Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Γέρων Παΐσιος – Ρωσική Ταινία



Τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Μόσχα η πρεμιέρα της ρωσικής ταινίας του Γέροντος Παϊσίου.Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόση που οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να την προβάλουν τρεις φορές και ο κόσμος περίμενε υπομονετικά τη σειρά του να τη δει. Ευχαριστούμε το κινηματογραφικό στούντιο ΠΟΚΡΟΒ και ιδιαίτερα τον π. Κυπριανό Γιασένκο για την ευγενή παραχώρηση της άδειας τοποθέτησης της ελληνικής έκδοσης της ταινίας στο κανάλι μας

..."προεξόφληση"

Απληστία, κρίση και σύγκρουση γενεών
του Τασου Γιαννιτση-τ. υπουργού.
Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
Το ότι υποθηκεύαμε το μέλλον των νέων γενεών ένας κόσμος το είχε αντιληφθεί αρκετά πριν από την κρίση, και όσοι έκαναν ότι δεν άκουγαν, το αντιλήφθηκαν με βίαιο τρόπο -και το πλήρωσαν, αλλά όχι μόνον αυτοί- όταν ξέσπασε η κρίση.
Αλλωστε, και όσοι άκουγαν, δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα. Οι κυρίαρχες αντιλήψεις τούς έβαζαν στο περιθώριο. Γενικά, ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας λειτουργούσαν με βάση το τι ακουγόταν ευχάριστα, αδιάφορα αν ήταν και ψεύτικο, αρκεί να ησύχαζε την ψυχή – για να παραφράσω Σαββόπουλο και Bob Dylan.

Η κρίση δεν ανέδειξε απλώς τη συστημική αδυναμία μας να συλλαμβάνουμε βροντερά μηνύματα και να αντιδρούμε αποτελεσματικά. Εφερε στην επιφάνεια την απληστία των πρώτων μεταπολεμικών σε βάρος των πρόσφατων γενεών, έτσι όπως εκδηλώθηκε σε πολλά μέτωπα – στην οικονομία, στο περιβάλλον, στις συντάξεις, στη δυνατότητα ανέλιξης.
Σε όλα αυτά τα πεδία οι μεταπολεμικές γενιές της χώρας, χωρίς ισχυρό σύστημα παραγωγής, πέτυχαν το ιστορικά καλύτερο αποτέλεσμα ευημερίας. Με μια διαφορά: ότι το βαρύτατο κόστος των επιλογών τους απέφυγαν έντεχνα να το πληρώσουν οι ίδιες και το μετέφεραν στις επόμενες γενιές.
Θα μπορούσα να παρομοιάσω την εξέλιξη αυτή χρησιμοποιώντας μια χρηματοοικονομική έννοια: την προεξόφληση.
Στην ουσία όλες αυτές τις προηγούμενες δεκαετίες είχαμε στο

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ


εδώ η ανάλογη δημοσίευση

Κύριε Δαμαλίτη

Ιδιοκτήτη ιστοτόπου <<Ερμιονίδα μας αρέσει – δεν μας αρέσει>>
Τρία χρόνια τώρα, δεν απαντώ σε προσωπικές, επαγγελματικές, παραταξιακές, και πολιτικές επιθέσεις. Αδιαφορώντας για τα ‘γραφόμενα σου’ ;;;  που πολλές
φορές…‘κοσμούν’ τον ιστότοπό σου!
Το μόνο σίγουρο είναι, πως δεν  είμαι εναντίον της τεχνολογίας και των ιστολογίων,  που τις περισσότερες φορές συμβάλουν στην ενημέρωση.
Δυστυχώς όμως στη χώρα μας, σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, όπως και  σε κάθε κοινωνία, τα τελευταία χρόνια υπερτερούν και καλύπτονται οι μισαλλόδοξοι, οι εμπαθείς, οι κακοπροαίρετοι, οι κοινωνικά ανάλγητοι, οι ανήθικοι, τα κοινωνικά παράσιτα, οι σκοταδιστές τα  εμπλεκόμενα λαμόγια  (κατά την συνήθη φρασεολογία σας) σ’όλες  τις βαθμίδες Εξουσίας και  Διοίκησης, οι  οποίοι χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του διαδικτύου, παραποιούν συνειδητά την αλήθεια, λασπολογούν, υβρίζουν, διαστρεβλώνουν και συκοφαντούν  με σκοπό την παραπλάνηση του κόσμου για ίδιον όφελος. 
Επειδή όμως η όλη κατάσταση και φυσικά η ανοχή  έχει υπερβεί τα επιτρεπτά όρια και άπτεται πλέον θεμάτων που επηρεάζουν την τοπική κοινωνία, και κυρίως τη βιωσιμότητα, την ανάπτυξη και το μέλλον της, αισθάνομαι την υποχρέωση ως επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης και πρώην Δήμαρχος Κρανιδίου να
παραθέσω με στοιχεία την πραγματικότητα, ώστε να αποκαλυφθεί η αλήθεια, όπως συνηθίζω άλλωστε.
Καταρχάς δημοσιοποιήσατε δύο έγγραφα της Αρχαιολογίας α)

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Διαπίστωση

“Σε μια εποχή που δεν μπορούμε πλέον να ελπίζουμε στην εξοχική κατοικία και την πώληση της γης, πρέπει να επενδύσουμε σε αυτήν.”
           
