Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024

Βασίλης Γκάτσος: Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη. Υποχρέωση κοινωνική και των μεγάλων Εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Επαρχία μας.

 Η ιδέα ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 και πλέον έχει γίνει θεσμός: Μιά επιχείρηση δεν είναι αρκετό να παρέχει τα προϊόντα της και τις υπηρεσίες της στην Κοινωνία.Πρέπει να συνεργάζεται και να προσφέρει στην Κοινωνία, ιδιαίτερα την τοπική, και να βρίσκεται σε αρμονική σχέση με αυτήν.


Να πώς εκφράζεται αυτό από μία εκ των μεγαλυτέρων και σοβαρών εταιρειών της χώρας μας:'

"" Ο συστηματικός και ειλικρινής διάλογος με τις βασικές ομάδες των Κοινωνικών Εταίρων επιδιώκοντας τη διατήρηση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης αλλά και την πληρέστερη κατανόηση εκ μέρους της Εταιρείας των επιδράσεων της λειτουργίας της.
.............
 Η συνεισφορά στην ανάπτυξη των τοπικών υποδομών και συνολικά στην ευημερία και το σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών των τοπικών κοινοτήτων που γειτνιάζουν με τις βιομηχανικές μονάδες της Εταιρείας. ""

Στην Ερμιονίδα ως μεγάλες επιχειρήσεις έχουμε τα μεγάλα ξενοδοχεία και στη θάλασσα τα ιχθυοτροφεία και τελευταίως τις μαρίνες. Βιομηχανία δεν έχουμε.
Στα υπάρχοντα ξενοδοχεία θα προστεθούν, το πολύ μέσα σε 5 χρόνια, το υπερπολυτελές συγκρότημα στο παλιό Ακουάριους Πετροθάλασσα, το νέο υπερπολυτελές Συγκρότημα της επένδυσης Γιάννη Βαρδινογιάννη στα Βλαχέικα,  το υπό κατασκευή Συγκρότημα του Γκολφ στην Κοιλάδα, και μία μεγάλη επένδυση σε μεγάλη έκταση της Χινίτσας. Ήδη λειτουργεί η μαρίνα στο Πορτοχέλι και κατασκευάζεται η μαρίνα στην Ερμιόνη.
Οι πολυτελείς βίλες που θα διατεθούν ή θα νοικιάζονται έχουν σχεδόν όλες πισίνες, χώρια από τις μεγάλες των κυρίως ξενοδοχειακών κτισμάτων.
Σε μια Επαρχία υπό ερήμωση οι μεγάλες ποσότητες πόσιμου νερού που χρειάζονται ουσιαστικά θα βρεθούν είς βάρος του πόσιμου νερού του Δήμου και του αρδευτικού των αγροτών.
Όλα αυτά τα ξενοδοχεία χάνουν την αξία τους, να μη πω τον λόγο ύπαρξης τους, αν δεν έχουν σε αποκλειστική χρήση μια μεγάλη έκταση αμμουδιάς και λιμενικές εγκαταστάσεις μαρίνας. Αυτές τις παραλίες τις στερούνται όλοι οι κάτοικοι μόνιμοι και εξοχικάριοι της Ερμιονίδας.
Τα ιχθυοτροφεία καταλαμβάνουν χώρους παραλίας και έχουν την αποκλειστική χρήση μεγάλης θαλάσσιας έκτασης που την στερούνται όλοι οι κάτοικοι. Η δραστηριότητα αυτή επιβαρύνει τη θάλασσα, στερεί από τους ψαράδες αλιευτικά πεδία.
Στα παραπάνω μπορεί να προσθέσει ο καθένας ό,τι πέφτει στην αντίληψή του ως ενόχληση ή στέρηση.
Η απάντηση ότι δίνουν δουλειά, ότι προσφέρουν στην οικονομία της Ερμιονίδας και κυρίως της χώρας, δεν αρκεί. "Η συνεισφορά τους στην ανάπτυξη των τοπικών υποδομών και συνολικά στην ευημερία και το σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών των τοπικών κοινοτήτων" είναι  ώριμο και καθολικό αίτημα.

Βασίλης Γκάτσος

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2024

Καλά Χριστούγεννα !!



