1947 Αγροτικός συνεταιρισμός Ερμιόνης

  Από το πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο των οικογενειών Δεληγιάννη και Παλούκα, που ευγενικά και πρόθυμα για κάθε συμπληρωματική πληροφορία, μας παραχώρησε  ο κος Νίκος Σαρρής.

Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την προθυμία του να βοηθήσει.

 

Διακρίνονται στη φωτογραφία ο κος Μιχ.Δεληγιάννης όρθιος αριστερά και ο κος  Νικ. Δέδες δεύτερος από τους καθήμενους αριστερά, ιδρυτές του συνεταιρισμού.

Και οι δυο  υπήρξαν   κοινοτάρχες Ερμιόνης.

Πέτρινοι φάροι

Του Γιάννη Λακούτση

  Πέτρινοι φάροι    

απο το χθες στο σήμερα

Aπο τότε που ο άνθρωπος άνοιξε πανιά στη θάλασσα, αναζητούσε " σημεία" για να καθορίσει τη ρότα των πλοίων. Η ανάγκη αυτή τον οδήγησε στο άναμμα φωτιών στα επικίνδυνα ακρωτήρια και στο κτίσιμο των πύργων των φάρων. Οι πρώτοι τολμηροί θαλασσοπόροι ταξίδευαν με οδηγό τα αστέρια, τη διεύθυνση των ανέμων και παράκτια σημεία αναφοράς. Απο τον 10ο αιώνα μ.χ και μετά εμφανίστηκαν οι ναυτικοί χάρτες και αργότερα τον 12ο αιώνα, οι περίφημοι χειρόγραφοι πορτολάνοι, πάνω στους οποίους φιλοτεχνούνταν ανεμολόγια, πυξίδες, καθώς και πύργοι φάρων με φωτιά στην κορυφή. Οι πρώτοι φάροι του κόσμου εμφανίζονται στη Μεσόγειο. Απο το 1650 υπήρχαν φάροι στα νερά του Αιγαίου  και της Κρήτης.Οι φάροι αυτοί κάλυπταν τα μεγάλα λιμάνια εκείνης της εποχής, ενω στις μικρότερες σκάλες, δεν υπάρχουν ενδείξεις για μόνιμο φωτισμό. Κατά την οθωμανική κυριαρχία επικρατούσε σκοτάδι σε όλα τα παράλια της Πελοποννήσου και του Αιγαίου. Με την αγγλική κατοχή των Επτανήσων μια αλυσίδα απο φάρους, που κτίστηκαν με συστηματικό σχεδιασμό και σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές δικτύων, κάλυψαν μέσα σε λίγες δεκαετίες το σύνολο των νησιών. Oι πρώτοι φάροι λειτουργούσαν με ανοιχτή εστία φωτιάς και είχαν,εως το 1800, ως καύσιμο το ξύλο. Η διατήρηση της αναμμένης φωτιάς ήταν συνήθως το έργο μοναστικών κοινοτήτων και ερημιτών που διέμεναν κοντά στους φάρους. Η θέση του φάρου συνήθως γινόταν αντιληπτή απο την κατακόρυφη στήλη καπνού που δημιουργούνταν πάνω απο αυτόν, που ωστόσο άλλαζε διεύθυνση ή δεν ήταν ορατή σε περιπτώσεις νεφώσεων η άλλων κλιματικών

Μη χαριζεται κατοικίδια ζώα..καταλήγουν στους δρόμους

Πρόταση ανάρτησης του κου Γιάννη Λακούτση
Δυο εβδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα, οι φιλοζωικές οργανώσεις ζητούν από τους Ιταλούς να αλλάξουν συνήθειες και να μην συμπεριλάβουν στα δώρα τους κατοικίδια ζώα. Πιο συγκεκριμένα, η Αidaa (Ιταλικός σύνδεσμος για την προστασία των ζώων και του περιβάλλοντος) απηύθυνε έκκληση, διαμέσου του τύπου, ζητώντας να εγκαταλειφθεί μια παγιωμένη συνήθεια, που χαρακτηρίζεται, όμως, από επιπολαιότητα: κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, στα διάφορα δώρα, συμπεριλαμβάνονται 150.000 σκυλιά και 250.000 γάτες.
"Μέσα σε λίγους μήνες", τονίζουν οι υπεύθυνοι της Aidaa, "το 40% αυτών των ζώων θα βρεθούν χωρίς ιδιοκτήτη, εγκαταλειμμένα". Η ιταλική φιλοζωική οργάνωση, υπογραμμίζει, επίσης, ότι "πολύ συχνά, τα κουτάβια προέρχονται από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης: δεν τους επιτρέπεται να θηλάσουν όσο θα έπρεπε, οι συνθήκες μεταφοράς είναι εξουθενωτικές και πολλά, σχεδόν νεογέννητα σκυλιά, πεθαίνουν, πριν ακόμη φτάσουν στην Ιταλία και στις άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης".

