Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014
2014: Έτος Μίληση – Ρέπουλη
2014: Έτος Μίληση – Ρέπουλη
του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη
Η
φετινή χρονιά 2014 είναι για το Δήμο μας μια ιστορική επετειακή χρονιά για δύο
λόγους:
Φέτος
συμπληρώνονται 190 χρόνια από τη γέννηση του Γεωργίου Ι. Μίληση (1824), επιφανούς πολιτικού άνδρα από το
Κρανίδι, του σημαντικότερου της επαρχίας Ερμιονίδας κατά τον 19ο αιώνα.
Ο Γ.Ι.Μ. χρημάτισε δυο φορές Υπουργός Παιδείας στις κυβερνήσεις του Αλέξανδρου
Κουμουνδούρου. Συμπληρώνονται, επίσης, φέτος και 90 χρόνια από το θάνατο του Εμμανουήλ Ρέπουλη (1924), «τετιμημένου
τέκνου της Ελλάδος», όπως τον αποκάλεσε ο Ε. Βενιζέλος. Ο Ε.Ρ. χρημάτισε για
πολλά χρόνια Υπουργός των Εσωτερικών και των Οικονομικών αλλά και Αναπληρωτής
Πρωθυπουργός του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Θεωρούμε
πως είναι σκόπιμο να ανακηρυχθεί η φετινή χρονιά ως έτος Μίληση – Ρέπουλη. Να προγραμματιστούν ανάλογες εκδηλώσεις,
ώστε να αποδοθούν οι πρέπουσες τιμές στους δύο εκλεκτούς συμπολίτες μας, οι
οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας. Η λησμονιά
τέτοιων προσωπικοτήτων και του έργου τους είναι από τα μεγαλύτερα «λάθη» που κάνει
ο χρόνος, όταν μάλιστα ρέει ως ποταμός λήθης.
Αυτά
και χωρίς να παραγνωρίζουμε ή να υποβαθμίζουμε τις όποιες έως τώρα ενέργειες έχουν
γίνει από το Δήμαρχό μας, Δημήτρη Καμιζή, για την ανάδειξη των επιφανών
προσωπικοτήτων του τόπου μας, με κορυφαία την έκδοση του βιβλίου «ΚΕΙΜΕΝΑ (επιστολές, άρθρα, ομιλίες)» του Εμμανουήλ Ρέπουλη.
"Η ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ" ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΑΝΟΝ
«Η ζωή μπροστά σου»
του Ρομάν
Γκαρί
…. μια συναρπαστική
ιστορία
Δευτέρα 13
Ιανουαρίου 2014 για δύο παραστάσεις, στο θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ “Η ζωή μπροστά σου” το έργο του Ρομάν
Γκαρί (Romain Gary), σε σκηνοθεσία
Άννας Βαγενά, με την ίδια στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
“Η ζωή μπροστά
σου” είναι η
ιστορία ενός μικρού Άραβα, που εγκαταλείπεται από όλους, εκτός από μια Εβραία
πόρνη, στην οποία τον παρατάει η μητέρα του, όπως πετάμε ένα νεογέννητο στα
σκουπίδια. Αυτή αναλαμβάνει να τον μεγαλώσει και ο μικρός της
αφοσιώνεται.
Αυτά τα δύο
μοναχικά πλάσματα, η γριά Εβραία και ο μικρός Άραβας δένονται με μια υπέροχη
σχέση αγάπης και αφοσίωσης.
Στο έργο
κυλάει το γάλα της ανθρώπινης τρυφερότητας, της έμφυτης τρυφερότητας που
βρίσκουμε στους απλούς ανθρώπους ακόμη και σ' αυτούς που ζούνε στο βούρκο του
υπόκοσμου.
Ο Μόμο, ο
ήρωας του έργου είναι ο πρώτος Άραβας που βοηθάει μια Εβραία να «ξαναγυρίσει»
στην πατρίδα της, το Ισραήλ.
Μια
συγκλονιστική ιστορία, γεμάτη χιούμορ, συγκίνηση και
τρυφερότητα.
Μια ιστορία
που μιλά για το θρίαμβο της ανθρωπιάς και της αγάπης πάνω στη μισαλλοδοξία όλων
εκείνων, που προσπαθούν να
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014
Άρχισε ο έλεγχος για τους… «Λιάπηδες της Πελοποννήσου»…
Άνοιξε τεράστιο θέμα που θα στείλει ακόμα και δημάρχους στον
εισαγγελέα. Είναι τα επιδοτούμενα προγράμματα, που πήραν πολλά
λεφτά μέσα από τις ΑΝΑΠΤΤΥΞΙΑΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ επώνυμοι Πελοποννήσιοι με
προγράμματα κυρίως Leader, για να φτιάξουν προσωπικούς!!! ξενώνες.
Μέσα από τις αναπτυξιακές εταιρείες έγινε πάρτι τα προηγούμενα χρόνια. Ήδη έχουν αρχίσει οι έλεγχοι από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Στις αναπτυξιακές ιδιαίτερα ήταν με διάφορους ρόλους μπλεγμένα πολιτικά πρόσωπα που παίζουν και σήμερα πολιτικό ρόλο,στους δήμους και την περιφέρεια.
Μέσα από τις αναπτυξιακές εταιρείες έγινε πάρτι τα προηγούμενα χρόνια. Ήδη έχουν αρχίσει οι έλεγχοι από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Στις αναπτυξιακές ιδιαίτερα ήταν με διάφορους ρόλους μπλεγμένα πολιτικά πρόσωπα που παίζουν και σήμερα πολιτικό ρόλο,στους δήμους και την περιφέρεια.
Τάπαν κι άλλοι, πιο τρανοί και πιο μεγάλοι.
“διαμόρφωση νέας κοινωνικής συμφωνίας” και “συμμετοχή στην νέα συλλογικότητα”,
Η
παράταξη μας είναι αόρατη, όπως και κάθε άλλη τοπική δημοτική, και
φυσικά ανύπαρκτη. Αυτήν την κληρονομεί ο κύριος Λάμπρου, αλλά καθόλου
δεν μας ενοχλεί, ως ανύπαρκτα μέλη της ανύπαρκτης. Το μόνο που μας
νομιμοποιεί να μιλάμε για την παράταξή μας την ανύπαρκτη είναι μόνο η
ψήφος που της δώσαμε και αυτή είναι πραγματική. Για να διαμορφώσει
λοιπόν η παράταξή μας μία νέα κοινωνική συμφωνία, πρέπει να εξηγήσει
ποια ήταν η παλιά, αν υπήρχε, και γιατί την αφήνουμε. Ομοίως πια ήταν η
συμμετοχή της παράταξης στη παλιά συλλογικότητα, και ποια ήταν αυτή, αν
υπήρχε, και ποια είναι η νέα.