Φράση από τη συνέντευξη του Δημήτρη Κόντου στο Εικονοσκόπιο, φράση που βγαίνει από την εμπειρία ζωής της νέας γενιάς. Και έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί ο Δημήτρης είναι αγρότης από μεγάλη οικογενειακή παράδοση. Ο παππούς του ο μπάρμπα Δημήτρης ο Κόντος είχε το ονομαστό περιβόλι στα Ποτόκια, έσπερνε μεγάλες εκτάσεις και είχε δικό του αλώνι (σώζεται ακόμη πάνω στον λόφο του Κόντου). Και τα δυο του αγόρια, τον Κώστα και τον Κοσμά, τα σπούδασε στην Αναργύρειο των Σπετσών και μετά ακολούθησαν την αγροτική παράδοση της οικογένειας. Έζησα κοντά τους τα παιδικά μου χρόνια.
Η λογική της αξιοποίησης θα ήταν η κοπή κάθε τόσο ενός αγροτεμαχίου, η ‘αξιοποίηση’ της γης των προγόνων, και πούληση για τη καλή ζωή. Δώστε λοιπόν ιδιαίτερη βαρύτητα στην ως άνω φράση, που μας επαναφέρει στην επένδυση και στην παραγωγική εργασία.

Υπενθυμίζω και μια άλλη φράση - διαπίστωση μεγαλοαγρότη φίλου μου από Κουβέρτα μεριά, τότε, προς τα μέσα της δεκαετίας 1980, που άρχισαν να λειτουργούν τα εξοχικά: «όσο κτίζονταν ζούσαν ένα σωρό κόσμο. Τώρα που λειτουργούν είναι ζήτημα αν 50 εξοχικά μπορούν να δώσουν ικανοποιητικό εισόδημα σε μια ντόπια οικογένεια».

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος




ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΥΡΙΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ


ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ                           Ερμιόνη , 9/11/2012
        ΚΥΡΙΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ
«ΑΓΙΟΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ»

              Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Σας  προσκαλούμε
Τη  Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012
στη θ.λειτουργία που θα τελεστεί
στον Ι.Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ερμιόνης να τιμήσουμε τη μνήμη
του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα,

Προστάτη της Αδελφότητας μας. 
Ε Ν Η Μ Ε Ρ Ω Σ Η
Φ Ι Λ Ι Κ Ο Ι    Κ Υ Κ Λ Ο Ι

ΔΕΥΤΕΡΑ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΩΡΑ 4:00 Μ.Μ

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΩΡΑ 4:00 Μ.Μ
ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΟΜΙΛΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ  ΕΠΙΤΙΜΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΜΑΣ
Π. ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΡΡΗ


      Με  τιμή 
Το  Δ.Σ

Μαλλον παραξηγούμε τα πράγματα

Και δεν είναι μόνον τα ΑΠΕ πρόβλημα.
 Του Βασίλη Γκάτσου
Στην Ερμιονίδα αναλογεί ένας αριθμός εγκαταστάσεων ΑΠΕ σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Για αυτό μιλάμε. Ο Δήμος προ πολλού έπρεπε να είχε διαβουλευτεί έστω και μόνον με αυτούς τους πολίτες που έχει ορίσει ως διαβουλευτές και να είχε πάρει ξεκάθαρα τις αποφάσεις του. Δηλαδή να είχε πει ότι εμείς σύμφωνα με τον πληθυσμό, την τουριστική δραστηριότητα κ.λ.π. λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την συνεισφορά μας στις ανάγκες της βιομηχανίας, των συγκοινωνιών κ.λ.π. της χώρας μας, αποδεχόμεθα αυτές τις εγκαταστάσεις ΑΠΕ συνολικής ισχύος τάδε. Και ορίζουμε τις τάδε θέσεις όπου μπορεί να χρησιμοποιήσει ο οποιοσδήποτε επενδυτής κρίνει ότι τον συμφέρει, και σε κάθε θέση βάζουμε το τάδε όριο ισχύος. Ως Δήμος και ως κοινωνία αποδεχόμεθα αυτό που μας αναλογεί, αυτό που επιβάλλει η περιβαλλοντική ηθική. Και απαγορεύουμε τη χρήση ιδιωτικής ή δημόσιας καλλιεργήσιμης γης για αυτές τις επενδύσεις. Αυτά να τα πάλευε και να τα επέβαλε στη τότε νομαρχία, στην περιφέρεια και στο αρμόδιο υπουργείο, γιατί ήταν απολύτως δίκαια και λογικά. Και όχι να κάνει ευχές του τύπου εμείς ως Δήμος αγαπάμε τα ΑΠΕ, θα φροντίσουμε για την ανάπτυξη πράσινης συνείδησης, θα επενδύσουμε στην ιδέα των ΑΠΕ και άλλες τέτοιες φούσκες.
Για αυτό τα θέμα μιλάμε.

Είναι τελείως άλλο θέμα η επένδυση σε ΑΠΕ κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Δηλαδή επειδή έχουμε πολύ καλό κλίμα, έχουμε ηλιοφάνεια σχεδόν όλο το χρόνο, έχουμε επαρκή δίκτυα υψηλής τάσης, έχουμε ανέμους και προσιτές κορυφογραμμές, έχουμε μεγάλες εκτάσεις άγονης δημόσιας γης, να μπορεί ελεύθερα και με συνοπτικές διαδικασίες οποιαδήποτε εταιρεία να φτιάχνει ΑΠΕ

Τα ιστορικά σκαλοπάτια, η αμαρτωλή Εύα και ο Μεσαίωνας


Με αφορμή επεισόδιο που δημιουργήθηκε μεταξύ του  Αρχιμανδρίτη Ιερέως κήρυκα Θείου Λόγου  π. Νικοδήμου Αεράκη και συμπολίτισάς μας μέλος της Εκκλησίας μας, κατά την ώρα της ομιλίας του.

