Ο Φωτογράφος Των Τρικάλων

σκηνοθεσία : Βασίλης Κοσμόπουλος
1923, Τρίκαλα. Ο τοπικός φωτογράφος επιστέφει, με το μυαλό γεμάτο εικόνες που τράβηξε σε όλη του τη ζωή. Ξαφνικά, δέχεται μια επίσκεψη από έναν θρυλικό ληστή. Παρά το γεγονός ότι καταζητείται με αμοιβή, ο ηρωικός παράνομος αφήνει τα βουνά και αποφασίζει να φωτογραφηθεί...

μουσική : Θανάσης Παπακωνσταντίνου

σενάριο (από ένα ποίημα του Χρήστου Μπράβου) -- σκηνοθεσία
35mm, α/μ & έγχρ. , dolby digital, 12΄ (2005).
28ο Φεστιβάλ Ταινιών μικρού μήκους Δράμας
(2005):
Β' Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μυθοπλασίας,
Διάκριση «Κίνητρο» Ε.Κ.Κ.
Τιμητική Διάκριση Ενδυματολογίας
Τιμητική Διάκριση Σκηνογραφίας.
Ειδικό Βραβείο Ποιότητας Ταινίας μικρού μήκους 2005 ΥΠΠΟ.
13ο Διεθνές Φεστιβάλ Μεσογειακού
Κινημ/φου (Τετουάν) 2007:
Grand Prix Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας.

Η δύναμη του ονόματος

Οι επισκέπτες της Πρωτεύουσας που καταφθάνουν με τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια στον Πειραιά, μπορούν να επιλέξουν πολλές ημερήσιες εκδρομές. Δεν τις έχουν προπληρώσει, αλλά τις επιλέγουν και τις πληρώνουν ξεχωριστά. Η επίσκεψη για παράδειγμα στην Ακρόπολη περιλαμβάνει και 5 ώρες βολτάρισμα στην Πλάκα. Υπάρχουν πακέτα ημερήσιων εκδρομών στον αρχαιολογικό χώρο Ελευσίνας, Ραμνούντος, Σουνίου, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Βυζαντινό Μουσείο κ.λ.π. Η συντριπτική πλειοψηφία, δηλαδή το 80% επιλέγει, Ακρόπολις - Μουσείο Ακρόπολης. Αν και το Εθνικό Αρχαιολογικό είναι από τα σημαντικότερα του κόσμου, αν και το Βυζαντινό Μουσείο είναι στο είδος του το καλύτερο του κόσμου, τα επισκέπτονται λίγοι, οι ψαγμένοι, οι τουρίστες ειδικού ενδιαφέροντος.

Μπορεί οι τουρίστες που έρχονται στη χώρα μας να μην ξέρουν που πέφτει στον χάρτη, αλλά αν τους πεις τι έχουν ακούσει γι αυτήν, θα σου πουν Ακρόπολις, Παρθενών, Περικλής.

Αυτή η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανατραπεί, και πολλοί ειδικοί του τουρισμού πιστεύουν ότι δεν συμφέρει να ανατραπεί υπέρ των άλλων προορισμών, αλλά να καταβληθεί προσπάθεια να ενδιαφερθούν οι τουρίστες και για τους άλλους.

Πέραν αυτού, δεν είναι πολλοί αυτοί που βγαίνουν από το κρουαζιερόπλοιο για να ανέβουν Ακρόπολη. Οι περισσότεροι μένουν μέσα, αρκετοί προτιμούν να βολτάρουν μόνοι τους η με το τραινάκι να δουν τον Πειραιά και να ψωνίσουν κάτι. Γι αυτό οι ειδικοί σκέπτονται να αναπτύξουν σχεδόν δίπλα στα κρουαζιερόπλοια το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά, το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης κ.λ.π., δηλαδή να τους φέρουν τον πολιτισμό μας ....στο πιάτο.

Για τον τόπο μας αυτό συμβαίνει με την Ύδρα, "είναι η Ακρόπολις της Περιοχής μας", καθόλου τυχαία βέβαια. Αυτό δεν συμφέρει κανέναν να το ανατρέψει, αλλά συμφέρει όλους να αναδείξουμε και τον προορισμό Ερμιονίδα, ως ένα άθροισμα επιμέρους σημαντικών προορισμών που πρέπει να οργανώσουμε, γιατί όντως τους έχουμε. Αυτό είναι βέβαια δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Και δεν είναι να μας φοβίζει η λέξη αξιοποίηση ή εκμετάλλευση.

Επιβιώνει ότι εμπεριέχει πραγματική άξια και ότι μπορεί να διατηρεί τον μύθο του.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Οι σκιές της Αθήνας - Άνθρωποι του περιθωρίου που ζουν στα στενά της πόλης

Το κέντρο της Αθήνας ήταν πάντα γεμάτο από ζωή. Κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 η Αθήνα «φόρεσε τα καλά της» αποτελώντας μια καθαρή πόλη με προσεγμένους δρόμους χωρίς αστέγους, ναρκομανείς, μετανάστες, εγκληματικότητα και πορνεία. Με το πέρας βέβαια των Αγώνων η πόλη ξαναβρήκε τους ρυθμούς της.
Ωστόσο ο φωτογράφος Enri Canaj από την Αλβανία δεν ξέχασε ποτέ αυτούς τους ανθρώπους. Τους έβλεπε πάντα σαν σκιές από το 1991 που μετακόμισε στην Ελλάδα. Έτσι δημιούργησε τη φωτογραφική συλλογή « Shadows in Greece» αποτυπώνοντας την ιδιαίτερη σχέση που απέκτησε με τον καθένα.
Όπως αναφέρει στην περιγραφή του άλμπουμ:«Πολλοί δίνουν την αίσθηση πως κανείς δεν τους νοιάστηκε, ποτέ. Πολλοί χρειάζονται απεγνωσμένα να μιλήσουν, σαν να προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να βγουν από τη μιζέρια. Οι φωτογραφίες αυτές είναι πιο δυνατές για μένα, διότι γνωρίζω τις ιστορίες που υπάρχουν πίσω από αυτές».
Πηγή:inews

