Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ – ΙΣΤΟΡΙΑΙ (Γ. 82.)


« Και άλλαζαν το νόημα των λέξεων για να δικαιώσουν τις πράξεις τους. Το απερίγραπτο θράσος το ονόμαζαν θαρραλέα υπεράσπιση των συνεργών τους· την προνοητικότητα, μασκαρεμένη δειλία· την φρόνηση, μασκαρεμένη ανανδρία και την επιφυλακτικότητα, αναβλητικότητα.
[...]

Γιατί οι κομματάρχες κραύγαζαν καθένας τα δικά του συνθήματα: οι δημοκρατικοί την ισότητα απέναντι στους θεσμούς και οι ολιγαρχικοί την αξιοκρατία, υποστηρίζοντας πως υπηρετούν το κοινό συμφέρον, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούσαν τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Και προσπαθούσαν να παραμερίσουν ο ένας τον άλλον, χρησιμοποιώντας τερατώδεις μεθόδους, οι οποίες μοναδικό κριτήριο δεν είχαν βέβαια την δικαιοσύνη και το κοινό συμφέρον, αλλά την επίτευξη των στόχων της ομάδας τους.
Και διψούσαν για εκδίκηση είτε σέρνοντας στα δικαστήρια τους αντιπάλους τους ή ξεμπερδεύοντας μαζί τους μια και καλή με απειλές.

Όσο για τους πολίτες, που δεν συντάσσονταν με καμιά ομάδα, βάλλονταν και από τις δύο πλευρές είτε γιατί αρνούνταν να συνεργαστούν μαζί τους είτε γιατί τους προκαλούσε η αποκλειστική προσήλωσή τους σε μιαν ήσυχη, ειρηνική ζωή. »


Έλλη Βασιλάκη