Κύριε Γιάννη Δημαράκη,
Με μεγάλη μου έκπληξη διάβασα την κριτική σας με θέμα το άρθρο που υπογράφω στο περιοδικό «Ερμιόνη άλλοτε και τώρα» (τεύχος 32) με θέμα την πολιτιστική δράση των φορέων που έχουν έδρα στην Ερμιόνη.
Καταρχάς να σας ευχαριστήσουμε που είστε αναγνώστης του περιοδικού μας.
Κατά δεύτερον, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως στις μέρες μας, πολλές έρευνες διεξάγονται σε ηλεκτρονικά περιβάλλοντα που μάλλον δεν σας είναι οικεία μέσω του Google Drive & της Google Forms. Πιθανόν, ο κύκλος που σας περιβάλλει να έχει άγνοια των μέσων αυτών αλλά σας γνωστοποιώ ότι σε καμία περίπτωση δεν θίγεται η εγκυρότητα των μέσων αυτών μιας που χρησιμοποιούνται ευρέως και από μεταπτυχιακούς κύκλους των πανεπιστημίων μας. Τέλος, να σας ενημερώσουμε πως την επιμέλεια της έρευνας, την είχε αναλάβει έμπειρος & έγκυρος δημοσκόπος, ο οποίος μου γνωστοποίησε τα αποτελέσματα της, προκειμένου να διαμορφώσω το εν λόγω άρθρο.
Τρίτον, εξηγήστε μας σας παρακαλώ την παρένθεση σας «(όχι σε όλα)» της επιστολής σας. Τη δημοσιοποίηση της εν λόγω έρευνας για να φρεσκάρω την μνήμη σας, μπορείτε να την βρείτε εδώ, εδώ, εδώ & εδώ. Εσείς, τις δράσεις του μουσείου, τις κοινοποιείτε σε όλα τα μέσα ή μόνο στα προσφιλή σας;
Το Δ.Σ. της Εταιρείας Μελετών Ερμιονίδος, παρ’ όλο που στην ανακοίνωση σας διατείνεστε ότι δεν το γνωρίζετε, αντιληφθήκαμε όλοι στο κοντινό παρελθόν πως το γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα, μιας που τηλεφωνήσατε σε όλο το Δ.Σ. για να εκφράσετε τα παράπονα σας, μέσω της συζύγου σας, πλην εμού (που να σας ενημερώσω πως είμαι γραμματέας) και της προέδρου.
Το Δ.Σ. λοιπόν για να το γνωρίζετε απαρτίζεται από την Παρασκευή Δημ. Σκούρτη, από τον κύριο Γιάννη Σπετσιώτη, από τον κύριο Αντώνη
Ζαραφωνίτη, από την κυρία Ελένη Βλάσση –Κούστα και από τον γράφοντα. Όλοι & όλες, άνθρωποι της εκπαίδευσης, του πολιτισμού και της ανιδιοτελούς προσφοράς. Μετράνε αυτά τα χαρακτηριστικά στο προσοντολόγιο που έχετε στο μυαλό σας για να απαρτίζουν ένα Δ.Σ. σωματείου ή όχι;Φυσικά και η Ε.Μ.Ε, όπως και κάθε άλλο σωματείο έχει το δικαίωμα να «τρέξει» μια έρευνα που αφορά τις προσωπικές απόψεις των πολιτών. Δεν προσβάλλαμε κανέναν με τις ερωτήσεις μας, ο/η συμμετέχων στην έρευνα μπορούσε να απαντήσει αυτό που ήθελε και εκείνο που σκεφτόταν.
Όσον αφορά το δείγμα, έχετε δίκιο! Είναι μικρό! Σε αντίθεση με τη διάθεσή σας που είναι τεράστια να επιτίθεστε, να «δαγκώνετε» , να καταστρέφετε και να θάβετε ό,τι δεν σας αρέσει ή ό,τι είναι αντίθετο στις επιδιώξεις και στα συμφέροντα σας. Τέλος, για όλα τα υπόλοιπα που αναφέρετε για το δείγμα, να σας ενημερώσω πως ήταν ΤΥΧΑΙΟ. Το δείγμα καθορίζεται ως «τυχαίο» από τους ερευνητές που «τρέχουν» έρευνες μέσω κοινωνικών δικτύων και μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια, ρωτήστε τους φίλους σας που έχουν κάνει μεταπτυχιακές εργασίες, το δείγμα τους ήταν πάντα στοχευμένο;
Επίσης, να σας ενημερώσω ξανά, γιατί μάλλον φευγαλέα ή καθόλου δεν έπεσε στην αντίληψή σας η εν λόγω έρευνα, πως οι συμμετέχοντες / συμμετέχουσες δεν όφειλαν να αξιολογήσουν συγκεκριμένες δράσεις των σωματείων αλλά να προτείνουν τυχόν διορθώσεις ή παρεμβάσεις ΓΕΝΙΚΑ. Το παράδειγμα με τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση πολύ εύστοχο μιας που κάθε 200 χρόνια αναλαμβάνετε ως ΙΛΜΕ να κάνετε κάποιες δράσεις.
