελοπόννησο Προώθηση στην Πελοπόννησο 

Η εναλλακτική καλλιέργεια του ιπποφαούς προωθείται με εντατικούς ρυθμούς στην περιφέρεια Πελοποννήσου.
Ήδη έχει συγκροτηθεί ομάδα παραγωγών συνεταιριστικού χαρακτήρα με την επωνυμία «Πελοποννησιακό ιπποφαές» με απώτερο σκοπό την μεταποίηση και τη διαθεσή του καινοτόμου αυτού προϊόντος στην αγορά.
Το ιπποφαές, ένα φυτό με παράξενο όνομα, άγνωστο στους περισσότερους, εξαιρετικά πλούσιο όμως... σε αντιοξειδωτικά και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα καθώς επίσης σε βιταμίνη C (30 φορές περισσότερη από το πορτοκάλι), σε βιταμίνη Ε και προβιταμίνη Α. Στους σπόρους του η περιεκτικότητα σε ω3 και ω6 φτάνει το 75%.
Ο καρπός του φυτού αυτού μπορεί να καταναλωθεί ωμός-φρέσκος ή αποξηραμένος.
Τα φύλλα του αποξηραμένα δίνουν ένα εξαιρετικά φαρμακευτικό ρόφημα.
Μετά την μεταποίηση του ο χυμός και το έλαιο της πούλπας και των σπόρων διατίθενται στην φαρμακευτική βιομηχανία.
Πρόσφατα, με πρωτεργάτες τους Απόστολο Σιαμπλή και Κων/νο Φρούσιο, η καλλιέργεια αυτή επεκτάθηκε και στην περιοχή  της Νεμέας με την φύτευση περίπου 3.000 δέντρων σε μια έκταση 20 στρεμμάτων.
Έλλη Βασιλάκη

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

όμορφα, σαν ψέμματα... σαν από παραμύθι

Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη

Τοποθεσίες Εμπειρίες

Μια συλλογή απο ορισμένα μέρη του πλανήτη που αξίζει να δεί κάποιος απο κοντά . 
 Η παρουσία μας σε τέτοιες τοποθεσίες θεωρείται εμπειρία και οχι επίσκεψη !
 απολαύστε το ταξίδι ....

Καλή χρονιά αναμένοντας την αναζήτηση της αλήθειας και την αναγνώριση της πραγματικότητας.

Του Βασίλη Γκάτσου
“Με την ευκαιρία της Πρωτοχρονιάς του νέου έτους 2012, εύχομαι σε όλους σας να έχετε καλή υγεία, κουράγιο και δύναμη για να ξεπεράσουμε όλοι μαζί με υπομονή, συνεργασία και αλληλεγγύη τις δυσκολίες που αφήνει πίσω του ο χρόνος που έφυγε, αλλά να αντιμετωπίσουμε και τα χειρότερα που όπως φαίνεται μας επιφυλάσσουν οι διοικούντες τον κόσμο για το έτος 2012.

Το έτος 2011 θα παραμείνει στο χρονολόγιο της ιστορίας σαν η χρονιά της βίαιης ανατροπής των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων, αλλά συγχρόνως και σαν η χρονιά της ακύρωσης των πολιτικών κατακτήσεων των λαών, και ιδιαίτερα του Ελληνικού λαού, που αποτέλεσε και το πρώτο θύμα αυτού του ακήρυχτου μεν, αλλά εξελισσόμενου με σφοδρότητα κοινωνικοοικονομικού πολέμου. Ο Ελληνικός λαός πέρα από τις οδυνηρές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης βιώνει σήμερα και την απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας και τον περιορισμό της εθνικής μας ανεξαρτησίας, κορυφαία ζητήματα που κατακτήθηκαν στη διαδρομή της ιστορίας μας με αγώνες και βαριές θυσίες.

Αγαπητοί Δημότες και Δημότισσες, λίγο έως πολύ, όλοι γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι μας περιμένουν τα δύσκολα και τα δυσκολότερα για το 2012. Συνηθίζεται οι τομές του χρόνου να οριοθετούν νέα ελπιδοφόρα και αισιόδοξα ξεκινήματα και σίγουρα οι παραπάνω σκέψεις και διαπιστώσεις ακούγονται και διαβάζονται ως εκτός εορταστικού και πανηγυρικού κλίματος.

