ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Δημήτρης Τουτουντζής

1^ος Όρος: Ευ πράττειν Παντί και Πάντοτε.

Να κάνεις το καλό σε όλους και πάντοτε.   

Εκείνο που μας οδηγεί και μας βοηθάει να νοιώθουμε τους άλλους ανθρώπους κοντά μας, σαν κομμάτια αλληλοσυμπληρούμενα και αναγκαία, είναι η δικαιοσύνη και η αγάπη, διότι αυτές καταργούν την διάσπαση και δίνουν υπόσταση στον Νόμο της Ανομοιότητας.

Η αγάπη είναι μία από τις δύο εκφράσεις του Θεού η άλλη είναι η σοφία. Με την αγάπη και την σοφία γίνεται γνωστός ο Θεός στους ανθρώπους δια της δημιουργίας.

    Ο άνθρωπος σαν πνευματικό δημιούργημα του Θεού συνδέει την ύπαρξή του με την θεία ακτίνα που τον δημιούργησε και καθ’ όλη την διάρκεια της γήινης ζωής του πρέπει να προσπαθεί να συνδέσει την ύπαρξή του με τον Θεό. Αφού λοιπόν η μία από τις δύο εκφράσεις του Θεού είναι η αγάπη και αφού ο άνθρωπος δημιουργήθηκε  καθ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, πρέπει να εκφραζόμαστε και εμείς δια της αγάπης. Και πως θα εκφραζόμαστε δια της αγάπης στους συνανθρώπους μας; Όταν σύμφωνα με τον πρώτο όρο κάνουμε το καλό σε όλους. Ο άνθρωπος όμως έχει μία συνείδηση που μετέχει του Καλού αλλά και εμποδίζεται από το κακό. Οι πράξεις του είναι θελήσεις εκπεφρασμένες και είναι ελεύθερος να αποφασίζει και από την στιγμή που θα αρχίσει να εκφράζει την θέλησή του, ή με το καλό

Από το Α έως το Ω: Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ

ΠΗΓΗ: kathimerini 

 

Μαίρη  Φασιλή

Ευδιάθετη και φιλόξενη, αποκρίνεται στο γνωστό μας παιχνίδι αυθόρμητων συνειρμών με διαβρωτικό χιούμορ, ευθείες απαντήσεις και υπέροχες αφηγήσεις. Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι μια χαρισματική προσωπικότητα, μια αειθαλής δασκάλα που απολαμβάνει κανείς να ακούει, μια δυναμική γυναίκα που δεν διστάζει να συγκρουστεί με την καθεστηκυία άποψη όταν δηλώνει ότι «Είμαστε οι πιο μεγάλοι ρατσιστές της Ευρώπης. Και αυτό γιατί θεωρούμε τον εαυτό μας καλύτερο από τους άλλους».

 Παράλληλα, λύνει μια μεγάλη παρεξήγηση: «Δεν έφυγα με το Ματαρόα! Δέκα χρόνια μετά πήγα στη Γαλλία», ενώ συμβουλεύει τους νέους «να έχουν ένα όνειρο και να το κυνηγήσουν με τα πόδια στη γη και τα μάτια στον ουρανό».

Απώλεια: «Πραγματική απώλεια είναι όταν οι γυναίκες κρύβουν τα χρόνια τους και χάνουν αναμνήσεις. Είναι αυτό που έλεγε ο Τσαρούχης: μια κυρία όλο και έκοβε τα χρόνια της στα γενέθλιά της, οπότε, κάποια στιγμή, εκείνος της ευχήθηκε να τα μηδενίσει!».

Βαρβαρότητα: «Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους είναι να ξέρουν τον διπλανό τους. Να μάθουν να αναγνωρίζουν το δίκιο και στον διπλανό τους. H γνώση του Άλλου είναι αυτό που καθιστά κάποιον μη βάρβαρο. Η αποδοχή της αλήθειας του Άλλου εκπολιτίζει τον άνθρωπο».

Ο δικός μου καλλιτέχνης

Η κόρη του φωτογράφου Νίκου Κωνσταντινίδη μιλάει για το καλλιτέχνη πατέρα της στο Reffel 

Είναι περίεργο, -ή μάλλον ας με διορθώσω-, ιδιαίτερο να έχεις ἐνα μέλος της οικογένειας που είναι καλλιτέχνης. Kαι τι ορίζουμε δηλαδή ως καλλιτέχνη; Το λεξικό μου ορίζει εκείνον που ασχολείται με τις τέχνες, άτομο, –λέει-, με ευαισθησία και δεξιότητα ή/και ταλέντο στο τομέα του.

