"Όσα συνέβησαν στον Σταυρό
Διδύμων στο χώρο του δεματοποιητή, έχουν πλέον με το πιο επίσημο τρόπο
χαρακτηρισθεί ως
Ο
επίσημος τρόπος μιλάει για ενδεχόμενη ζημιά, δηλαδή αφού βάζουμε
απορρίμματα στο έδαφος, άρα ρυπαίνουμε. Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει.
Όταν
οι υπαίτιοι πάνε στο δικαστήριο ο δικηγόρος τους θα ζητήσει από τους
κατήγορους της δημόσιας αρχής τον ακριβή προσδιορισμό της
περιβαλλοντικής ζημιάς. Δηλαδή μετρήσεις τεκμηριωμένες από πιστοποιημένα
εργαστήρια, έκταση και μέγεθος ζημίας. Τέτοια δεν αναφέρει ο επίσημος
τρόπος. Οι επιθεωρητές θα μασάνε τα λόγια τους πόσο μάλλον που ούτε ένα
μάρτυρα δεν θα έχουν που αποδεδειγμένα και τεκμηριωμένα να έπαθε
ζημιά..... εκ της περιβαλλοντικής ζημιάς. Αντίθετα το έγγραφο αποφεύγει
να καταγράψει οποιαδήποτε τεκμηρίωση της περιβαλλοντικής ζημίας. Τα
γενικά συμπεράσματα του τύπου "ως εκ τούτου μολύνθηκε ο αέρας, τα νερά η
θάλασσα, έπαθε η υγεία των ανθρώπων από διοξίνες" δεν πιάνουν στα
δικαστήρια. Θα αθωωθούν όλοι ως πρόξενοι περιβαλλοντικής ζημιάς (κανένας
δεν καταδικάζεται για κάτι παντελώς αόριστο χωρίς τεκμηρίωση) και θα
μπουν μόνο πρόστιμα στον υπεύθυνο ΦΟΣΔΑ για μη εφαρμογή όρων και άρθρων
της ΜΠΕ, που μετά από πλήθος ένδικων μέσων θα πληρωθούν μετά από 7
χρόνια.
Άλλο
δε είναι η αποκατάσταση του χώρου σύμφωνα με τη σχετική μελέτη και άλλο
η αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς. Αν η τεκμηριωμένη ζημιά
είναι ότι το υπόγειο νερό μιας μεγάλης έκτασης είναι ακατάλληλο για
χρήση ως πόσιμο και για άρδευση πρέπει ο υπαίτιος να αποζημιώσει όλους
τους θιγόμενους.
Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι είναι αυτές οι υποθέσεις.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