Τα πνεύματα άναψαν ευρύτερα στο εκκλησίασμα εντός και εκτός του ναού, κυρίως στις γυναίκες, όταν ο ιερέας εκτός των άλλων... είπε  προς την  εκκλησιαζόμενη  που εξέφρασε άποψη για την οικονομική ενίσχυση του Ι.Ν που είχε ζητήσει ο ιερέας προηγουμένως, - «μη μιλάς, ο Απόστολος Παύλος απαγορεύει στις γυναίκες να μιλούν στην εκκλησία» και στη συνέχεια, ο ιεροκήρυκας  αναφέρθηκε στην αμαρτωλή Εύα...
Ο δήμαρχος  Δ. Καμιζής που παρακολούθησε εκ του σύνεγγυς το συμβάν, παρακάλεσε τον π. Νικόδημο να συνεχίσει την τελετουργία λέγοντάς του, πως «εδώ ήρθαμε  να εκκλησιαστούμε».

Στη συνέχεια μετά την περιφορά της  εικόνας  των Παμμέγιστων Ταξιαρχών στην πόλη της Ερμιόνης που για πρώτη φορά ακολούθησε λίγος κόσμος, στην καθιερωμένη μικρή δεξίωση που δίνεται στο Πνευματικό Κέντρο των Ταξιαρχών,  ο δήμαρχος  έκανε την πιο κάτω δήλωση.   
«Εύχομαι να έχουμε υγεία και δύναμη γιατί  περνάμε δύσκολες ημέρες και αυτό που απαιτείται είναι η ενότητα και η συνεννόηση, που όπως φαίνεται έχουν διαταραχθεί. Πρέπει να κάνουμε όλοι προσπάθεια και ένα βήμα πίσω να συνεννοηθούμε, για το καλό της τοπικής μας κοινωνίας.
Επίσης,  για το προκείμενο θέμα που έγινε ο θόρυβος (οι εργασίες

Δάσκαλοι!

Κανένας δεν τα ξυπνά το πρωί για να πάνε σχολείο και σίγουρα κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τους εντρυφήσει την αγάπη για τα γράμματα και όμως 30 παιδιά που ζουν στις παραγκουπόλεις του Νέου Δελχί μαζεύονται κάθε μέρα κάτω από μια γέφυρα του μετρό και με δυο φωτισμένους δασκάλους-εθελοντές μαθαίνουν γράμματα στο ελεύθερο σχολείο που έχουν ιδρύσει οι δυο δάσκαλοι εδώ και τρία χρόνια.
(Φωτο:AP /Altaf Qadri)

το δέος να κατορθώνεις το αδύνατο

Oταν νίκησα τον θάνατο
Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
Πέντε γιατροί διηγούνται τα πιο δύσκολα περιστατικά που αντιμετώπισαν με επιτυχία, την ικανοποίηση, την εμπειρία και το δέος να κατορθώνεις το αδύνατο. 
«Η διάγνωση που νόμιζα ότι έχασα» Ελευθερία Κρικέλη, ειδική παθολόγος (Διευθύντρια Α΄ Παθολογικής Κλινικής Νοσοκομείου «Μητέρα»)

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ένας συνάδελφος καρδιολόγος από τα Τρίκαλα μου στέλνει ένα περιστατικό. Τη λένε Θεανώ. Μια γυναίκα 55 ετών, με πυρετό, αναιμία και μια αξονική τομογραφία που γράφει: «Εικόνα συμβατή με λέμφωμα».
Η γυναίκα με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει: «Εχω καρκίνο».
Της απαντώ: «Εμένα δεν με ενδιαφέρει η αξονική που έκανες. Ο,τι αποδείξω ότι έχεις θα σ’ το πω στο τέλος».
Βάζω στην άκρη την αξονική και κάνω τη δική μου προσέγγιση στην ασθενή. Ανακαλύπτω ότι η γυναίκα έχει απόστημα σπληνός (αυτό που οι ακτινολόγοι στα Τρίκαλα διάβαζαν ως «λέμφωμα»). Κάνω την απαραίτητη προετοιμασία της ασθενούς, την καλύπτω με αντιβίωση από όλες τις πλευρές, και οδηγείται στο χειρουργείο για σπληνεκτομή. Επιβεβαιώνεται και ιστολογικά το απόστημα σπληνός. Ανακοινώνω στην ίδια και στον γιο της τα χαρμόσυνα

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

«Πάω στη Θεία Λόλα»

«Πάω στη Θεία Λόλα». 
Οι εκδόσεις Άπαρσις και ο Βασίλης Γεωργίου πάνε Ναύπλιο και παρουσιάζουν το νέο του ομότιτλο βιβλίο.  Η παρουσίαση γίνεται  το Σάββατο 10 Νοεμβρίου στις 7 το απόγευμα στο «Τριανόν» ( ή παλαιό τζαμί της Πλατείας Συντάγματος Ναυπλίου).
Αποσπάσματα του κειμένου αποδίδουν  η Ελπίδα Κομιανού και ο συγγραφέας , με φόντο μία από τις πιο ιστορικές πλατείες στην παλαιά πρωτεύουσα της Ελλάδας.

«Πάω στη Θεία Λόλα».. «για να ξέρει ο ένας που είναι ο άλλος νυχτιάτικα».

Συγγραφέας: Βασίλειος Ιωάννου Γεωργίου

Έλλη Βασιλάκη

ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Χρόνια πολλά Κική και Αγγελική μας.
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα!