Και καλλιτέχνης, λοιπόν, ειναι μόνον εκείνος που το ασκεί ως επάγγελμα; Αναρρωτιέμαι. Για μένα όχι, είναι εκείνος που αφιερώνει ώρες, μέρες, χρόνια πἀνω στην αγάπη του, και που η τέχνη ειναι κομματι της ζωής του, είτε ως χόμπυ, είτε ως επάγγελμα, είτε ως έμπνευση…

Εγώ θα σας μιλήσω για το δικό μου καλλιτέχνη. Το αν έχει ταλέντο ή ὀχι θα αφήσω να το κρίνουν οι πιο αντικειμενικοί, αυτό που ξέρω όμως είναι πως ευαισθησία έχει περίσσια!

Ο Νίκος Κωνσταντινίδης  (που τυχαίνει να είναι πατέρας μου γι᾽αυτό και συγχωρείστε μου την όποια έλλειψη αντικειμενικότητας), ὀσα χρόνια τον θυμάμαι ασχολείται με κάποιο κομματι της τέχνης. Καποτε γρατζουνούσε τη ξύλινη κιθάρα του, ύστερα έπιανε τις μπογιές και τα χρώματα, αργότερα μας βασάνιζε σφυρίζοντας με το φλάουτό του. Κἀποια «τα είχε» περισσότερο, κάποια λιγοτερο. Σε όλα, όμως, είχε πάθος όμως!

Ανήσυχο πνεύμα! Και αυτό στοιχείο των καλλιτεχνών θαρρώ. Ώσπου ο Νίκος συνάντησε τη φωτογραφία. Και ήταν μεγάλος έρωτας. Απ” αυτούς που κρατάνε χρόνια.

Το 2005 είναι που ξεκίνησε να ασχολείται «σοβαρά» με το κομμάτι της φωτογραφίας. Παρακολούθησε μαθήματα στο «Φωτογραφικό Κύκλο» του Πλἀτωνα Ριβέλλη στην Αθήνα για τρία χρόνια. Με το καιρό η φωτογραφική του μηχανή (που πλέον έχουμε φτάσει τις τἐσσερις παρακαλώ) … έγιναν παιδιά του. Σχεδόν ζηλεύω τόσο που τις αγαπάει και τις προσέχει! Αντικείμενο μεγάλης συναισθηματικής αξίας για εκείνον βλέπετε, μιάς και είναι το μέσον που του δίνει τη δυνατότητα να εκφράζεται με το τρόπο που του αρέσει.

Περισσότερα στο:refeel.gr 

Καλό μήνα!

Σπύρος Βασιλείου - Μαγιάτικο στεφάνι

Σικάγο 1η Μαΐου 1886

Η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως μέρα απεργίας και εργατικής γιορτής στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγο την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κι αν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι αγώνες αυτών των ανθρώπων φάνηκε ότι δικαιώνονταν με τρόπο σχεδόν καθολικό, στο δυτικό τουλάχιστον κόσμο, 130 χρόνια μετά το οκτάωρο κι οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας αποτελούν και πάλι ζητούμενο. Τι έγινε λοιπόν τότε στο Σικάγο;
Ήταν 1η Μαΐου 1886 όταν τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές. Το σύνθημα ήταν "8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος, 8 ώρες ξεκούραση".
Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2015: ΑΝΟΙΚΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Συγχαρητήρια του ΣΦΙΠ σε Σφυρή και Τριγκάκη

Συγχαρητήρια του ΣΦΙΠ σε Σφυρή και Τριγκάκη

Δελτίο τύπου

Συγχαρητήρια δίνει ο ΣΦΙΠ στον Δήμαρχο Ερμιονίδας κ. Δημήτρη Σφυρή και στο Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Πορτοχελίου κ. Μανώλη Τριγκάκη για την καθαριότητα και τους δρόμους του Δήμου Ερμιονίδας και του Πορτοχελίου ειδικότερα, σε επιστολή που στέλνει ο Πρόεδρος του ΣΦΙΠ κ. Τζώρτζης Παπαναστασίου στα μέλη του συλλόγου.
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή:

"Αγαπητά μέλη,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. !

