Επικοινωνία και συναισθήματα
του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη
Έχω παρατηρήσει πως οι άνθρωποι στις διαπροσωπικές τους σχέσεις επικοινωνούν επενδύοντας, τις περισσότερες φορές, στο γνωσιακό μέρος (γνωστικές λειτουργίες) και ελάχιστα ή καθόλου στα συναισθήματα. Φαίνεται να αγνοούν πως η επικοινωνιακή τους σημασία και δύναμη είναι τεράστια, καθώς τα συναισθήματα είναι εκείνα που στέλνουν πολύ ισχυρά μηνύματα επαφής και αμοιβαιότητας στους άλλους.
Έχει παρατηρηθεί πως και στις πιο «δυσοίωνες προγνώσεις και παθολογικές καταστάσεις», όπου φαίνεται να υπάρχει επιπέδωση των συναισθημάτων, αυτά εξακολουθούν να είναι παρόντα, γιατί και στο «κενό» ακόμη ανιχνεύονται συναισθήματα!
Υπάρχουν, επίσης, περιπτώσεις όπου στην επικοινωνία αποκρύπτονται συναισθήματα και σκιάζεται η καθαρότητα του προσώπου. Αν λοιπόν οι γνώσεις είναι ο κινητήρας του νου, τα συναισθήματα είναι τα «αμορτισέρ» της ψυχής που απορροφούν τους κραδασμούς, μηδενίζουν τις ταλαντώσεις και διευκολύνουν την επικοινωνία των ανθρώπων.
Ακούγεται συχνά πως τα παλαιότερα χρόνια τα συναισθήματα των ανθρώπων στήριζαν την επικοινωνία τους, κάτι που σήμερα έχει χαθεί. Δεν γνωρίζω πόση δόση αλήθειας περιέχει αυτή η εμπειρική διαπίστωση. Μπορώ,όμως, με βεβαιότητα να υποστηρίξω πως η πολυπολιτισμικότητα έχει προκαλέσει αλλοίωση στη σύσταση του πληθυσμού των σημερινών κοινωνιών. Η τεχνολογία, επίσης, που αν και ευνοεί την επικοινωνίασυχνά «στεγνώνει» από συναισθήματα.
Τέλος, θεωρώ, πως επειδή όλοι έχουμε ανάγκη από συναισθήματα πρέπει να μάθουμε να τα ενεργοποιούμε και να τα επικοινωνούμε. Έτσι «γεμίζουμε» το μέλλον και βελτιώνουμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις κάνοντάς τες ειλικρινέστερες.