Όμως αγαπητοί Δημότες και Δημότισσες, στη σημερινή τουλάχιστον συγκυρία πιστεύω πως δεν έχουμε το δικαίωμα να εξαπατούμε εαυτούς και αλλήλους παριστάνοντας δήθεν τους

Αγαπητές μου, γυναίκες της Πρωτοβουλίας

Αγαπητές μου, γυναίκες  της Πρωτοβουλίας

Σας εύχομαι Καλή Χρονιά στην προσωπική ζωή, στην οικογενειακή
και στη συνεργατική!
Καλή επιτυχία στους επόμενους στόχους σας.

Η ιστοσελίδα σας έχει αλλάξει προς το καλύτερο έχει γίνει πιο "πλατιά", εννοώ πιο ανοιχτόμυαλη και κοσμοπολίτικη των ανθρώπων του κόσμου και της πατρίδας της ανοιχτής στον κόσμο.
Συγχαρητήρια για τα μηνύματα που μας στέλνετε, και τους προβληματισμούς που μας προκαλείτε.
Μακάρι να άλλαζαν όλα σε μια μέρα...
Μια αρχαία παροιμία λέει "Σταγόνες νερού κυλαίνουν τους βράχους".

Σας αφιερώνω το Οριζόντιο ύψος (κείμενο) για να έχετε αισιοδοξία και χαμόγελο.
Σας ευχαριστώ που το φιλοξενήσατε.

Με φιλία και νοιάξιμο

Μερσίνη

Εμείς ευχαριστούμε Μερσίνη,  για τα καλά σου λόγια τη φιλία  το νοιάξιμο σου και το "Οριζόντιο ύψος" που μας εμπιστεύτηκες.
Οι γυναίκες  της Πρωτοβουλίας

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Το οριζόντιο ύψος

Αφιέρωμα στον Αργύρη Χιόνη

«Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει»:

Αυτοί οι στίχοι του Γ. Σεφέρη (Τελευταίος σταθμός, στ.83-86, από τη συλλογή Ημερολόγιο Καταστρώματος Β’), ήταν το έναυσμα για να γράψει ο Αργύρης Χιόνης «Το οριζόντιο ύψος», όπου η αμίλητη φρίκη, έλεγε, αντιμετωπίζεται με τα μόνα αποτελεσματικά όπλα που διαθέτει ο άνθρωπος: το όνειρο και το χιούμορ.

Σας το παραθέτουμε
 
Το οριζόντιο ύψος

Μια φορά κι έναν καιρό, πλάι σ’ ένα πανύψηλο, υπερήφανο κυπαρίσσι, ζούσε μια ελάχιστη, ταπεινή αγριάδα, που ζήλευε το μπόι του κυπαρισσιού κι ήθελε να το φτάσει, γι’ αυτό τεντωνότανε αδιάκοπα στις άκρες των ριζών της, πασχίζοντας να σηκωθεί πιο πάνω από το χώμα. Μάταιη προσπάθεια και αρκετά οδυνηρή, γιατί κάθε φορά που έκανε αυτήν τη γυμναστική, για μέρες μετά, την πόναγε ανυπόφορα η μέση της. Το κυπαρίσσι που παρακολουθούσε αφ’ υψηλού τον αγώνα της αγριάδας, σειόταν και λυγιόταν καμαρωτό και της έλεγε υπεροπτικά, με προφορά σχεδόν εγγλέζικη, της Οξφόρδης: Δεν γνωρίζετε τι χάνετε, αγαπητή μου αγριάδα, εκεί στην επιφάνεια του εδάφους όπου βρίσκεσθε. Δίχως να θέλω διόλου να υπερηφανευθώ, σας πληροφορώ ότι από την κορυφή μου έχω απεριόριστη θέα του κόσμου και αν θα ήταν ακόμη πιο απεριόριστη, θα έβλεπα ως τη Γουατεμάλα, αν κάποια αναιδή βουνά, γύρω τριγύρω, δεν την περιόριζαν. Ωστόσο ευελπιστώ ή μάλλον, έχω τη βεβαιότητα ότι η

«μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες»