Το πρώτο τραγούδι της νέας δισκογραφικής δουλειάς της Χάρις Αλεξίου
Στίχοι : Μανώλης Ρασούλης
Μουσική : Leon Y. Poliker
Η ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΑΝΩΛΗ ΡΑΣΟΥΛΗ
«Η ΤΡΙΠΛΑ»
ΝΕΟ CD | ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
14 ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Για να καταλαβαινόμαστε

Του Βασίλη Γκάτσου
Είμαστε στο Δυτικό Δίδυμο.

Στη φωτογραφία βλέπουμε τις 5 πρώτες ανεμογεννήτριες του αιολικού πάρκου. Η κάθε μία είναι των 2MW, άρα συνολική ισχύς 10MW = 10000 KW.
Για την τεχνική εξυπηρέτησή τους έχουν φτιαχτεί οι στενοί χωματόδρομοι που βλέπουμε. Έχουν κτιστεί με τσιμέντο οι βάσεις στήριξης. Ο χώρος γύρω είναι στη φυσική του κατάσταση, χωρίς περίφραξη και μπορούν ελεύθερα να περνούν άγρια ζώα, κοπάδια κ.λ.π. Τα καλώδια μεταφοράς ρεύματος είναι υπόγεια. Η παρέμβαση στη φύση είναι πολύ μικρή, ανάλογη των χωματόδρομων που φτιάχνονται στα βουνά για τις ανάγκες των ποιμένων, όπως δείχνει και ο περιφερειακός χωματόδρομος που είναι ποιμενικός. Τα υλικά κατασκευής κάθε στήλης ανεμογεννήτριας είναι ακριβά και πλήρως ανακυκλώσιμα. Απομακρύνονται ταχύτατα και αυτό που μένει είναι οι χωματόδρομοι που εντός ολίγων ετών καλύπτονται από την γύρω βλάστηση και οι μικρές τσιμεντένιες βάσεις ως ενθύμιο, όπως απόμειναν τα πολυβολεία και τα φυλάκια της Κατοχής. Υπάρχει αισθητική ρύπανση, για όσους την αντιλαμβάνονται σαν τέτοια,
γιατί σε πάρα πολλούς αρέσουν. ΟΙ ανεμόμυλοι κάθε είδους πάντα φέρνουν κάτι το ονειρικό στο τοπίο. Και η αισθητική δεν είναι κάτι το πάγιο. Αν ένας αρχαίος Έλληνας έβλεπε τον Παρθενώνα κάτασπρο θα είχε μεγάλο πρόβλημα, το ίδιο που θα είχαμε εμείς αν τον βάφαμε στα αρχαία χρώματα.

Αν δεν θέλουμε τις 5 ανεμογεννήτριες μπορούμε να τις αντικαταστήσουμε με ένα φωτοβολταϊκό πάρκο των 500 περίπου στρεμμάτων. Δηλαδή όλο το τετράγωνο το λευκό που βλέπεται πάνω στο Δυτικό Δίδυμο πρέπει να αποξηλωθεί = κόψιμο δέντρων και θάμνων, να ομαλοποιηθεί = σπάσιμο βραχισμού και στρώσιμο με μπολντόζα, και να περιφραχθεί. Θα έχουμε την ίδια περίπου παραγωγή ρεύματος. Η αισθητική ρύπανση μπορεί να αφορά μόνον μια μικρή περιοχή από την οποία θα είναι ορατά τα γυάλινα πλαίσια, ενώ οι ανεμογεννήτριες είναι μάλλον περίοπτες. Όταν

Φώτης Κόντογλου (8 Νοεμβρίου 1895)

Φώτης Κόντογλου
Μικρασιάτης λογοτέχνης, ζωγράφος και αγιογράφος, από τα επίλεκτα μέλη της γενιάς του '30, που αναζήτησε την ελληνικότητά της μέσα από την επιστροφή στις ρίζες. Μαθητές του υπήρξαν οι διακεκριμένοι ζωγράφοι Σπύρος Βασιλείου, Γιάννης Τσαρούχης και Νίκος Εγγονόπουλος.
Γεννήθηκε στο Αϊβαλί (τις αρχαίες Κυδωνίες) στις 8 Νοεμβρίου 1895 και ήταν γιος του Νικολάου Αποστολέλλη και της Δέσποινας Κόντογλου. Νήπιο ακόμη έχασε τον πατέρα του και ανατράφηκε από τη μητέρα του και τον θείο του ιερομόναχο Στέφανο Κόντογλου. Γι' αυτό και όταν μεγάλωσε υιοθέτησε το οικογενειακό επίθετο της μητέρας του. Το συγγραφικό και εικαστικό του τάλαντο άνθισε νωρίς. Όντας μαθητής Γυμνασίου, εξέδιδε το περιοδικό «Μέλισσα» με κείμενα δικά του και των συμμαθητών του, τα οποία εικονογραφούσε ο ίδιος.

Το 1913 άφησε τη γενέθλια πόλη του και μετέβη στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών, παρότι προς στιγμήν σκέφθηκε να γίνει ναυτικός. Το κλίμα στη Σχολή δεν τον σήκωνε, αφού μεταξύ των καθηγητών του κυριαρχούσε το ακαδημαϊκό στυλ του Μονάχου, ενώ ο ίδιος ήταν φορέας άλλης αντίληψης, έχοντας

Απο τη ντροπή της χθεσινής μέρας

κρατάμε τα χρώματα της ελπίδας, απ αυτή τη φωτογραφία.

