 |
Το άρμεγμα της κατσίκας 1895 Νικόλαος Βώκος
Μια μικρή χωριατοπούλα πήγαινε στην αγορά με πολύ γάλα στο κεφάλι της,
αναλογιζόμενη στο δρόμο πόσα θα κέρδιζε απ’ αυτό.
«Αυτό το γάλα», είπε, «θα μου φέρει πολλά λεφτά˙ μ’ αυτά τα λεφτά θα πάρω πολλά αυγά˙
αυτά τ’ αυγά θα μου φέρουνε ισάριθμα κοτόπουλα˙ τα κοτόπουλα, όταν γίνουνε πετεινοί και κότες,
θα μου φέρουν ένα γουρούνι. Κι όταν το γουρούνι παχύνει όσο πρέπει, θα το πουλήσω για ν’ αγοράσω μια αγελάδα κι ένα μοσχάρι.
Μετά», πρόσθεσε, «θα βρω έναν άντρα, ίσως με δική του φάρμα, κι οι γείτονές μας θα μου λένε “τι κάνετε, καλή μου γειτόνισσα;”
“Πολύ καλά, ευχαριστώ. Εσείς;” Κι αν ο άντρας μου έχει δική του γη, τότε θα μου λένε: “Καλημέρα, καλή μου κυρία. Ελπίζω να είσθε καλά”.
Κι εγώ θ’ απαντώ: “Είμαι πολύ καλά, σας ευχαριστώ”. Αν όμως ο άντρας μου είναι της καλής κοινωνίας, θα μου λένε: “Στις υπηρεσίες σας, κυρία”.
Κι εγώ θ’ απαντώ νεύοντας: “Δεν χρειάζομαι τίποτε”.
Γεμάτη απ’ αυτές τις σκέψεις, κούνησε το κεφάλι της και της έπεσε η καρδάρα.
( από τις επιστολές μιας άλλης εποχής, που ανασυνθέτει λογοτεχνικά ο Αποστόλης Αρτινός «Αγαπημένη μου Lyda», 2017 )
Έλλη Βασιλάκη
