Πάνε καμιά τριανταριά χρόνια που φίλος είχε κάνει την παρακάτω επισήμανση για τα εξοχικά:
"Πήρε
χρήμα ο κάτοχος του αγροτεμαχίου, πήραν χρήμα οι πολιτικοί μηχανικοί
και οι αρχιτέκτονες, πήραν χρήμα οι εργολάβοι, πήραν χρήμα οι εργάτες
και τεχνίτες, αλλά όταν τελειώσει η κατασκευή, η λειτουργία 60 εξοχικών δεν μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια στην Ερμιονίδα."
Και αυτά τότε που το δανεικό χρήμα, όπως και το
χρήμα της διαπλοκής έρεε άφθονο. Δηλαδή, τότε, την καλή εποχή, αν το
κάθε εξοχικό άφηνε 500 ευρώ το χρόνο ως εισόδημα, τότε τα 60 εξοχικά
άφηναν στον τόπο ένα καλό εισόδημα της τάξης των 30000 ευρώ
σε μια οικογένεια. Για μέσους όρους φυσικά μιλάμε.
Σήμερα; Στο μέλλον;
Από
τη λειτουργία λοιπόν των υπαρχόντων εξοχικών, δεν πρόκειται να ζήσει ο
τόπος. Δεν έχουν με τη μεγάλη κρίση χαθεί μόνον εισοδήματα, αλλά και
κάθε είδους περιουσίες. Δεν πρόκειται, για χρόνια, να σηκώσει
κεφάλι η κατασκευή εξοχικής κατοικίας στην Ερμιονίδα, και οι εξοχικάρχες
θα καταναλώνουν ελάχιστα προϊόντα και υπηρεσίες του τόπου μας.
Γι΄ αυτό πρέπει να γυρίσουμε στις παραγωγικές μας εργασίες. Θέλουμε νερό για να ποτίζουμε τη γη μας. Είναι πιο αναγκαίο σήμερα και από το πόσιμο νερό.
Θέλουμε αυστηρά μέτρα για να ξαναγίνει η θάλασσά μας παραγωγική.
Θέλουμε με κάθε τρόπο να σταθεί στα πόδια του ο τουρισμός μας, το
ξενοδοχείο, τα νοικιαζόμενα δωμάτια, η εστίαση. Θέλουμε Μονάδες
παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και από τον άνεμο.
Εδώ καλείται ο Δήμος να δώσει τον αγώνα υπέρ πατρίδος, δηλαδή υπέρ Ερμιονίδος. Δουλειές θέλει ο κόσμος, πραγματικές παραγωγικές δουλειές για να σταθεί στον τόπο του.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
