Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στην είσοδο της Ερμιόνης

Του Βασίλη Γκάτσου

 

Σε ένα δρόμο που μέρα και νύχτα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος.

Από το κτήριο του Λυκείου Ερμιόνης μέχρι το Λιμάνι έχει ανώτατο όριο ταχύτητας τα 30 χιλιόμετρα, και στο οδόστρωμα κάθετες γραμμές που σου υπενθυμίζουν να κόψεις ταχύτητα, λόγω διέλευσης μαθητών.

Όμως ο δρόμος αυτός είναι πολύ επικίνδυνος: Πολύ περιορισμένη, έως καθόλου, ορατότητα, στενά πεζοδρόμια, όπου υπάρχουν και ευτυχώς, πολύ επικίνδυνες διασταυρώσεις προς Μύλους, προς Παναγία, Προς Σχολείο Συγγρού, προς Αλώνια, προς κάτω μάντρα Λεούση, προς Ηλιόκαστρο.

Το ίδιο επικίνδυνος είναι ο δρόμος από το Μεγαλοπήγαδο μέχρι τη συμβολή του με τον προαναφερθέντα δρόμο. Ο δε δρόμος από Μεγαλοπήγαδο μέχρι την κυκλική διασταύρωση προς Ηλιόκαστρο, ο χειρότερος της Ερμιονίδας.

Κάθε Πέμπτη που έχει λαϊκή γίνεται χαμός. Καθημερινά το ίδιο, αφού σε αυτό το κομμάτι συγκεντρώνεται η εμπορική καθημερινότητα της Ερμιόνης. 

Αυτοί ήσαν οι λόγοι που κατασκευάστηκε η μεγάλη παράκαμψη, αλλά η παράκαμψη συνετέλεσε, ώστε να μη γίνει καμιά βελτίωση σε αυτούς τους δρόμους, των οποίων η κίνηση αυξάνεται συνέχεια, όπως και η επικινδυνότητά τους.

Η λύση με τις ταμπέλες ορίου ταχύτητας των 30 χιλιομέτρων και τις διαγραμμίσεις τις κάθετες, δεν λύνουν το πρόβλημα.

Το μεσημέρι παρέες παιδιών που έχουν σχολάσει από Γυμνάσιο - Λύκειο Ερμιόνης βγαίνουν στο δρόμο Ερμιόνης - Κρανιδίου και περπατούν αμέριμνα προς το Λιμάνι της Ερμιόνης. Πολλά χρησιμοποιούν και ποδήλατο. Παιδιά είναι. Απλώνονται κάθετα στον δρόμο, στη μέση του δρόμου, ξαφνικά σπρώχνονται, παίζουν και έχουν την πλάτη τους στραμμένη προς τα αυτοκίνητα που έρχονται από Κρανίδι, με τη σιγουριά ότι οι οδηγοί θα τους δουν και θα τους προφυλάξουν, αφού βέβαια έχουν τηρήσει το όριο ταχύτητας. Αν όμως κάποιος καθίσει και μετρήσει πόσοι οδηγοί τηρούν το όριο, θα διαπιστώσει ότι ούτε το 10% δεν το τηρούν ούτε πρωί ούτε μεσημέρι (πόσο μάλλον άλλες ώρες). Σε αυτό τοn άκρως επικίνδυνο δρόμο το όριο ταχύτητας δεν λύνει το πρόβλημα.

Ας τα δουν σοβαρά αυτά οι αρμόδιοι.

Η θέση του κτηρίου Γυμνασίου - Λυκείου Ερμιόνης ήταν εξ αρχής λάθος. Εξέθετε τους μαθητές σε μεγάλο κίνδυνο κατά τη μετάβασή τους.

Όλοι πασχίζουν να έχουν τα σχολεία μέσα στον οικισμό.

Στην πόλη είναι πλεονέκτημα να έχεις το σχολείο κοντά στο σπίτι σου για λόγους ακίνδυνης και χωρίς αργοπορία μετάβασης στο σχολείο.

Στην Ερμιόνη όμως αυτό το αυτονόητο δεν συνέβη. Το σχολείο εξορίστηκε από τον οικισμό με το επιχείρημα ότι τα παιδιά είναι ασφαλή ακολουθώντας προς και από το σχολείο, τον μέσα αγροτικό δρόμο του Μεγαλοπήγαδου. Πόσα όμως το κάνουν; Όμως και από κει τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

Η ασφαλής πορεία των μαθητών που είναι η έξοδός τους από την βορινή είσοδο του Λυκείου στον αγροτικό δρόμο είναι ασφαλής μόνο μέχρι το Μεγαλοπήγαδο. Από κει και κάτω πρέπει να φτιαχτεί ο δρόμος με ασφαλή πεζοδρόμια και επιτέλους φανάρια. Στο Κρανίδι υπάρχουν φανάρια σε κρίσιμα σημεία. Στην Ερμιόνη απαγορεύονται;

Ήδη 4 παλληκάρια έχουν χάσει τη ζωή τους σε αυτό το δρόμο - καρμανιόλα. Αρμοδίως, κάντε κάτι εις μνήμην τους.

Β. Γκάτσος