Κούφια και άνευ ουσίας και νοήματος λόγια είναι
αυτά. Της καραβάνας, έτσι τα λέμε στον τόπο μας, λόγια για να δίνουν
αφορμή για περισπούδαστες τάχα αναλύσεις σοσιαλιστικής τάχα κατεύθυνσης.
Αυτό που υπάρχει στην πραγματικότητα είναι ένα
σεβαστό ποσοστό δημοτών που ψήφισε τον Συνδυασμό που έφτιαξε ο κύριος
Καμιζής με ένα μικρό επιτελείο γύρω του, όπως γίνεται χρόνια τώρα στους
συνδυασμούς που δεν είναι δημιουργήματα κομματικών παρατάξεων, όπου ο
συνδυασμός είναι παράρτημα και προέκταση της οργάνωσης ενός κόμματος
στον δημοτικό χώρο. Και καλά έκανε.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο κύριος Λάμπρου με το δικό του
επιτελείο θα επαναλάβει κάτι παρόμοιο, με βάση το δοχείο των ψηφοφόρων
του προηγούμενου επιτελείου (ως πολιτική κληρονομιά) στο οποίο μέσα
είναι και ο γράφων* και παρ' όλο που τα κάναμε σε ορισμένους τομείς
μαντάρα, δεν βλέπω κάποιο άλλο επιτελείο που να διαφέρει αισθητά και δεν
θα τα κάνει με τη σειρά του σε ορισμένους τομείς νεομαντάρα.
Δεν είναι όμως αυτοσκοπός το επιτελείο "μας" να βγει
για να επαναλάβει τον εαυτό του. Αντί τα νεφελώδη περί κοινωνικών
συμφωνιών και νέων συλλογικοτήτων, οφείλει να πρωτοστατήσει στη
δημιουργία ενωτικού πνεύματος με τις άλλες παρατάξεις, όχι κατ' ανάγκη
όλες, ώστε να κατεβεί ένας συνδυασμός μεγάλος και ενωτικός, ικανός να φέρει σε μια 5ετία αποτελέσματα, ορατά και μετρήσιμα και όχι νέα κούφια λόγια.
Αν αυτό δεν γίνει, δεν αντιλαμβάνομαι, γιατί να μείνω στο ίδιο δοχείο
για μία από τα ίδια. Ακόμη και τα ίδια να διαλαλεί ένας άλλος
συνδυασμός, η αλλαγή δημιουργεί έστω μικρές ελπίδες.
* Για το ποιους ακριβώς υποψηφίους ψήφισα, αρμόδιος ανακοινώσεως
ο Αγαπητός Αντιδήμαρχος, που τελευταίως, δηλαδή προεκλογικώς, δεν
ακούγεται, ούτε και από το μπλογκ του το οποίο έχει μείνει στην πυρκαγιά
στο Κρόθι. Μπας και μας άλλαξε ο Δήμος αντί να τον αλλάξουμε;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πέμπτη 9-01-2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Κάποιος προσπαθεί κακόβουλα να παρουσιάσει προ τα έξω ότι εγώ και
κάποιοι συνεργάτες μου στην ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ βλέπουμε
video με σεξουαλικό περιεχόμενο στο facebook.
Αυτό όπως
καταλαβαίνετε μας έκανε να κινητοποιηθούμε αστραπιαία και αυτή τη στιγμή
ειδικοί του διαδικτύου ερευνούν το πολύ σοβαρό θέμα.
Ενημερώνω όμως
όλους σας ,ότι επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου για κάθε
ενέργεια η παράλειψη που θα στρέφεται κατά της προσωπικότητάς μου αλλά
και κατά της Δημοτικής Παράταξης της οποίας είμαι επικεφαλής.
Είναι προφανές ότι οι επιθέσεις 4 σχεδόν μήνες πριν τις Δημοτικές Εκλογες του Μαίου του 2014 ηδη ξεκίνησαν.
Τάσος Τόκας
Επικεφαλής της
Νέας Δυναμικής Πορείας Ερμιονίδας
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ -ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ . ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η κίνηση μας συνεπής στο λόγο της,έρχεται καθημερινά σ΄επαφή τόσο με τους
πολίτες του Δημου Ερμιονιδας, οσο και με τις Αρχές και τους φορείς
της.
Όπως θα συνεχίσει επίσης τις συναντήσεις με Αρχές,Υπηρεσίες ,φορείς και φυσικά με τους πολίτες της Ερμιονίδας.
Απο την Εκτελεστική Γραμματεία της Κίνησης
Α.Κλιμάκιο της κίνησης με τον επικεφαλής Κώστα Λυμπερόπουλο και μέλη της γραμματείας περιόδευσαν χθες Τετάρτη 8-1-14 στο ΡΑΔΟ και στα ΔΙΔΥΜΑ
Ηρθαν σ’ επαφη ,συνομιλησαν με κατοίκους ,άκουσαν τα προβλήματα τους
και τις απόψεις τους για τα θέματα που τους απασχολούν.
Β.Αλλο κλιμάκιο της κίνησης με τον επικεφαλής και μέλη της γραμματείας
είχε συνάντηση νωρίτερα χθες Τετάρτη 8-1-14, στην έδρα του Δημου, με τον Δήμαρχο Ερμιονιδας κ. Δ.Καμιζή και τους Αντιδημάρχους.
Η
συνάντηση ειχε ζητηθεί από την πλευρά της κίνησης και κατά την διάρκεια
της εγινε ενημέρωση από την Δημοτική Αρχη (την οποία ευχαριστούμε για
την άμεση ανταπόκριση) για τα θέματα του Δήμου μας που είναι σε εξέλιξη
την περιόδο αυτή.
Γ.
Κλιμάκιο της κίνησης με τον επικεφαλής Κώστα Λυμπερόπουλο και μέλη
της γραμματείας βρέθηκαν στο χώρο της λαικής αγοράς στην Ερμιόνη και
διένειμαν ενημερωτικό υλικό στους επισκέπτες της και συνομίλησαν μαζί
τους .