Πιστεύουμε, ότι όσοι από εσάς περάσατε το Πάσχα σας, παρά τον αρχικά χειμωνιάτικο καιρό, στα εξοχικά σας στο όμορφο Πορτοχέλι μας,  είδατε με ευχάριστη έκπληξη  όλη την περιοχή καθαρή, χωρίς σκουπίδια πλέον και αρκετούς δρόμους επισκευασμένους.

Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στον Δήμαρχό μας και μέλος μας κ. Σφυρή, αλλά και στον Πρόεδρο της Κοινότητος κ. Τριγκάκη.

Το θέμα των απορριμάτων δεν εχει λυθεί βεβαίως οριστικά, αλλά και αυτή η προσωρινή λύση άλλαξε την εικόνα της περιοχής.

Σας επισυνάπτουμε την ενημερωτική εγκύκλιό μας και ένα φυλλάδιο του Nikki Beach, που μας παρακάλεσε να σας προωθήσουμε και ίσως ενδιαφέρει εσάς ή τα παιδιά σας για το φετινό καλοκαίρι.

Επίσης το Nikki Beach ανοίγει για την φετινή χρονιά την επόμενη Παρασκευή 1η Μαίου, και σας προτείνουμε να έρθετε στο Roof-Garden με τους φίλους σας για να στηρίξουμε το ξεκίνημά τους .

ΜΦΧ

Τζώρτζης Παπαναστασίου

Πρόεδρος ΣΦΙΠ"

ΣΧΕΔΙΟ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΝΕΔΥΠΕΡ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΤΩΝ ΟΤΑ

Δελτίο τύπου

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Παρουσιάζουμε σήμερα την επιστολή που καταθέσαμε χθες, κατά την διάρκεια του Δημοτικού Συμβουλίου, στον Πρόεδρο του ΔΣ κ.Δημαράκη η οποία αφορά σχέδιο της παράταξής μας για τη μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων των Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού στην Τράπεζα της Ελλάδος.Κατά την συζήτηση του θέματος η συμπολίτευση κατέθεσε προς ψήφιση την απόφαση του ΔΣ της ΚΕΔΕ της 27-4-2015 που λέει όχι στη μεταφορά στην Τράπεζα της Ελλάδος,των ταμειακών διαθεσίμων των Δήμων   έως ότου τακτοποιηθούν νομοθετικά οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης.Σύμφωνα με την απόφαση της ΚΕΔΕ στις 7 Μαΐου, στο τακτικό συνέδριο, θα αποφασιστεί εάν αλλάξει η θέση των Δήμων.

Ακολουθεί η επιστολή της ΝΕΔΥΠΕΡ:

«ΠΡΟΣ

κ. Δημαράκη Αριστείδη

Πρόεδρο του ΔΣ του Δήμου Ερμιονίδας

Όλο και πιο κοντά η πραγματικότητα στη φαντασία

Όλο και πιο κοντά η πραγματικότητα στη φαντασία

 

Του Γιάννη Λακούτση

Ερευνητές πανεπιστημιακού ιατρικού Ινστιτούτου της Στοκχόλμης, έκαναν αόρατους 125 εθελοντές, οι οποίοι φόρεσαν μια ειδική ηλεκτρονική κάσκα στο κεφάλι, δημιουργώντας ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, με συνέπεια, όταν κανείς στεκόταν όρθιος, να μην βλέπει το σώμα του, αλλά ένα κενό χώρο. Η ίδια ερευνητική ομάδα στο παρελθόν είχε δημιουργήσει την ψευδαίσθηση του αόρατου χεριού, την οποία τώρα κατάφερε να επεκτείνει σε όλο το σώμα. Μια άλλη επιστημονική ομάδα Αμερικανών ερευνητών, αυτή τη φορά, κατόρθωσε να εξαφανίσει ένα σιδερένιο κύλινδρο, σε όλα τα μήκη του φάσματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι σε λίγο καιρό θα καταφέρουν να κάνουν τον κύλινδρο πλήρως αόρατο και στο ανθρώπινο μάτι.

Το θέμα της αορατότητας, είχε απασχολήσει και τον Πλάτωνα, με τον μύθο του Δαχτυλιδιού του Γύγη. ( Πλάτωνος, Πολιτεία τομ. Β στ. 359d).