"Διαδηλωτές φέρουν σημαίες της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, την Ελλάδα και την Ισπανία μπροστά από το κοινοβούλιο στην πλατεία Συντάγματος κατά τη διάρκεια μιας 48ωρης απεργίας από τις δύο μεγάλες ελληνικές συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων στο κέντρο της Αθήνας 7 Νοέμβρη του 2012. Σχεδόν 100.000 Έλληνες ανεμίζοντας σημαίες  φώναζαν "Fight! Θα πίνετε το αίμα μας" ".  
Απο ρεπορτάζ του Γιάννη Μπεχράκη  για το REUTERS

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ
ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
 
Το Γενικό Λύκειο Κρανιδίου σε συνεργασία με το Εθνικό Ωδείο - Παράρτημα Κρανιδίου - σας προσκαλούν στην εκδήλωση, που είναι αφιερωμένη στον εθνικό μας συνθέτη Μανώλη Καλομοίρη με εισηγητή και ερμηνευτή το μελετητή του έργου του, κ. Φίλιππο Τσαλαχούρη.
Ο τίτλος της παρουσίασης είναι:
«Μανώλης Καλομοίρης, τα εφόδια της αρχής».
Η εκδήλωση πραγματοποιείται το Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012, με ώρα έναρξης 7:00 μ.μ. στο Γεν. Λύκειο Κρανιδίου, εντάσσεται στον εορτασμό τού «2012 – Έτος Μανώλη Καλομοίρη» με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από το θάνατο τού συνθέτη και τελεί υπό την αιγίδα τού Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Η παρουσία σας θα είναι τιμή για όλους μας.
ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ ΕΘΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ

Το ερώτημα είναι :πού;

Του Βασίλη Γκάτσου
Και όχι αν μας αρέσουν ή όχι τα ΑΠΕ ούτε πόσα ΑΠΕ θέλουμε στην Ερμιονίδα.
Ιδιωτικά, συνεταιρικά, κρατικά, δημοτικά, δεν έχει σημασία. ΤοΠΟΥ έχει σημασία, δηλαδή άμεση προτεραιότητα.
Τα ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) είναι εργοστάσια με μηχανήματα που απαιτούν εκτάσεις γης.
Η χώρα μας μέχρι το 2020 πρέπει να έχει φτιάξει μεγάλο αριθμό τέτοιων εργοστασίων.
Η Περιφέρεια πήρε την πρωτοβουλία και είπε το ΠΟΥ.Προς τιμήν της είναι που δεν πρότεινε - επέλεξε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, δημόσιες ή ιδιωτικές.
Ο Δήμος μας επιεικώς αδιαφόρησε για το ΠΟΥ. Άγνοια φυσικά δεν μπορεί να δηλώσει, ούτε ότι τάχα παραπλανήθηκε από την Περιφέρεια γιατί δικιά του είναι η Πολεοδομία Κρανιδίου απ’ όπου πέρασαν σχετικά έγγραφα και εγκρίσεις. Και πιάστηκε αδιάβαστος άραγε; Καλά ο Δήμαρχος, αλλά και ο αρμόδιος για τα ΑΠΕ Αντιδήμαρχος;
Αντίθετα, ο Δήμος Τροιζηνίαςπρωτοστάτησε για το ΠΟΥ και θεώρησε την εγκατάσταση των ΑΠΕ πλούτο για το δήμο του. Περίεργο ε; Ο γειτονικός μας Δήμος και γνώριζε, και πρωτοστάτησε, και σχεδίασε, και το και κυριοτέρον ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ σύμφωνα με τα συμφέροντα του Δήμου του. Έτσι έδοξε τω Δήμω και στις επόμενες εκλογές ας κρίνει το εκλογικό σώμα. Έτσι λειτουργεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Τα μηχανήματα των εγκαταστάσεων παράγονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ξένες χώρες. Η μεταλλική στήριξη, τα έργα υποδομής κ.λ.π. γίνονται από μας και αποτελούν συνήθως το 25% της όλης επένδυσης. Δεν είναι και λίγο. Μακάρι και στη δική μας χώρα να παράγαμε φωτοβολταϊκά πλαίσια και ανεμογεννήτριες, δηλαδή με επένδυση ξένου οίκου, αλλά ΔΕΝ.... Σ’ αυτή τη χώρα μόνο τρελοί επενδύουν πια.
Μήπως τα μηχανήματα των υπαρχόντων εγκαταστάσεων καύσης λιγνίτη, πετρελαίου, φυσικού αερίου προς παραγωγή ρεύματος έχουν καμιά βίδα ελληνική; Μήπως ξεχνάμε ότι αρκετές μονάδες άκρως ρυπαίνουσες είναι από την παλιά Σοβιετική Ένωση;
Αφού δεν πρότεινε ο Δήμος το ΠΟΥ, το επέβαλε η Περιφέρεια και καλά έκανε.
Αφού ο Δήμαρχός μας, πιστεύω και ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος, αγαπούν τα ΑΠΕ,

