με αφορμή το δημοσίευμα σας γιά τον Πάμπλο Πινέδα ( εδώ ), σας εμπιστεύομαι μιάν ωδή, αφιερωμένη στην πολυαγαπημένη μου (την δυστυχώς, όχι τόσο ευνοημένη)
« OWN (D-OWN) »
Γυναίκα, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΙΔΙ
Όλα σε Ένα ΠΑΝΤΑ, σε Ένα.
Σαράντα τρία χρόνια τώρα,
Της παζαρεύουνε την ώρα.
Της παίζουνε κρυφτό κι Αυτή
Δεν ψάχνει να τα βρει, γιατί
Δεν ξέρει Πόσο
Κι Αν υποφέρει.
Ότι ’ναι κύκλος
Και στη μέση ειν’ Αυτή.
Σα στοίχημα της φύσης
Σαν παρεκτροπή,
Σαν τιμωρία ερήμην
Σαν ποινή,
Σαν αφορμή για σκέψη
Το χρόνο πάει να θρέψει
Με πίκρα κι ενοχή.
ΜαρίΑλλιώτικη, Ζωή
Όλα για Σένα ΠΑΝΤΑ, για Σένα.
Σαν να μην πέρασε μιά ώρα,
Σαν επανάληψη του τώρα
Απ’ όταν Ήσουνα μικρή.
Μ’ αγάπη και υπομονή.
Κανείς δεν ξέρει
Τι να Σου φέρει.
Αυτός ο Ύπνος
Αν Σ΄ αφήσει ένα πρωί.
Αυτή η μέσα Σου φωνή
Όλα ειπωμένα ΠΑΝΤΑ, κρυμμένα.
Δεν ξεχωρίζει χτες ή τώρα,
Δεν ρώτησε ποτέ την ώρα.
Σβηστή και χαμογελαστή.
Σε μια ατέλειωτη Σιωπή.
Άραγε ξέρει
Πως Άδειο χέρι
Είναι ο Κόσμος
Και Δεν Έχει επιστροφή;!...