Προτείνει η ΄Ελλη Βασιλάκη
Δεκάδες από τις σημερινές τροφές ήταν εντελώς άγνωστες στους αρχαίους Έλληνες, όπως η πατάτα. Aπό τα βασικότερα είδη της σημερινής διατροφής έγινε γνωστή στους Ευρωπαίους το 1530 και οι Έλληνες γεύτηκαν τη νοστιμιά της 300 χρόνια αργότερα, το 1832.
Άγνωστα επίσης ήταν στους προγόνους μας το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαμπόκι, ο καφές, οι ντομάτες και τα ζαρζαβατικά (μελιτζάνες, πιπεριές, μπάμιες) τα πορτοκάλια και τα λεμόνια, το κακάο και διάφορα μπαχαρικά, τα ποικίλα ποτά, ακόμη και το ούζο -αφού φαίνεται να αγνοούσαν τον τρόπο της απόσταξης- και τα ζυμαρικά.
Oι αρχαίοι Έλληνες ήταν καλοφαγάδες.
Στα συμπόσιά τους τα τραπέζια ήταν βαρυφορτωμένα και το κρασί έρεε άφθονο.
Σ’ ένα πλούσιο δείπνο (περίπου τον 5ο π.Χ. αιώνα) μπορούσε κανείς να δει τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής, «αίθοπα οίνο» από τη Χίο και τη Λέσβο, θαλασσινά από τις πλούσιες ακτές της Εύβοιας, δαμάσκηνα από τη Δαμασκό της Συρίας, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, φάβα ή ζωμό από μπιζέλια, τηγανίτες βουτηγμένες στο λάδι και γαρνιρισμένες με μέλι, τυρί αλογίσιο, που έτρωγαν μόνο οι «πολεμοχαρείς», βραστούς βολβούς, ραπάνια για να φεύγει το μεθύσι και βέβαια τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης, παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα «νωγαλεύματα». Όλα αυτά τα εδέσματα της Αρχαίας Ελλάδας και ο «τρόπος» διατροφής των αρχαίων Ελλήνων προσελκύουν αρκετούς ανθρώπους της εποχής μας να αναζητούν λεπτομέρειες για την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Λιτοδίαιτοι και Καλοφαγάδες.Αν και υπήρχαν κάποιοι Έλληνες που στα συμπόσιά τους και γενικότερα η τροφή τους αποτελούνταν από ποικίλα εδέσματα, η Αθήνα και γενικότερα η Αρχαία Ελλάδα αντιμετώπιζε πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα: την φτώχεια, η οποία είχε γίνει παντοτινός σύντροφος των Αρχαίων Ελλήνων.

Το άγονο έδαφος της Ελλάδας, η δυσκολία στις συγκοινωνίες και βέβαια οι πολύχρονοι πόλεμοι είχαν όπως ήταν φυσικό μεγάλη

Ύδρα, ένα οδοιπορικό στην αρχαιότητα


Τα αρχαία ευρήματα χρονολογούνται από τους Προϊστορικούς έως τους Παλαιοχριστιανικούς χρόνους, και έτσι η Ύδρα κηρύσσεται ολόκληρη «αρχαιολογικός χώρος». 

