Πολιτισμός
Αυτό που συντελείται σε μια αρχαία ελληνική πόλη και όλοι μας έχουμε ως πρότυπο την «πόλιν των Αθηναίων» και όχι την πόλιν των Αθηνών, γιατί η πόλις είναι οι πολίτες της και οι πολίτες της συνιστούν την πόλιν και όχι η θέση της και η ομορφιά της. Και πόλις είναι οι νόμοι της, η καθημερινή έμπρακτη τήρησή τους απ’ όλους. Και κύριο είναι η διαφύλαξη και ανάπτυξη του δημόσιου χώρου, της αγοράς, των δημόσιων κτηρίων, γυμνασίων, ακαδημιών, σχολών, θεάτρων, κήπων, δρόμων, χώρων συγκέντρωσης και εμπορίου, λιμανιών κ.λ.π. και όχι της ιδιωτικής κατοικίας και του οίκου. Η ευημερία εκάστου οίκου δημιουργεί υποχρεώσεις προς την πόλιν και όχι δικαιώματα και μάλιστα πέρα από τον νόμο.
Άρα, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, όταν λέμε ότι ασχολούμαι, φροντίζω, ενδιαφέρομαι, προάγω κ.λ.π. τον πολιτισμό στο χωριό μου, λέμε ότι παλεύω για την τήρηση των νόμων και για τον δημόσιο χώρο, όπου εκφράζονται οι κάτοικοι ως πολίτες. Και αυτό δεν έχει σχέση με τις επιμέρους δραστηριότητες, καθαριότητα, γιορτές, σύλλογοι, καρνάβαλος, γιάλια – γιάλα κ.λ.π.
Γι’ αυτό ο πολιτισμός είναι πολύ μεγάλη λέξη, τόσο μεγάλη που την έχουμε αφυδατώσει από το αρχικό της νόημα και την έχουμε κάνει πάσπαλη και καραμέλα, του συρμού δηλαδή.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