Τό πρότεινε ο Γιάννης Λακούτσης

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ! ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! Ένα άρθρο του κ. Jean-Yves Guilvard που ζει στην Ερμιόνη

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Του Jean-Yves Guilvard

Εισαγωγή

Εκείνος που αγαπά την Ελλάδα, αναμφίβολα καταλήγει πάντα με το να αναρωτιέται πώς μπορεί να γνωρίσει στους άλλους, τις χαρές που η Ελλάδα του έδωσε. Αυτό δεν είναι εύκολο γιατί τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψει κανείς την Ελλάδα.

Στο άρθρο που δημοσίευσε το 1867 στη βελγική εφημερίδα L'Orient, ο Victor Hugo έγραψε: «Γιατί επαναστάτησε η Κρήτη; Επειδή ο Θεός την είχε κάνει την πιο όμορφη χώρα του κόσμου ...».

Βεβαίως, θα μπορούσε κάλλιστα να γράψει αυτά τα λόγια και για την Ελλάδα. Επειδή η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη και φιλόξενη χώρα που ξέρω. Είναι περισσότερα, πολύ περισσότερα αλλά είναι ήδη αυτό και δεν είναι και λίγο!

Δεν είμαι Έλληνας, οπότε δεν μπορώ να κατηγορηθώ για μεροληψία.

Μερικοί θα διαπιστώσουν ότι είμαι φιλέλληνας. Αληθεύει, αλλά δεν γεννιέσαι φιλέλληνας γίνεσαι. Γίνεσαι, και πως να μην γίνεις όταν γνωρίσεις με τα χρόνια την Ελλάδα, τους Έλληνες και την ελληνική κουλτούρα.

Συνειδητοποιώ ότι αν συνεχώς παινεύω τις ομορφιές της Ελλάδας θα ήταν μάταιο και όποια θετικά αναφέρω θα χαθούν σ αυτή την εποχή του υπερθετικού. Ο κόσμος είναι γεμάτος από εκπληκτικά πράγματα που μπορεί κανείς να διαβάσει ή να δει για την Ελλάδα. Για να πειστεί κάποιος αρκεί να  διαβάσει τους οδηγούς, να σπεύσει στα μουσεία και σε βιβλιοθήκες. Αν ήθελε κάποιος να  διαβάσει όλα τα σημαντικά βιβλία που έχουν γραφτεί για την Ελλάδα, θα χρειαζόταν τουλάχιστον δύο ζωές.

Η μεγαλοσύνη της Ελλάδας δεν στερεί το δικαίωμα σε κάποιο να μιλά απλά γι’αυτήν

Η Ελλάδα έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρον στους αρχαιολόγους, ιστορικούς και γλωσσολόγους.

Γιατί η Αρχαία Ελλάδα δεν είναι «μόνο» ο  Περικλής και ο Μέγας Αλέξανδρος. Οι Μινωίτες, οι Αιγιαίοι, και οι Μυκηναίοι αργότερα, συμμετείχαν στον απόηχο της Μεσοποταμίας, της Αιγύπτου και  των Ακτών της Μέσης Ανατολής για την ανάπτυξη των αστικών κοινοτήτων, της γεωργίας και των τεχνικών πλοήγησης. Η Ελληνική γλώσσα είναι ίσως η παλαιότερη ζωντανή γλώσσα για την οποία έχουμε γραπτά κείμενα της Γραμμικής Β.

Σήμερα η Ελλάδα δημιουργεί μια ιδιαίτερη σχέση με τον πιο ταπεινό ταξιδιώτη που την επισκέπτεται. Είναι κυρίως για αυτό που θέλω να μιλήσω.

Αντιλαμβάνομαι ότι αν θέλουμε να μοιραστούμε τις χαρές που μας προξενεί ένα ταξίδι στην Ελλάδα, το καλύτερο είναι να μιλήσουμε με τον απλούστερο δυνατόν τρόπο, δεδομένου ότι η Ελλάδα προσφέρει την ομορφιά της, και αυτό είναι η γοητεία και η πρωτοτυπία της. Στην Ελλάδα, ό,τι είναι όμορφο είναι και απλό …τουλάχιστον στην εμφάνιση.

                                                

Η Ελλάδα δεν πούλησε την «ψυχή» της στους ξένους, ήταν και παρέμεινε η ίδια  

Αυτό οφείλεται πιθανότατα, στο γεγονός ό,τι η Ελλάδα δεν «κυνήγησε» ποτέ τους

"Ανάσα" με το επίδομα ανεργίας για τους εποχιακούς υπαλλήλους.