Της Σοφίας Μωρές 
Η Ύδρα το 1996, με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού Σταύρου Mπένου, που δημοσιεύθηκε στο ΦEK (αρ. 453, 14/6/96), κηρύσσεται ως «αρχαιολογικός χώρος» – το ήδη κηρυγμένο «ιστορικό διατηρητέο» νησί. Ο υπουργός αποδέχθηκε πρόταση της Β΄ Εφορίας Προϊστορικών και Kλασικών Αρχαιοτήτων (αργότερα μετονομάσθηκε σε ΚΣΤ΄ Εφορία Προϊστορικών και Kλασικών Αρχαιοτήτων). Το σκεπτικό της δεύτερης κήρυξης στηρίζεται στα κατάλοιπα που έχουν εντοπιστεί στο νησί και χρονολογούνται από τους Προϊστορικούς έως τους Παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Έτσι, η Ύδρα κηρύσσεται ολόκληρη «αρχαιολογικός χώρος», λόγω της «πυκνότητας των προϊστορικών θέσεων και της συνεχούς κατοίκησης από τους Μυκηναϊκούς έως τους Eλληνιστικούς χρόνους».
Αναλυτικά, αναφέρονται οι περιοχές: Kόλπος Πηγαδάκι ή Mπαλί, όπου πρωτοελλαδικός οικισμός στον όρμο Αγίου Γεωργίου, πρωτοελλαδικός οικισμός στον κόλπο Αγίου Νικολάου και μυκηναϊκή, παλαιοχριστιανική εγκατάσταση στον κόλπο Nησίζας, πρωτοελλαδικός οικισμός, κόλπος Λιμιώνιζας, πρωτοελλαδική κατοίκηση, βραχονησίδα του Κόλπου, Οροπέδιο Επισκοπής πρωτοελλαδικός οικισμός, μυκηναϊκή ταφική χρήση και παλαιοχριστιανική κατοίκηση, περιοχή Παλαμηδά μυκηναϊκοί τάφοι.
Ο Άγιος Γεώργιος (στο Μπίστη)
Κοντά στο ακρωτήριο Μπίστι, στη δυτική ακτή του νησιού, είναι η πανέμορφη παραλία του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πευκόφυτους λόφους. Έχει δύο μικρούς όμορφους κόλπους, στον δυτικό είναι το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και στον άλλο διακρίνουμε ένα σύγχρονο ασβεστοκάμινο – κατάλοιπο περασμένης εποχής. Στο ενδιάμεσο των δύο κόλπων παρεμβάλλεται ένα βραχώδες μέρος της ξηράς, που επάνω του διακρίνονται παράλληλες τοιχοποιίες από μεγάλους ογκόλιθους, αλλά και διαμορφωμένα αναχώματα. Στον χώρο βρίσκεται κεραμική της Προϊστορικής (2800-2200 π.Χ.), αλλά και της Υστερορωμαϊκής-Παλαιοχριστιανικής Περιόδου. Εκεί βρισκόταν μια αρχαία-προϊστορική εγκατάσταση (εποχιακή ή μόνιμη), που εξυπηρετούσε τις ανάγκες της περιοχής Μπίστη. Η αρχαιολογική θέση του Αγίου Γεωργίου (Μπίστη), υποδείχθηκε από τον κ. Άδωνι Κύρου.
Η αρχαία εγκατάσταση στον Άγιο Νικόλαο του Μπίστη
Φαίνεται πως είναι από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Θωρηκτό "ΚΙΛΚΙΣ"

Της   Ήρας Φραγκούλη- Βελλέ   
Εν  Όρμω Κωνσταντινουπόλεως επί του θωρηκτού «Κιλκίς»

  Περάσαμε ευτυχισμένη  την φετινή πρωτοχρονιά στη ζεστή αγκαλιά του σπιτιού μας. Μεγάλη ευτυχία κι ας μη το αναγνωρίζουμε.
Δυο εισαγωγικά  όμως που παραλήφθηκαν από το « Κιλκίς»  (!)   στην ευχετήρια κάρτα  για το 1921 που δημοσιεύτηκε, έγιναν αφορμή να θυμηθώ και να μοιρασθώ μαζί σας τα γεγονότα της  μακρινής εκείνης πρωτοχρονιάς. Η κάρτα αυτή  την οποία ο Παύλος Φραγκούλης στέλνει στον αδελφό του Απόστολο, τον πατέρα μου, ευχόμενος «αίσιον και ευτυχές το νέον έτος και παν ποθητόν » αποστέλλεται όπως διαβάζουμε στις χειρόγραφες ευχές  από τον Όρμο Κωνσταντινουπόλεως και επί του  θωρηκτού « Κιλκίς».
 Ας θυμίσουμε λοιπόν τα ιστορικά γεγονότα.

   Με τη λήξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου  στον οποίο προσχώρησε το 1917  η Ελλάδα  βρέθηκε  στο πλευρό των νικητών.
    Η Τουρκία, ηττημένη, υπογράφει  το 1918 ανακωχή με τις δυνάμεις στης Αντάντ στο Μούδρο, λιμάνι της Λήμνου. Ένας από τους όρους της ταπεινωτικής αυτής ανακωχής ήταν η εκ μέρους των νικητριών δυνάμεων στρατιωτική κατοχή του Βόσπορου και των  Δαρδανελίων, για να εξασφαλίζεται η ελεύθερη δίοδος από και προς τον Εύξεινο Πόντο, (Διακαής πόθος ανέκαθεν των δυτικών μας συμμάχων!)   Σε εφαρμογή του όρου αυτού λοιπόν το Νοέμβριο του 1918   αγκυροβολεί στο λιμάνι της Κωνσταντινουπόλεως συμμαχική μοίρα στην οποία συμμετέχουν και  τα δυο ελληνικά θωρηκτά « Αβέρωφ» και   «Κιλκίς».