Η Ριζοσπαστικη Κινηση Ερμιονιδας Συμμετοχη θα συνεχίσει αδιάλειπτα το επόμενο διάστημα την επαφή με τους πολίτες της Ερμιονιδας σε όλα τα χωρια.
Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014
Υδατοδεξαμενή Καρατζά
Εμείς εδώ στη Ριβιέρα;
Ένα
μικρό ορεινό χωριουδάκι της Τροιζηνίας*, της Περιφέρειας Αττικής,
μπορεί πλέον και μαζεύει 400000 κ.μ. καλό νερό, για να πιει και να
ποτίσει τις καλλιέργειές του. Φυσικά η υδατοδεξαμενή θα αδειάζει και θα
ξαναγεμίζει με τις βροχές, άρα σε χρήση θα είναι πολύ περισσότερα κυβικά
μέτρα νερού.
Εμείς εδώ με τους πιο πλούσιους βιλάρχες της χώρας,
με πάνω από 3000 εξοχικάριους που πιπιτιάζουν τα καλοκαίρια, με τους
καλύτερους κοκορομάχους, διαβουλευτές και διαπραγματευτές,
νυν πρώην και τέως, είμαστε στα "ία και τα ωά" στο πόσιμο νερό και στο
αρδευτικό.
Δεξαμενή φτιάξαμε βέβαια από τους πρώτους, όμως ήταν λυματοδεξαμενή.... προωθημένου τύπου.
Άμα
όμως συγκεντρώσουμε από τα τοπικά μπλογκ τις φωτογραφίες
των προκαθημένων παραγόντων του τόπου σε κάθε εκδήλωση ανοίγουμε μουσείο
φωτογραφίας.
Φωτογραφίες αναπτυξιακών έργων δεν έχουμε, εκτός βέβαια του Σταυρού και των άλλων νεοχωματερών Ερμιονίδας.
Και πότε θα έχουμε;
Όταν γεννήσει ο κόκορας
και κάνει αυγά της χήνας.
Η κοντινότερη πρόβλεψη.
* Ο Δήμος Τροιζηνίας θεώρησε τις ανεμογεννήτριες, τα
φωτοβολταϊκά και τις υδατοδεξαμενές, αναπτυξιακά έργα για τους δημότες
του υψίστης οικολογικής και οικονομικής σημασίας. Άρα σύμφωνα με τo
οικολογικό Think Tank της Ερμιονίδας, αναμένεται στο εγγύς μέλλον να
μαραζώσει η Τροιζηνία.... λόγω υπανάπτυξης, να λακίσουν όλοι οι
τουρίστες της από την τρομάρα που παίρνουν αντικρίζοντας τις νέες
οικολογικές μηχανές, κι οι Τροιζήνιοι δημότες να τα μαζεύουν για
Πρωτεύουσα, αφού στον τόπο τους η μόνη τροφή που θα έχει απομείνει θα
είναι τα κοκοροβένια, εισαγόμενα κι αυτά από τον ένδοξο τόπο της φαιδράς
πορτοκαλέας.
Πότε η κοντινότερη πρόβλεψη;
Όταν γεννήσει ο κόκορας
και κάνει αυγά της χήνας.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
“Τον τόπο μας, εμείς οι Ελληνες, δεν τον αγαπούμε”
cretalive
Ουσιαστικός, ξεκάθαρος και σε κάποια σημεία καυστικός ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Γιώργος Γραμματικάκης δίνει μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στην Ελένη Γκίκα και το Έθνος.
Με αφορμή το νέο του βιβλίο “Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής” ο Γιώργος Γραμματικάκης μιλάει για τις τέχνες, την επιστήμη αλλά και την πολιτική.
Δείτε κάποια σημεία από την συνέντευξη:
Αθήνα, Λονδίνο, Γενεύη, Αμερική… πώς είναι επιστρέφοντας στην πατρίδα, κύριε Γραμματικάκη; Η Κρήτη γίνεται αλλιώς επιστρέφοντας, εφόσον πρώτα έχεις φύγει μακριά απ’ αυτήν;
Η πατρίδα είναι πάντοτε διαφορετική, όταν την βλέπεις από απόσταση. Οι χάρες και οι αδυναμίες της είναι τότε ευκολότερα ορατές. Την αλήθεια αυτή γνώρισαν πολύ σπουδαιότεροι από εμένα Ελληνες: Ο Καζαντζάκης και ο Δημήτης Μητρόπουλος, ο Καστοριάδης και η Μαρία Κάλλας, ο Ιάννης Ξενάκης και ο Κάλβος, τόσοι άλλοι σήμερα.
Εκεί πάντως, στις ξένες χώρες, άρχισε και η δική μου έγνοια να καταλάβω καλύτερα την Ελλάδα. Φοβούμαι ωστόσο ότι τελευταία βρίσκομαι στο σημείο που ξεκίνησα. Τόσο κοντά είναι στον τόπο μας το μεγαλείο με την ευτέλεια, η ανάταση με την καταστροφή. Λέω λοιπόν στους φίλους μου ότι δύο πράγματα δεν θα καταλάβω ποτέ: Την Ελλάδα και τις γυναίκες. Ίσως γιατί και τα δύο με υπερβαίνουν.
Τι έχει να μας πει σήμερα «Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής»; Ο αστρολάβος οδηγούσε τους ναυτικούς, ο δικός σας γεννήθηκε μέσα στην κρίση, ο χρόνος και τα γεγονότα σήμερα διαστέλλονται για εμάς τους κοινούς θνητούς, θα μπορούσαμε κάτι να είχαμε προβλέψει;
Όπως συμβαίνει με όλα τα βιβλία, ο «Αστρολάβος» έχει διαφορετικά πράγματα να πεί στον κάθε αναγνώστη του. Εξαρτάται από τις εμπειρίες η διαβάσματα του ίδιου του αναγνώστη, αλλά και από τις ιδιαίτερες ευαισθησίες του. Σήμερα βέβαια υπάρχει μια κοινή καταβολή, ένας κοινός ιστός που τυλίγει όλους. Είναι η λεγόμενη «κρίση», που διαλύει το παρόν και θολώνει το μέλλον. Όπως ωστόσο αποδεικνύει στις σελίδες του ο «Αστρολάβος», ξέραμε για τα ρυάκια: Ότι η παιδεία μας έπασχε, ότι μια επιφανειακή ευμάρεια έκρυβε ανομίες και κυνισμό, ότι το πολιτικό μας σύστημα ήταν διάτρητο. Καθώς λοιπόν τα ρυάκια γέμιζαν διαρκώς πέτρες και σκουπίδια, το ποτάμι που κατέληγαν φούσκωσε κάποια στιγμή, και ήδη πνίγει χωριά και ανθρώπους. Τώρα φαίνεται δύσκολο να αναστρέψομε την ροή του. Ας αρχίσομε τουλά-χιστον να καθαρίζομε τα ρυάκια.