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα που γίνονται στο χώρο του Ιστορικού – Λαογραφικού Μουσείου, προφανώς και δεν είναι συγκρίσιμα με τις αυτόνομες εκδηλώσεις των υπολοίπων φορέων, μιας που τα εκπαιδευτικά προγράμματα εκπονούνται σε συνεργασία και με την πρωτοβουλία των εκπαιδευτικώντης περιοχής μας και όχι με πρωτοβουλία του Ι.Λ.Μ.Ε όμως σας ξανά γνωστοποιώ πως οι πολίτες στην δημοσκόπηση δεν αξιολογούσαν τις δράσεις του εκάστοτε φορέα. Θα έπρεπε να ευχαριστείτε θερμά τους εκπαιδευτικούς του τόπου μας και όχι μόνο, που επισκέπτονται το μουσείο μιας που συντελούν και στο αέρισμα του χώρου από την ασφυκτική κλεισούρα τουχώρου αλλά και των απόψεων που διακατέχουν τα άτομα που το εκπροσωπούν.
Κύριε Γιάννη,
Μέσα από την μακροσκελή σας «κριτική», φαίνεται ολοκάθαρα πως είστε υπέρμαχος της λογοκρισίας, της αποστασιοποίησης από την αλήθεια, του κρυψίματος κάτω από το χαλί, της εκμηδένισης κάθε άποψης διαφορετικής από τη δική σας. Πως αλλιώς να εκλάβουμε την κριτική σας στα αρνητικά σχόλια που δημοσιοποιήθηκαν για το Ι.Λ.Μ.Ε. ;
Αλήθεια, γιατί δεν αναφερθήκατε και στα θετικά σχόλια;
Αναρωτιέμαι ποιος στα αλήθεια, είναι αυτός που προσπαθεί να διχάσει…
Προσωπικά αν είχα λάβει τέτοια σχόλια για το σωματείο που εκπροσωπώ, θα προσπαθούσα να αποτινάξω τα κακώς κείμενα που μου καταλογίζουν οι συμπολίτες μου και να τα διορθώσω. Εσείς προτιμάτε να ακυρώνετε και να περιθωριοποιείτε τις απόψεις των συμπολιτών μας που δεν ταιριάζουν στις προσωπικές σας πεποιθήσεις.
Σας πληροφορώ πως στην απαντητική πλατφόρμα της έρευνας, υπάρχουν πολύ σκληρότερες απαντήσεις από αυτό που επέλεξα να δημοσιοποιήσω και για αυτό θα πρέπει τουλάχιστον να αναιρέσετε πολλά συμπεράσματα από την ευτελή και ακανθώδη δημοσιοποίηση της απόψεως σας.
Στο τελευταίο μέρος της επιστολής σας, δεν θα απαντήσω, είναι ολοκάθαρο πως τα προσωπικά σας προβλήματα με τον κύριο Σπετσιώτη και τον κύριο Ζαραφωνίτη, σας έφεραν σε αυτή την θέση και δυστυχώς δεν γνωρίζω τους λόγους για την προσωπική αυτή επίθεση. Είναι φανερό πως η έρευνα αποτελεί την πρόφαση για την αυτήν την εμμονική σας στάση προς της Ε.Μ.Ε. και όχι την αφορμή.
Νοιαστήκατε δήθεν, για την αξιοπιστία, την εγκυρότητα και το κύρος του περιοδικού.
Ευτυχώς σε αυτά έχει απαντήσει ο σοφός λαός μας με τη ρήση «όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια».
Υ.Γ. (1): η παρούσα απαντητική επιστολή, αποτελεί ξεκάθαρα προσωπική μου θέση και δεν πήρα την έγκριση από το Δ.Σ. της Ε.Μ.Ε. , άλλωστε δεν την χρειαζόμουν μιας που όλοι είμαστε υπέρμαχοι της ελεύθερης γνώμης & της ελεύθερης διακίνησης ιδεών.
Εσείς κύριε Δημαράκη, πιστεύω πως σίγουρα έχετε την έγκριση της συζύγου σας για τις σκέψεις και τα ανυπόστατα συμπεράσματα που μοιραστήκατε για την έρευνα που διεξήχθη και υπέγραφα, πως θα μπορούσατε διαφορετικά άλλωστε…
Υ.Γ. (2): σε περίπτωση που επιθυμείτε να συνεχίσουμε την αλληλογραφία μας, σας ενημερώνω πως δεν θα απαντήσω. Πραγματικά & ουσιαστικά υπηρετώ τον πολιτισμό εδώ και δέκα χρόνια στον τόπο μας και δεν συνηθίζω να διαιωνίζω τις έριδες.
Υ.Γ. (3): την κριτική του κυρίου Δημαράκη μπορείτε να την δείτε εδώ
Υ.Γ. (4): επισυνάπτεται το δημοσιευμένο άρθρο, που προέκυψε από την έρευνα.
Κωστής Σκούρτης