   Και η μεν ιστορία του «Αβέρωφ» είναι γνωστή . (Πιστεύω ότι δεν υπάρχει έλληνας που δεν το έχει επισκεφθεί αραγμένο πλέον σήμερα, ως μουσείο, στο φαληρικό Δέλτα.)
       Το θωρηκτό « Κιλκίς» ναυπηγημένο από το 1905 ανήκε στο αμερικανικό ναυτικό με το όνομα «Μississipi». Αγοράσθηκε το 1914 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο για ενίσχυση της δύναμης του ελληνικού στόλου και μετονομάσθηκε σε «Κιλκίς» προς τιμήν της μακεδονικής πόλης που μόλις πριν από ένα χρόνο είχε απελευθερωθεί.

   Η παρουσία των δυο ελληνικών πλοίων στο λιμάνι της Κων/ λεως – μαζί με τμήμα της κρητικής χωροφυλακής που εγκαταστάθηκε στο Φανάρι για προστασία του Πατριαρχείου -  έγινε  αφορμή συγκινητικών εκδηλώσεων από τον ελληνικό πληθυσμό της Πόλης. Ο γνωστός ζωγραφικός πίνακας του Λ.Κογεβίνα που εικονίζει το «Αβέρωφ»  μέσα στο λιμάνι αποδίδει όλον αυτόν τον ενθουσιασμό. Όλοι  πίστευαν άλλωστε, μαζί και με τους έλληνες της υπόλοιπης πατρίδας που

Άμα υπάρχει μυαλό, όραμα και θέληση

Του Βασίλη Γκάτσου

Έρχεται η δημιουργία μέσα από απρόβλεπτους δρόμους. 

Πιστεύω πως έχουμε αντιληφθεί όλοι μας ότι η Ερμιονίδα περνά σε μια νέα περίοδο ερήμην των κατοίκων της. Εννοώ ότι η μόνη συμμετοχή αυτών είναι η πούληση των κτημάτων τους και οι σοσιαλιστικές κορώνες ..... κατόπιν εορτής.
Η νέα αυτή εποχή έχει ...... δύο Ερμιονίδες.
Η μία αναπτύσσεται στην ευρύτερη περιοχή Πορτοχελίου και σιγά σιγά ανέρχεται προς τους λόφους του Κρανιδίου. Απλώνεται στην παραλιακή ζώνη στο Δορούφι και στην Ακρογιαλιά. Φαίνεται να είναι μόνη της, αλλά δεν είναι. Κοιτάζει προς τις Σπέτσες, την Ύδρα και τον Δοκό. Περιλαμβάνει πολύ μεγάλες ιδιοκτησίες με πολυτελέστατες βίλες, πολυτελέστατα ξενοδοχεία, γκολφ κ.λ.π. Στις Σπέτσες, στο κοσμοπολίτικο νησί της Ερμιονίδας, θα μεταβαίνουν για διασκέδαση. Στην Ύδρα για ησυχία και πολιτιστική περιήγηση. Στον Δοκό για μια περιπλάνηση σε ένα παρθένο νησί. Στις Αδέρες για ιππασία. Είναι η πλούσια Ερμιονίδα, η Ερμιονίδα των πλουσίων, που ξεπροβάλλει. Και που φυσικά δεν θα συνωστίζεται στους οικισμούς Ερμιόνης, Κρανιδίου και βάλε, για φραπέ και φρέσκο μαριδάκι μες στο ανθόνερο των εξατμίσεων και του χαβαλέ και της ανασφάλειας.
Η άλλη είναι η Ερμιονίδα που συμμαζεύεται στους οικισμούς της,

ΣΒΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΣΒΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
 
Σιγοπατώντας,
αυλακώνει ταπεινά και με ασάφεια,
Ήσυχα θολώνει,
την τελευταία ακονισμένη φυλακή της ολοκάθαρης νύχτας,
Σταθμός, που σκόπιμα εξασφαλίζει,
την ατελή σύγχιση του διορισμού της, με γαλήνη.

Με ατολμία και αβεβαιότητα
νομίζεις,
ως ευπαθής ότι συστήνεται,
Ως ότου ατάραχα,
ευδιάκριτη πλέον,
σημαντική διαγράφεται.
Και σκιάζει το βύθισμα του δυσνόητου σκοταδιού.
Και έξοχη πλέον,
προορίζεται δικαιωματικά,
να βλαστήσει εκ νέου,
εκ νόμου.