εύγλωττο οικολογικό μήνυμα


Έλλη Βασιλάκη

Πού είναι οι διανοούμενοι

Ζητούνται κριτικές φωνές με ανεξαρτησία γνώμης και αναλυτικό πνεύμα
Προτείνει η Έλλη Βασιλάκη
   Κάθε λίγο και λιγάκι κατηγορούνται οι άνθρωποι του λόγου ότι αποφεύγουν να θίξουν τα κακώς κείμενα στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, ότι λουφάζουν, αδιαφορούν για τα προβλήματα του λαού ή ότι, όταν και αν μιλήσουν, τάσσονται υπέρ των συμφερόντων των ισχυρών του χρήματος και της εξουσίας και περιφρονούν τον λαό. Οι κατηγορίες αυτές, μέχρι να εμφανιστούν τα κοινωνικά δίκτυα, διαδίδονταν μέσα από τον έντυπο και τον τηλεοπτικό λόγο. Τώρα πλέον, με τη μαζική και απότομη είσοδο στη ζωή μας των κοινωνικών δικτύων, αυτή η άποψη περνάει από το ένα like στο άλλο.
Η μομφή κατά των διανοουμένων που «δεν λένε τίποτα», αποτελεί ακόμη μια πτυχή του ανορθολογικού πνεύματος, η οποία ως τέτοια αδιαφορεί για το αν τα γεγονότα συνάδουν με τις κατηγορίες. Ετσι λοιπόν στη λεξιπενία, στους κλέφτες των φωνηέντων, στους απανταχού Κίσινγκερ, στους αεροψεκαστές του λαού προστίθενται και οι διανοούμενοι ως «εχθροί του λαού».

   Τι σημαίνει όχι όμως για το ρεύμα των ανορθολογιστών το ότι «οι διανοούμενοι δεν μιλούν»; Αυτοί που κάθε λίγο και λιγάκι κατηγορούν τους ανθρώπους του λόγου πως δεν μιλούν, δεν εννοούν εκείνους τους «πνευματικούς ανθρώπους», οι οποίοι συνεχώς βρίζουν την Αμερική, τη Μέρκελ, τους ανάλγητους

Κάθε τοίχος είναι μια πόρτα εξόδου


Στις δύσκολες ώρες αναζητούμε παρηγοριά στην τέχνη. «Της Τέχνης της πιστής δώρα πιστά» αναζητεί ο Καβάφης· τέτοια κι εμείς. Η ζωή κυλάει σαν βράχος πάνω μας, βαριά, αργή, συνθλίβουσα. Αγνώριστη, φέρουσα καταπλήξεις και πλήγματα, καταθλίβουσα. Και όσο κι αν μελαγχολείς, αυτή κυλάει, ποτάμι ορμητικό φουσκωμένο κι εσύ κλαράκι· μόνο αν αφεθείς έχεις ελπίδα να γλιτώσεις. Ανασύρεις από τα προ Κρίσεως χρόνια, μια μελαγχολική στάση, καθώς αργόσβηνε μια εποχή, ήταν 2005:
«Είσαι ένα κλαράκι, μπορεί κομψό, κι ανθεκτικό ίσως, μα κλαράκι – και αρμενίζεις ανεξέλεγκτα στα νερά του ποταμού. Οσο πιο νέος, τόσο πιο χαρίεν το κλαράκι, τόσο πιο παιγνιώδες το αρμένισμα, οι πτώσεις στον καταρράκτη, οι προσκρούσεις στις όχθες. Οσο μεγαλώνεις, οι πτώσεις πονάνε, δυσκολεύεσαι να κρατήσεις το κεφάλι έξω απ’ το νερό, η ανάσα λιγοστεύει. Το ποτάμι, θολό. Το ποτάμι, ο χρόνος. Σε διαπερνά το πέρας, αισθάνεσαι ότι η ροή κάπου τελειώνει για σένα, σε περιμένει η εκβολή, στο σχεδόν

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Το χθεσινό δημοτικό Συμβούλιο για τα φωτοβολταικά

*To video περιέχει αποσπάσματα της συνεδρίασης.
 
      
To χθεσινό δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ερμιονίδας έλαβε την απόφαση να αναθέσει σε δικηγορικό γραφείο της Αθήνας ειδικευμένο σε περιβαλλοντικά θέματα την δικαστική διερεύνηση  του γνωστού θέματος των αλλεπάλληλων αδειοδοτήσεων μονάδων  φωτοβολταικών σε δασικές εκτάσεις στην ορεινή Ερμιονίδα.

Παρουσία αρκετών κατοίκων σε ήπιο κλίμα και με την παρουσία των εκπροσώπων των επενδυτών
έγινε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση  η οποία απέδειξε κατα πρώτο λόγο τους λόγους που η χώρα μας έφτασε στην κατάσταση που είναι.
Ανεπαρκείς υπηρεσίες  πολυ άσχημα οργανωμένες και χωρίς καμμιά διαδικασία ποιοτικού εσωτερικού έλεγχου ,ένα περιφερειακό συμβούλιο με επικεφαλής τον κ.Τατούλη  που δεν γνωρίζουν τι γίνεται στην περιφέρεια που υποτίθεται ότι διοικούν, μηδενική διαβούλευση με την τοπική κοινωνία(Οι ευθύνη του κ. Χειβιδόπουλου είναι αυταπόδεικτη) ,μια κεντρική κυβέρνηση που αποφάσισε χωρίς ουσιαστικά να έχει πλάνο να θυσιάσει δασικές εκτάσεις για να πλουτίσουν ακόμη πιο πολύ οι εκλεκτοί του συστήματος.
Σιγά σιγά αυτά θα γίνουν πιο συγκεκριμένα .
Το περιστατικό αυτό πιστεύω να αφυπνίσει την Ερμιονίδα σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης και πολιτών ώστε να επιτευχθεί μια συναίνεση σε θέματα τουλάχιστον που απειλούν θανάσιμα την βιωσιμότητα της .Το θέμα πλέον δεν είναι τι θα πετύχουμε σαν τοπική κοινωνία αλλα τι θα διασώσουμε σαν αυτή την δύσκολη εποχή.
Η πρόκληση είναι μπροστά μας.