Ο Σωκράτης συνομιλώντας με τον Γλαύκωνα, αναρωτιέται:

«αν κατά κάποιον τρόπο γινόμαστε αόρατοι, έτσι ώστε να αποκτούμε τη δυνατότητα να μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε χωρίς να γινόμαστε αντιληπτοί από κανέναν, θα εξακολουθούσαμε να εφαρμόζουμε τον ίδιο κώδικα ηθικής, όπως στην περίπτωση που όλοι μας βλέπουν και ανά πάσα στιγμή μας κρίνουν;»

Στον μύθο, ο Γύγης, ήταν υπηρέτης του άρχοντα της Λυδίας, Κανδαύλη. Βρίσκει έναν τάφο και μέσα σε αυτόν ένα νεκρό που φορούσε ένα χρυσό δαχτυλίδι. Όταν το βάζει στο δάχτυλό του καταλαβαίνει ότι κάθε φορά που γυρίζει προς μια κατεύθυνση το πετράδι του, γίνεται αόρατος. Αποφασίζει να μπει στο παλάτι και έτσι αόρατος,   σκοτώνει τον βασιλιά και   παίρνει αυτός την εξουσία. 

Τον μύθο του Αόρατου τον βρίσκουμε από τον Μικρό Ήρωα έως τον Χάρι Πότερ.

Στην τριλογία της ταινίας Χόμπιτ, υπάρχει μια σκηνή όπου ο θεατής παρακολουθεί την ανεύρεση, μέσα σε σκοτεινή σπηλιά, ενός δαχτυλιδιού που  κάνει αόρατο όποιον το φορά ( να έχει διαβάσει άραγε, ο σκηνοθέτης, Πλάτωνα;).

Η πιο διάσημη περίπτωση αορατότητας στη λογοτεχνία είναι ο «Αόρατος» του  Χέρμπερτ Τζορτζ  Γουελς. Πρωτοδημοσιεύτηκε στα Αγγλικά το 1897, ενώ η Γαλλική μετάφραση κυκλοφόρησε το 1901. Αυτήν χρησιμοποίησε ο Αλέξ. Παπαδιαμάντης για την απόδοσή του στην εφημερίδα ΤΟ ΑΣΤΥ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.

Στη σημερινή πραγματικότητα, οι επιστήμονες έχουν επικεντρωθεί, στο να κάνουν τα αντικείμενα αόρατα και σε λίγο καιρό και τους ανθρώπους. Το ενδιαφέρον της πολεμικής βιομηχανίας για τις εν λόγω έρευνες είναι τεράστιο.

Έτσι, έρχεται όλο και πιο κοντά η πραγματικότητα στη φαντασία.

Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου

Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου

Δημήτρης Τουτουντζής

Οταν οι μαθητές Φίλιππος και Ανδρέας Του μετέφεραν το αίτημα ομάδας Ελλήνων να τον συναντήσουν: Ο Ιησούς δεν είπε μόνον αυτό:  ''Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου'', όπως μας λέει το Ευαγγέλιο, αλλά ολόκληρη η φράση έχει ως ακολούθως:  

Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου,  Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογένει, φυτόν ουράνιον και βλάστημα Θείον, ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην. Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου''..
[Μετάφραση] ''Ηλθε η ώρα για να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου,  Διότι μόνον η Ελλάς φέρει στον κόσμο ανθρώπους, οι οποίοι είναι γένος ουράνιο και βλαστός θεϊκός και δημιουργεί λογική σκέψη, η οποία έχει την ικανότητα να κατακτήσει τις επιστήμες''.... πότε την έκοψαν την υπόλοιπη φράση, ποιος την έκοψε, και γιατί.. και γιατί μας το κρύβει η Εκκλησία μας;;;;;;;;
Είναι ευτύχημα που ο Επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος διέσωσε ολόκληρη την πρόταση αφού στο διατηρούμενο ευαγγελικό κείμενο εμφανίζεται μόνον το: ''Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου''.
Ο καθηγητής Πανεπιστημίου Ε. Πρόκος ερευνώντας το -74 την βιβλιοθήκη του Βατικανού ως απεσταλμένος ξένων πανεπιστημίων ανακαλύπτει ότι η φράση: ''Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογένει...'' αποτελεί τμήμα του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου και μάλιστα συνέχεια του λόγου στον οποίον ο Ιησούς φανερώνει ότι θα δοξαστεί από τους Έλληνες. Η αποθέωση του Ελληνισμού.

Πηγή: Διαδίκτυο.