ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ;
Ξεκινάει κάποιος στην οικογένεια να παραπονιέται για ένα ελάττωμα του άλλου και ο διπλανός συμπληρώνει και συνυπογράφει. Φανταστείτε το τώρα αντίστροφα: Kάθε μέλος μιας οικογένειας να μιλάει για τα θετικά χαρακτηριστικά του άλλου, για αυτά που θαυμάζει, καμαρώνει.
Επιστρέφαμε τις προάλλες από μια ήρεμη γιορτινή έξοδο όλοι μαζί. Γονείς και οι δύο κόρες, 16 και 18 ετών. Ξαφνικά, μέσα στην ησυχία του αυτοκινήτου, η μικρότερη κόρη κάνει την εξής πρόταση: «Να πούμε ο καθένας δύο πράγματα που μας αρέσουν στον άλλον; Ο καθένας μας να πει δύο πράγματα θετικά για όλους».
Άφωνη η μαμά. Φοβήθηκα μην το πάρει πίσω και έμεινα σιωπηλή περιμένοντας. Συνήθως αυτές τις «ψυχολογίστικες» ιδέες τις έχω εγώ. Κάποτε πιάνουν και κάποτε όχι. Καθώς περνούν τα χρόνια, είναι λιγότερο εύκολο να τους παρασύρω σε συζητήσεις τέτοιου τύπου. Αλλά, να που ήρθε η ιδέα! Και ήρθε από άλλον αυτή τη φοράΞεκινάμε να μιλάμε ένας ένας. Κάποια πράγματα επαναλαμβάνονται από όλους, όχι γιατί ο ένας μιμείται τον άλλον, αλλά γιατί «πατάμε» πάνω στα λεγόμενα του προηγούμενου και το εξελίσσουμε.
Εστιάζεις στα θετικά ή στα αρνητικά;
Είμαι σίγουρη ότι έχετε ζήσει άπειρες φορές την ίδια σκηνή, αλλά με τα αρνητικά. Ξεκινάει κάποιος στην οικογένεια να παραπονιέται για ένα ελάττωμα του άλλου και ο διπλανός συμπληρώνει και συνυπογράφει.
Φανταστείτε το τώρα με την αντίθετη φορά: Τα μέλη μιας οικογένειας να αφηγούνται ήρεμα και χαλαρά, ο ένας στον άλλον, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του που αγαπούν, που θαυμάζουν, που καμαρώνουν.
Εντυπωσιάστηκα με το… πόσο εντυπωσιάστηκα.
Κοινοποίηση 'Ελλη Βασιλάκη
