Απλά σε φωνάζει ο έφορος και σου λεει:
Αγαπητέ συμπατριώτη, κάνεις φορολογική δήλωση 20 χρόνια. Έχεις εισόδημα μόνο από μισθωτή εργασία και το δηλώνεις κανονικά. Το σύνολο μέχρι σήμερα είναι 400000 € καθαρά. Όμως βλέπουμε ότι το διάστημα αυτό, από το έντυπο Ε9, ότι αγόρασες μία κατοικία 200000 €, μετά μία εξοχική κατοικία 300000 €, μετά ένα οικόπεδο 500000 € και μέχρι τώρα αγόρασες και 3 αυτοκίνητα αξίας 100000 €.
Δέχομαι ότι και οι 400000 € σου περίσσεψαν να κάνεις αγορές, δηλαδή δεν βάζω τα χρήματα που ήθελες για να ζήσεις αυτά τα 20 χρόνια. Δικαιολόγησέ μου τα υπόλοιπα.
Ό,τι δικαιολογία και να πει ο συμπατριώτης θα πάρει την απάντηση: Ωραία, σου τα έδωσε ο πατέρας σου τα λεφτά, έκανες και δεύτερη δουλειά, κ.λ.π. αλλά ποτέ δεν τα δήλωσες ως εισόδημα για να πληρώσεις τους φόρους. Τα έβγαλες λοιπόν με κάποιον άγνωστο τρόπο. Γι’ αυτό ζητάμε και από όλες τις τράπεζες να μας ανοίξουν τους λογαριασμούς σου και όλο αυτόν τον έλεγχο τον επεκτείνουμε στους άμεσους συγγενείς σου. Αμέσως μετά θα σε καλέσουμε να πληρώσεις τα πρόστιμα και τους φόρους.
Το πιο πάνω παράδειγμα ουσιαστικά αφορά το εισόδημα ενός καθηγητή. Δεδομένου ότι στην πράξη εισέπραξε τα είκοσι χρόνια 400000 € αλλά χρειάστηκε για να ζήσει να ξοδέψει τα 300000€ σκέπτεται: Ένα σπίτι πήρα των 200000 € γιατί έκανα και λίγα φροντιστήρια, πούλησα και λίγο λάδι, μου έδωσε και ο πατέρας 30000 €. Βέβαια το καλύπτω, αν μου γίνει έλεγχος, γιατί έβγαλα 400000 €.
Αλλά πού ξέρω εγώ πώς σκέπτεται ο έφορας; Αν μου πει ότι τα 300000 € τα δαπάνησα για να ζήσω και ότι μόνο 100000 μου μείνανε για αγορά και πού βρήκα τα άλλα 100000 € για να κάνω την αγορά μου τι θα του πω;
Αυτή την δεύτερη σκέψη κάνει κάθε τίμιος Έλληνας γιατί ακόμη και για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα το να βγάλει 50000 από φροντιστήρια ή από λίγο λάδι δεν τρέχει τίποτα. Όμως τον τρώει αυτή η αμφιβολία που έχει με τον έφορα και αυτό τον κάνει να μην είναι υπέρμαχος του πόθεν έσχες.
Τον έφορα όμως τον ενδιαφέρουν οι περιπτώσεις του πρώτου συμπατριώτη και όχι του καθηγητή. Ο καθηγητής γίνεται σύμμαχος του συμπατριώτη και εχθρός του έφορα γιατί φοβάται την δική του περίπτωση. Και επειδή η περίπτωσή του είναι ίδια περίπου με το 80% των Ελλήνων που και με ευρωπαϊκά κριτήρια είναι εντάξει, με το φόβο και τη σιωπή του γίνεται ουσιαστικά συνένοχος του υπολοίπου 20% των Ελλήνων. Έτσι απαθώς παρακολουθεί να υποβάλλουν ως μέσο ετήσιο εισόδημα 10000 € (!!) οι ελεύθεροι επαγγελματίες της χώρας μας.
Τώρα λοιπόν που κάνουμε τις φορολογικές μας δηλώσεις δεν βλέπω πουθενά γραμμένο και μάλιστα με μεγάλα γράμματα στο σχετικό βιβλιαράκι οδηγιών συμπλήρωσης της δήλωσης (και ποτέ βέβαια δεν γράφτηκε) το ποιο απλό πράγμα του κόσμου: ΦΙΛΕ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΕ ΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙΣ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΣΠΙΤΙΩΝ, ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ, ΚΟΤΕΡΩΝ, ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ.
Μόνο τότε, αν γινόταν δημοψήφισμα το 80% του λαού θα ήταν υπέρ του πόθεν έσχες. Όσο η εφορία σαφώς και υπευθύνως δεν ενημερώνει, από φόβο, άγνοια και σύγχυση, όλοι είμαστε κατά του πόθεν έσχες, εις βάρος της χώρας μας, του συμφέροντός μας, και εις υγείαν των αγριώς παραοικονομούντων.
Αλλά υπέρ του πόθεν έσχες τάσσονται κατά κανόνα σοβαροί δημοσιογράφοι καλών εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας. Σπανίως ο τοπικός τύπος και ποτέ οι τοπικές κομματικές οργανώσεις και τα τοπικά κομματικά στελέχη, οι Δήμοι, οι Κοινότητες, που πρέπει να εξειδικεύσουν το θέμα για την περιοχή τους και μόνον.
Έρρωσθε
Βασίλης Γκάτσος