Ανάσα για 90.000 περίπου εργαζόμενους, οι οποίοι θα έμεναν χωρίς επίδομα ανεργίας, δίδει η τροπολογία που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο  «Ρυθμίσεις θεμάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και άλλες  ρυθμίσεις» και η οποία έγινε δεκτή από τον Υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη.  Kατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου Περιβάλλοντος: «Ρυθμίσεις θεμάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και άλλες  ρυθμίσεις» ο Υφυπουργός Εργασίας  κ. Βασίλης Κεγκέρογλου ζήτησε την υπερψήφιση της τροπολογίας για το εποχικό επίδομα.
Όπως είναι γνωστό, σύμφωνα με  το Νόμο 3986/11, από 1/1/2013, σε κάθε περίπτωση τα ημερήσια επιδόματα ανεργίας, εντός της προηγούμενης τετραετίας, από την έναρξη της επιδότησης λόγω ανεργίας, δεν είναι δυνατόν να είναι περισσότερα των τετρακοσίων πενήντα (450), ενώ από 1/1/2014 τα ημερήσια επιδόματα 
ανεργίας στην τετραετία δεν είναι δυνατόν να είναι περισσότερα των τετρακοσίων (400).»
Με βάση τη νέα ρύθμιση, η οποία προωθήθηκε ύστερα από τις έντονες πιέσεις των συνδικαλιστικών φορέων των εποχιακά απασχολούμενων στον ξενοδοχειακό – τουριστικό τομέα, αλλά και παρεμβάσεις βουλευτών, όσοι εποχικά εργαζόμενοι έχουν από από 100- 149 ένσημα την ίδια χρονιά, θα δικαιούνται το επίδομα ανεργίας 3,5, μαζί με το δώρο. Ενώ για τους εργαζόμενους με 150 – 179 ένσημα το χρόνο θα είναι προαιρετικό. Ο εργαζόμενος δηλαδή εφόσον το επιθυμεί θα εντάσσεται σε αυτή τη ρύθμιση, αλλιώς θα παραμένει στη γενική ρύθμιση.

πηγή: http://www.ergasiaka-gr

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΦΥΡΗΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Όταν εμείς καταθέσαμε την επικαιροποιημένη πρόταση μας για την διαχείριση των απορριμμάτων μετά την παραίτηση του Δημάρχου και των Δημοτικών . Συμβούλων, προκειμένου να βρεθεί λύση και ζητήσαμε  με αίτηση μας  υποχρεωτική σύγκληση  Δημοτικού  Συμβούλιο με μοναδικό θέμα τη Διαχείριση των απορριμμάτων , η Δημοτική Αρχή αδιαφόρησε.

Στις 8/8/2012 συγκλήθηκε υποχρεωτικά  βάσει της νομοθεσίας το Δ.Σ., όπου παρουσιάσαμε την πρόταση μας  για την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων επικαιροποιημένη μετά την δημιουργία της  υπερχωματερής στα Δίδυμα .

Θυμίζουμε από τον Ιανουάριο του 2011 ο Δήμος έριχνε χύμα απορρίμματα στο δεματοποιητή καταστρέφοντας τις εγκαταστάσεις του.

Τα σημεία που παραθέσαμε για τη λύση στο Δημοτικό Συμβούλιο είχαν τους εξής άξονες

1)     Ο Δήμος μας πρέπει να λύσει αυτόνομα το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων

2)     άμεσα πρέπει να απομακρυνθούν τα χύμα σκουπίδια να δεματοποιηθούν και να απομακρυνθούν τα δέματα σε νόμιμο χώρο που θα υποδείξει η Περιφέρεια και η Κεντρική Διοίκηση

3)     να αξιοποιηθούν χρηματοδοτικά προγράμματα μέσω του ΕΣΠΑ

4)     πρέπει να εφαρμοστούν πιλοτικά προγράμματα για τη διαχείριση των απορριμμάτων ώστε να μην επιβαρυνθεί οικονομικά ο Δήμος και κατ΄ επέκταση οι Δημότες προτείνοντας την εκπόνηση μελέτης δωρεάν από το Εθνικό .Μετσόβιο .Πολυτεχνείο και την ένταξη στο ΕΣΠΑ

5)     .εκπόνηση μελέτης για την οικονομική βιώσιμη διαχείριση των απορριμμάτων  και τη σχέση κόστους – οφέλους ώστε να  επιβαρυνθούν  κατ’ ελάχιστο οι Δημότες μετά τη λειτουργία των εγκαταστάσεων

6)     χωροθέτηση ΚΔΑΥ και κομποστοποιητών κλειστού τύπου που να επεξεργάζονται τα προεπιλεγμένα ανακυκλώσιμα υλικά στη πηγή και τους κομποστοποιητές  οικιακής χρήσης ώστε να υπάρχει άμεσο αποτέλεσμα και το

Σπάνιο κρανίο ηλικίας 1,8 εκατ. ετών αλλάζει την ιστορία της εξέλιξης

Σε ένα και μοναδικό είδος ανήκαν τα πρώτα ανθρωποειδή, όπως προέκυψε από τη μελέτη ενός εντυπωσιακά καλοδιατηρημένου κρανίου, ηλικίας 1,8 εκατομμυρίων ετών, που βρέθηκε στην μικρή πόλη Ντμάνισι στη νότια Γεωργία.

Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science, η ανακάλυψη του κρανίου αλλάζει την ιστορία της εξέλιξης όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, καθώς οι πρόγονοι του ανθρώπου δεν ανήκαν σε ξεχωριστά είδη αλλά σε ένα, το οποίο είχε διαφορετικές μορφές και εμφανίσεις.
Το νέο εύρημα αποτελεί το πέμπτο κρανίο Homo που εντοπίζεται στη συγκεκριμένη περιοχή, 100 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Τιφλίδα, μαζί με λίθινα εργαλεία που παραπέμπουν σε σφαγείο και κόκκαλα μεγάλων αιλουροειδών.
Περισσότερα στο:econews 

Στην γιορτή του ροδιού Σάββατο 26/10 στης 16:00 πάμε Καταφύκι με τα ποδήλατα!!