"Ι" 
Πηγή: ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

Ας κατανοήσουμε τι είναι ΠΟΠ

ΚΡΑΝΙΔΙ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΠΟΠ.
Του Βασίλη Γκάτσου


Στο παραπάνω site δίνονται σαφέστατες και άκρως κατατοπιστικές απαντήσεις για το τι είναι ΠΟΠ.
Σύμφωνα με αυτές:
1). Δεν σημαίνει ότι ο κάθε παραγωγός θα πουλάει 16κιλο τενεκέ λάδι που βγήκε σε οποιοδήποτε σημείο της Ερμιονίδας και θα λέει στον αγοραστή ότι είναι ΚΡΑΝΙΔΙ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΠΟΠ. Το ΠΟΠ προαναγγέλλει τον θάνατο του 16κιλου τενεκέ και την πλήρη επικράτηση της νόμιμης συσκευασίας του 5λιτρου και των μικρότερων συσκευασιών. Ο θάνατος του 16κιλου βέβαια επιταχύνεται και από την κρίση αλλά και από την αλλαγή στην αγορά. Για να πάρεις 2 τενεκέδες λάδι για τις ετήσιες ανάγκες σου πρέπει να δώσεις 120 € (ντάγκα) και να πας στην Ερμιονίδα με έξοδα 60€, να κουβαλάς, να αποθηκεύεις, να μεταγγίζεις κ.λ.π., και να εμπιστεύεσαι πλήρως τον αγρότη προμηθευτή ή το λιτρίβι. Καμιά επίσημη πιστοποίηση δεν σε καλύπτει.
Σήμερα πουλιέται στα Σουπερ Μάρκετ λάδι ΠΟΠ πιστοποιημένο στη τιμή των 3.95 € συσκευασία λίτρου, και σε 5λιτρο έρχεται 3.7 € το λίτρο. Κατά κανόνα είναι και πιο φτηνό από το αντίστοιχό του μεγάλων εταιριών (οι τιμές είναι πραγματικές από Σούπερ Μάρκετ κανονικών διαστάσεων και όχι από τα πολύ μεγάλα όπου οι τιμές είναι ακόμη μικρότερες και αφορά το λάδι ΠΟΠ Μυλοποτάμου Κρήτης). Λίγο πάνω, λίγο κάτω είναι και όλα τα λάδια ΠΟΠ από πλήθος τόπων της χώρας μας, πιστοποιημένα και πολύ καλά. Μέσα σε αυτόν τον ανταγωνισμό καλούνται να επιβιώσουν και τα λάδια της Ερμιονίδας με την ένδειξη ΚΡΑΝΙΔΙ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΠΟΠ.
2). Ο παραγωγός, ο μεταποιητής κ.λ.π. που θα βγάλει στην αγορά λάδι με την ένδειξη ΚΡΑΝΙΔΙ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΠΟΠ πρέπει να είναι ενταγμένος και να ελέγχεται από τον ΟΠΕΓΕΔ (Οργανισμός Πιστοποίησης και Επίβλεψης Γεωργικών Προϊόντων). Δηλαδή

Οι αδιάφοροι

του Αντόνιο Γκράμσι

«Μισώ τους αδιάφορους.
Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου.
Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος.
Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή.
Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

H αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας.

Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία.
Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.
Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα

τί φταίει

Επιλέγει η Έλλη Βασιλάκη

Η ανεργία και ο Έλληνας


Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς, βάζοντας το ξυπνητήρι του (MADE IN SWITCHERLAND) για τις 6 το πρωί … 

Σηκώθηκε από το κρεβάτι του (MADE IN SWEDEN), έφτιαξε τον καφέ του (PRODUCED IN BRASIL), ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή (MADE IN GERMANY), έβαλε αποσμητικό (MADE IN BELGIUM), φόρεσε το πουκάμισό του (MADE IN TURKEY), τα jeans με φίρμα (MADE IN SRI LANKA), κάλτσες (MADE IN EGUPT), παπούτσια (MADE IN ITALY), έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική κουζίνα (MADE IN KOREA),
έφαγε λίγο τυρί GOUDA ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ και ΜILNER ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
μαζί με λουκάνικο ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, και ντομάτα ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, μετά δύο μήλα ΧΙΛΗΣ και ένα πορτοκάλι ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ, έριξε μία ματιά στο laptop του (MADE IN JAPAN), έλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του (MADE IN TAIWAN), μετά κλείδωσε την πόρτα (MADE IN CANADA),
ενεργοποίησε το συναγερμό (MADE IN USA), μπήκε στο αυτοκίνητό του (MADE IN SPAIN), το γέμισε με βενζίνη (από

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Ολοκληρώθηκε η 2η Γιορτή Ελιάς και Ελαιόλαδου με νοστιμιές και χορούς