Ένα μικρό ρυάκι ήταν νομίζω και οι περίφημες «Αναμονές» στις οικοδομές, που έδωσαν τον τίτλο και σε ένα κείμενο του βιβλίου σας. Υπήρξε πράγματι η ελαστικότητα του νόμου μια κινητήρια δύναμη ανάπτυξης;
Η τάση περιφρόνησης του νόμου, όπως εκφράζεται και στις “αναμονές” των οικοδομών, υπήρξε πράγματι βασικό στοιχείο της εντυπωσιακής, αλλά και ιδιόμορφης Ελληνικής «αναπτύξεως». Φοβούμαι ωστόσο, ότι η γενικότερη πολεοδομική ασχήμια της χώρας υποδηλώνει κάτι οδυνηρότερο: Ότι τον τόπο μας, εμείς οι Ελληνες, δεν τον αγαπούμε. Δεν χάνομε βέβαια ευκαιρία να υμνούμε τις ομορφιές του, να εξαίρομε τις μοναδικότητα του. Όπως όμως τονίζω και στον “Αστρολάβο”, η πραγματικότητα δείχνει μια άλλη αλήθεια, που πληγώνει: Ότι τον τόπο μας, εμείς οι Έλληνες, τον
Ουσιαστικός, ξεκάθαρος και σε κάποια σημεία καυστικός ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Γιώργος Γραμματικάκης δίνει μία συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στην Ελένη Γκίκα και το Έθνος.
Με αφορμή το νέο του βιβλίο “Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής” ο Γιώργος Γραμματικάκης μιλάει για τις τέχνες, την επιστήμη αλλά και την πολιτική.
Δείτε κάποια σημεία από την συνέντευξη:
Αθήνα, Λονδίνο, Γενεύη, Αμερική… πώς είναι επιστρέφοντας στην πατρίδα, κύριε Γραμματικάκη; Η Κρήτη γίνεται αλλιώς επιστρέφοντας, εφόσον πρώτα έχεις φύγει μακριά απ’ αυτήν;
Η πατρίδα είναι πάντοτε διαφορετική, όταν την βλέπεις από απόσταση. Οι χάρες και οι αδυναμίες της είναι τότε ευκολότερα ορατές. Την αλήθεια αυτή γνώρισαν πολύ σπουδαιότεροι από εμένα Ελληνες: Ο Καζαντζάκης και ο Δημήτης Μητρόπουλος, ο Καστοριάδης και η Μαρία Κάλλας, ο Ιάννης Ξενάκης και ο Κάλβος, τόσοι άλλοι σήμερα.
Εκεί πάντως, στις ξένες χώρες, άρχισε και η δική μου έγνοια να καταλάβω καλύτερα την Ελλάδα. Φοβούμαι ωστόσο ότι τελευταία βρίσκομαι στο σημείο που ξεκίνησα. Τόσο κοντά είναι στον τόπο μας το μεγαλείο με την ευτέλεια, η ανάταση με την καταστροφή. Λέω λοιπόν στους φίλους μου ότι δύο πράγματα δεν θα καταλάβω ποτέ: Την Ελλάδα και τις γυναίκες. Ίσως γιατί και τα δύο με υπερβαίνουν.
Τι έχει να μας πει σήμερα «Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής»; Ο αστρολάβος οδηγούσε τους ναυτικούς, ο δικός σας γεννήθηκε μέσα στην κρίση, ο χρόνος και τα γεγονότα σήμερα διαστέλλονται για εμάς τους κοινούς θνητούς, θα μπορούσαμε κάτι να είχαμε προβλέψει;
Όπως συμβαίνει με όλα τα βιβλία, ο «Αστρολάβος» έχει διαφορετικά πράγματα να πεί στον κάθε αναγνώστη του. Εξαρτάται από τις εμπειρίες η διαβάσματα του ίδιου του αναγνώστη, αλλά και από τις ιδιαίτερες ευαισθησίες του. Σήμερα βέβαια υπάρχει μια κοινή καταβολή, ένας κοινός ιστός που τυλίγει όλους. Είναι η λεγόμενη «κρίση», που διαλύει το παρόν και θολώνει το μέλλον. Όπως ωστόσο αποδεικνύει στις σελίδες του ο «Αστρολάβος», ξέραμε για τα ρυάκια: Ότι η παιδεία μας έπασχε, ότι μια επιφανειακή ευμάρεια έκρυβε ανομίες και κυνισμό, ότι το πολιτικό μας σύστημα ήταν διάτρητο. Καθώς λοιπόν τα ρυάκια γέμιζαν διαρκώς πέτρες και σκουπίδια, το ποτάμι που κατέληγαν φούσκωσε κάποια στιγμή, και ήδη πνίγει χωριά και ανθρώπους. Τώρα φαίνεται δύσκολο να αναστρέψομε την ροή του. Ας αρχίσομε τουλά-χιστον να καθαρίζομε τα ρυάκια.
Ένα μικρό ρυάκι ήταν νομίζω και οι περίφημες «Αναμονές» στις οικοδομές, που έδωσαν τον τίτλο και σε ένα κείμενο του βιβλίου σας. Υπήρξε πράγματι η ελαστικότητα του νόμου μια κινητήρια δύναμη ανάπτυξης;
Η τάση περιφρόνησης του νόμου, όπως εκφράζεται και στις “αναμονές” των οικοδομών, υπήρξε πράγματι βασικό στοιχείο της εντυπωσιακής, αλλά και ιδιόμορφης Ελληνικής «αναπτύξεως». Φοβούμαι ωστόσο, ότι η γενικότερη πολεοδομική ασχήμια της χώρας υποδηλώνει κάτι οδυνηρότερο: Ότι τον τόπο μας, εμείς οι Ελληνες, δεν τον αγαπούμε. Δεν χάνομε βέβαια ευκαιρία να υμνούμε τις ομορφιές του, να εξαίρομε τις μοναδικότητα του. Όπως όμως τονίζω και στον “Αστρολάβο”, η πραγματικότητα δείχνει μια άλλη αλήθεια, που πληγώνει: Ότι τον τόπο μας, εμείς οι Έλληνες, τον
Από Ιχνηλάτες
"Είχαμε βγάλει και σε προηγούμενη
ανάρτηση μας την καλλιέργεια ελιάς στην Αυστραλία. Είναι φανερό πλέον
ότι η καλλιέργεια στην Ελλάδα αντιμετωπίζει δομικά σοβαρά προβλήματα"
Ναι,
οι μαζικές παραγωγές δεν είναι το μέλλον της χώρας, και κυρίως της
Ερμιονίδας, με τους μικρούς κάμπους και την έλλειψη νερού. Αλλά το ρόδι,
το λάδι και άλλα προϊόντα μας, εμείς τα έχουμε υποβιβάσει στη κατηγορία των μαζικών, ενώ η θέση τους είναι στην κατηγορία των εκλεκτών. Η κατηγορία των εκλεκτών όμως θέλει μυαλό καινό και όχι κενό, πνεύμα δε και σχέσεις ομάδας.
Εμείς έχουμε ένα τουπέ ότι όλος ο κόσμος ξέρει την Ερμιονίδα, όλος ο
κόσμος ξέρει τα προϊόντα της (άραγε από τα μπλογκ της ή τις γιορτές;),
άρα πρέπει να έλθουν και να τα ακριβοπληρώσουν υποχρεωτικώς, αφού ...
έτσι είναι. Όπως και ο επαρχιωτισμός μας επιβάλλει να έχουμε στην
Ερμιόνη τα καλύτερα Θεοφάνια και το καλύτερο κάψιμο του Γιούδα*. Βέβαια
ξεχνάμε ότι ένας στους 50 Αμερικάνους ξέρει πού πέφτει η Ελλάδα και ένας
στους 100000 Κινέζους, και φυσικά κανένας την Ερμιονίδα. Αλλά υπάρχει
έστω και ένας Έλληνας που να ξέρει κάτι για μια επαρχία της Ινδίας;
Έχουμε ισχυρούς μύθους, ιστορία και παράδοση για τα
προϊόντα μας με διεθνή απήχηση (έχω γράψει σχετικά), με πολύ και καλό
νερό μπορούμε να έχουμε και άριστη ποιότητα (χωρίς ποιότητα
δεν στήνεται τίποτα) και ικανή ποσότητα για να στήσουμε όχι Προϊόντα
Ερμιονίδας, δηλαδή τοπικά (μια ετικέτα, ένα μπουκάλι του εμπορίου μέσα
σε ένα όμοιό του χαρτονένιο και πάει λέγοντας, ο καθένας μόνος του για
να μη χαλάμε την παράδοση), αλλά Διεθνή Εκλεκτά Προϊόντα,
όμως αυτό είναι επιστήμη και μεράκι φυσικά καινών, δημιουργικών μυαλών.
Ξαναφέρνω για παράδειγμα τη Μαστίχα Χίου, το Σαμιώτικο και
Σαντορινιώτικο γλυκό κρασί, το Κονιάκ ΜΕΤΑΞΑ που στηρίζεται στα σταφύλια
των συνεταιρισμένων παραγωγών Σάμου και που παρόλο που έχασε τον
χαρακτηρισμό κονιάκ συνεχίζει ως εκλεκτό διεθνές προϊόν, λόγω ποιότητας
και θέσης στην αγορά.
Υπάρχει λάδι που πουλιέται 4 Ευρώ το λίτρο και λάδι
από την ίδια περιοχή που πουλιέται 150 Ευρώ το λίτρο. Υπάρχει άριστο
ρόδι προς 2.5 Ευρώ το κιλό και ποτό ροδιού προερχόμενο από ένα κιλό
ρόδι, προς 50 ευρώ το μπουκαλάκι. Υπάρχει μπάφα αυγομένη που την
αγοράζουμε προς 5 Ευρώ το κιλό και πετάμε στο καθάρισμα τα αυγά της,
άντε να τα τηγανίσουμε, και υπάρχει αυγοτάραχο μπάφας πάνω από 300 Ευρώ
το κιλό. Μα μήπως δεν συμβαίνει το ίδιο με το ουίσκι, τη σαμπάνια, το
κρασί και τόσα άλλα; Μήπως ο καφές και το κακάο δεν ήταν προϊόντα της
Αιθιοπίας και της Αραβίας πριν η παραγωγή τους απλωθεί σε όλο τον κόσμο;
Μήπως δεν βρίσκεις καφέ με 10 Ευρώ το κιλό και με 500 Ευρώ; Αλλά και
στην ίδια την Ερμιονίδα δεν νοικιάζεις τουριστικό κατάλυμα με 30 Ευρώ
την ημέρα και με 1500 Ευρώ; Αν πολλαπλασιαστούν τα καταλύματα των 30 το
AMANZOE θα ρίξει τις τιμές του;
Τι θέλουμε; Να κόψουν όλες τις ελιές και τις ροδιές όλοι πλην Ερμιονιδέων για να πάρουν τιμή τα προϊόντα μας;
Αντίθετα
είναι πολύ θετικό που και η Αυστραλία βγάζει λάδι, γιατί θα κάνει
εκατομμύρια καταναλωτές να το βάλουν στις διατροφικές συνήθειές τους,
οπότε στρώνεται το έδαφος για να πουλάμε εμείς τα εκλεκτά προϊόντα μας
σε μια ήδη διαμορφωμένη αγορά. Επαναλαμβάνω ότι το λάδι της ελιάς οι
Ευρωπαίοι όπως και οι εξ Ευρώπης Αμερικάνοι το γνωρίζουν, εδώ και
κάποιους αιώνες, ως πρώτη ύλη για παραγωγή σαπουνιού, ως καύσιμο
φωτισμού και λιπαντικό παλιάς εποχής, και δεν είναι εύκολο να το βάλουν
σε μια μέρα στην κουζίνα τους. Οι Κινέζοι ακριβοπληρώνουν τις ακρίδες
τα σκουλήκια, τους τερμίτες, πολλά εκ των οποίων τα τρώνε ωμά. Είναι
εύκολο να τα περάσουμε εμείς στη διατροφή μας;
Απλά, η Ερμιονίδα παραγωγικά έχει κλειστεί στο καβούκι της, όπως και οι παραγωγοί της στον εαυτό τους.
* Έχουμε
πάθει της Λαμπέτη! Η μεγάλη μας ηθοποιός, από τα Βίλια, αγαπούσε τόσο
τον τόπο της που πάντα έστριβε τη κουβέντα στα Βίλια. Έτσι λοιπόν σε μια
δεξίωση, σε ένα κύκλο που συμμετείχε ο πρέσβης της Αγγλίας, έλεγε: όπως
τότε στα Βίλια..., μια φορά στα Βίλια...., έτσι και στα Βίλια...., όταν
είμαστε μικροί στα Βίλια....., οπότε ρωτάει με περιέργεια ο Πρέσβης τι
είναι τα Βίλια. Τότε έκπληκτη η Λαμπέτη και ενοχλημένη γυρίζει και
απαντά : Μα καλά, δεν ξέρετε τα Βίλια!
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014
Συναίνεση
Άμα συμφωνούμε για την αρχή, δηλαδή από τι
κατάσταση ξεκινάμε και για το τέλος, σε τι κατάσταση θέλουμε να πάμε,
τότε μένει να συναινέσουμε και για τον τρόπο που θα φτάσουμε στο τέλος.
Γιατί αν το κάρο το τραβάει προς όποια διεύθυνση θέλει ο καθένας,
πιστεύοντας ότι έτσι θα το φτάσει στο τέλος, το κάρο δεν φτάνει ή φτάνει
μετά από πολύ δρόμο, σπατάλη και κόπο. Μπορεί να φτάσει όμως πολύ πιο
εύκολα, και αυτό θέλουμε όλοι.
Άρα:
Τι είναι σήμερα η Ερμιονίδα;
Τι θέλουμε να είναι σε 5 χρόνια;
Με ποιο σχέδιο θα το πετύχουμε και με τι εργαλεία προσαρμογής και διόρθωσης πορείας;
Ο Δήμος και οι Κοινότητες Ερμιονίδας είναι ο φυσικός συντονιστής μιας τέτοιας πορείας.
Συναίνεση
μπορεί να υπάρξει προεκλογική και να κατέβει μία παράταξη. Συναίνεση
μπορεί να υπάρξει και μετά τις εκλογές. Λιγάκι δύσκολο να κατέβουν κάπου
6 συνδυασμοί που χρειάζονται το 20% των ψηφοφόρων να επανδρώσουν τα
ψηφοδέλτια. Αλλά και μια παράταξη να υπερισχύσει, το αίτημα των καιρών
επιβάλει να εκχωρήσει αρμοδιότητες μέχρι και να καλέσει σε συγκυβέρνηση
άλλες παρατάξεις, γιατί η συναίνεση δεν είναι ευχή και λόγια. Αρετή η
παρρησία, αρετή η διαφορετική γνώμη, αλλά εκ των μεγίστων αρετών η υπακοή στο συναινετικώς καθορισθέν Τέλος.
Όλα όμως γίνονται, και όλα μέσα στη δημοκρατία
είναι. Αλλά χωρίς συναίνεση είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Η συνεχής
αντιπαράθεση κουράζει και απομακρύνει τους πάντες. Εκφυλίζεται σύντομα
σε μια κοκορομαχία που συγκαλύπτει την απραξία, προς τέρψη και αγαλλίαση
των κοράκων της "ενημέρωσης" και αυτών που προσβλέπουν στο ίδιον
συμφέρον που δεν είναι μόνον οικονομικό.
Ας βάλουμε όλοι μας λοιπόν το χέρι στην καρδιά, προ αλλά και μετά τις εκλογές, για να βρει το δρόμο της η Ερμιονίδα, όπως τον βρίσκουν άλλα μικρά και μεγάλα μέρη της χώρας μας. Οι καιροί ου μενετοί.
Ένας δεν μπορεί να μετακινήσει έναν μεγάλο βράχο. Αλλά και εκατό επίσης
δεν μπορούν, αν η συνισταμένη των δυνάμεών τους είναι μηδέν.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
"ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ" ΓΙΑ ΔΥΟ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΑΝΟΝ
«Το όνειρο του βοσκού»
Για δύο ακόμα παραστάσεις στο θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ
Για δύο ακόμα παραστάσεις στο θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ
Θα τα καταφέρει ο
Μανόλο να περάσει από τις δοκιμασίες που του βάζει ο Ροδόλφος, να παντρευτεί την
Ιζαμπέλα και να γίνει ο βασιλιάς της
Ισπανίας???
Η απάντηση είναι στο… Θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ, αυτό το Σαββατοκύριακο, όπου η Παραμυθένια Σκηνή του Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. θα δώσει δύο ακόμα παραστάσεις του επιτυχημένου έργου «Το όνειρο του Βοσκού» μια παράσταση η οποία βασίζεται σε δύο άγνωστα, λαϊκά παραμύθια γεμάτα κέφι!!!
Συντελεστές
Διασκευή – Σκηνοθεσία Θάλεια Αντωνιάδη
Σκηνικά Λευτέρης Μπάλι
Κοστούμια Μαρία Κομνηνού
Χορογραφία Ηλιάννα Διολίτση
Μουσική Επιμέλεια Θάλεια Αντωνιάδη
Η απάντηση είναι στο… Θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ, αυτό το Σαββατοκύριακο, όπου η Παραμυθένια Σκηνή του Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ. θα δώσει δύο ακόμα παραστάσεις του επιτυχημένου έργου «Το όνειρο του Βοσκού» μια παράσταση η οποία βασίζεται σε δύο άγνωστα, λαϊκά παραμύθια γεμάτα κέφι!!!
Συντελεστές
Διασκευή – Σκηνοθεσία Θάλεια Αντωνιάδη
Σκηνικά Λευτέρης Μπάλι
Κοστούμια Μαρία Κομνηνού
Χορογραφία Ηλιάννα Διολίτση
Μουσική Επιμέλεια Θάλεια Αντωνιάδη
Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014
Είδαμε, ακούσαμε, μάθαμε…
2013: Η χρονιά του παιδικού
παιχνιδιού!
Δεν
θα ήταν υπερβολή, αν χαρακτηρίζαμε τo 2013 σαν τη χρονιά
που «ξαναζωντάνεψε» το παιδικό παιχνίδι.
1. Αρχικά ο Δήμος Αθηναίων, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων που
πραγματοποιούνται στην πόλη, διοργάνωσε, σε συνεργασία με σημαντικούς φορείς, ένα
αφιέρωμα στο παιχνίδι με τίτλο: «Παιδί
και Παιχνίδι στη Ζωή και την Τέχνη». Στη διάρκεια του αφιερώματος παρουσιάζονται έργα δημιουργών που
εμπνεύστηκαν από το παιχνίδι των παιδιών, με στόχο την προβολή και την επίδρασή
του στη ζωή τόσο των μικρών και μεγάλων, όσο και στην ίδια την Τέχνη. Φιλοξενούνται ιδιωτικές συλλογές
παιδικού Παιχνιδιού, καθώς και ζωγραφικά έργα παιδιών, με θέμα το παιχνίδι.
Επίσης, υπάρχουν αφηγήσεις
παραμυθιών, θεατρικές παραστάσεις, προβολές VIDEO, ομιλίες πανεπιστημιακών και
εκπαιδευτικών με θέμα τη σημασία του Παιχνιδιού στη ζωή του ανθρώπου. Επιπλέον,
έργα κλασικών που έχουν θέμα τους το
παιδικό παιχνίδι θα παρουσιάσει η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. Τέλος
το αφιέρωμα θα πλαισιώνουν
ξεναγήσεις και διαδραστικά παιχνίδια.
Ξεχωρίσαμε:
Ξεχωρίσαμε:
Έκθεση παλαιού παιχνιδιού «ΠαίΖΩ», από την ιδιωτική
συλλογή της Νίνας Καρακώστα – Γαβριλάκη
Στην
Τεχνόπολη, στο Γκάζι, παρουσιάζεται για πρώτη φορά, ένα μέρος της ιδιωτικής συλλογής
παραδοσιακών παιχνιδιών της Νίνας Καρακώστα – Γαβριλάκη, με πρωτότυπα και
αντίγραφα παιχνίδια από την
αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα από κάθε γωνιά της γης, επιλεγμένα με γνώση και
αισθητική από τη συλλέκτρια, στη διάρκεια των ταξιδιών της. Ξύλινα, επιτραπέζια, παιχνίδια της πεντάρας,
αλογάκια, κούκλες όλων των ειδών, λούτρινα και φυσικά μινιατούρες
στημένα με φαντασία, συνθέτουν έναν
κόσμο «παιχνιδιάρικο» και προκαλούν το ενδιαφέρον
των επισκεπτών. Μια πραγματικά νοσταλγική για τους μεγαλύτερους και γοητευτική
για τους μικρότερους έκθεση! Τρυφερή και πλούσια σε συναίσθημα μας «ξενάγησε»
στις βιτρίνες παιχνιδάδικων του παρελθόντος,
αναδύοντας γλυκές αναμνήσεις…
«Παιδί και Παιχνίδι στη Ζωή και
την Τέχνη», στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»
Έκθεση
παιχνιδιών στήθηκε και στο παλιό Πιλοποιείο Πουλόπουλου, όπου στεγάζεται το
Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα».
Στο ισόγειο του κτιρίου είδαμε έργα ζωγραφικής και κατασκευές παιδιών από όλη
την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αφρική από τις συλλογές του Μουσείου Ελληνικής
Παιδικής Τέχνης, «Ο κόσμος των
παιχνιδιών μέσα από την τέχνη των παιδιών». Στον πρώτο όροφο εικαστικοί
καλλιτέχνες παρουσιάζουν έργα τους εμπνευσμένα από το Παιχνίδι και εκτίθενται
οι ιδιωτικές συλλογές των:

Κώστα Μουγκολιά, παιχνιδοποιού, με νεότερο χειροποίητο ξύλινο
Τέλος, σημειώνουμε την ιδιαίτερα σημαντική, μόνιμη έκθεση στο ισόγειο του κτιρίου, με το εργαστήρι και τα έργα του Θεάτρου Σκιών -τριών γενεών της μεγάλης οικογένειας Καραγκιοζοπαιχτών, του Χαρίδημου.
2 Το
Μουσείο Μπενάκη οργάνωσε την έκθεση «Λαϊκά παιχνίδια στο σπίτι του Νίκου
Χατζηκυριάκου-Γκίκα», στην Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου – Γκίκα.
Η έκθεση που εγκαινιάστηκε πρόσφατα,
με διοργανωτή το Μουσείο Μπενάκη, στην Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα,
είναι αφιερωμένη στην παιδική ηλικία. Συμπεριλαμβάνει σχέδια του Νίκου
Χατζηκυριάκου-Γκίκα εμπνευσμένα από λαϊκά παιχνίδια, καθώς και παλιά παιχνίδια,
κυρίως πανηγυριώτικα.
Τοποθετημένα ευφάνταστα γεφυρώνουν το χθες με το σήμερα, συνδέοντάς μας με την εποχή του ζωγράφου. Ξεχωρίσαμε το κείμενο του Δ. Πικιώνη με αναφορά στα παιχνίδια «της οδού Αιόλου». Ένας ύμνος στην αθωότητα και την τρυφερή παιδική ηλικία!
Τοποθετημένα ευφάνταστα γεφυρώνουν το χθες με το σήμερα, συνδέοντάς μας με την εποχή του ζωγράφου. Ξεχωρίσαμε το κείμενο του Δ. Πικιώνη με αναφορά στα παιχνίδια «της οδού Αιόλου». Ένας ύμνος στην αθωότητα και την τρυφερή παιδική ηλικία!
3. Η
εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»,
στην εκπνοή του 2013, πρόσφερε
στους αναγνώστες της το ημερολόγιο 2014, «ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ», έχοντας επιλέξει ως θέμα μικρές καθημερινές στιγμές παιδιών, αποτυπωμένες στις εκπληκτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη. Σημαντικοί φωτογράφοι αποθανατίζουν με τρυφερότητα, μεταξύ άλλων, παραδοσιακά παιχνίδια του δρόμου, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας στην καθημερινότητά μας.
στους αναγνώστες της το ημερολόγιο 2014, «ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ», έχοντας επιλέξει ως θέμα μικρές καθημερινές στιγμές παιδιών, αποτυπωμένες στις εκπληκτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη. Σημαντικοί φωτογράφοι αποθανατίζουν με τρυφερότητα, μεταξύ άλλων, παραδοσιακά παιχνίδια του δρόμου, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας στην καθημερινότητά μας.
4. «Η
συλλογή Παιχνιδιών και Παιδικής Ηλικίας του Μουσείου Μπενάκη» σύντομα θα ανοίξει τις
πόρτες της στο κοινό, στεγασμένη στην οικία Κουλούρα, στην Αθήνα. Μουσείο Ιστορίας Παιδικού Παιχνιδιού
ετοιμάζεται και στη Μύρινα της Λήμνου, για να «φιλοξενήσει» την πλούσια συλλογή
του γνωστού συγγραφέα Χρήστου Μπουλώτη, αποτελούμενη
από 7.000 παιχνίδια!
Νιώσαμε
περήφανοι που το δικό μας «Μουσείο
παιχνιδιού», από τα λιγοστά στην Ελλάδα, ήδη, λειτουργεί στην Εστία Πολιτισμού «Μιχαήλ Παπαβασιλείου» της
πόλης μας, με 500 παιχνίδια -τα περισσότερα της Μαρίας Τράκη, που συνεχώς
αυξάνονται με δωρεές συμπατριωτών μας. Προσελκύει πολυάριθμους επισκέπτες όχι
μόνο μικρούς αλλά και μεγάλους που επιζητούν την παιδική τους ηλικία, την «υπερπατρίδα» όλων μας, σύμφωνα με τον
Μπουλώτη. Έχει το δικό του «facebook» που ετοίμασε και ενημερώνει
με αγάπη, μεράκι και αισθητική η Βίκυ Κουτραφούρη, αριθμεί, ήδη, 800 φίλους και περιμένει να το
επισκεφθείτε!
Καλή
χρονιά!
Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη
Ντεστάκου
Έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Μποκόρου με τίτλο «Τα στοιχειώδη».
Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει στο δεύτερο όροφο του κτηρίου της οδού Πειραιώς, την έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Μποκόρου με τίτλο «Τα στοιχειώδη».
Ο Χρήστος Μποκόρος, 9 χρόνια μετά την τελευταία του έκθεση στην Αθήνα, (Αδιάβαστο δάσος / Βίνιανη 2004), δημιουργεί ένα υπαινικτικό εικαστικό περιβάλλον, με στόχο να υπενθυμίσει την αναγκαιότητα μιας καθημερινής, λιτής ευημερίας.
Στο πρώτο μέρος της έκθεσης, ξαπλωμένες ανθρώπινες φιγούρες,
112 υδατοδρόμια για υδροπλάνα ετοιμάζονται

112 υδατοδρόμια για υδροπλάνα είναι «στα σκαριά» manivoice
Βόλος, Ζάκυνθος, Σητεία, Αγ.Νικόλαος, Σκόπελος, Λέσβος, Καλαμάτα και Αλόννησος είναι οι πρώτοι από τους προορισμούς που
καλείται να καλύψει η Hellenic Seaplanes, ενώ είναι σε εξέλιξη δεκάδες
ακόμη οριοθετήσεις υδατοδρομίων από δήμους και λιμενικά Ταμεία όπως του Γυθείου.
Σε ανακοίνωσή της η εταιρεία αναφέρει ότι «σκοπεύει να
ξεκινήσει πτήσεις με υδροπλάνα το 2014 και στο πλαίσιο αυτό θα
δημιουργήσει δίκτυο με υδατοδρόμια σε όλη την χώρα. Η "Hellenic
Seaplanes S.A./ Υδροπλάνα Ελλάδας Α.Ε." έχει ήδη καταθέσει τον πρώτο
φάκελο μέχρι σήμερα για αδειοδότηση υδατοδρομίου που αφορά το
υδατοδρόμιο Βόλου και ετοιμάζει τον φάκελο για το υδατοδρόμιο
Ζακύνθου. Παράλληλα πολλοί δήμοι και Λιμενικά Ταμεία έχουν προκηρύξει
τις διαδικασίες εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τα υδατοδρόμιά τους και
άλλοι προχωράνε με πλειοδοτικούς διαγωνισμούς για την παραχώρηση στα
λιμάνια τους.

Συγκεκριμένα η "Hellenic Seaplanes S.A." έχει καταθέσει
μετά από προκήρυξη τις προτάσεις της για αδειοδότηση, κατασκευή και
λειτουργία υδατοδρομίου χωρίς κάποια επιβάρυνση για το δημόσιο φορέα
διαχείρισης του λιμένα σε Σητεία, Αγ. Νικόλαο,
" ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΙΜΑΛΑΙΑ"
Η Μουσική του Μίκη Θεοδωράκη στη ψηλότερη οροσειρά της Γής, στα Ιμαλάια.
Η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο!.
Η μουσική ενώνει!
Δεν γνωρίζει φυλές και σύνορα, γιατί πολύ απλά, η μουσική ΔΕΝ έχει σύνορα!!
Σε μια συγκλονιστική εκτέλεση, στη κορυφή του κόσμου, τα μέλη του συγκρότηματος "ΑΝΝΑ RF",
τιμούν την Ελλάδα, με τη μουσική του δικού μας Μίκη.
Οι
"ΑΝΝΑ RF" κατάγονται απο το Ισραήλ και παρουσιάζουν μίγμα μεταξύ
Δυτικής και Ανατολίτικης μουσικής, συνδέοντας αρχαία και μοντέρνα
μουσικά 'οργανα συνδυάζοντάς τα με ηλεκτρονικό ήχο,
με το σκεπτικό," οτι το παρελθόν, συναντά το παρόν σε έναν ήχο του
μέλλοντος".
Αυτή ειναι η πραγματική Ελλάδα!!
Η Ελλάδα της τέχνης και της μουσικής και εμεις εδώ ασχολούμαστε με τις επιδοτήσεις
και τα μασκαρέματα των ελεεινών που εξαφάνισαν την αξιοπρέπειά μας,
αλλά ΔΕΝ θα εξαφανίσουν την ελπίδα μας.
Γιώργος Μαίρη Φασιλή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)