Το Σάββατο 26/10  και ώρα 16:00 σας περιμένουμε με το ποδήλατο σας στο ηρώον Ερμιόνης (λιμάνι) όπου θα ποδηλατήσουμε με προορισμό το φαράγγι Καταφύκι μέσα από τα ροδοπερίβολα της Ερμιόνης και εκεί πεζοπορώντας στα μονοπάτια του θα μάθουμε τον ποιο αρχαίο μύθο για το ρόδι!

(Στην παρέα μας και με το ποδήλατο του θα είναι ο παρουσιαστής Γιώργος Αμυράς απ'το Μένουμε Ελλάδα)

Τι θα έχουμε μαζί μας :

κράνος ποδηλάτου ,νερό, και όσοι θέλουν το κολατσιό τους (πχ τοστ, σοκολάτα, ξηροί καρποί).

Το πλήρες τριήμερο πρόγραμμα της γιορτής: 

Φυσιολατρική Ομάδα Ερμιονίδας

Μονή Αυγού και Πελεή

Στη Μονή πρωτοπήγα πριν πολλά πολλά χρόνια, τότε που ήταν ορθάνοιχτα τα πάντα. Γίδια ξεκουράζονταν στους διαδρόμους της Μονής. Τρόμαξαν τόσο από την παρουσία μας που σάλταραν από αυτό το ύψος στην αυλή. Ένα κουτρουβάλησε στη πλαγιά, πώς δεν σκοτώθηκε. Στους διαδρόμους μάζευες κοπριά, και μόνον ο ναός ήταν κάπως ασφαλής με μια μισόκλειστη πόρτα. Σχετικά ασφαλής από τα γίδια, για τους ανθρώπους ξέφραγο αμπέλι.

 Εντυπωσιακά όλα αυτά αλλά η Μονή έμοιαζε με μαντρί. Τώρα μετά τη συντήρηση είναι όλα τακτοποιημένα, όμως κλειστά, αφού την επισκέπτονται περιστασιακά επισκέπτες που πρέπει να πάρουν το κλειδί από τα Δίδυμα. Όντως πολύ μεγάλο εμπόδιο ο δρόμος. Η Μονή ως θρησκευτικός προορισμός θα πάρει τα πάνω της μόνον όταν ο δρόμος ασφαλτοστρωθεί και γίνει άνετος για πούλμαν. Μικρή μεν άλλα εντυπωσιακή η Μονή, όπως και το τοπίο.

Το ίδιο συνέβη και με το Φράχθι που ναι μεν έγινε επισκέψιμο και για ομάδες τουριστών, αλλά ο δρόμος που οδηγεί προς αυτό με δυσκολία επιτρέπει την κίνηση μόνον ΙΧ. Όλα μισά τα σκεφτόμαστε, όλα μισά τα κάνουμε, και η επισκεψιμότητα και η αξιοποίηση μένουν έτσι στα χαρτιά.

Ας προσέξουμε όμως και την Πελεή. Είναι παλιός οικισμός αγροτοποιμένων, αλλά κτισμένος σε βυζαντινά μέτρα οίκησης. Καθώς ερχόμαστε από Τραχειά προς Δίδυμα, εμφανίζεται στο βάθος η Πελεή με τα ισόγεια σπιτάκια που υποκλίνονται ταπεινά στην κορυφογραμμή αποδεχόμενα την κυριαρχία της. Ούτε την μιμούνται, ούτε την ανταγωνίζονται, αλλά υπακούν στο φυσικό μέτρο αναλογιών. Μη ξεχνάμε ότι ο Κωνσταντινίδης και ο Πικιώνης μελέτησαν τα ταπεινά σπίτια των αγροτών και των προσφύγων και προσάρμοζαν στο τοπίο τα κτίσματα που δημιουργούσαν. Από τη στιγμή που παίρνεις το δρόμο προς Πελεή, εισέρχεσαι πράγματι στη Βυζαντινή Εποχή, μέχρι να φτάσεις στη Μονή. Είναι και η Πελεή αξιοθέατος, όχι μόνο τα κάστρα και οι αρχαιότητες. Επιβάλει το μέτρο, την αιδώ, την υπακοή σε αυτό που μας υπερβαίνει.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Η χορωδία των Ελβετών στα Μαντράκια

Από τις 7 έως τις 14 Οκτωβρίου επισκέφτηκε την Ερμιόνη ομάδα 47 ατόμων, χορωδών και φιλότεχνων Ελβετών, για να πραγματοποιήσει σεμινάριο μελέτης της Ελληνικής μουσικής και εικαστική προσέγγιση των Ελληνικών τοπίων.
Tην έμπνευση και οργάνωση του ταξιδιού και της διαμονής, έχει ο Ελβετός Φιλοερμιονίτης ζωγράφος και νυν κάτοικος Ερμιόνης Umberto Bezzola.
Το video με την χορωδία στην υπέροχη αυλή του Ιάσωνα στα Μαντράκια, μας το έστειλε φίλος και τον ευχαριστούμε.

"ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ"

"ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ"

ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

 

Για δεύτερη συνεχή χρονιά στην πόλη του Ναυπλίου και ύστερα από δώδεκα επιτυχημένες παραστάσεις στο Λυγουριό και στο Άργος, η Θεατρική Ομάδα του  Προοδευτικού Συλλόγου Λυγουριού «Ο Καββαδίας» σας προσκαλεί να παρακολουθήσετε φέτος την μολιερική κωμωδία  «Γιατρός με το στανιό», που έχει την τιμή να παρουσιάσει  στο Θέατρο «Τριανόν», το Σάββατο 19 και την Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 20:30.

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα!

 

Με τιμή

Το Διοικητικό Συμβούλιο

  Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Ναυπλιέων και του Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ.

Για διαβάστε κι αυτό

http://www.capital.gr/News.asp?id=1890872

Είναι ένα κατατοπιστικό άρθρο που εξηγεί γιατί η Μεσσηνία φέτος απογειώθηκε τουριστικά, και στο μέλλον θα γίνει κύριος και τουριστικός προορισμός ευκατάστατων ξένων τουριστών. Προς γνώση και συμμόρφωση.

Να το διαβάσουν ιδιαίτερα όσοι από τους συμπατριώτες θεωρούν ότι η αποκοπή της Ύδρας από την απέναντι ακτή και η κατάργηση της σκάλας Μετοχίου..... θα απογειώσει τον τουρισμό της Ερμιονίδας και όσοι θεωρούν ότι το AMANZE και το KILADA HILLS  θα τον αφανίσουν.

Πίσω κι από τις λάσπες είμαστε, μα δεν το μολογάμε.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος

Μιχάλης Χαραλαμπίδης «Δημιούργησαν την Χρυσή Αυγή για να συκοφαντήσουν την Ελληνικότητα»

Γράφει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Από το 2008 με το κάψιμο της Ολυμπίας, της Πελοποννήσου και της Αθήνας έως σήμερα η χώρα υφίσταται μια συνεχή αποσταθεροποίηση. Αυτή έχει πολλούς υποκινητές, παίρνει διάφορες
 μορφές και φθάνει σε πολλά επίπεδα συγκρούσεων και έντασης. Ένα από αυτά είναι οι πιλοταρισμένες δολοφονίες και πυρπολήσεις. Δυστυχώς οι άνθρωποι των θεσμών παρουσιάσθηκαν και παρουσιάζονται ανεπαρκείς στην πρόληψη, αποτροπή και διαχείριση αυτών των έκτακτων συνθηκών.
Η κρίση της χώρας προήλθε από την κρίση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Είναι κρίση Πολιτική.
Η στιγμιαία μετατροπή ολιγάριθμων δεξιών και αριστερών ομάδων – πολλές φορές χρησιμοποίησα την λέξη γιάφκες – σε μαζικά πολιτικά κόμματα, χωρίς να είναι πολιτικά κόμματα, είναι έκφραση μιας μπλοκαρισμένης, παθολογικής παρά ελεύθερης, υγιούς και φυσιολογικής δημοκρατίας. Ένα παράδειγμα αυτής της παθολογίας είναι η Χρυσή Αυγή. Η ατιμωρησία και συντήρηση των μιζοκομμάτων,είναι άλλο σύμπτωμα αυτής της πολιτικής παθολογίας. Έχω μιλήσει και γράψει για αυτά.
Μελετήστε όμως την προσχεδιασμένη αρχικά, προβολή της Χρυσής Αυγής και την επισημοποίηση της από την τηλεκρατία και θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα. Π.χ. το επεισόδιο στην Πλατεία

Ρόδια στα άγουρα χείλη των παιδιών

Ένα άρθρο όπου ο συντάκτης του στοχάζεται τη ζωή μέσα από το σπάσιμο του ροδιού. Είναι στιγμές από το «αυτεξούσιον της φύσης» 

Το χάρισμα της κριτικής λίγοι το έχουν.

Μυρσίνη Σαμαρά 

Ρόδια στα άγουρα χείλη των παιδιών

  

Του Γιώργου Σταματόπουλου
Η παρουσία της προκαλεί. Πανέμορφη, ισοκλαδής, ανυπότακτη μέσα στον κήπο, βέβαιη -λες- για την πανθομολογούμενη ομορφιά της. Κατάφορτη από ολοστρόγγυλα, κατακόκκινα, πορφυρά, μεγάλα ρόδα. Ενστικτικοί σίελοι γεύσης πλημμυρίζουν τη στοματική κοιλότητα, οι κόγχες των ματιών διαστέλλονται.
Οι καρποί λοιδορούν το άγριο ύφος του φθινοπώρου, ατίθασοι και αλαζονικοί. Σπάζεις ένα ρόδι και η ζωή αλλάζει! Οι χυμοί στα χείλη των παιδιών που απολαμβάνουν αυτή την εσωτερικότητα του ροδιού συνθέτουν πίνακες συμπαντικούς, έξω τέλος πάντων από άγευστους, συρρικνωμένους καταναλωτισμούς. Τι γεύση, τι όσφρηση, τι εικόνα, τι χρώματα. Και να το αχ από την απώλεια τέτοιων στιγμών. Ολη η ζωή το αποτύπωμα των χυμών των καρπών στα άγουρα χείλη των παιδιών.
Εδώ η λογοτεχνία (και η ποίηση) σηκώνουν τα χέρια. Οπως και κάθε κριτική διάθεση. Αλλά τέτοια έχουν συνήθως όσοι δεν μπορούν να γευτούν το ρόδι ή η όσφρησή τους αδυνατεί να απολαύσει τις ευωδιές του τριαντάφυλλου και του κάθε λουλουδιού, όλοι μας όσοι δεν μάθαμε να σεβόμαστε το αυτεξούσιον της φύσης.
Οι κριτικοί δεν έχουν δικαίωμα να αποφανθούν για τη γεύση του ροδιού, εάν δεν δοκιμάσουν το ρόδι. Διότι, εάν το δοκιμάσουν αυτομάτως θα απολέσουν κάθε διάθεση για κριτική! Αλλά εκεί αυτοί. Εκεί εμείς. Να κρίνουμε κι ας είμαστε ανεπαρκείς,

Δελτίο Τύπου από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης "Απόστολος Γκάτσος"

Νομικό Πρόσωπο Κοινωνικής Πρόνοιας, Αλληλεγγύης                                                                                                                                                                             Πολιτισμού, Παιδείας  Δήμου Ερμιονίδας

      

          

  Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι στην Ερμιόνη

΄Ηταν το καλοκαίρι που μας πέρασε, το καλοκαίρι που γίναμε όλοι παιδιά, που η βιβλιοθήκη μας γέμισε φως, χρώματα, χαμόγελα παιδιών, γονιών, νέων εθελοντών, παππούδων και  γιαγιάδων !

   ΔΕΛΤΙΟ   ΤΥΠΟΥ

Ο κόσμος στη βιβλιοθήκη μας έγινε πολύχρωμος!                                                                                                                    Τρείς  μήνες καλοκαιρινής εκστρατείας στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης     «Απόστολος Γκάτσος».

Αρχίσαμε στις 14 Ιουνίου και περάσαμε τρείς ανεπανάληπτους  μήνες με εκδηλώσεις για παιδιά και εφήβους. Προσπαθήσαμε να αναδείξουμε μιαν  άλλη  οπτική για την ύπαρξη και τη  χρήση των βιβλιοθηκών σήμερα, που  έχει σχέση με την  … ανάσα ζωής  που όλοι δικαιούμαστε, με το δικαίωμα στη μάθηση ,στην πληροφόρηση, το δικαίωμα στη συμμετοχή, στη σκέψη, στη δημιουργία, στη χαρά.                                                                                                                                                          Αυτό το καλοκαίρι καταβάλαμε προσπάθεια –άθλο για τη πραγματοποίηση δράσεων διασκέδασης  και μάθησης, που να τις χαρακτηρίζουν  εξ ίσου η ποιότητα και η φρεσκάδα. Προσπαθήσαμε πράγματι το γκρι της  ζωής όλων μας να μετατραπεί σε πολύχρωμες δέσμες  από φως.

Οι εθελοντές, που ανέλαβαν τις παρουσιάσεις των θεμάτων και όλη την εργασία υποστήριξης, υπερέβαλαν σε ζήλο και  το αποτέλεσμα ήταν ο ενθουσιασμός και η αγάπη που δεχτήκαμε από μικρούς και

Τι μπορεί να είναι η Ερμιονίδα

Δηλαδή προσγείωση στην πραγματικότητα

Του Βασίλη Γκάτσου
Η πραγματικότητα του Σήμερα:

Αν όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε πραγματική ανάπτυξη στηριζόμενη στα εισοδήματα, θα είχαμε πραγματική αύξηση μόνιμου πληθυσμού. Αυτό δεν συνέβη παρά μόνον στα χαρτιά.

Είχαμε μικρές αμμουδιές, καμιά σχέση με τις αμμουδιές της Κρήτης που είναι χιλιόμετρα ολόκληρα. Σήμερα σχεδόν όλες "ανήκουν" κατά κάποιο τρόπο ή σε μεγάλες βίλες  ή σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα, ή εμποδίζεται η χρήση τους από εξοχικά ουσιαστικά κτισμένα πάνω στο κύμα. Λιγοστές έχουν μείνει προς χρήση του κοινού και αυτές όλο και περιορίζονται. Άρα μαζικός τουρισμός τύπου Κρήτης ή Ρόδου..... δεν χωράει στον τόπο μας.

Σήμερα στην Ερμιονίδα έχει εγκατασταθεί για τα καλά η επιχειρηματική αφρόκρεμα της χώρας μας και πολλοί αλλοδαποί, επιφανείς ή πάμπλουτοι. Είναι λογικό δίπλα τους να θέλουν ξενοδοχειακά συγκροτήματα πολυτελείας έως υπερπολυτελείας. Φυσικά έχουν το χρήμα, τα μέσα να στηρίξουν αυτόν τον τουρισμό, ο οποίος σημαίνει για τους κατοίκους σταθερότερες θέσεις εργασίας, θέσεις βέβαια που προσφέρει ο τουρισμός, κηπουροί, φύλακες, γκαρσόνια, καμαριέρες που πολλές καλύπτονται από μετανάστες. Η δουλειά δεν είναι ντροπή αλλά τότε τι σπουδάζουμε. Η αναβάθμιση παλαιών τουριστικών μονάδων και η εμφάνιση των AMANZOE και KILADA HILLS προς τα κει οδηγεί.

Το εξοχικό φαίνεται να περνάει κρίση όχι λόγω της μεγάλης οικονομικής Κρίσης αλλά περισσότερο από το ξεθώριασμα της ..... Μεγάλης Ιδέας του εξοχικού. Τα περισσότερα εξοχικά κατασκευάστηκαν από τη γενιά που είχε περάσει τουλάχιστον παιδικά και εφηβικά χρόνια στην Επαρχία και μετά έφυγε για επαγγελματική αποκατάσταση στην Πρωτεύουσα, κουβαλώντας πάντα την ανάμνηση της ζωής στο χωριό και στα κτήματα και την ελπίδα ότι μέσω του εξοχικού όχι μόνον θα την ξαναζήσει, αλλά θα την αποδεχθούν και τα παιδιά της οικογένειας, που όμως έχουν παραστάσεις Πρωτεύουσας, αστικές συνήθειες, και βλέπουν το εξοχικό σαν μια κατοικία για να ξεκουραστούν 4-5 μέρες. Πλέον είναι και τα έξοδα συντήρησης, φύλαξης, ο φόβος να μένεις μόνος σου, οι κλεψιές, τα έξοδα κίνησης και τόσα άλλα. Και για την Ερμιονίδα η λειτουργία του εξοχικού λίγα πράγματα προσφέρει στην οικονομία της.