Γράφει η  Λένα Μαρίνη neaepohi
Με εκλεκτά εδέσματα παρασκευασμένα με το ΠΟΠ ελαιόλαδο Κρανιδίου, προσφορά τοπικών επιχειρήσεων και παραγωγών, αλλά και παραδοσιακούς χορούς από το χορευτικό τμήμα του Δήμου συνεχίστηκε σήμερα το πρωί η δεύτερη ημέρα της Γιορτής που διοργάνωσε ο Δήμος Ερμιονίδας για την ελιά και το λάδι.
Η αυλή του δημοτικού σχολείου στην οποία πραγματοποιήθηκε η σημερινή εκδήλωση κατακλύστηκε νωρίς το μεσημέρι από κόσμο που θέλησε να γνωρίσει από κοντά τους παραγωγούς του φημισμένου ελαιόλαδου Κρανιδίου αλλά και να γευτεί τους πεντανόστιμους μεζέδες που προσφέρονταν απλόχερα.
Στη εκδήλωση παρευρέθηκαν και οι δύο γνωστοί Σεφ κ.κ. Ντουνέτας και Σαράντος που έχουν τόπο καταγωγής την περιοχή της Ερμιονίδας, δοκιμάζοντας τα εδέσματα και μιλώντας με τους παραγωγούς.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο για το ελαιόλαδο του Κρανιδίου είναι ότι αρκετά μεγάλο μέρος της εξάγεται στο εξωτερικό σε αγορές που εκτιμούν ιδιαίτερα το πλούσιο άρωμά του και τα πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γεύσης του όπως μας ενημέρωσε ο κ.  Βαγγέλης Δημαράκης γεωπόνος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ερμής που συλλέγει, συσκευάζει και εξάγει το πολύτιμο αυτό τοπικό προϊόν.
Στα πλαίσια της γιορτής εκτέθηκαν επίσης έργα ζωγραφικής με θέμα την ελιά και το λάδι, των παιδιών του δημοτικού σχολείου.
Ευχόμαστε η συγκεκριμένη γιορτή να εδραιωθεί και να μεγαλώσει όπως της αξίζει!
Επίσης θα θέλαμε να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές και κυρίως στην ψυχή της γιορτής αυτής την κα Μονά.

Tο μέγιστο πρόβλημα είναι το νερό

Ο κ. Κόντος αναφέρει ως κύρια αιτία την έλλειψη νερού στην περιοχή μας και εξηγεί: "Αντιμετωπίζουμε τεράστιο πρόβλημα. Και η λύση για την περιοχή μπορεί να δοθεί μόνο αν αξιοποιηθούν και στην επαρχία μας οι πηγές του αναβάλλου. Είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθεί λύση. " Και προσθέτει:
"Ως παράδειγμα θα αναφέρω την περιοχή των Ιρίων. Όταν το νερό του αναβάλλου αξιοποιήθηκε, οι καλλιέργειες σε αυτή την περιοχή πενταπλασιάστηκαν και ο κόσμος άρχισε να επενδύει στη γη του. Στην Ερμιονίδα, οι καλλιέργειες της ροδιάς και όχι μόνο έχουν μείνει στάσιμες. Πάνω απο το 50% του κάμπου της Ερμιονίδας είναι εγκαταλελειμμένος και ακαλλιέργητος. Σε μια εποχή που δεν μπορούμε πλέον να ελπίζουμε στην εξοχική κατοικία και την πώληση της γης, πρέπει να επενδύσουμε σε αυτήν. Όμως χωρίς νερό πως; Πρέπει η πολιτεία να δώσει άμεσα μια λύση έστω και μέσω ιδιωτών" επισημαίνει.   ( εδώ ολόκληρη η συνέντευξη )
Ένα απόσπασμα από την συνέντευξη του Δημήτρη Κόντου στο Εικονοσκόπιο News που καλόν είναι να διαβάσουμε όλοι μας. Πριν απ’ όλα το ήθος της γλώσσας που πρέπει να παραδειγματίσει πλήθος αιρετών μας αντιπροσώπων.

Σοφά απλά λόγια. Το μέγιστο πρόβλημα της Ερμιονίδας είναι το νερό. Όντως το 50% και βάλε των εκτάσεων μένουν ακαλλιέργητες. Περιβόλια ολόκληρα ξεράθηκαν. Τα λιγοστά που απόμειναν φέρνουν νερό από μακρινές γεωτρήσεις, υφάλμυρο φυσικά. Οι ξερικές ελιές δεν αποδίδουν, γιατί μεταξύ των άλλων οι γεωτρήσεις έχουν κατεβάσει τον υδροφόρο ορίζοντα και νερό σε βάθος 4-5 μέτρων δεν υπάρχει πια να το βρουν οι ρίζες. Η ποιότητα του νερού χειροτερεύει. Μέτρησα την αγωγιμότητα κοντινών στη θάλασσα γεωτρήσεων και είναι 10000 – 12000 μs/cm. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το νερό τους είναι 15% θάλασσα. Λόγω ποιότητας νερού δεν μπορεί να γίνουν σαλιγκαροτροφεία και άλλες παραγωγές. Το πότισμα με τέτοιο νερό μολύνει τη γη.
Η εγκατάλειψη της γης από περιβαλλοντική άποψη είναι ευτυχία. Ξαναφουντώνει η φύση, ένα στρώμα θάμνων καλύπτει το έδαφος και το προστατεύει από την διάβρωση. Σταματάει η άντληση νερού, ενισχύεται η κατακράτηση του νερού, σταθεροποιείται και βελτιώνεται το έδαφος. Με πάνω από το 50% της γης μας να μένει χέρσο θα περιμέναμε μεγάλη βελτίωση στον υδροφόρο ορίζοντα.
Δυστυχώς, οι ανάγκες σε νερό των οικισμών, των εξοχικών, των ξενοδοχείων και των άλλων τουριστικών επιχειρήσεων οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη άντληση.
Νερό έχουμε και ας είμαστε μια «ξερική» περιοχή. Όμως κυλάει στη θάλασσα. Το φράγμα της Τζερτζελιάς και τα υπόλοιπα μένουν προεκλογικές εξαγγελίες. Ο Ανάβαλος, η μόνη ορατή λύση αργεί απελπιστικά, ενώ έπρεπε να είναι έργο προτεραιότητας. Και ως τότε όλο και περισσότερη γη θα μένει ακαλλιέργητος.
Παραγωγή χωρίς νερό καλής ποιότητας δεν μπορεί να υπάρξει.

Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος