Της Βιβής Σκούρτη
Ο Γιάννης Σπετσιώτης αποτελεί σημαντικό πνευματικό κεφάλαιο για τον τόπο μας. Μας έχει συνηθίσει σε δημοσιεύματα και εκδόσεις σημαντικών βιβλίων-ερευνών, άρθρων, σ’ ένα πολύμορφο εν γένει συγγραφικό έργο.
Η συγγραφική κατάθεση του Γιάννη και η βιβλιοπαραγωγή είναι ενδιαφέρουσα τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Ο συγγραφικός του κόσμος παραμένει σταθερός σε θέματα εκπαίδευσης και πολιτισμού. Η βάσανός του για την έρευνα και την έκφραση έχει κατατεθεί εδώ και χρόνια σε μια πλούσια βιβλιογραφία.
Σε ό,τι επεξεργάζεται, με ό,τι θέμα καταπιάνεται πραγματοποιεί ενδελεχή έρευνα την οποία και καταθέτει στα πονήματά του. Ιστορικά διαμάντια, με προσανατολισμό τον πολιτισμό για μια νέα κοινωνία στηριγμένη στις διαχρονικές αξίες του ανθρώπου και του πολιτισμού, δύο πράγματα που υπηρέτησε και υπηρετεί στην επαγγελματική και εν γένει στη ζωή του.
Ο Γιάννης δεν ξεχνά τον τόπο που τον γέννησε, πάντα γυρνά σε αυτόν με νοσταλγική διάθεση συγκινεί και αφυπνίζει. Λεπτές φέτες Ερμιονίτικης ζωής με πληθώρα προσώπων, παρόντων και απόντων, με παραστατικότητα, με το ντόπιο ιδίωμα, τη ντοπιολαλιά που βάζει τον αναγνώστη στον κόπο να δραματοποιήσει την αφήγηση και με τη φαντασία του να μπορέσει να δει τους μορφασμούς, τα βλέμματα, τις εκφράσεις που συνοδεύουν το λόγο.
Με τη συγγραφική του φωνή προστατεύει τη γλωσσική και πολιτισμική κληρονομιά μας και ταυτόχρονα την έκφραση.
Η γλώσσα κεντημένη με ήχους αφηγείται, διασώζει έναν ολόκληρο κόσμο που χάνεται. Λέξεις, εκφράσεις, προφορικές παραδόσεις, παροιμίες, τραγούδια, λαϊκές σοφίες, νανουρίσματα, συνήθειες, αλλά και ήθος και αξίες ενός κόσμου, προσφέροντας με τον τρόπο του αναγνωστική ευφορία.
Διαβάζουμε και παίρνουμε βαθιές ανάσες, χαμογελάμε και κάποτε αναστενάζουμε.
Με τη γραφή του, που χρειάζεται βούληση, γνώση και τόλμη, υποστηρίζει και διαφυλάσσει τη μνήμη, την προφορική παράδοση, την άυλη πολιτιστική κληρονομιά μας.
Ο Γιάννης κατέχει τη δεξιότητα της γραφής που απορρέει και από την ιδιότητά του, αλλά και από το πάθος του, πιστεύει στις συνεργασίες και ενώνει τις συγγραφικές δυνατότητές του με εκείνες της Τζένης Ντεστάκου∙ έτσι οι δυο τους γράφουν, ερευνούν και εξερευνούν το παρελθόν, ταξινομούν, συνομιλούν με την ιστορία της πατρίδας.
Ζήτησα από την Τζένη και τον Γιάννη να παρουσιάσουν μια πτυχή του ποικιλόμορφου συγγραφικού τους έργου και αυτοί επέλεξαν την έρευνα που αναφέρεται στην Ιστορία της εκπαίδευσης στην Ερμιονίδα, στα πρώτα 100 χρόνια του ελεύθερου Ελληνικού κράτους. Έργο μοναδικό, κοπιώδες και πρωτότυπο που ολοκληρώθηκε μετά από οκτώ χρόνια συνεχούς έρευνας και μελέτης των πηγών.
Έτσι επανορθώθηκαν ανακρίβειες που υπάρχουν σε σχετικά κεφάλαια ορισμένων βιβλίων.
Οι συγγραφείς επίσης περιληπτικά αναφέρθηκαν στην Καποδιστριακή περίοδο, αφού αυτή είχε ερευνηθεί και παρουσιαστεί από τους Μητροπολίτη Παντελεήμονα Καρανικόλα και τον Αδάμ Αθουσάκη.
Και επειδή είναι ασταμάτητοι, αναμένουμε με ενδιαφέρον το επόμενο συγγραφικό «οβολό» τους και εγώ στη συνέχεια δημοσιεύω το σημείωμα που μου έστειλαν.
«Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις»
Τα δέκα βιβλία μας που αριθμούν 1400 περίπου σελίδες αναφέρονται στην Ιστορία της Εκπαίδευσης στην Ερμιονίδα και αφορούν την πρώτη 100/ετία του ελεύθερου Ελληνικού κράτους (1829-1929), με μια μικρή παρέκκλιση στην αναφορά στο Αστικό Σχολείο που λειτούργησε στο Κρανίδι τους χρόνους του πολέμου και της Κατοχής (1940-1944).
Το έργο είναι αφιερωμένο στους 200 περίπου εκπαιδευτικούς, που δίδαξαν εκείνα τα πολύ δύσκολα 100 πρώτα χρόνια στις πόλεις και τα χωριά της επαρχίας Ερμιονίδας και φώτισαν το νου και την ψυχή των παιδιών της.
Έτσι ξεπήδησαν ο Μίλησης και ο Ρέπουλης, ο Μήτσας και ο Δεληνιάννης, ο Ρομπότσης και ο Ιεράρχης Παντελεήμων Φωστίνης, η Σταματίνα Βασιλείου και ο ήρωας γιος της υπίατρος Ιωάννης Βασιλείου και τόσοι άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι μακρινοί συμπολίτες μας.
Ας είναι όλων ευλογημένη και αιώνια η μνήμη τους!
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη Βιβή, που είχε την καλοσύνη και το υπέροχο συναίσθημα του αλτρουισμού να παρουσιάσει τη δουλειά μας.