 O κίνδυνος, πάντως, δεν είναι μόνο αυτός: ακόμη και αν εκτεθούν στις προθήκες των μαγαζιών, τα μικρά κατοικίδια, μπορεί να αρρωστήσουν μετά την πώλησή τους, ή να παρουσιάσουν, λόγω του στρες στο οποίο υποβλήθηκαν, σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Σύμφωνα με τους Ιταλούς

Γίνεται της... λογοκλοπής

Της Λινας Γιανναρου  Πηγή: kathimerini
Για πρώτη φορά, ο πόλεμος κατά της λογοκλοπής στα ελληνικά πανεπιστήμια λαμβάνει σάρκα και οστά. Ενόψει της αυριανής Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Διαφθοράς, 265 μέλη πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων της Ελλάδας και του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων καθηγητές όλων των βαθμίδων, ερευνητές και επιστήμονες, συνυπογράφουν διακήρυξη κατά της λογοκλοπής, η οποία σύμφωνα με τους ίδιους έχει διαδοθεί σε «απαράδεκτα ευρεία κλίμακα» στην ανώτατη εκπαίδευση.
«Με θλίψη και αυξανόμενη ανησυχία παρακολουθούμε τη διάδοση και εξέλιξη της λογοκλοπής μέσα στην ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση, σε επίπεδο προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών, υποψηφίων διδακτόρων και πανεπιστημιακών δασκάλων», αναφέρεται στη διακήρυξη. «Η λογοκλοπή, η ιδιοποίηση πνευματικής ιδιοκτησίας άλλων, είναι πράξη ηθικά ανεπίτρεπτη και παράνομη στις σύγχρονες πολιτισμένες και ευνομούμενες κοινωνίες. Η αντιμετώπιση όμως των καταγγελιών από τα αρμόδια όργανα των ΑΕΙ δεν είναι η ενδεδειγμένη. Σπάνια επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις στους παραβάτες, τόσο για την πράξη αυτή καθαυτή όσο και για την ιδιοποίηση ξένου επιστημονικού έργου με σκοπό την προσωπική πανεπιστημιακή ανέλιξη».
Την ίδια ώρα, στα πανεπιστήμια γίνεται της... λογοκλοπής. «Δυστυχώς τα κρούσματα συνεχώς πληθαίνουν», λέει στην «Κ» ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. Βασίλης Μούγιος, εκ μέρους της ομάδας πρωτοβουλίας. «Τόσο σε επίπεδο φοιτητών που “κατεβάζουν” από το Ιντερνετ τις εργασίες τους όσο και σε επίπεδο καθηγητών που ιδιοποιούνται εργασίες ακόμα και φοιτητών τους και τις παρουσιάζουν

85 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης - Μετάδοση της συναυλίας από το Θέατρο Λυκαβηττού

Α’ ΜΕΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤ1 21:00

Β’ ΜΕΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤ1 21:00
ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΟΥ Α’ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Μαγνητοσκοπημένη μετάδοση της Συναυλίας - αφιέρωμα στα 85 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουλίου 2010 στο θέατρο Λυκαβηττού. Στις 29 Ιουλίου ο Μίκης Θεοδωράκης συμπλήρωσε ογδόντα πέντε χρόνια ζωής. Στις 29 Ιουλίου του 1925 γεννήθηκε στη Χίο από πατέρα Κρητικό και μητέρα Σμυρνιά. Για να τιμήσουν τη μεγάλη αυτή επετειακή γιορτή οι σημαντικότεροι παλιοί και νέοι συνεργάτες του, τραγουδιστές, συνθέτες και ηθοποιοί, Έλληνες και ξένοι, καθώς και μερικοί ακόμη σπουδαίοι καλλιτέχνες, ένωσαν τις δυνάμεις τους και παρουσίασαν μια συναυλία ως δώρο γενεθλίων, στον μεγάλο έλληνα δημιουργό. Τραγούδια αγαπημένα, τραγούδια λατρεμένα, από την υπέροχη και απύθμενη δεξαμενή της πολύτιμης και ανυπολόγιστης προσφοράς του, φορτισμένα με μνήμες και συναίσθημα, θα ανάψουν, σαν κεράκια τούρτας γενεθλίων, για να

Αποσύραμε το δελτίο τύπου του Δήμου Ερμιόνης γιατί παραμένουν αδιευκρίνιστοι οι λόγοι της δημοσιοποίησης του.
Δεν ξέρουμε τι έχει ακριβώς συμβεί και πως έχει προκύψει αυτή η απάντηση .
Προφανώς το παρερμηνεύσαμε..;

Πάμε σινεμά..; Στις Σπέτσες

Πηγή: spetses
 Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σπετσών (Κινηματογραφικό Τμήμα) οργανώνει τις εξής προβολές για τον Δεκέμβριο 2010. Όλες γίνονται στην Καποδιστριακή Στέγη στις 7.00 μμ. Είσοδος ελεύθερη.

Πεμπτη 9-12-2010 “Vicky Cristina Barcelona” του Γούντι Άλεν

Παρασκευη 10-12-2010 “Η κακη εκπαιδευση” του Πέδρο Αλμοδοβάρ
Σαββατο 11-12-2010 “Η λιστα του Σιντλερ” του Στίβεν Σπίλμπεργκ
Δευτερα 13-12-2010 “Μπονι και Κλαιντ” του Άρθουρ Πέν
Τριτη 14-12-2010 “Το κεντρι” του Τζόρτζ Ρόυ Χιλλ
Πεμπτη 16-12-2010 “Slumdog millionaire” του Ντάνι Μπόυλ

...ένας ένας, παιδιά!

«Οπως ήθελα να ζήσω»

Το βιβλίο της Ελένης Πριόβολου «Όπως ήθελα να ζήσω» είναι ο νικητής του βραβείου αναγνωστών που απονέμεται, κατόπιν ψηφοφορίας, από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.

Είναι το τρίτο μυθιστόρημα της συγγραφέα –προηγήθηκαν τα «Χάρτινα πουλιά» (2001) και το«Κρασί του έρωτα» (2005)– η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά και εφήβους από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και έχει τιμηθεί με το Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για Μεγάλα Παιδιά του περιοδικού «Διαβάζω» το 2009 για το βιβλίο της «Το σύνθημα» (Ελληνικά Γράμματα, 2008). Η παιδαγωγική λειτουργία της ανάγνωσης φαίνεται πως την απασχολεί και στα έργα της για ενήλικες: «Είναι ένα μυθιστόρημα που διαβάζοντάς το οι αναγνώστες μπορούν να μάθουν πολλά», σχολίασε η συγγραφέας για το έργο της που κέρδισε το βραβείο.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα εποχής που εκτυλίσσεται στην Αθήνα του τελών του 19ου αιώνα. Φαύλοι πολιτευτές, τραμπούκοι και τραπεζίτες καθορίζουν ένα πολιτικό και οικονομικό σκηνικό το οποίο δεν διαφέρει πολύ από το σημερινό. Εν μέσω αυτού του κλίματος, ο ιδεαλιστής Ρωμαίος

Σήμερα στις 19:00, στο πνευματικό κέντρο Ερμιόνης (Συγγρού)

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Συνεργασία Πολιτών Ερμιονίδας για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων και την προώθηση της οδικής ασφάλειας σας προσκαλεί στην εκδήλωση που διοργανώνει στις 8 Δεκεμβρίου 2010, ημέρα Τετάρτη και ώρα 19:00 στο πνευματικό κέντρο Ερμιόνης (Συγγρού) με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών σε θέματα οδικής ασφάλειας και πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων.

Στην εκδήλωσή μας θα μιλήσουν:

• Ιωάννα Ροτζιώκου ( υπαστυνόμος Β’)
• Σαλογιάννης Ιωάννης (δάσκαλος οδήγησης)
• Θέμης Θανασιάς (καθηγητής φυσική αγωγής)

Σε όλο τον κόσμο τα τροχαία ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 15 – 29.

Το πρώτο αυτοκινητικό δυστύχημα στην Αθήνα (1907)

Του Γιάννη Λακούτση
 Την έλεγαν Ευφροσύνη Βαμβακά, μητέρα ανήλικων παιδιών και ήταν, μόλις, 25 χρόνων. Η Ευφροσύνη είχε μια θλιβερή πρωτιά (που ποτέ δεν την επιδίωξε). Ήταν το πρώτο θύμα σε αυτοκινητικό δυστύχημα στην Ελλάδα. Στην Αθήνα του 1907 κυκλοφορούσαν εφτά, μόνο, αυτοκίνητα (εκτός από τα αυτοκίνητα των ανακτόρων). Κανένα από τα αυτοκίνητα δε διέθετε πινακίδες (τα αναγνώριζαν με το όνομα του ιδιοκτήτη). Οι ελάχιστοι δρόμοι ήταν όλοι (εκτός από την Αιόλου) χωμάτινοι και για να φτάσεις στα Μέγαρα χρειαζόσουν πέντε, περίπου, ώρες. Μιλάμε για την εποχή που είχε, ήδη, γεννηθεί ο παππούς ή προπάππους μας.

 Το δυστύχημα συνέβη στη λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος του Φιξ, στις 4 Μαρτίου 1907, ώρα 11.30. Πάνω από το σώμα της άτυχης Ευφροσύνης πέρασαν δύο αυτοκίνητα. Το αξιοπερίεργο, όμως, ήταν ποιοι οδηγούσαν τα αυτοκίνητα; Το πρώτο το οδηγούσε ο πρίγκιπας Ανδρέας (πατέρας του Φιλίππου, του συζύγου της τωρινής βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, και παππούς του Καρόλου), με συνεπιβάτες τη σύζυγο του, Αλίκη, και τον υπασπιστή του Μεταξά. Το δεύτερο αυτοκίνητο οδηγούσε ο υπουργός και βουλευτής Φθιώτιδος Ν. Σιμόπουλος. Σύμφωνα με τις επίσημες καταθέσεις την ευθύνη ανέλαβε ο Σιμόπουλος, δηλώνοντας ότι αυτός χτύπησε, πρώτος, την άτυχη γυναίκα, αν και

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ?

Μανόλη Ἀναγνωστάκη

Φοβᾶμαι...

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι

καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου

βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ

πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα

μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα

τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες

καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν

ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν

καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.

Νοέμβρης 1983

Έλλη Βσιλάκη

Ο ΑΜΛΕΤ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας

Tου Νικου Κωνστανταρα  kathimerini

Κάπως έτσι πρέπει να ήταν και τότε, όταν οι κάτοικοι της καταδικασμένης πόλης επέμεναν να ζουν τις ζωές τους όπως πριν, ανίκανοι να ερμηνεύσουν τα σήματα που τους έστελνε το ηφαίστειο – το τόσο οικείο, στη σκιά του οποίου ζούσαν αυτοί και οι πρόγονοί τους, στις πλαγιές του οποίου καλλιεργούσαν τα αμπέλια των παππούδων τους. Η ανθρώπινη συνήθεια –η κατανόηση της αλληλουχίας ζωής και θανάτου– αφόπλισε τα ένστικτα επιβίωσης του καθενός και της κοινωνίας. Από τη μια στιγμή στην άλλη, οι άνθρωποι, τα ζώα τους, οι περιουσίες τους, πέρασαν από την καθημερινότητα στην καταστροφή.
 Σήμερα κανείς δεν ξέρει πώς αυτή η κρίση –η προσωπική, η εθνική, η παγκόσμια– θα αλλάξει εμάς και τον κόσμο. Δεν μπορούμε να πούμε (εκτός από τους καθ’ έξιν καταστροφολόγους ανάμεσα μας) ότι ήρθε το τέλος. Αυτό που γνωρίζουμε, όμως, είναι ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Στην καλύτερη περίπτωση, καταλάβαμε καλά ότι ούτε η δική μας εποχή εξαιρείται από τους βίαιους κανόνες της φύσης, ούτε εμείς από τις συνέπειες των λαθών μας. Κρατάμε ακόμα τα στοιχεία της καθημερινότητας, προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα με τις στάχτες που άρχισαν να πέφτουν πάνω μας, αλλά βλέπουμε άλλους να πέφτουν και να δυσκολεύονται να σηκωθούν, και για πρώτη φορά αισθανόμαστε ότι ίσως η τέφρα θα γίνει ο τάφος μας.