Προσδιορίστηκε.
Η χαραυγή. Η αυγή.
Η μέρα έφτασε.
Ξεκίνα.
Καλημέρα...

ΕΛΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

στην ετήσια πανηγυρική συνεδρία

 Από την πανηγυρική συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών.

η Ακαδημία Αθηνών απένειμε τα βραβεία και τους επαίνους του 2011


Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη 
παρουσία του πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου, στη λαμπρή αίθουσα τελετών του μεγάρου Χάνσεν το βράδυ της Πέμπτης 29 Δεκεμβρίου.
 Για το σύνολο του έργου τους βραβεύτηκαν από το Ίδρυμα Πέτρου Χάρη ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς και από το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος και ο πεζογράφος Δημήτρης Πετσετίδης. Για το σύνολο του έργου του βραβεύθηκε επίσης ο ζωγράφος Πέτρος Ζουμπουλάκης.
Στους βραβευθέντες συγκαταλέγονται οι λογοτέχνες Μιχάλης Μοδινός, Τάσος Καλούτσας, Έρση Σωτηροπούλου, Γιάννης Ζερβός και Αθηνά Παπαδάκη, ο κριτικός Διονύσης Μουσμούτης, οι νεοελληνιστές Γιώργος Κεχαγιόγλου και Λευτέρης

«Σκοτώσαμε τον Θεό και ορφανέψαμε»

Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος αποτιμά με λόγο οξύ στην «Κ» τη σχέση μερίδας πιστών με το Θείο και τον ρόλο της Εκκλησίας
Του Νικου Παπαχρηστου kathimerini
«Ο Θεός είναι νεκρός. Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί». Με τα λόγια αυτά που καταρχήν ξαφνιάζουν, σοκάρουν, ο 78χρονος ιερέας π. Φιλόθεος Φάρος αποτιμά τη σημερινή σχέση μεγάλης μερίδας πιστών με το Θείο, μια σχέση «καταναλωτική» την οποία όπως υποστηρίζει ενισχύουν με τη στάση ζωής τους πολλοί κληρικοί. Με λόγο τολμηρό, ενίοτε καυστικό αλλά και αυτοκριτικό ο π. Φιλόθεος είναι ο πρώτος ιερέας που δεν διστάζει να χαρακτηρίσει σωστή την απόφαση για το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» αφού η Πολιτεία απευθύνεται σε πολίτες και όχι σε πιστούς. Χαρακτηρίζει «φαρισαίους» και «υποκριτές» ιεράρχες και κληρικούς που έσπευσαν να μιλήσουν για «πορνεία» και «κουσούρια», υποστηρίζοντας ότι όσοι εμφανίζονται αυστηροί στην πραγματικότητα αναζητούν «άλλοθι» για να αποπροσανατολίσουν από δικές τους «αμαρτωλές» πράξεις. Αυτούς μάλιστα θεωρεί υπεύθυνους για το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι καταλήγουν σε ψυχιάτρους φορτωμένοι ενοχικά σύνδρομα. «Μακάρι να

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα πρωτοχρονιά

Επιμέλεια Έλλη Βασιλάκη
 

Όλα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις.
Αυτό όμως που τα συνδέει
είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού.
Μέρες που είναι, ας κάνουμε ένα πρωτοχρονιάτικο ταξίδι στα χρονολογικά-ημερολογιακά συστήματα.
Μια πρώτη, πολύ γενική, διαπίστωση είναι ότι όλα είναι επινοήσεις και κατασκευές.
Συνδέονται, βεβαίως, με αστρονομικά φαινόμενα, και ειδικά τον ήλιο και τη σελήνη ή τον συνδυασμό των κινήσεών τους (αστρονομικό έτος),
αλλά η Πρωτοχρονιά είναι μια επαναλαμβανόμενη εφεύρεση,
μέχρι να επιβληθεί η 1η Ιανουαρίου. 
Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα…  Πρωτοχρονιά: Η ημερολογιακή αρχή της χρονιάς ήταν διαφορετική πολλές φορές σε διάφορες εποχές. Διέφερε ακόμη και μέσα σε ίδιες εποχές από διάφορες εθνικές ή άλλες ομάδες. Βεβαίως, κι όλα τα πολιτικά