Σήμερα οι ξένοι τουρίστες σχεδόν αποκλειστικά κινούνται με αεροπλάνα και μεγάλα κρουαζιερόπλοια, και η Ερμιονίδα δεν βρίσκεται στα δρομολόγιά τους και είναι δύσκολο να βρεθεί.

υπέρβαση

Πόσο έχω επιθυμήσει

δεμένη στο  ένα  έστω φτερό

κάποιου μεγάλου ταξιδιάρικου πουλιού

ξαπλωτή όχι ανάσκελα

γιατί τα υπεράνω μου 

όλα σχεδόν τα έχω δεί

μπρούμυτα δεμένη στο ένα φτερό

να φωτογραφίσω

αν είναι από το ίδιο υλικό φτιαγμένες

οι σκεπές μας

και σύ με ταπεινώνεις, μου λές

ότι κανένα πουλί

με αχριστευμένο το ένα φτερό του

από το βάρος μου

δε διακινδυνεύει τέτοιο ταξίδι

λάθος κάνεις

έχω πολλές φορές ψηλά πετάξει

στο βάρος μου δεμένη.

Κική Δημουλά 

Τα εύρετρα 

εκδ.Ικαρος/2010

Θέατρο Σκιών (τελευταίο)

Του Γιάννη Λακούτση 

Τα  προηγούμενα άρθρα:

Οι απόψεις γέννησης του Καραγκιόζη δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένες (εδώ) 

Θέατρο Σκιών (2) (εδώ)

Θέατρο Σκιών  (3)(εδώ)

Θέατρο Σκιών (τελευταίο)

Χρίστος Βενεκάς η Πετρόπουλος  ( 1882-1930)

Καταγόταν από το Κρανίδι. Η πρώτη καταγεγραμμένη καλλιτεχνική του εμφάνιση, εντοπίζεται στα 1908 στο Αλκαζάρ.

 Ήταν μεν μαθητής του Χαρίλαου Πετρόπουλου από τον οποίο πήρε και το παράνομα Πετρόπουλος, αλλά μαθήτευσε και στον Μέμο Χριστοδούλου με τον οποίο συνεργάστηκαν  την περίοδο 1919-1920. Ο Βενεκάς είχε μεγάλη επιτυχία με τα ηρωικά έργα, αλλά διέπρεψε και στην κωμωδία με «αλμυρότατη πολιτική σάτιρα», κυρίως όταν ο τετραπέρατος  Καραγκιόζης του ντυνόταν τη βελάδα και τον σκούφο του Βενιζέλου, ενώ ο « στούρνος» Μπαρμπαγιώργης του, υποδυόταν τον αμίμητο αλλά και αθωότατο πάντα ρόλο του αντιβενιζελικού μπράβου. Και τα Κολλητήρια του παρίσταναν τους
 « ψωμοφάγους…μπολτσοβίκους» που τα ’καναν γυαλιά-καρφιά εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Όπως διηγούνται εκείνοι που τον έζησαν, ο Βενεκάς, συνέθετε και στιχουργούσε  στη στιγμή και έπλαθε τους αυτοσχεδιασμούς του,με τόση  ταχύτητα και τέχνη  ώστε να κάνη τον ακροατή συμμέτοχο της παράστασης και τον Καραγκιόζη του «κωζέρ» που τον έβαζε να συνδιαλέγεται μαζί τους!

Η φιγούρα του Μέγαλεξανδρου από το περιοδικό " Θέατρο"
τεύχος 10 του 1963.

Κάπου πενήντα Λαρισινοί από τους πιο πνευματώδεις του καιρού εκείνου, που ήταν και περιώνυμοι γλεντζέδες, αποτέλεσαν την μεγάλη παρέα του Καραγκιόζη, που αναστάτωνε κάθε βράδυ το Φρούριο με τα αστεία τους και τον θαυμάσιο διάλογο που άνοιγαν μαζί του με τον  οποίο διασκέδαζαν με την ψυχή τους οι αμέτρητοι θεατές. Σύμφωνα με τα Απομνημονεύματα, του Σωτήρη Σπαθάρη, ο Βενεκάς παρά την επιτυχημένη καλλιτεχνική πορεία του, αντιμετώπισε πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, εξ αιτίας των οποίων οδηγήθηκε στον πρόωρο θάνατο και στην απότομη διακοπή  της καριέρας του.

Γιάννης Ρούλιας

Η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης εκφράζει τα θερμά της ευχαριστήρια

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης εκφράζει τα θερμά της ευχαριστήρια σε όλους όσους συνέβαλαν στη μεγάλη επιτυχία της εκδήλωσης των εγκαινίων του παρκέ του Κλειστού Γυμναστηρίου Ερμιόνης «ΓΕΩΡΓΙΟΣ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΠΟΥΡΝΑΚΗ».

Ευχαριστούμε από καρδιάς την πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO και πρόεδρο του Συλλόγου «Ελπίδα» κα. Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη. Με τη δωρεά της ένα όνειρο πολλών ετών έγινε πραγματικότητα και η Ερμιόνη μπορεί σήμερα να υπερηφανεύεται ότι διαθέτει ένα μοναδικό και σύγχρονο χώρο άθλησης.

Ευχαριστούμε τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, κ. Γιώργο Βασιλακόπουλο και την Εθνική Παίδων καθώς επίσης και τους αθλητές, προπονητές και διοίκηση του Α.Ο. Ερμιόνης για τη συμμετοχή τους και σημαντική συμβολή τους.