Γύρω γύρω του Χριστού, η κορφή του χειμωνιού!

Έργο της Ανθούλας Λαζαρίδου Δουρούκου από τη συλλογή "Οι μήνες".

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024

Χριστούγεννα με τον Ρωμανό Μελωδό του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

 Χριστούγεννα με τον Ρωμανό Μελωδό

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Η λυτρωτική ποίηση και οι τερψικάρδιες μελωδίες των ύμνων της εκκλησίας μας στη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, φέρνουν στον νου μας τον μέγιστο των λυρικών ποιητών των βυζαντινών χρόνων τον Άγιο Ρωμανό τον Μελωδό, «τον Πίνδαρον της ρυθμικής ποιήσεως», όπως αποκαλείται από ξένους και Έλληνες μελετητές. 

Ο Ρωμανός, γεννημένος στα Έμμεσα της Συρίας στα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ., είχε χειροτονηθεί διάκονος υπηρετώντας σε εκκλησία της Βηρυτού. Αργότερα ήρθε στην Κωνσταντινούπολη όντας αυτοκράτορας ο Αναστάσιος Α΄(491-518) και εγκαταστάθηκε στο Μοναστήρι της Θεοτόκου του Κύρου, που είχε το όνομα του κτήτορά της.

Ήταν άμουσος και κακόφωνος ο Ρωμανός, όπως αναφέρει «ο σοφός» Νικόλαος Ξανθόπουλος. Πολλοί σύγχρονοί του τον περιέπαιζαν, αφού δεν μπορούσε ούτε σωστά να απαγγείλει ούτε σωστά να ψάλλει. Αυτός ήταν άλλωστε και ο κύριος λόγος που είχε εγκατασταθεί στη Μονή της Θεοτόκου του Κύρου, όπου υπήρχε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας προκειμένου να ζητήσει τη βοήθειά της γι’ αυτή του την αδυναμία. Ήθελε ο Ρωμανός όλη του την ευλάβεια και τον σεβασμό που ένιωθε για το πρόσωπο του Χριστού, της Θεοτόκου και των Αγίων να έχει το χάρισμα να τα αποδίδει με ύμνους, άσματα και ωδές πνευματικές. Τα όσα στη συνέχεια η παράδοση μας πληροφορεί είναι ενδεικτικά της πίστης του. 

Τη νύχτα της μεγάλης γιορτής των Χριστουγέννων ο Ρωμανός βρισκόταν στον ναό της Θεοτόκου, πλησίον του άμβωνα και προς στιγμή φάνηκε να τον παίρνει ο ύπνος. Τότε σαν σε όνειρο βλέπει την Παναγία να του δίνει τυλιγμένο χαρτί και να του λέει: 

− Λάβε τον χάρτην και κατάφαγε αυτόν. Ο Ρωμανός νόμισε πως έπρεπε να καταπιεί το τυλιγμένο στο ξύλο χαρτί. Ξύπνησε ταραγμένος. Κατάλαβε όμως γρήγορα πως εκείνη τη στιγμή κάτι σπουδαίο συντελέστηκε και αξιώθηκε των χαρισμάτων που χρόνια παρακαλούσε τη Θεοτόκο να του δώσει. Η φωνή του έγινε μελωδική και ο άμουσος κληρικός καλλικέλαδος ψάλτης! Ανέβηκε στον άμβωνα και άρχισε να ψάλλει τον ύμνο «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει» ενώ το εκκλησίασμα θαύμαζε το μεγαλείο της συνύπαρξης της Ποίησης και της Μουσικής. Ο Ρωμανός τον ύμνο αυτόν τον ονόμασε «Κοντάκιον», γιατί το χαρτί του ύμνου ήταν τυλιγμένο σε κοντό (ξύλο) και η υπόθεση της γιορτής, με τη βοήθεια της Θεοτόκου, παρουσιαζόταν με συντομία, δηλαδή «εν κοντώ». Από τότε τα κοντάκια ψάλλονταν ακριβώς μετά την έκτη ωδή, γιατί τότε ο Άγιος δέχθηκε το χάρισμα. Τα γεγονότα αυτά συνέβησαν το 495 μ.Χ.