Παρ' όλο που μου αρέσει η αξιοκρατία και η αναγνώριση προσπάθειας, διαφωνώ κατάφωρα με την προβολή των αριστούχων στις πανελλήνιες μέσα από το -εντελώς φτωχό- κριτήριο των μορίων.
Θα ήθελα να προβληθούν όλα τα παιδιά που διάβαζαν ενώ είχαν μαθησιακές δυσκολίες, εκείνα που είχαν ενδοοικογενειακά προβλήματα και φασαρίες, τα παιδιά που ταυτόχρονα με την περίοδο των πανελληνίων βίωσαν κάτι τραυματικό ή απρόσμενο, τα παιδιά που ενδεχομένως να μην είχαν πρόσβαση στους καλύτερους καθηγητές και φροντιστήρια, τα παιδιά με αυτοάνοσα, με σύνδρομα, με οτιδήποτε άλλο εκτός από την αρτιότητα και τελειοθηρία του συστήματος.
Θα ήθελα λοιπόν να πάρουμε όλα τα παιδιά που έδωσαν πανελλήνιες, να μετρήσουμε κοινωνιολογικά και ψυχομετρικά το βαθμό δυσκολίας και μετά να δούμε τα μόρια. Απεχθάνομαι από παιδί αυτό το μονομερές και άδικο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να γίνεται αριθμομηχανή βαθμών και ουδέποτε υποψιάστηκε πως η αληθινή επιτυχία δεν είναι στους αριθμούς αλλά στον χαρακτήρα.
Θα πω
μπράβ
ο στους αριστούχους των σχολών, αλλά στην αριστεία της ζωής θα περιμένουμε πολλές δεκαετίες ακόμη για να συγχαρούμε κάποιον. Χριστίνα Μπογιατζή
Παιδοψυχολόγος-Λογοπαθολόγος
via Ε.Ε.Δ.
Έλλη Βασιλάκη