Ευχαριστούμε τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης και το χοροδιδάσκαλό τους κ. Θανάση Μαλτέζο για την όμορφη παρουσία τους στους παραδοσιακούς χορούς και τη χορωδία του σχολείου με το μουσικό κ. Δημήτρη Λευιτικό για  την υπέροχη μελωδία που μας χάρισαν. 

Τέλος ευχαριστούμε τους εκλεκτούς προσκεκλημένους μας και όλους τους συμπολίτες μας, οι οποίοι κατέκλυσαν τους χώρους του κλειστού γυμναστηρίου και τίμησαν με την παρουσία τους τη δωρήτρια κα. Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΣΩΤΑΚΗΣ

«Το Ταξίδι της μύησης του μικρού Λόχαν» του Γιάννη Δέδε

«Το Ταξίδι της  μύησης του μικρού Λόχαν»

Γιάννης Δέδες

Εκδόσεις:Αρχέτυπο

ΜΙΑ «ΑΛΗΘΙΝΗ» ΙΣΤΟΡΙΑ

Το ταξίδι  του  μικρού Λόχαν είναι μια «αληθινή» ιστορία ενός μικρού παιδιού που αναζητά τον εαυτό του  και τον κόσμο. Αισθάνεται πως πρέπει να φύγει από το σπίτι για να εξερευνήσει τον κόσμο και τα μυστικά του – που δεν είναι μυστικά ,είναι φανερά- και τον εαυτό του. Το αισθάνονται όμως και οι γονείς του, είναι και εκείνοι πεπεισμένοι πως η περιπέτεια αυτή ανήκει στο ελεύθερο παιδί, όχι το χειραγωγημένο, το ενεργούμενο. Ο μικρός Λόχαν (ως μικρός Μοναχός) μέσω του Chi Kung αρχίζει  την κυκλική πορεία και περιπέτεια του  από το ναό Shaolin (Νεαρό Δάσος) για  να μάθει, να αισθανθεί τη φύση, να πάρει δύναμη από αυτή  και τα ζώα-σύμβολά με τα οποία συνομιλεί. Αυτά του μαθαίνουν να ξεπερνά τα εμπόδια, να έχει αυτοπεποίθηση αλλά και δύναμη, να κρατάει τις ισορροπίες  μέσα στις αντιθέσεις, να είναι χαρούμενος, ήρεμος, γρήγορος ,παρατηρητικός και να έχει στόχους. Ο μικρός Μοναχός χειρίζεται  τα συναισθήματα του, τις δυνάμεις που έχει μέσα του, όπως  κάθε άνθρωπος, και όταν γνωρίζει το Δράκο, μαθαίνει τη δύναμη του πνεύματος που είναι ικανό να «γκρεμίζει στα δύο τα βουνά» Τίποτα δεν μένει ανεξερεύνητο από τον μικρό Λόχαν, μόνος τελικά ανακαλύπτει  τη δημιουργική δύναμη των αντίθετων δυνάμεων, την τελειότητα, την αλλαγή και την εξέλιξη .Γυρίζοντας στο Ναό Shaolin ο νους και η καρδιά είναι γεμάτα από  δημιουργικές γνώσεις , συναισθήματα και αισθήσεις και  ξέρει το πώς και το γιατί  τα χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή και όταν μάλιστα τα εφαρμόζουμε συνειδητοποιημένα βελτιώνουμε την ποιότητα  ζωής μας  αλλά και των άλλων

Η ιστορία του  μικρού Λόχαν αποδεικνύει πως δεν έχει σημασία με ποια θεωρία θα φτάσουμε στο «γνωθι σεαυτόν» γιατί θα μπορουσε να είναι η διδασκαλία του Σωκράτη, η θεωρία των Πυθαγορείων, ή τα Δελφικά μηνύματα, αλλά η κατάκτηση του στόχου και οι γνώσεις μέσα από το ταξίδι της μύησης μας Άλλωστε ο κόσμος είναι  Ένας « Κυκλικός», Ενιαίος, Κοινή είναι  η γνώση, τα συναισθήματα, η φύση, οι δυνάμεις, εμείς δίνουμε διαφορετικά ονόματα. Όλη  βέβαια η διαδικασία της μύησης θυμίζει τον διαλεκτικό και ελεύθερο τρόπο διδασκαλίας του Σωκράτη με τους μαθητές του που είχε σκοπό  να τους οδηγήσει στην αυτογνωσία για να ανακαλύψουν μόνοι τους τη Μία και Απόλυτη Αλήθεια η οποία υπάρχει σε όλους μας.

Ο Γ.Δέδες νομίζω πως με αυτό το βιβλίο έδωσε ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό ερέθισμα. Ίσως να χαρακτηριστεί από κάποιους ανατρεπτικό όμως ο εκπαιδευτικός στόχος είναι η αυτογνωσία   των παιδιών αλλά και των μεγάλων. Εάν  επικεντρωθούμε σ΄ αυτόν και τον επιδιώξουμε ίσως τότε οι σχέσεις δασκάλου  και μαθητή, γονέα  και παιδιού  να είναι περισσότερο ισορροπημένες. Είναι μια ωραία και διαφορετική εκπαιδευτική επιλογή «παραμυθιού»  ανάμεσα στην « κοκκινοσκουφίτσα», « τα τρία γουρουνάκια , «τη χιονάτη» και όλα αυτά που δίνουν συγκεκριμένα στερεότυπα και ευνοούν τη γενίκευση.

Καλή ανάγνωση!! (Μαρία Σκλαβούνου-Φιλόλογος)