Ισως είναι σύμπτωση ότι στην ίδια την Πομπηία τον τελευταίο μήνα κατέρρευσε ένα κτίριο και μέρος ενός άλλου – οι σημαντικότερες απώλειες απ’ όταν η πόλη θάφτηκε στις στάχτες του Βεζούβιου το

Οι προστάτες των θαλασσινών (από τον Ποσειδώνα στο Φωκά και το Νικόλαο)

Του Γιάννη Λακούτση
O ‘Αγιος Φωκάς και όχι ο Άγιος Νικόλαος είναι ο πρώτος Xριστιανός προστάτης των θαλασσινών  γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (περιοδικό σκάφος)
               Θάλασσα τους θαλασσινούς μη τους θαλασσοδέρνεις

Θαλασσάκι μου και φέρε το παιδάκι μου…

5000 χρόνια (ίσως και περισσότερα) το ίδιο νόημα, με άλλες λέξεις, άλλο μέτρο, άλλη σύνταξη.Η μάνα του ναυτικού, πάντα, προσπαθούσε να δαμάσει το φόβο της, είτε το έλεγε στον Ποσειδώνα είτε στον Δελφίνιο Απόλλωνα, είτε στον Τρίτωνα, είτε στον Πρωτέα, είτε στους Διόσκουρους, είτε στον Άγιο Φωκά, είτε στον Άγιο Νικόλαο. Τα πρόσωπα άλλαζαν, ο φόβος πάντα ίδιος. Λύτρωναν οι θεοί των Αρχαίων ή οι Άγιοι των Χριστιανών, λύτρωναν και απάλλαζαν τους ανθρώπους από τους φόβους του, τους χάριζαν, δηλαδή, την ελευθερία τους, έστω και προσωρινά.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
Γιος του κρόνου και της Ρέας, αδελφός του Δία και του Άδη. Εθεωρείτο κύριος της θάλασσας και όλων των φαινομένων της. Πίστευαν ότι προστάτευε τους ναυτικούς και τους ψαράδες. Με την τρίαινα του προκαλούσε αλλά και ημέρευε τις θύελλες. Κατοικούσε σε ολόχρυσο ανάκτορο στο βυθό της θάλασσας (στις Αιγές). Σύμβολα του ήταν η τρίαινα, το δελφίνι, το άλογο, το πεύκο (απ΄αυτό,
συνήθως, κατασκεύαζαν τα πλοία).
ΤΡΙΤΩΝ
Γιος του Κρόνου και της Αμφιτρίτης. Είχε σώμα ανθρώπινο, το οποίο κατέληγε σε ουρά ιχθύος. Τον φαντάζονταν, επίσης, με δόντια θηρίου, με βράγχια κάτω από τα αυτιά και με ανθρωπινη μύτη. Άλλες φορές τον φαντάζονταν με δύο ουρές ιχθύος ( Ιχθυοκένταυρος) ή με δύο πόδια αλόγου

Ο Παρθενώνας του Κώστα Γαβρά

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

  Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΕΙ ΣΤΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝ-ΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑ-ΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.

  ΚΑΘΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ: ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΧΟΡΩΔΙΑΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟΥ ΠΝΕΥΣΤΩΝ ΜΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ. ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/12/2010 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΙΔΥΜΩΝ, ΩΡΑ 19.00
ΣΑΒΒΑΤΟ 18/12/2010 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ, ΩΡΑ 19.00
ΚΥΡΙΑΚΗ 19/12/2010 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗΣ (ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΥΓΓΡΟΥ), ΩΡΑ 19.00.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ.

Στο Μέγαρο Μουσικής ο Παναγιώτης Τέτσης

 Ο Παναγιώτης Τέτσης μύησε  το κοινό του Megaron Plus, στα μυστικά της ζωγραφικής του, αποκάλυψε τα συστατικά της, δίνοντας και μια γεύση από την δεινή διδακτική του πείρα.
 «Μην πιστεύετε στο παραμύθι της έμπνευσης» είπε . «Εάν ο καλλιτέχνης δεν καθίσει στο εργαστήρι του, έστω και χωρίς όρεξη, δεν υπάρχει περίπτωση επιφοίτησης» είπε ο ακαδημαϊκός και δάσκαλος, συνομιλώντας με την τεχνοκριτικό και υπεύθυνη των εκθέσεων του Μεγάρου Μουσικής, Έφη Ανδρεάδη.
  Παραδέχθηκε όμως ότι υπάρχει το ερέθισμα στον ζωγράφο, όπως στην περίπτωσή του συνέβη με την γενέτειρά του, την Ύδρα, που του άνοιξε τον δρόμο στην απεικόνιση της φύσης. Όπως και οι σημαντικοί για τον ίδιον φίλοι του, που πόζαραν ακίνητοι ατέλειωτες ώρες προκειμένου να ζωγραφίσει τις φιγούρες και πορτρέτα τους.

