Evi Tsaknia
Facultad de Bellas Artes Madrid
Προ ημερών έμαθα μια ευφυέστατη, φρέσκια γαλλική λέξη: infobésité, που θα την εξηγήσω παρακάτω.
Πολύ μου αρέσει να μαθαίνω καινούργιες λέξεις κι ακόμα περισσότερο με ενθουσιάζει το ότι η γλώσσα είναι μια ολοζώντανη κι ατίθαση χλωρίδα από όπου ξεπηδάνε συνεχώς νέα κλωνάρια, που είναι μια ελπίδα, εδώ που τα λέμε.
Μου την είπε ο φίλος μου ο Ιτσχάκ, πάνω σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε τις προάλλες για την αμηχανία των περισσότερων σημερινών παιδιών, μπροστά στις πιο απλές ερωτήσεις, του τύπου,"ποιά πράγματα σου αρέσουν;" ή "τι αγαπάς πιο πολύ;" ή "τί θα ήθελες να κάνεις όταν τελειώσεις το σχολείο;"
Η απάντηση είναι ειλικρινής και είναι συνήθως "δεν ξέρω".
Οι φίλοι μου, ο Ιτσχάκ και η Ραχήλ ήταν εδώ αυτές τις μέρες, πριν επιστρέψουν στη Νότιο Γαλλία, όπου ζουν και διδάσκουν μουσική σε παιδιά.
Με αφορμή την κουβέντα μας, θυμήθηκα εκείνη την ωραία γαλλική ταινία του Λοράν Καντέ, του 2008, "Entre les murs",όπου ο παθιασμένος νεαρός καθηγητής τα δίνει όλα στο υποβαθμισμένο σχολείο, με την ελπίδα να φυτέψει έστω και έναν μικρό σπόρο γνώσης στα παιδιά του γυμνασίου.
Τα ρωτάει λοιπόν στο τέλος, τι τους έμεινε, τι θυμούνται από όλα αυτά τα χρόνια στο γυμνάσιο.
Οι περισσότεροι όλο και κάτι βρήκαν να πουν, ψιλοπράγματα βέβαια, γιατί προφανώς ντρεπόταν να μην απαντήσουν τίποτα.
Τελευταία, έμεινε μια μελαγχολική μαυρούλα, (στο κείμενο αυτό δεν έχει επέμβει ακόμα η αστυνομία της πολιτικής ορθότητας) που με αφοπλιστική ειλικρίνεια του απαντάει: "εγώ κύριε, δεν έμαθα απολύτως τίποτα στο σχολείο." Σοκαριστικό, αλλά συμβαίνει.
Συζητούσαμε λοιπόν πως πέρα από τα αξεπέραστα προβλήματα της εκπαίδευσης, είναι κι αυτός ο τεράστιος όγκος της υπερπληροφόρησης, άχρηστης και χρήσιμης, που μας βομβαρδίζει όλους με τα σύγχρονα μέσα, αλλά κυρίως τα νέα παιδιά μετατρέποντας το μυαλό τους σε πουρέ.
Ο συγκεκριμένος όρος λοιπόν γι' αυτήν την κατάσταση είναι η λέξη infobégité, που βγαίνει από το information (πληροφορία) και το obésité (παχυσαρκία).
Ο ορισμός της λέξης λέει πως πρόκειται για την δυσκολία κατανόησης ενός ζητήματος και αποτελεσματικής λήψης αποφάσεων όταν κάποιος έχει πάρα πολλές πληροφορίες για αυτό το ζήτημα, αλλά και γενικότερα, λόγω της υπερβολικής ποσότητας καθημερινών πληροφοριών που κατακλύζουν τον εγκέφαλο.
Με άλλα λόγια, φανταστείτε ότι έχετε εγκλωβιστεί μέσα σ' ένα τεράστιο muffin (όχι πως είναι κι άσχημα δηλαδή, είναι μαλακά και ζεστά εκεί μέσα).
Τρώτε συνεχώς, για να μικρύνει ο όγκος του και να απεγκλωβιστείτε, αλλά βαραίνετε και βυθίζεστε όλο και περισσότερο.
Food for thought.
Από την πλευρά μου έκανα ότι μπορούσα.
f/b Evi Tsaknia
Κοινοποίηση Έλλη Βασιλάκη