 Ο κολορίστας Παναγιώτης Τέτσης, μίλησε για τις δοκιμές στις τεχνικές του, για τα υλικά του - λαδομπογιές, τέμπερες, ακουαρέλες, την χαρακτική αλλά και για τον θαυμασμό του στις νωπογραφίες - μια τεχνική, όπως είπε, πολύ δύσκολη που έχει εγκαταλειφθεί από χρόνια.

Το παιγνίδι στην Αρχαιότητα.

Του Γιάννη Λακούτση
          Το παιγνιδι στην Αρχαιότητα.

"Το παιγνίδι είναι έκφραση του υποσυνείδητου και της φαντασίας του παιδιού"
(ΦΡΟΫΝΤ)
 Ως μία από τις σημαντικές ασχολίες του παιδιού, το παιχνίδι, είναι στενά συνδεδεμένο με την παιδική ηλικία, της οποίας αποτελεί κύριο γνώρισμα.Θεωρείται επίσης πρωταρχικός παράγοντας ανάπτυξης και αναγνωρίζεται παγκοσμίως, ως καθοριστική επιρροή στη διαδικασία μάθησης. Η επίδραση που ασκεί το παιχνίδι, εχει διερευνηθεί επανειλημμένως από επιστήμονες, κυρίως λόγω των ποιοτικών αλλαγών που επιφέρει στον ψυχισμό του παιδιού αλλά και στον χαρακτήρα του. Απο βρέφος ακόμη, το παιδί ξεκινάει την εξερεύνηση του κόσμου μέσα απο το παιχνίδι.Οι κουδουνίστρες, τα μαλακά ζωάκια που βγάζουν ήχους, είναι τα πρώτα παιχνίδια μέσα απο τα οποία το παιδί αρχίζει να εξερευνά το περιβάλλον. Παρατηρώντας τα, το βρέφος εξασκεί την αντίληψή του καθώς απομνημονεύει σιγά-σιγά τα χρώματα,τα σχήματα,αρχίζει να προσανατολίζεται στο καινούργιο και αναπτύσει τις αισθήσεις του.
   Η διαχρονική παρουσία των παιχνιδιών και η αντιστοιχία μεταξύ των παιχνιδιών αρχαίων και των νεότερων Ελλήνων, ανιχνεύεται μέσα απο πηγές, όπως το " Ονομαστικόν" του Πολυδεύκους.Στίς παραστάσεις των αρχαίων αγγείων, απεικονίζονται επίσης γνωστά παιχνίδια, όπως το σχοινάκι, ο χαρταετός, οι κούνιες, τα ζάρια κ.α, για τα οποία δεν υπάρχουν πληροφορίες στα αρχαία κείμενα. Στα παιδιά δίνονταν όπως και σήμερα, παιχνίδια κατα τη γέννηση (οπτήρια), την επέτειο της γέννησης (γενέθλιοι δόσεις), κατά την Πρωτοχρονιά (επινομίδες), κατά την μύηση του παιδιού σε ορισμένη λατρεία και σε άλλες ευκαιρείες. Οι πλαταγώνες, πλαταγαί, ή σείστρα, ήταν ενα παιχνίδι που επινόησε, ισως, ο μεγαλύτερος μηχανικόςτου Ε' π.χ αιώνα, Αρχύτας. Ηταν κύκλοι με κουδουνάκια, αγγεία η κούφια είδωλα γεμάτα με μπίλιες για να κουδουνίζουν (κουδουνίστρες).Τέτοια παιχνίδια εχουν ερθει στο φως με ανασκαφές.Άλλα παιγνίδια είναι: η Μυίνδα (η τυφλόμηγα). Ο τροχός ή κρικηλασία (το τσέρκι ή κανάρι). Ο στρόμβος (η σβούρα). Το πέταυρον ( η τραμπάλα). Το αρτιάζειν (μονά ζυγά). Η ακινητίνδα ( στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα). Το κολαβίζειν ή κολαβισμός (το μπιζ). Η